De eenzaamheid van de priemgetallen

Een tijdje geleden plaatste ik deze lijst en een aantal mensen gaf toen aan dat ‘De eenzaamheid van de priemgetallen‘ toch zeker ook nog door mij gelezen zou moeten worden. Nou ben ik wat boeken betreft meestal niet zo heel moeilijk over te halen dus ik las dat boek laatst.

De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been. Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

En potjeverdulleme, dat is inderdaad een heel erg mooi boek. Wat schuldgevoelens allemaal teweeg kunnen brengen. Wat moeten voldoen aan (toren)hoge verwachtingen allemaal teweeg kan brengen. Af en toe wilde ik Alice en Mattia door elkaar heen schudden en roepen ‘houd nou toch ‘ns op, verander, doe iets, wordt gelukkig!’. Ik vond het een prachtig boek. Paulo Giordano schreef met dit boek echt een pareltje.

8 gedachten over “De eenzaamheid van de priemgetallen

  1. Ik weet het niet.. Het schijnt inderdaad erg mooi te zijn maar iets heeft me altijd ervan weerhouden om het te lezen. Misschien wel de term ‘priemgetallen’. Misschien moet ik me eens over mijn wiskunde-fobie heen zetten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *