Er is een blogger die de laatste jaren nog maar heel sporadisch blogt. Zijn laatste logje is van februari dit jaar, de twee logjes daarvoor van september en april 2017. Dus echt heel vaak is er -helaas- niet meer iets te lezen op zijn stekkie. En dat is verdraaide jammer want hij had bij mij (en velen met mij) een speciaal plekje in mijn ‘feedreader’ en ook wel in mijn ‘bloghart’. Feit is dat hij de laatste jaren gezondheidsklachten had, dus het gegeven dat hij nu alweer zo lang offline is, baart me wel zorgen. Ik hoop oprecht dat er niets met hem aan de hand is, maar ik heb er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in.
Toen een andere favoriete blogster door omstandigheden ook niet kon bloggen schreef haar echtgenoot regelmatig updates en dat is gewoon heel fijn. We waren zo toch op de hoogte van hoe het met haar ging.
Het bovenstaande hield me al langer bezig en ik heb er ook wel over nagedacht. Wat doe je met je blog, facebook, instagram of wat dan ook als je (hopelijk tijdelijk!) niet in staat bent om iets van je laten horen? Ik heb een bestand met daarin alle wachtwoorden van alle social media accounts dus ze zouden er hier wel gewoon iets mee kunnen doen. Maar ik heb ze dat nog niet expliciet gevraagd. En misschien is dat wel handig. Wat zeg ik nu? Natuurlijk is dat wel handig! Zodat anderen weten wat er aan de hand is.
Want bloggen (wat ik dus al heel lang doe) levert toch een heleboel contacten op met anderen. Met het gross blijft dat contact natuurlijk digitaal, maar met een aantal mensen heb ik ook contact in real life en dat is zo fijn.
Heb jij iets geregeld voor onvoorziene omstandigheden? Kunnen anderen dan een bericht op je blog zetten of hebben ze de opdracht gekregen je blog of andere social media bijvoorbeeld te verwijderen?
Ik heb al gedacht om een blogpost te schrijven in de trant van “Als je dit leest, ben ik er niet meer.” Het lief gaat er namelijk niet wakker van liggen om mijn ‘lezers’ op de hoogte te brengen van mijn heengaan. Maar stel dat je die post dus inplant en dan vergeet uit te stellen wanneer de publicatiedatum dichterbij komt. Dus ik weet het niet 😀 De meeste bloggers volgen me wel op social media (Facebook, IG of Twitter) en ik vermoed dat real life vrienden dan wel duidelijk zullen maken wat er is gebeurd, maar daar stopt het dan ook weer.
Ik denk dat ik ook weet wie je bedoelt. Jammer dat hij afhaakt. Hij had vaak leuke uitdagingen om aan mee te doen.
Mijn lief kan in mijn blogprogramma en ik zal hem een dezer dagen instructie geven over hoe te handelen in het geval dat. Ik weet precies wat ik wil. Een korte uitleg van hem en dan een jaar later alles opheffen.
Hm. Nooit over nagedacht. Dochterlief weet zo ongeveer van alles mijn wachtwoord. Die weet ook hoe ik aan mijn weblogje en zijn lezers gehecht ben. Ik denk dat zij wel een berichtje zou plaatsen. Moet ik haar toch maar een keer zeggen. Hoop dat de blogger uit je berichtje ok is…
Nee, niet echt. Erger ik heb geen idee meer van mijn waxhtwoorden. Ik kan dus alleen inloggen op mijn ipad. 😂. Nu ik met pensioen ben, ga ik dat eens uitzoeken. Een leuke, bloggende kennis overleed opeens heel plotseling, zomaar. Haar zoon kon wel in haar blog en er een berichtje plaatsen. Dat was heel fijn. Het werd een soort condoleanceboek. Haar blog is als een soort monument in de lucht gebleven.
Ik weet wie je bedoelt. Ik dacht er ook aan deze week. Ik heb hem eerder gemaild. Het was toen goed met hem. Het blogplezier was bij hem wat weg. Dat kan.
Afijn, met deze log maak je me wel bewust dat het handig is iets te regelen
Geen blog meer dus ook geen probleem in dit geval 🙂
Niet echt, hoewel mijn lief wel overal in kan ook… dus in geval van…
Gek is dat soms he, als je niets meer leest van een blogger waar je voorheen graag las. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook periodes heb dat ik even afhaak, meestal als ik niet zo goed in m’n vel zit. Aan de andere kant, kan het bloggen ook weer een uitlaatklep zijn. Maar ik wil ook weer niet zo’n blogger worden met allemaal zware verhalen ; )
Verder wel wachtwoorden in mijn agenda en de hoop dat mijn familie er iets op plaatst als ik er niet meer ben .. maar of ze dat snappen? (ouders, zus … geen partner hier).
nog niet, dus, zoals ik laatst al zei. maar dit is ook echt niet fijn, zo met willem.. ik hoop toch zo dat er niet iets heel ergs is!
denk dat ik maar wel wat ga regelen, ook, hoe raar dat ook voelt.
Zelf heb ik ook een bestand met al mijn wachtwoorden. Echter nog niemand de opdracht gegeven daar wat mee te doen als er wat met mij is.
Denk er wel steeds vaker over om wat op papier te gaan zetten, maar op een of andere manier stel ik dat toch steeds weer uit.
Ik weet wie je bedoelt. Mis hem ook.
Heb er verder niet over nagedacht. Zou wel moeten. Denk ineens aan Bibje en Jaixy.
Nooit over nagedacht eerlijk gezegd. Er is een blogster waar ik heel graag las en waar het al een hele tijd te stil op haar blog is. Ik hoop dat het enigszins goed met haar gaat …
Ik doe niet aan SM
En ik heb een gloeiende hekel aan verzekeringen.
Dus………!
Voor de record: als ik niet meer blog, dan ben ik gestopt of in de hemel.
Alvast de beste wensen!
Een dergelijk logje heb ik ook al eens geplaatst want het is héél vervelend als trouwe bloggers ineens niets meer laten horen. Dan probeer ik inderdaad via een mailtje aan de weet te komen maar een enkele keer lukt dat niet omdat het een alleenstaand iemand is.
Mijn dochter heeft al eens een logje gezet toen ik ziek was en ik weet zeker dat ze het zeker zal laten weten als ik om welke reden dan ook niet kan bloggen. Ik hoop alleen dat ze dan nog weet hoe het moet want het is niet haar hobby. Bovendien is het dan lastig te zien dat ik dan niet zelf schrijf en kan men er makkelijk overheen lezen als ze dar er w;el bij zet.
Misschien nog eens in het beheer duiken en haar co-writer (of zoiets) maken zodat berichten van haar niet onder mijn naam hoeft te publiceren. Toch weer fijn even die reminder want we worden er niet jonger op hier dus het kán urgent zijn.
Heb wel een idee wie je bedoelt, je zult een reden hebben om hem niet bij naam en toenaam te noemen. Wij horen ook niks meer, maar zouden nog steeds een keer bij hem langs gaan. Ik zal weer eens mailen!
En ja, toevallig las ik laatst al een paar keer iets over je ‘digitale nalatenschap’ en hoe je die kunt regelen. Het leeft wel in mijn hoofd… Net zoals ik al jaren een concept heb liggen voor een ‘Noodmap’. Moet ik ook echt eens aan beginnen!
Inderdaad een goed onderwerp. Als hij er aan denkt schrijft mijn man op mijn blog mocht ik het zelf niet meer kunnen.
(ps het is nu een beetje stil, ik ben op vakantie)
Mijn man kan inderdaad overal in 🙂 Just in case…
Dit vind ik wel een lastige, net als het maken van een uitvaartplan. Daar wil ik nu nog niet over nadenken. En mijn vriend en de kinderen vinden dit ook geen fijn onderwerp heb ik gemerkt.
Toen ik onverwachts in het ziekenhuis terecht kwam vorig jaar heeft R. voor mij mijn vriendinnen ingelicht, mijn afspraken afgezegd en mijn Wordfued “vrienden” ook een berichtje gedaan. Op Facebook postte ik toen al 2 jaar niets.
Mijn man is inderdaad zo lief om iets op mijn blog te zetten als ik plotseling in het ziekenhuis beland. Met Facebook doe ik niet zoveel.