Op pad met de camper

In april haalde De Student haar rijbewijs en Haar Lief had toen ook al een aantal maanden dat pasje op zak. Sindsdien heb ik best al een aantal keren bij haar in de auto gezeten en eigenlijk rijdt ze best goed, maar ze is wel gruwelijk gestresst en onzeker en dat is niet bepaald bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen.

Op enig moment kwam de zomervakantie ter sprake. De Student zou met haar vriendinnen naar Chersonissos gaan en Haar Lief vertrok met zijn vrienden naar Mallorca. Hoe fijn was het dat beide vakanties elkaar zo goed als overlapten want ik geloof niet dat De Student opnieuw een zomer als vorig jaar overleefd had. Ze zagen elkaar toen immers één dag in vijf weken tijd. Maar goed, naast die twee vakanties wilden ze er dus ook, logisch, met z’n tweetjes op uit. Het woord ‘camper’ viel en mijn vader en moeder vonden het prima als ze met hun camper op vakantie gingen. Fijn dat vertrouwen.

Er moest proefgereden worden, want zo’n camper is toch wel weer wat anders dan een personenwagen en dat ging best heel goed, totdat De Student een kleine schade veroorzaakte toen ze een zeer krap stuk moest passeren. Mijn hemel, wat was ze in paniek en verdrietig. Ze zou er bijna door thuis gebleven zijn. Af en toe verbaas ik me echt over wat er allemaal in dat piekerhoofdje van haar omgaat. Maar goed: uiteindelijk liet ze zich overtuigen toch te gaan en eind juli vertrokken de twee tortelduifjes richting Nieuwpoort aan de Belgische kust.

Die reis verliep, op veel vertraging door files na, gelukkig heel goed en De Student reed van de afstand ruim 200 kilometer. Goed voor haar zelfvertrouwen. In Nieuwpoort blijven ze drie nachtjes en op 27 juli vierden ze samen in Brugge (waar ze met de trein heengingen) dat ze al anderhalf jaar verkering hadden. Het plan was om dat in Parijs te doen, maar ze hadden samen bedacht dat ze de reis rustig op moesten bouwen. Wat een verstandige kinderen nietwaar?

Na de drie dagen Nieuwpoort werd de camper opnieuw gestart en voerde de wegen hen naar Sedan in Frankrijk waar ze zelfs het kasteel bezochten. Goed bezig! Nou, dat camperen beviel ze wel en ze waren klaar voor de reis richting het drukke Parijs en het rijden over de periferique. In Sedan boekten ze de camping in Parijs al en het is mooi om te zien hoe goed ze alles uitzoeken en organiseren. Betalen kon alleen met een creditcard en die hebben wij niet, maar gelukkig brachten opa en oma opnieuw uitkomst.

Ze hebben drie nachten op de camping in Parijs gestaan en zijn twee dagen in Parijs geweest waar ze duizenden stappen hebben gezet maar wel alles op hun lijstje hebben gedaan. En meer zelfs, want hun eerste dag in Parijs sloten ze af met een taxiritje terug naar de camping in plaats van met de trein. Dat had te maken met een kapotte metro waardoor ze hun trein (de laatste die terugreed) misten. Gelukkig viel de rekening nog redelijk mee (€ 32,50).

Uiteindelijk hebben ze hun vakantie samen afgesloten op een camping in Calais waar ze nog een paar nachtjes hebben gestaan.

Ik gunde het ze zo, een onbezorgde vakantie samen met z’n tweetjes en dat is prima gelukt. Ik zag ze samen zitten zo onder het luifeltje van de camper. Samen wat kokkerellen, samen spelletjes doen, wat lezen, een wijntje drinken. Alle tijd voor elkaar. Heerlijk. Ze hebben genoten van het continu in elkaars gezelschap zijn en hebben geen gedoe gehad (op een paar stressmomentjes tijdens het rijden na). Ze hebben veel geleerd deze dagen en dat naast het samen goed hebben. Wat willen zij, wat willen wij, nog meer? Dank pap en mam voor jullie vertrouwen!

En wat deed ik nog meer in die vier zalige weken vakantie?

Ach, dacht ik, als het dan toch moet, dan kan ik het het beste maar als eerste doen … dus ik poetste -in mijn uppie- de keuken. En pfffft, trouwe lezers weten dat ik daar een enorme hekel aan heb, dus stiekem was ik ook wel weer een beetje trots op mezelf. Omdat het zo warm was had ik het poetsen in tweeën (maandag- en dinsdagochtend) gedeeld en zo was het al woensdag vond ik voordat mijn vakantie dan echt begon. Hoezo dat dan denk je misschien, die begon dan toch op dinsdagmiddag? Nou, dat zat zou … De Student kwam op maandag terug van haar vakantie met haar vriendinnen en bracht een berg was met zich mee. Op woensdag echter zou ze alweer samen met Haar Lief vertrekken met de camper van opa en oma. Dus je begrijpt … wassen en strijken. En ook dat is niet mijn hobby, maar hé, alles voor mijn kinders natuurlijk.

Enfin, voordat De Student en Haar Lief op woensdag vertrokken waren was het al zo rond het middaguur en toen begon echt mijn vakantie. In de achtertuin is het een chaos omdat we bezig zijn met de veranda, dus echt leuk buiten zitten was er niet bij. Daarbij, ondanks de hoge temperaturen binnenshuis, was het daar regelmatig toch nog koeler dan buiten. Omdat we zaterdags naar Frankrijk zouden vertrekken was ik daar ook al wel wat mee bezig.

Op donderdag ging ik samen met De Scholier lunchen en dat was erg gezellig. Ook shopten we nog teenentander bij elkaar voor vakantie, verjaardag Mr. T. en dat soort zaakjes. Vrijdag was inpakdag en op zaterdagochtend vroeg (5.45 uur) vertrokken we richting Dompierre-les-Ormes. De reis ging zeer voorspoedig en rond 14.30 uur waren we al op de camping. En wat we daar allemaal uitgespookt hebben dat hebben jullie al kunnen lezen.

Op 11 augustus ging het vervolgens weer huiswaarts en ook nu ging dat erg vlotjes. Zowel heen als terug heb ik alle kilometers gereden en dat bevalt mij altijd meer dan prima. Ook op de vakantie rijd ik de meeste kilometers. Het is maar af en toe dat Mr. T. achter het stuur kruipt.

Toen we rond 18.00 uur, na onderstaande vaste ritueel, weer thuis waren en de grootste zooi op hadden geruimd vertrok Mr. T. alweer. Hij had een feest van een collega en dacht dat hij nu toch wel kon gaan. Ik had daar dus echt 0,0 zin in dus ben lekker thuis gebleven.

Zondagmiddag gingen we even op de fiets richting schoonvader om te horen hoe hij het in de afgelopen weken gehad had en om te vertellen over onze vakantie. Onze neef is momenteel in de opstartfase van zijn eigen kaasmakerij/kaaswinkeltje en mijn schoonvader had een van de eerste stukken jonge kaas liggen. En wow, die was lekker! En dat zegt wat wat mij betreft want ik ben helemaal niet van de jonge kaas. Doe mij maar oud!

De maandag was er toch weer voor het wegwerken van de strijkwas waaraan ik me nijver zette. Mr. T. was die dag al weer druk doende met de veranda. Het wordt echt heel mooi. Wat wel een beetje boel jammer is, is dat ik per ongeluk alle foto’s van het proces van de verbouwing heb verwijderd van mijn telefoon en dat ze ook niet meer terug te zetten waren. Die kan ik hier te zijner tijd dus helaas niet delen. ‘s Avonds moest er een Sarah gezet worden want een van mijn vriendinnen werd 50.

Op dinsdag ging ik samen met de meisjes naar Breda waar we shopten, gezellig samen kletsten, de Begijnhof bezochten en het samen vooral heel goed hadden.

Op woensdag brachten Mr. T. en ik De Scholier en haar nichtje naar Bunschoten-Spakenburg. Vorig jaar hebben ze tijdens de vakantie een meisje ontmoet waarmee ze de rest van het jaar steeds contact hebben gehouden en er moest een keer afgesproken worden. Dat vonden wij een goed plan en wij laadden dus onze fietsen achterop de auto. Terwijl de meisjes bijkletsen in Bunschoten-Spakenburg trapten wij een aantal kilometertjes weg in de omgeving van Naarden.

Toen was het dus alweer donderdag en was de vakantie een heel eind voorbij. En het is toch wat, maar ik weet nog maar amper wat we die laatste dagen gedaan hebben. Alhoewel: ik weet dat we het hele huis een keer heel goed gepoetst hebben want dat was dus ook al weer een x-aantal weken geleden. En ik heb ook nog, met nadien behoorlijk wat pijn in mijn vingers, de voortuin ontdaan van heul veul onkruid dat heul strak tussen de voegen van de stoep zat. En oh ja, zaterdagavond vierden we de 50ste verjaardag van mijn broer in de kroeg en dat was leuk. En zondag, zondag, toen was Mr. T. jarig een dag die we heel relaxed doorbrachten met de opa’s, oma en de meisjes en onze schoonzoon.

Dus dat was het. Een boel leuke dingen gedaan dus en ook nog best veel nuttige gedaan ook en ook een aantal ‘eetfoto’s’. En toch kwam ik zelfs lichter terug van vakantie als dat ik ging. En ook nu nog ben ik onder het ‘vertrekgewicht’. Komt deels ook wel door het vele wandelen denk ik en het feit dat we in Frankrijk minder vaak aten. De lunch verviel bijna dagelijks omdat we pas laat ontbeten. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar als het zo warm is, heb ik eigenlijk nooit zo’n honger.

Hoe zit dat eigenlijk bij jou. Heb jij trek als het zo warm is als in de afgelopen periode? Eet je dan meer of minder? En hoe zit het met drinken? Toch nog steeds die koffie/thee, of heel veel water? Of bier, rosé? Kortom: vertel!

Vakantieboeken 1

Alleen in de eerste zes dagen van mijn vakantie las ik al vijf boeken dus ik beperk me tot hele korte recensies en met het aantal sterren geef ik aan of ik vind dat het boek de moeite waard is. Doe er dus je voordeel mee. Of niet. 😉

Als ik doodga voor ik opsta‘ van Emily Koch.

Iedereen denkt dat Alex in coma ligt en nooit meer wakker zal worden. Maar hij hoort alles wat er rondom zijn ziekenhuisbed wordt gezegd. Hij hoort dat er op zijn vriendin wordt ingepraat – ze moet hem vergeten en verder leven. Hij hoort zijn familieleden opperen dat een milde dood misschien het beste is. En dan hoort hij dat zijn noodlottige ongeluk misschien helemaal geen ongeluk was. Alex duikt in zijn herinneringen en pijnigt zijn hersenen om te ontdekken wie de moordaanslag heeft gepleegd. Vanuit de gevangenis van zijn eigen lichaam moet hij het antwoord vinden voordat zijn behandeling wordt stopgezet, en voordat er nieuwe slachtoffers vallen. Want Alex is niet het enige doelwit…

2 sterren → matig spannend, maar een bladzijde of 20 (op de e-reader van circa 210-230) die ik echt boeiend vond, voor de rest wat mij betreft niet echt boeiend.

En nog een boek over iemand die in (een soort van) coma ligt. Ik had regelmatig het idee dat ik ‘Als ik blijf‘ al eerder gelezen had, maar toch niet (ik heb er in ieder geval geen logje over geschreven, ik las wel eerder een boek van Gayle Forman en dat vond ik erg goed).

