Maandelijks archief: november 2018

Da’s pech … fiets weg!

Geplaatst op door

De meesten van jullie herinneren zich vast nog wel dit logje waarin ik schreef over het ongeluk dat De Scholier overkwam en de gevolgen daarvan voor haar fiets. Total loss, was de fiets en dat betekende dat er een nieuw exemplaar moest komen. Gelukkig werd alles vergoed door de verzekering van de dame die het ongeluk veroorzaakte dus De Scholier mocht een nieuwe fiets uitzoeken en kon die ‘stomme keigele leenfiets’ weer terugbrengen naar de winkel.

De dame koos voor een matblauwe Sparta zoals boven op dit plaatje. Het toeval wil dat er op dit plaatje geen snelbinders op de fiets zitten. Nou, De Scholier presteerde het om die van haar al vrij snel na de in gebruikname kwijt te raken. Tja, dat is iets wat echt wel bij De Scholier hoort helaas: nogal slordig is ze. Of onnadenkend, dat kan natuurlijk ook. Of vaak een beetje dromerig, dat ook wel.

Enfin: lang verhaal kort. Die slordig-, onnadenkend-, dromerigheid maakte dat ze afgelopen dinsdag vergat haar fiets op slot te zetten bij school. En tja, je raadt het ongetwijfeld al gezien de titel van dit logje … fiets foetsie.

Kind in paniek/verdrietig, ik in eerste instantie verre van amused, gedoe dus weer. Inmiddels is de digitale aangifte de deur uit (al denk ik niet dat het veel zin heeft), moeten we de verzekering nog bellen al zal dat ongetwijfeld vergeefs zijn want de fiets stond tenslotte niet op slot maar niet geschoten is altijd mis nietwaar, heeft ze de vermissing gemeld op een of andere website, heb ik een bericht op facebook geplaatst dat al tig keer gedeeld is en houd ik marktplaats (tegen beter weten wellicht) in de gaten.

En ja, natuurlijk is het hartstikke keistom dat ze vergeten is haar fiets op slot te zeggen, dat weet ze zelf ook wel. Maar dat je het dan meteen moet bekopen met een gestolen fiets vind ik toch wel heel erg zuur. Stomme dieven!

Stel je netjes voor, spreek zoals het hoort en zeg U …

Geplaatst op door

Dat bovenstaande is natuurlijk een regel uit ‘Pa‘ van Doe Maar. En ik vind dat niet meer dan normaal. De Scholier vertelde laatst dat ze, tegelijkertijd met zeven klasgenootjes, bij de moeder van een schoolvriendin kwam en dat zij de enige was die de moeder een hand gaf. Huh? Dat vind ik dus heel raar. Leren die kinderen niet dat ze zich voor horen te stellen?

Nog zoiets … blijkbaar vinden ze het bij mij op mijn werk heel normaal dat op de website mensen met ‘je’ en ‘jij’ aangesproken worden. Ook staat in ons standaardsjabloon voor brieven de aanhef ‘Beste …’. Nou, no way dat ik dat doe. In mijn toespraken spreek ik mensen aan met U (uiteraard wel afhankelijk van de inhoud: laatst bij een jeugdlintje was het wel ‘je’ en ‘jij’) en een brief begint altijd met ‘Geachte …’ (soms gevolgd door / beste …).

Ik heb nooit U gezegd tegen mijn ouders en ik kan me niet meer herinneren hoe het met mijn grootouders zat (ik denk je en jij, maar ik weet het echt niet meer), maar ik heb mijn schoonouders in het begin wel altijd met ‘U’ aangesproken. Net zoals ik vreemden altijd aanspreek met ‘U’. In geval van een hiërarchische band wacht ik altijd even af of de ander aangeeft dat er getutoyeerd kan worden. En het is eigenlijk altijd zo dat de ander al vaak aangeeft ‘zeg maar je hoor’. Noem me ouderwets, maar ik vind echt dat dat zo hoort.

