Onze vakantie voerde ons naar een klein dorpje in de Bourgogne waar wij twee weken een huisje hadden gehuurd op een kleine camping. Het was maar goed dat we die camping samen met De Scholier hadden uitgekozen, want het viel wat vertier voor haar en haar nichtje (dat voor het tweede jaar op rij met ons mee ging) wel een beetje tegen. Er waren heel veel gezinnen met jonge kinderen en maar amper leeftijdsgenoten. Dus dat was wel een beetje jammer. Het zwembad maakte uiteraard heel veel goed. Ik heb geen idee van wie ze het heeft, maar onze dochter is een echte waterrat.

Zoals we allemaal wel weten was de zomer van 2018 heet en ook op ons vakantieadres hebben we prachtig weer gehad (op één regendag op 9 augustus na). En ook al was het af en toe zelfs een beetje te heet voor, met name, Mr. T.,wat is het toch fijn als het droog, zonnig en ‘blauwe luchterig’ is.  Het prachtige weer heeft ervoor gezorgd dat we van onze 14 dagen Frankrijk er zo ongeveer 13 buiten hebben geleefd (op de nachten na dan uiteraard). Heerlijk! We hadden een prachtige veranda met het allermooiste uitzicht van de camping en daar hebben we vele uurtjes al lezend, puzzelend, spelletjes spelend of gewoon nietsend doorgebracht. Nou geeft de foto hieronder een wat vertekend beeld van dat uitzicht omdat ik die, liggend op het ligbed, gemaakt heb en het onderstaande deel van dat uitzicht dus een haag laat zien. Maar geloof me, als je op de veranda zat of gewoon stond: magnifique!

Onze buren kwamen elke dag wel even gedag zeggen. Heerlijk natuurlijk voor Mr. T. die als boerenzoon natuurlijk genoot van dit mooie koeienras.

Net als vorig jaar ging dit jaar het nichtje van De Scholier mee op vakantie. Vorig jaar gingen we daarom maar één week en wat dichter bij huis, maar dat vind ik eigenlijk te kort vandaar dat ze dit jaar best met ons mee mocht, maar dan wel twee weken en naar een locatie op zo’n 800 kilometer. Ze wilde graag mee en dat is ook dit jaar over het algemeen prima gegaan. Natuurlijk waren er best regelmatig wat strubbelingetjes tussen de dames maar hé, dat is thuis natuurlijk ook het geval. Ik heb wel het idee dat De Scholier daar meer last van heeft dan haar nichtje, maar dat kan ik natuurlijk ook mis hebben. Feit is gewoon dat A. niet snel het achterste van haar tong laat zien en over het algemeen toch vrij stilletjes is. Tegelijkertijd hebben de dames heel erg veel lol gehad en ook de momenten dat we spelletjes speelden waren echt supergezellig.

En wat hebben we dan allemaal gedaan?

Nou, de meiden hebben in ieder geval elke dag het zwembad bezocht en zijn superbruin geworden (voor zover ze dat niet al waren). De Scholier had al snel haar biebboeken uit en die heeft op haar telefoon toen een app geïnstalleerd en vervolgens in korte tijd een boel ebooks gelezen. Wat een verschil met haar nichtje, dat het in de hele vakantie bij één boek gehouden heeft. Op de momenten dat we de toerist uit gingen hangen hebben ze ons uiteraard vergezeld en dat ging bijna altijd uitermate van harte. 😉

Ik heb een heleboel gewandeld. Vanuit de camping waren er vier routes: 4, 7, 7½ en 12 kilometer en die heb ik allemaal meerdere keren gelopen. Zo goed als iedere dag liep ik de 4 kilometer wel, de route van 12 kilometer heb ik twee keer gewandeld samen met Mr. T. en de routes van 7 en 7½ kilometer heb ik alle twee een paar keer gewandeld. Heerlijk! De omgeving was echt zo mooi en bij wandelen tijdens een vakantie hoort wat mij betreft toch echt het ‘afzien’ van stijgen en dalen. Ik heb in de 13 dagen dat we daadwerkelijk op ons vakantieadres waren 130 kilometer gewandeld, dus dat is gemiddeld 10 per dag. Verder heb ik heel veel gelezen, weinig gepuzzeld, overdag ook best af en toe geslapen (vooral de eerste dagen) en ben ik voor mijn doen echt heel erg bruin geworden.

Mr. T. heeft me regelmatig vergezeld wat dat wandelen betreft, maar soms bleef hij liever bij het huisje. Hij loopt toch wat minder gemakkelijk de laatste tijd, heeft last van zijn heup en daarbij: iemand moet de afwas natuurlijk doen. Dus als Mr. T. zich daarin vastbeet, wandelde ik mijn vaste vier kilometertjes. Ik vond het een prima taakverdeling.

