De tatoeëerder van Auschwitz

Ik las weer een boek over de Tweede Wereldoorlog met als titel ‘De tatoeëerder van Auschwitz‘. Soms vraag ik me wel ‘ns af waarom ik toch steeds maar dit soort boeken blijf lezen want het zijn boeken die verschrikkelijke dingen beschrijven. Wat dat betreft is dit boek, gebaseerd op het leven van Lale en Gita Sokolov geen uitzondering. Maar dan denk ik toch steeds maar weer wat het belangrijk is dat we deze verhalen blijven lezen en ze ook doorgeven aan anderen. Dat doe ik dan via mijn logjes in de hoop dat ook jij het boek zult lezen of op zijn minst even notie neemt van de inhoud van het boek om je meteen te realiseren dat dit soort verschikkingen nooit meer werkelijkheid mogen worden.

In april 1942 wordt een jonge Slowaakse Jood naar Auschwitz gedeporteerd. Lale Sokolov staat vanaf dan bekend als gevangene 32407. De SS-officieren benoemen hem tot ‘Tätowierer’, tatoeëerder. Tweeënhalf jaar lang is hij degene die van duizenden gevangenen een nummer moet maken. Zoals van Gita, vanaf dan gevangene 34902. Terwijl hij gedwongen wordt haar te brandmerken, kerft zij haar naam voor altijd in zijn hart. Na drie jaar wordt Gita op dodenmars gestuurd en komt Lale in een ander kamp terecht. Beiden weten te ontsnappen en gaan op zoek naar elkaar. Gedurende zeventig jaar zwijgen Lale en Gita over het begin van hun relatie. Pas na Gita’s dood durft Lale hun uitzonderlijke overleversverhaal te delen.

Tegelijk met de verschrikking in dit boek spreekt er vooral hoop uit die indruk op mij maakte en die ook naar voren komen in het nawoord van de zoon van Lale en Gita aan het eind van het boek. Hoop op een betere toekomst en vooral ook liefde, altijd weer de liefde. Wat ook heel duidelijk uit dit boek naar voren komt is de grote drang om te overleven, maar dat zowel Lale als Gita dat nooit ten koste van alles laten gaan. Een indrukwekkend stuk over Lale en Gita is hier te lezen.  En daar heb ik ook deze foto vandaan met Lale, Gita en hun zoon Gary:

Ik vind het altijd interessant om bij dit soort historische romans wat te googlen naar een aantal personages en in dit geval betrof het naast Lale en Gita vooral een aantal nazi’s (1, 2, 3, 4en 5). Ongelooflijk dat mensen hebben kunnen doen wat ze deden. Ongeloof om je te realiseren dat dit soort dingen helaas nog steeds gebeuren.

Wat ik daarnaast schokkend vond was het feit dat een van de gevangen vrouwen gedwongen werd tot het onderhouden van een sexuele relatie met een van die nazi’s en dat zij na afloop van de oorlog veroordeeld werd wegens samenzwering met de nazi’s en 15 jaar dwangarbeid in Siberië moest verrichten. In het boek redt zij zelfs een keer het leven van Lale, dus ergens gaat er wat mij betreft toch iets mis met de betrouwbaarheid van de gebeurtenissen in het boek. Wat is echt gebeurd en wat niet? Maar dit laat onverlet dat het boek het lezen meer dan waard is. Opdat wij nooit vergeten.

7 gedachten over “De tatoeëerder van Auschwitz

  1. Naast de Romeinse Oudheid is WOII de periode uit onze geschiedenis waar ik de meeste romans over lees. Net als jij ben ik van mening dat deze periode ondanks of net dankzij alle gruwelen nooit mag worden vergeten. Dit boek kende ik nog niet en het is fijn om te lezen dat er toch af en toe een liefdesgeschiedenis goed afliep in/buiten Auschwitz…

  2. Dit boek heb ik pas op m’n leeslijst gezet. Een andere blogger had het kort besproken maar niet zo uitgebreid als jij. Ik weet zeker dat ik het boek ga lezen. Het is belangrijk dat we onszelf eraan blijven herinneren dat wij in vrijheid mogen leven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *