Van onderstaand bericht word ik echt pislink. En als het een 1-april-grap is, dan is het een heel goede 1-april-grap, maar dan vind ik nog steeds dat je over dit soort dingen geen 1-april-grappen hóórt te maken!! En mocht het dus een 1-april-grap zijn, dan ben ik er falikant ingestonken. En ergens hóóp ik zo ontzettend dat ik er ingestonken ben. Maar dat allemaal geheel terzijde.
Echt hè, als die winkeliers in Rotterdam dit serieus menen, dan moeten ze zich heel erg gaan zitten schamen. Heel, heel erg! Want jemig, hoe is het mogelijk dat de omzet van twee of drie uur shoppen belangrijker geacht wordt dan het herdenken van de oorlog. Dat kan er bij mij echt niet in.
Er zijn steeds minder mensen die de oorlog bewust hebben meegemaakt wat misschien maakt dat er veel te veel mensen niet meer weten wat er gebeurd is, maar je hoeft maar naar het journaal te kijken om te weten hoe dramatisch veel rampen er op dit moment nog plaatsvinden. En je hoeft maar over een beetje inleveringsvermogen te beschikken om te beseffen: dat nooit meer! De wereld is keigek geloof ik en er hoeft maar dit te gebeuren en ons veilige leventje wordt volledig overhoop gehaald. Daar hoeft echt niet veel (meer) voor te gebeuren.
Als ik kijk naar mijn werk en de groei van de belangstelling voor onze herdenking dan kan ik niet anders dan heel erg trots zijn op het werk dat ik samen met de werkgroep mag doen. Vorig jaar zat het theater helemaal vol (dat betekent bijna 600 mensen) en stonden er bij de herdenking buiten nog zo’n 100 mensen meer. De toespraken die ik voor deze herdenking schrijf zijn, wat mij betreft de belangrijkste toespraken die ik schrijf. Gewoon omdat ik het idee heb dat ik met die toespraken mensen toch heel even na kan laten denken …