Hoe zit dat bij u/jou? U of je en jij? Wat zeg/zei je tegen je (groot)ouders, ooms/tantes, werkgever et cetera?

24 jaar en 3 dagen

Geplaatst op door

Vandaag hebben Mr. T. en ik warempel 24 jaar verkering. Hoe fijn is dat dan wel niet? Op een enkele down na kan ik niet anders dan concluderen dat we het heel erg goed hebben samen. Ik ben een bofbips wat dat betreft. Maar dat geldt uiteraard net zo goed voor Mr. T. nietwaar?

En die drie dagen dan die hier genoemd staan? Nou, zo lang is mijn broer inmiddels getrouwd. Afgelopen vrijdag trouwde hij met z’n vriendin tijdens een kleine ceremonie met aansluitend een bescheiden feestje. En dat is meer dan prima. Iedereen moet immers kunnen feesten zoals hij/wij wil.

Ik heb niet heel veel met mijn broer en zijn -nu dus- vrouw en de keuzes die zij maken. Maar ja, wat niet is, is niet. Ik vind het prima zo. Familie kies je niet uit, die krijg je er helemaal gratis bij. Dat is toch heel anders dan met vrienden waarvoor je een bewuste keuze maakt. Feit is dat hij gelukkig is met zijn leven en dat is voor mij het belangrijkste. Zijn dochter is verder natuurlijk een van de beste vriendinnen van De Scholier dus het contact zal er altijd wel op de een of andere manier blijven.

Mijn ouders hebben in ieder geval genoten afgelopen vrijdag en dat vind ik misschien nog wel het allerbelangrijkste. Want er zijn jaren bij geweest dat we ons best wel wat zorgen om mijn broer gemaakt hebben.

Heb jij broers/zussen en zo ja, hoe is de relatie met hen?

Een stil geloof in engelen

Geplaatst op door

Ik las al weer een paar weken geleden ‘De koning van Amerika‘ van R.J. Ellory en dat vond ik best een mooi boek (vooral de schrijfstijl sprak me erg aan) al hoop ik wel op een vervolg. Door die bijzonder schrijfstijl bedacht ik dat ik ‘Een stil geloof in engelen‘ vast ook mooi zou vinden. Nou, dat klopte.

In dit verhaal kijkt schrijver Joseph Vaughan terug op dramatische gebeurtenissen uit zijn jeugd. In de jaren ’40 van de 20e eeuw wordt in het dorp in Georgia waar hij opgroeit een tiental meisjes op gruwelijke wijze verkracht en vermoord. Het dorp staat machteloos, steeds gebeurt het weer en van de dader ontbreekt elk spoor. Puber Joseph heeft zijn eigen problemen, zijn vader pleegt zelfmoord, zijn moeder stort in, maar daarnaast richt hij samen met zijn vrienden The Guardians op, in een vergeefse poging om de meisjes uit het dorp te beschermen. Na tien jaar houdt het moorden op, maar het raadsel blijft onopgelost. Het legt een schaduw op Josephs verdere leven.

Opnieuw stopt Ellory een hele bijzondere, bijna dromerige sfeer, in het boek en dat maakt dat het boek je op de een of andere manier grijpt. Het is bijzonder maar ook triest om te lezen hoe het misplaatste schuldgevoel Joseph jarenlang plaagt en in de weg zit. Het is geen spannend boek ook al gebeuren er gruwelijke dingen. Het kabbelt eigenlijk meer, maar de karakters zijn prachtig uitgewerkt en ook historische feiten worden mooi in het verhaal verweven. Joseph is een sympathiek personage dat het helaas heel zwaar te verduren krijgt in zijn leven.

Ontbijt

Geplaatst op door

Het derde dat ik ‘s ochtends doe als ik beneden kom is de koffiemachine aanzetten en een heerlijk bakje koffie zetten. En voor degenen die zich afvragen wat het eerste en het tweede is: 1. gordijnen open maken en 2. rolgordijntje optrekken. 