De 17-jarige Mia (ik-figuur) vertelt wat haar in een etmaal overkomt nadat zij, haar ouders en haar broertje zijn aangereden door een vrachtauto. Mia ligt in coma, wordt geopereerd en zweeft op het randje tussen leven en dood. In die tijd stapt haar bewustzijn als het ware uit haar lichamelijk omhulsel, observeert wat er in het ziekenhuis gebeurt en maakt de lezer deelgenoot van haar leven: haar passie voor haar cello en haar wens om professioneel muzikant te worden, haar relatie met popartiest Adam en haar gezinsleven.

4 sterren → een hele fijne schrijfstijl met mooie flashbacks. Met veel plezier gelezen.

Als je alle boeken met Helen Grace verslonden hebt, dan hoort ‘Alles in de wind‘ daar uiteraard ook bij. Dit flinterdunne boekje immers gunt de lezer een kijkje in de jeugd van Helen Grace.

De vijftienjarige Jodie arriveert bij haar derde weeshuis. Misschien is dit keer alles anders. Is ze veilig en wordt er goed voor haar gezorgd. Maar de waarheid is dat Jodie niemand meer heeft om haar te beschermen. Ze zal zichzelf moeten verdedigen. Ze zal moeten veranderen.

2 sterren → niet echt bijzonder, beetje jammer zelfs dat het lijkt alsof Arlidge dit boekje even ‘tussen de soep en de aardappelen’ geschreven heeft. Het maakt wel een beetje duidelijk(er) waarom Helen is zoals ze is.

Belofte maakt schuld‘ van Sarah Pinborough daarentegen vond ik echt een geweldig boek.

Een plotselinge gebeurtenis zet het leven van een Engelse vrouw, haar dochter en hun buurvrouw op zijn kop. Lisa voedt dochter Ava (16) alleen op sinds ze bij haar man wegging. Ze wil geen relatie meer, ook als via haar werk een aardige man werk van haar maakt, omdat ze een geheim met zich meedraagt. Ook Ava heeft een geheim: ze heeft indringend Facebook-contact met iemand op wie ze verliefd is, maar dat blijft vaag, zodat ze een relatie begint met een klasgenoot. Buurvrouw Marilyn, goed bevriend met Lisa lijkt gelukkig getrouwd, maar haar man drinkt te veel en mishandelt haar. Als Ava een jongetje van de verdrinkingsdood redt, haalt ze de pers, die ontdekt welk geheim haar moeder met zich meedraagt en alles verandert.

5 sterren → heel erg fijne schrijfstijl en erg spannend en een boek dat je echt zo snel mogelijk uit wilt lezen. Een kleine kanttekening die ik toch wel heb is dat ik me regelmatig afvroeg hoe realistisch het is wat de 10-/11-jarige meisjes meemaken. Ik realiseer me echter meteen dat ik wat dat betreft gewoon een enorme bofkont ben, dat ik het me gewoon niet voor kan stellen dat kinderen dit soort dingen moeten meemaken en dat ze zich op zo’n jonge leeftijd al op een bepaalde manier gedragen. Waarmee ik meteen aan wil geven hoe verschrikkelijk het moet zijn als dat soort zaken wél de dagelijkse praktijk zijn van jonge kinderen (of mensen op welke leeftijd dan ook).

Van ‘Breng me terug‘ van B.A. Paris was ik weer niet echt onder de indruk.

Een Britse man verliest zijn vriendin omdat zij, onderweg van Frankrijk naar huis, plotseling verdwijnt. De politie in beide landen wordt ingeschakeld om haar op te sporen: geen resultaat. Twaalf jaar later, inmiddels verloofd met de zus van zijn eerdere vriendin, krijgt hij ineens kleine tekenen dat zij nog in leven lijkt te zijn en kennelijk in zijn buurt verblijft. Een met vaart geschreven, maar niet echt spannend verhaal, dat van twee kanten beschreven wordt: vanuit de man en vanuit de verdwenen vrouw.

