Wat je niet weet & Het ongelukproject

Wat je niet weet‘ van Karen Cleveland is een heel vlot geschreven boek dat je zo snel mogelijk uit wilt hebben, want je wilt gewoon weten wat er allemaal gaat gebeuren en vooral ook hoe het af gaat lopen omdat Vivian een heel sympathiek personage is.

Vivian heeft een goedbetaalde baan als contraspionage-analist bij de CIA. Haar man Matt werkt thuis en zorgt voor hun vier kinderen. Als Vivian op een dag ontdekt dat haar man een Russische spion blijkt te zijn, stort haar wereld volkomen in elkaar. Het dilemma is bovendien groot: blijft ze loyaal aan haar gezin of aan haar vaderland? Een vlot geschreven spannende thriller van een auteur die zelf als analist bij de CIA en FBI werkte.

Een heel interessante thriller dus waar je wel bij moet blijven omdat het af en toe, vond ik tenminste, best nog wat ingewikkeld in elkaar zit. En die epiloog: man, zoiets zou verboden moeten worden! Nu is het smachtend wachten op het vervolg namelijk. Want een boek zo eindigen zonder vervolg is gewoon misdadig.

Julie Buxbaum schreef met ‘Het ongelukproject‘ een heel fijn boek vond ik.

David houdt van feiten, getallen en zijn notitieboekje, hij zit al 622 dagen alleen tijdens de schoolpauze. Kit gaat voor het eerst weer naar school nadat haar vader is verongelukt. Sinds haar vaders dood, weet Kit niet meer hoe ze met haar vriendinnen moet praten. In de pauze gaat ze daarom naast David zitten in de hoop met rust gelaten te worden. Maar Davids vreemde directheid blijkt juist een verademing. Zo ontstaat een wonderlijke vriendschap. Als Kit en David samen ‘Het ongeluk project’ opstarten om meer te weten te komen over het auto-ongeluk van Kits vader, hebben ze geen idee wat dit teweeg brengt. Kan hun vriendschap de waarheid overleven?

Een zogenaamd Young Adult boek schijnt dit te zijn, maar ik vond het ook voor een vrouw van 48 meer dan de moeite waard. Een fijne schrijfstijl die je meeneemt in de gedachtewereld van een autistische jongen en dat doet Buxbaum heel erg mooi vond ik. Mooi om te lezen hoe pubers zich gedragen en ook wel heel herkenbaar met die meiden van me. Met heel veel plezier gelezen.

Beide boeken kan ik je van harte aanraden.
 

Veranda

Echt waar, ik heb het al heel vaak met Mr. T. gehad over dat ik zo graag een veranda zou willen meteen aan het huis vast. Maar meneer gaf nooit sjoege en dat vond ik best jammer. Maar ja, hij is uiteindelijk toch degene die het meeste werk aan het een en ander zou moeten verrichten en we hebben tenslotte al een kleine overkapping achter in de tuin, dus wat zeurde ik eigenlijk???

Een van de grootste bezwaren van Mr. T. was ook nog dat het dan in huis misschien wel heel donker zou worden en mijn argument van een lichtstraat was op de een of andere manier niet steekhoudend genoeg.

Maar goed, dan komt de buurman ineens langs die het heeft over de veranda zie hij en zijn vrouw achter het huis willen bouwen, en dat dan de tussenmuur eigenlijk wel weg moet omdat de huidige niet stevig genoeg is en of wij dat goed vinden, en goh, misschien is het voor hier ook wel een goed idee: zo’n veranda.

Hahaha, kijk, dat zijn nou ‘ns mooie en onverwachte ontwikkelingen! Want het idee zonk langzaam wat in bij Mr. T. en hij is inmiddels ook kei-enthousiast. Een eis mijnerzijds was echter wel dat we de juiste weg zouden bewandelen en dus ook netjes een vergunning aan zouden vragen Want hé, je werkt bij de gemeente en dan kun je het in mijn ogen niet maken om dat niet te doen. Zeker omdat we sowieso al wisten dat het eigenlijk niet zou mogen en we dus een zogenaamd kruimelgeval zouden zijn. Enfin, dat traject is in gang gezet en niets staat ons in de weg om met de bouw te beginnen.

We willen helemaal geen superbijzondere veranda, gewoon één waaronder het goed toeven is. En ik houd wel van een beetje een stoere uitstraling eigenlijk.

Zoiets als hierboven vind ik mooi. Ons dak wordt trouwens plat. Maar de houten palen vind ik supertof. Ook de ‘voet’ waarop ze staan vind ik stoer. Al vind ik van die palen die op een soort van ijzeren pin lijken te zweven ook wel wat hebben.

Zoiets dus. Al zou die paalpin dan niet op een verhoging moeten staan maar direct op de tegels van het terras.

Zoiets vind ik al meer dan goed genoeg. De veranda komt dus meteen aan het huis, deels dus tussen de ‘achterom’ en aan de andere kant de nieuw te bouwen muur. Om de lichtinval grotendeels te handhaven komt er een lichtstraat in die wel een beetje wegheeft van de onderstaande. De lichtstraat wordt volgens mij gewoon van hout en bovenin zit er speling tussen de ramen en de sponning want daar schijnen vliegen niet van te houden waardoor er dus geen vliegen onder de veranda blijven zitten.

Onze tuin ligt op het zuidwesten dus de zon kan meedogenloos op het huis schijnen. Het zal dus met vrij grote regelmaat op het midden van de dag loeiheet onder de veranda worden. Maar goed, dat probleem hebben we nu ook al en daar hebben we maar mee te dealen. Maar het lijkt me heerlijk om vooral de zomeravonden onder de veranda door te brengen en daar ook gewoon te kunnen blijven zitten als het regent. Ik verheug me er al op!

En ik verheug me ook op de aankleding van de veranda. Want uiteraard moet er nieuw meubilair komen. Ik twijfel nog wel heel erg. Een lange tafel met stoelen, met stoelen aan de ene en een bank aan de andere kant of toch een loungeset? Of misschien een soort van bankachtig iets aan de kant van de muur maken en dan een lange tafel met stoelen?

Waar ik me ook enorm op verheug is het feit dat door de veranda de ramen veel en veel minder snel vies zullen worden. Ik zeg: win-win!