Het vierde wat ik doe is voor mijn ontbijtje zorgen. En dat is vaak grotendeels hetzelfde: een paar lepels havermoutpap, een handje blauwe bessen en cruesli of muesli. De variatie zit hem dus in de havermoutpap die wil ook wel ‘ns hangop zijn, of yoghurt, of biogarde of zoiets. En meestal dus met deze cruesli, maar soms met muesli. En heel, heel, heel soms eet ik ‘s ochtends een boterham. Maar dat komt eigenlijk zelden voor.

Leuk hé, dat tafellaken van ons. Lijkt wel alsof we altijd een soort van picknicken.

Wat is jouw normale ontbijt? En je favoriete? En ontbijt je zo ongeveer meteen nadat je uit bed komt, of zit daar wel wat tijd tussen?

 

Er verandert nix

Geplaatst op door

Al weer voor de derde (?) keer (denk ik) ging ik naar een afscheidstournee van Doe Maar. Haha, hier schreef ik al iets over dat ‘steeds maar opnieuw afscheid nemen van Doe Maar’ en daar plakten de heren dus weer een nieuwe tour aan vast.

Feit is dat ik ook afgelopen zaterdag weer volop genoten heb.

Wat dan weer wel erg jammer was, was dat ik eigenlijk maar heel weinig gezien heb van het hele concert. Ik ben natuurlijk niet zo heel erg groot en als je dan gewone staanplaatsen hebt (zoals er in het Klokgebouw in Eindhoven alleen maar zijn) en de rest van je gezelschap in de ‘arena’ wil staan, dan houdt het vrij snel op.

Dus ik sta daar aan het begin van het concert vooral tegen achterhoofden aan te kijken en dat is wel een beetje boel jammer. Maar hé, dat werd goedgemaakt door een geweldige setlist waarvan ik eigenlijk alle nummers van begin tot einde mee kon zingen. En omdat ik toch niet heel veel zag, heb ik gewoon ook heel veel -soort van- gedanst. Niet echt natuurlijk, want daar was geen plek voor, maar wel veel gehupst en gewiebeld en zo. Lekker!

Maar goed, ik denk dat ik, ondanks het feit dat ik het echt superleuk gehad heb, nu wel een beetje klaar ben met Doe Maar. Of ik word er te oud voor. Dat kan natuurlijk ook. Alhoewel: er waren heel veel mensen die ouder waren dan ik (schat ik zo in). Of ik heb gewoon geen zin meer om hele concerten op mijn voeten te staan. Dat kan natuurlijk ook. Dat kan echter ook zo weer veranderen natuurlijk, als de meiden weer gaan, dan zou het zo maar kunnen dat ik toch weer aansluit. Er verandert tenslotte nix.

Heb (had?) jij iets met Doe Maar? Wat is jouw favoriete nummer van de groep? En de belangrijkste vraag: was je vroeger op Ernst of op Henny?

Eigen rechter

Geplaatst op door

Laat ik voorop stellen dat ik de gevoelens van de betreffende vader in het artikel hieronder volledig begrijp. Althans, dat denk ik. Maar laat ik daarna meteen stellen dat ik het absoluut niet begrijp dat iemand dan voor eigen rechter gaat spelen. Ik geloof dat we in Nederland wat dat betreft heel erg op een hellend vlak aan het leven zijn en dat het met rasse schreden de verkeerde kant opgaat.

Laat ik verder ook maar meteen duidelijk maken dat ik -gelukkig- nog nooit heel ernstige zaken mee heb gemaakt die om wraak en/of rechtvaardiging schreeuwen en dat ik dus echt niet weet hoe ik dan zou reageren, maar ik denk dat het toch met een zekere mate van ‘vertrouwen op de rechtstaat’ zal zijn. Maar nogmaals: ik weet het niet.