3 sterren → geen echte mustread dus (dat vind ik de boeken van 4 of 5 sterren), maar best wel een aangenaam boek voor tussendoor. Redelijk spannend, maar soms wat vergezocht. De laatste zin van de zeer korte epiloog vond ik denk ik nog het meest bijzondere van het hele boek.

Kroonringen

Echt hé, ik vind het zo’n bijzonder fenomeen dat, sinds in onze gemeente het ‘kroonringsysteem‘ is geïntroduceerd, er op steeds meer plekken soms wel 13 dagen lang volle zakken aan die kroonringen hangen. Het plastic wordt hier één keer per twee weken opgehaald, dus dat betekent dat meteen de dag na het ophalen er alweer mensen zijn die hun volle zak aan zo’n ring hangen.

Maar waarom dan toch vraag ik me af. Toen er nog geen kroonringen waren, was er geen sprake van dat mensen hun zakken gewoon op de stoep of het trottoir deponeerden. Tenminste, niet dat ik weet. En nu wel. Het ziet er gewoon echt niet uit. Nou valt het bij ons in het dorp hartstikke mee (volgens mij komt het zelfs niet voor, maar dat moet ik misschien maar snel afkloppen) en dat zal best wel een beetje boel aan de sociale controle liggen, maar in de grotere kernen van de gemeente loopt het soms de spuigaten uit.

Het ziet er ook zo lelijk uit, hele dagen die zakken aan die palen. Nu kun je wel zeggen dat de gemeente het dan maar op moet ruimen, maar volgens mij is het toch echt zo dat mensen zich wat betreft afvalinzameling aan de regels moeten houden. En dat ze, als ze echt van hun plastic afwillen en niet kunnen wachten tot de ophaalronde, het maar naar de gemeentewerf moeten brengen. Dat kan hier gratisch en ik denk dat dat ook wel bij andere gemeentes kan.

Op zich is het natuurlijk een mooi systeem. De zakken waaien niet weg, zijn (meestal) onbereikbaar voor ongedierte en de ophalers hoeven niet steeds te bukken.

Hoe wordt het plastic in jouw gemeente ingezameld en opgehaald?

Onze vakantie

Onze vakantie voerde ons naar een klein dorpje in de Bourgogne waar wij twee weken een huisje hadden gehuurd op een kleine camping. Het was maar goed dat we die camping samen met De Scholier hadden uitgekozen, want het viel wat vertier voor haar en haar nichtje (dat voor het tweede jaar op rij met ons mee ging) wel een beetje tegen. Er waren heel veel gezinnen met jonge kinderen en maar amper leeftijdsgenoten. Dus dat was wel een beetje jammer. Het zwembad maakte uiteraard heel veel goed. Ik heb geen idee van wie ze het heeft, maar onze dochter is een echte waterrat.

Zoals we allemaal wel weten was de zomer van 2018 heet en ook op ons vakantieadres hebben we prachtig weer gehad (op één regendag op 9 augustus na). En ook al was het af en toe zelfs een beetje te heet voor, met name, Mr. T.,wat is het toch fijn als het droog, zonnig en ‘blauwe luchterig’ is.  Het prachtige weer heeft ervoor gezorgd dat we van onze 14 dagen Frankrijk er zo ongeveer 13 buiten hebben geleefd (op de nachten na dan uiteraard). Heerlijk! We hadden een prachtige veranda met het allermooiste uitzicht van de camping en daar hebben we vele uurtjes al lezend, puzzelend, spelletjes spelend of gewoon nietsend doorgebracht. Nou geeft de foto hieronder een wat vertekend beeld van dat uitzicht omdat ik die, liggend op het ligbed, gemaakt heb en het onderstaande deel van dat uitzicht dus een haag laat zien. Maar geloof me, als je op de veranda zat of gewoon stond: magnifique!

Onze buren kwamen elke dag wel even gedag zeggen. Heerlijk natuurlijk voor Mr. T. die als boerenzoon natuurlijk genoot van dit mooie koeienras.

