In 2012 ging ik naar een reünie van mijn basisschool, afgelopen zaterdag ging ik naar een reünie van mijn middelbare school. Nou was ik al wel eerder op een reünie van mijn middelbare school geweest, maar dat was nog in mijn préblogtijdperk.
De middelbare school viert dit jaar haar 70-jarig bestaan en vierde dat onder andere met een reünie voor oud-leerlingen. De huidige leerlingen worden overigens niet vergeten: zo is er aanstaande woensdag een groot feest en aanstaande vrijdag gaat de hele school naar de Efteling. Tof hoor. De Scholier vermaakt zich de komende dagen dus wel en daarna volgt de herfstvakantie om uit te rusten.
Maar goed, die reünie, daar zou De Student ook naar toe gemogen hebben, maar die ging niet. Te kort geleden natuurlijk. Ik ging dus wel en ik vond het geweldig! Veel mensen gezien en gesproken. Geen blunders gemaakt ook. Gelukkig maar. Ha, ik snap dat dat even wat verduidelijking nodig heeft. Tijdens de borrel na afloop van het bezoek van onze Koningin ging ik op een gegeven moment bij mijn collega staan en die stelde me voor aan een vriendin van haar met die en die achternaam uit die en die plaats. ‘Oh’, zei ik: ‘Ben jij dan misschien een zus van die en die uit die plaats want daar was ik vroeger op de middelbare zo verliefd op en wij noemden hem vroeger altijd *bijnaam* ‘. Wat bleek: ze was met hem getrouwd en op het moment dat ze dat zei kwam hij aanlopen. OMG dat was echt heel gênant. Ik raak met hem in gesprek en zeg dat ik zo verschrikkelijk verliefd op hem was maar dat hij niet geïnteresseerd was en dat ik daar heel verdrietig van geweest ben. In mijn herinnering is het daar dus bij gebleven. Maar volgens hem hadden we dus heus wel gezoend en was ik wat dat betreft zelfs de eerste die hij zoende. Uh okay, dat ben ik dus echt totaal kwijt. Of ik heb het verdrongen dat kan natuurlijk ook. In ieder geval erg gezellig gekletst en op een gegeven moment kwam de reünie ter sprake. Hij wist van niets maar inmiddels weet ik dat hij en een paar vrienden ook komen. Maar dat allemaal geheel terzijde.
Wie er ook was is P. P. is een jongen met een lichamelijke beperking die vroeger heel veel gepest is en dat is natuurlijk verschrikkelijk. Ik heb hem zelf nooit gepest, maar ik heb ook nooit iets gedaan om het tegen te gaan en dat is misschien wel net zo erg. Wat ik dan dus wel heel tof vindt is dat hij toch naar de reünie kwam want een heel fijne tijd had hij er volgens mij niet. We zijn al een tijd via facebook bevriend en hij heeft volgens mij een prima leven opgebouwd. Goede baan, Koninklijk onderscheiden vanwege het vele vrijwilligerswerk dat hij doet (zelfs een ridder!), leuke hobby’s (onder andere songfestivaladept). We hadden van te voren afgesproken dat we elkaar zeker moesten treffen en dat is gelukt. Heel fijn bijgekletst. Het was overigens bijzonder om te horen dat hij de laatste twee jaar op de school het erg naar zijn zin gehad heeft. Hij gaf eerst ruiterlijk toe dat hij zelf ook een behoorlijk ettertje was in de eerste klassen en dat hij op een gegeven moment met zichzelf heeft afgesproken dat het zo niet door kon gaan. Hij heeft toen zijn houding en gedrag ook aangepast en vandaar de leuke latere jaren.
Ik was aanwezig bij een soort van collegetour waar een BN’er die op onze school studeerde een tweetal oud-leraren interviewde en een drietal oud-leerlingen die ieder een mooi verhaal hadden omdat ze iets bijzonders bereikt hadden. Echt heel erg leuk om bij te wonen.
En verder sprak ik met een boel mensen. Natuurlijk met de meiden waarmee ik nog steeds bevriend ben en die op dezelfde school zaten, maar vooral dus met mensen die ik nooit meer zie. Leuk om te zien hoe iedereen terecht is gekomen, hoe het met kinderen zit, met banen, relaties en wat al niet meer. Mensen zijn uitgevlogen en soms ook weer teruggekomen. Ik sprak mensen die echt heftige dingen zijn overkomen of nog steeds overkomen (wat te denken van een oud klasgenoot van wie alle drie de kinderen een ernstige spierziekte hebben waardoor ze alle drie vroegtijdig zullen overlijden).
De reünie duurde tot middernacht maar uiteindelijk rolde ik pas om iets over tweeën mijn bed in. Kortom: het was super!