Laat ik tenslotte even melden dat ik het verschil in de eerste veroordeling van 10 maanden en de daarna geëiste 6 jaar door het OM aan de ene kant wel, maar aan de andere kant ook weer niet begrijp. Natuurlijk weet ik dat (en ik schreef het hierboven al) we allemaal iets vinden en die mening vaak volop ventileren, en ik begrijp ook wel dat rechtspraak niets met emoties te maken moet hebben, maar tegelijkertijd zou het op de een of andere manier wel begrip kweken. Het vertrouwen van veel mensen weer wat opkrikken. Of misschien denk ik dat wel helemaal verkeerd. Ach, ik weet het verdulleme gewoon helemaal niet meer.

Wraak nemen zoals in het krantenartikel hieronder, het kan niet. Maar zo kunnen er teveel dingen momenteel niet. Hoe zeer sommige dingen ook te begrijpen zijn: extreem reageren is niet de manier denk ik en verdeelt ons land nog meer dan dat het al verdeeld is.

De oplossing heb ik ook niet. Maar als we nu ‘ns gewoon allemaal wat rustiger worden, ons wat minder door de emotie(s) laten leiden, wat meer begrip (proberen) op (te) brengen voor mensen die anders denken. Meer de dialoog aangaan? En ja, dat zou voor iedereen moeten gelden. Tolerantie werkt alleen als het twee kanten op werkt.


Ik werd gisteren en eergisteren gewoon verdrietig van al dat gedoe rondom de intocht. Het gaat verdorie om een kinderfeest. En wie is de boel aan het verstieren? Volwassenen! Tradities veranderen uit zichzelf, dat moet niet opgelegd/afgedwongen worden. Er is al weer heel lang geleden een signaal afgegeven en als men het daarbij gelaten had, dan denk ik dat het zichzelf, langzaam maar zeker, wel zou plooien. Dingen afdwingen werkt niet. Dat werkt niet bij peutertjes en zeker niet bij volwassenen. Het werkt bij mij ook niet als ik gedwongen wordt om iets acuut te doen of te laten. Maar als ik over dingen na kan denken, mag wikken en wegen, de discussie aan mag gaan, dan verandert het wel. Het sinterklaasfeest anno nu lijkt al niet meer op het feest van 20 jaar geleden en ook niet meer op het feest van 50 of 80 jaar geleden. Het verandert toch wel, op z’n eigen tempo. Ik denk dat we veranderingen tijd moeten gunnen.

Een actiegroep als Grauwe Eeuw vind ik echt enorm op het randje van wat toelaatbaar is. Het zijn in mijn ogen een stelletje extremisten die er alles aan doen om tweespalt te veroorzaken en dat lukt ze helaas verrekte goed. Natuurlijk schreef ik er al veel meer logjes (hier en hier bijvoorbeeld) over en eigenlijk wil ik er niet eens aandacht aan schenken, maar ik kan het niet laten. Opnieuw: iedereen mag vinden wat hij/zij vindt en we hoeven het echt niet met elkaar eens te zijn. Maar sommige dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. En daar kunnen we van alles van vinden, maar het is geschiedenis en als het goed is leren we daarvan. Het is veel beter als we allemaal onze energie ‘ns in de toekomst gaan stoppen. Dat lijkt me wel wat!

Het is wel bijzonder dat ik, als ik aan dit soort logjes wil beginnen ik eigenlijk een heleboel wil vertellen, maar dat ik keer op keer niet weet hoe ik het op kan schrijven. Juist omdat het hier gewoon op jouw scherm staat te staan en jij die zwart-witte letters leest. Er is dus geen enkele mate van nuancering mogelijk. Ach ja, ik heb er weer een logje mee gevuld en toch weer wat van me af kunnen schrijven. Laat ik het daar maar op houden.

In de maneschijn

Geplaatst op door

De nieuwste thriller met Helen Grace in de hoofdrol, die moet ik natuurlijk zo snel mogelijk lezen. Waar gaat ‘In de maneschijn‘ over?