Net als vorig jaar ging dit jaar het nichtje van De Scholier mee op vakantie. Vorig jaar gingen we daarom maar één week en wat dichter bij huis, maar dat vind ik eigenlijk te kort vandaar dat ze dit jaar best met ons mee mocht, maar dan wel twee weken en naar een locatie op zo’n 800 kilometer. Ze wilde graag mee en dat is ook dit jaar over het algemeen prima gegaan. Natuurlijk waren er best regelmatig wat strubbelingetjes tussen de dames maar hé, dat is thuis natuurlijk ook het geval. Ik heb wel het idee dat De Scholier daar meer last van heeft dan haar nichtje, maar dat kan ik natuurlijk ook mis hebben. Feit is gewoon dat A. niet snel het achterste van haar tong laat zien en over het algemeen toch vrij stilletjes is. Tegelijkertijd hebben de dames heel erg veel lol gehad en ook de momenten dat we spelletjes speelden waren echt supergezellig.

En wat hebben we dan allemaal gedaan?

Nou, de meiden hebben in ieder geval elke dag het zwembad bezocht en zijn superbruin geworden (voor zover ze dat niet al waren). De Scholier had al snel haar biebboeken uit en die heeft op haar telefoon toen een app geïnstalleerd en vervolgens in korte tijd een boel ebooks gelezen. Wat een verschil met haar nichtje, dat het in de hele vakantie bij één boek gehouden heeft. Op de momenten dat we de toerist uit gingen hangen hebben ze ons uiteraard vergezeld en dat ging bijna altijd uitermate van harte. 😉

Ik heb een heleboel gewandeld. Vanuit de camping waren er vier routes: 4, 7, 7½ en 12 kilometer en die heb ik allemaal meerdere keren gelopen. Zo goed als iedere dag liep ik de 4 kilometer wel, de route van 12 kilometer heb ik twee keer gewandeld samen met Mr. T. en de routes van 7 en 7½ kilometer heb ik alle twee een paar keer gewandeld. Heerlijk! De omgeving was echt zo mooi en bij wandelen tijdens een vakantie hoort wat mij betreft toch echt het ‘afzien’ van stijgen en dalen. Ik heb in de 13 dagen dat we daadwerkelijk op ons vakantieadres waren 130 kilometer gewandeld, dus dat is gemiddeld 10 per dag. Verder heb ik heel veel gelezen, weinig gepuzzeld, overdag ook best af en toe geslapen (vooral de eerste dagen) en ben ik voor mijn doen echt heel erg bruin geworden.

Mr. T. heeft me regelmatig vergezeld wat dat wandelen betreft, maar soms bleef hij liever bij het huisje. Hij loopt toch wat minder gemakkelijk de laatste tijd, heeft last van zijn heup en daarbij: iemand moet de afwas natuurlijk doen. Dus als Mr. T. zich daarin vastbeet, wandelde ik mijn vaste vier kilometertjes. Ik vond het een prima taakverdeling.

De dagen dat we niet de toerist uithingen waren dus vooral gevuld met ontspannen, wat kletsen, wandelen, lezen, een boodschapje doen en dat soort zaken en dat beviel uitermate goed. Maar we hebben natuurlijk ook nog wel wat activiteiten ontplooid.
Zo beklommen we op een geweldig warme dag ‘la roche Solutré‘ en dat was een behoorlijke klim in de hitte (en we waren al expres ‘s ochtends gegaan). Gelukkig was de taart en het drinken na afloop zeer de moeite waard.

We bezochten de machtig mooie oude binnenstad van Cluny en natuurlijk kon een bezoekje aan de abdij niet ontbreken. Hoe toevallig is het dat Mr. T. (die eigenlijk nooit leest behalve op vakantie) op dat moment ‘Pilaren van de aarde‘ aan het lezen was over de bouw van een kathedraal. Ook de abdij in Cluny kwam in dat boek voor dus voor hem was dit bezoek extra toepasselijk. Ook de markt in Cluny was voor de meisjes heel erg leuk om te bekijken (en een verademing na de toch wat tegenvallende markt in Charolles die we een paar dagen eerder bezochten).