De dagen dat we niet de toerist uithingen waren dus vooral gevuld met ontspannen, wat kletsen, wandelen, lezen, een boodschapje doen en dat soort zaken en dat beviel uitermate goed. Maar we hebben natuurlijk ook nog wel wat activiteiten ontplooid.
Zo beklommen we op een geweldig warme dag ‘la roche Solutré‘ en dat was een behoorlijke klim in de hitte (en we waren al expres ‘s ochtends gegaan). Gelukkig was de taart en het drinken na afloop zeer de moeite waard.

We bezochten de machtig mooie oude binnenstad van Cluny en natuurlijk kon een bezoekje aan de abdij niet ontbreken. Hoe toevallig is het dat Mr. T. (die eigenlijk nooit leest behalve op vakantie) op dat moment ‘Pilaren van de aarde‘ aan het lezen was over de bouw van een kathedraal. Ook de abdij in Cluny kwam in dat boek voor dus voor hem was dit bezoek extra toepasselijk. Ook de markt in Cluny was voor de meisjes heel erg leuk om te bekijken (en een verademing na de toch wat tegenvallende markt in Charolles die we een paar dagen eerder bezochten).

De foto’s hierboven zijn allemaal in Cluny gemaakt, de foto hieronder is van wat daken in Charolles. Vond ik gewoon een mooi plaatje.

Op een dag lieten we de meisjes achter bij het door hen zo geliefde zwembad en zetten we de fietsen op de fietsendrager om richting een parkeerplaats aan de Voie Verte te rijden. We hadden geprobeerd om met onze fietsen rondom de camping te fietsen maar dat lukte niet met onze ‘eenvoudige’ fietsjes met ‘maar’ zeven versnellingen. De Voie Verte daarentegen is een prachtige fietsroute die heel goed te doen is. Af en toe wat aanzetten, maar ook heel veel vlak fietsen en dalen. We parkeerden de auto in de buurt van Cluny en fietsten vandaaruit naar Mâcon en hadden samen een heerlijke dag. Aan het eind van de dag stond de teller op 50 fietskilometers en waren we een leuke ervaring rijker.

We bezochten ook het mooie Chateau Berzé waar we rondkeken en ons uitermate goed vermaakten. Het is een mooi kasteel waarvan de eerste beginselen al van rond 1100 dateren.

De Scholier werd nog uitgedaagd door een soort van ridder om de degens te kruisen. Eerlijk gezegd bakte ze er niet heel veel van. Het is maar goed dat we niet echt in de middeleeuwen leven.

Op die ene regendag bezochten we de grotten van Azé. En ondanks het feit dat dit natuurlijk heel slim was (want in grotten is het dan misschien wel koud en vochtig, maar het plenst niet op de je hoofd) zijn we toch zeiknat geregend. Want het begeleide bezoek bestaat uit twee verschillende grotten en je moet van de ene naar de andere grot lopen (in de stromende regen) en na afloop ook weer terug naar de auto. Gelukkig klaarde het ‘s middags uiteindelijk toch weer op en konden Mr. T. en ik op onze laatste vakantiedag nog een mooie wandeling maken (die 12 kilometer maar dan andersom).

Ons chaletje was prima hoor. Fijne bedden en een heel goede douche, maar de kookplaat (inductie) was echt verschrikkelijk. Er stond geen een pan in de keuken die goed paste en daarbij was van iedere pan de bodem volledig bol getrokken zodat die de kookplaat maar op één punt raakte. Het viel echt niet mee om daarop te koken vond ik. Ook stom was dat er geen deksels aanwezig waren. De eerste dag ging het al meteen zo mis dat het rookalarm afging, toen wisten we natuurlijk wel meteen dat dat in ieder geval werkte. Maar goed, al met al heb ik op twee dagen na iedere dag gekookt. Eén dag zorgde Mr. T. voor het voedsel (BBQ) en een dag zijn we uit gaan eten. En tja, als je dan toch in de Bourgogne bent, dan moet je natuurlijk ook wel Boeuf Bourguignon nemen. Het was erg lekker.

Vorig jaar hebben we al een boel potjes gekeesd en ook dit jaar hebben we dat weer gedaan. We hebben wel voor andere teams gekozen. De dames tegen de oude mensen. Ha, gelukkig hebben de oude mensen uiteindelijk de vakantie af kunnen sluiten met 12 gewonnen potjes tegen 5 gewonnen potjes door de dames. Enne, er is geen groene pion kwijt hoor. De Scholier zat gewoon een beetje te geinen.

Al met al hebben we een prima vakantie gehad. Mr. T. en ik hebben ons goed vermaakt Of we ons nichtje volgend jaar weer meevragen weet ik nog niet. Op dit moment neig ik een beetje naar niet. De Scholier vond het -helaas-  geen onverdeeld succes. En wat het nichtje er zelf van vond weet ik eerlijk gezegd niet want ze is wat dat betreft behoorlijk gesloten.

In het volgende logje plaats ik foto’s met ons erbij. Dat is dan beveiligd met een wachtwoord.