De foto’s hierboven zijn allemaal in Cluny gemaakt, de foto hieronder is van wat daken in Charolles. Vond ik gewoon een mooi plaatje.

Op een dag lieten we de meisjes achter bij het door hen zo geliefde zwembad en zetten we de fietsen op de fietsendrager om richting een parkeerplaats aan de Voie Verte te rijden. We hadden geprobeerd om met onze fietsen rondom de camping te fietsen maar dat lukte niet met onze ‘eenvoudige’ fietsjes met ‘maar’ zeven versnellingen. De Voie Verte daarentegen is een prachtige fietsroute die heel goed te doen is. Af en toe wat aanzetten, maar ook heel veel vlak fietsen en dalen. We parkeerden de auto in de buurt van Cluny en fietsten vandaaruit naar Mâcon en hadden samen een heerlijke dag. Aan het eind van de dag stond de teller op 50 fietskilometers en waren we een leuke ervaring rijker.

We bezochten ook het mooie Chateau Berzé waar we rondkeken en ons uitermate goed vermaakten. Het is een mooi kasteel waarvan de eerste beginselen al van rond 1100 dateren.

De Scholier werd nog uitgedaagd door een soort van ridder om de degens te kruisen. Eerlijk gezegd bakte ze er niet heel veel van. Het is maar goed dat we niet echt in de middeleeuwen leven.

Op die ene regendag bezochten we de grotten van Azé. En ondanks het feit dat dit natuurlijk heel slim was (want in grotten is het dan misschien wel koud en vochtig, maar het plenst niet op de je hoofd) zijn we toch zeiknat geregend. Want het begeleide bezoek bestaat uit twee verschillende grotten en je moet van de ene naar de andere grot lopen (in de stromende regen) en na afloop ook weer terug naar de auto. Gelukkig klaarde het ‘s middags uiteindelijk toch weer op en konden Mr. T. en ik op onze laatste vakantiedag nog een mooie wandeling maken (die 12 kilometer maar dan andersom).

Ons chaletje was prima hoor. Fijne bedden en een heel goede douche, maar de kookplaat (inductie) was echt verschrikkelijk. Er stond geen een pan in de keuken die goed paste en daarbij was van iedere pan de bodem volledig bol getrokken zodat die de kookplaat maar op één punt raakte. Het viel echt niet mee om daarop te koken vond ik. Ook stom was dat er geen deksels aanwezig waren. De eerste dag ging het al meteen zo mis dat het rookalarm afging, toen wisten we natuurlijk wel meteen dat dat in ieder geval werkte. Maar goed, al met al heb ik op twee dagen na iedere dag gekookt. Eén dag zorgde Mr. T. voor het voedsel (BBQ) en een dag zijn we uit gaan eten. En tja, als je dan toch in de Bourgogne bent, dan moet je natuurlijk ook wel Boeuf Bourguignon nemen. Het was erg lekker.

Vorig jaar hebben we al een boel potjes gekeesd en ook dit jaar hebben we dat weer gedaan. We hebben wel voor andere teams gekozen. De dames tegen de oude mensen. Ha, gelukkig hebben de oude mensen uiteindelijk de vakantie af kunnen sluiten met 12 gewonnen potjes tegen 5 gewonnen potjes door de dames. Enne, er is geen groene pion kwijt hoor. De Scholier zat gewoon een beetje te geinen.

Al met al hebben we een prima vakantie gehad. Mr. T. en ik hebben ons goed vermaakt Of we ons nichtje volgend jaar weer meevragen weet ik nog niet. Op dit moment neig ik een beetje naar niet. De Scholier vond het -helaas-  geen onverdeeld succes. En wat het nichtje er zelf van vond weet ik eerlijk gezegd niet want ze is wat dat betreft behoorlijk gesloten.

In het volgende logje plaats ik foto’s met ons erbij. Dat is dan beveiligd met een wachtwoord.