Er waart iets dodelijks rond in het bos. Eerst moesten de wilde paarden eraan geloven. Nu zijn het onschuldige mannen en vrouwen die worden vermoord door een gedaante zonder gezicht. Verdwaald in het donker proberen ze te vluchten, zich te verstoppen. Wanhopig roepen ze om hulp. Maar er is niemand die ze kan horen… Helen Grace ziet zich geconfronteerd met een nieuwe nachtmerrie. De slachtoffers hangen met pijlen doorboord aan de statige oude eiken in het bos. Waarom worden hulpeloze -vakantiegangers opgejaagd tijdens het campingseizoen? Wat hebben de moorden te betekenen? Is dit soms het werk van een psychopaat? Of is het een teken van een occulte samenzwering en worden de slachtoffers geofferd aan het bos zelf? Helen moet zich in het duister wagen om de waarheid achter deze wel heel macabere zaak te achterhalen.

Net als de andere boeken in de serie is dit weer een erg fijn boek om te lezen. Arlidge gebruikt korte hoofdstukken in een bijzonder goed leesbare stijl. Er gebeurt een boel en ook de rode draden door de boeken heen wordt weer wat verder uitgewerkt. Ik vond het een erg onderhoudend boek. Het enige minpuntje en wat vergezocht is de ‘…’. Maar ja, dat kan ik hier natuurlijk niet vertellen want dan maak ik me schuldig aan een heus spoileralert. En ik denk niet dat de fans me dat in dank afnemen.

Heb jij de boeken van Arlidge inmiddels gelezen? Wat vond/vind je ervan?

Rekentoets

Geplaatst op door

Oh my god, daar is ie weer, die verrekte (excusez le mot) rekentoets. Ik vind het echt zo’n wangedrocht die voor een boel stress zorgt bij kinderen. Nou weet ik best dat een beetje basiskunde rondom rekenen heel erg handig is, maar jemig, je zult maar een totale nitwit zijn op dat gebied. Dan hangt zo’n toets de hele tijd als een soort van zwaard van Damocles boven je hoofd.

Maar als je het dan doet, maak er dan geen lachertje van: een 4 halen is voldoende om te slagen. Wat voor doel heb je dan eigenlijk voor ogen met die toets? Er zijn mensen (en daar hoor ik bij en mijn dochters ook) die gewoon helemaal niet goed kunnen rekenen. Heus, ik red me best en doe braaf mijn oefeningen bij beterrekenen.nl (en scoor daar ook redelijk goed al doe ik een x-aantal sommen categorisch verkeerd en dat zal ook wel nooit meer goed komen) maar het zal nooit mijn hobby worden.

Ik kan de meiden ook echt niet helpen met hoe zij rekenen leren want een moderne staartdeling, daar snap ik de ballen niet van. Ergens snap ik best dat ‘men’ wil dat er een bepaald niveau is wat rekenen betreft maar ik vind tegelijkertijd dat je het kinderen die dat echt niet kunnen wel extra moeilijk maakt. Maar goed, datzelfde geldt ook voor kinderen die absoluut geen talenknobbel hebben en toch op bepaalde niveaus verplicht Engels moeten doen. Dat je verplicht Nederlands moet doen, dat lijkt me vrij logisch al kan ook dat vak voor een boel mensen nog grote problemen geven. Al met al ben ik blij dat ik van alles mag vinden over dit soort dingen, maar dat ik er vooral geen beleid over hoef te bedenken of beslissingen over hoef te nemen.

Hoe zit het met jou rekenvaardigheden? En je Engels?

Terecht of erg zwaar bestraft?

Geplaatst op door

Ik las bovenstaand bericht in de krant en weet niet zo heel goed wat ik ervan moet vinden. Alhoewel een ding weet ik in ieder geval zeker over dit bericht: ik vind het namelijk bijzonder vreemd dat een dergelijk bericht überhaupt in de krant vond. Dit is eigenlijk toch geen nieuws? Of wel? Ha, ik schrijf er nu een logje over, dus eigenlijk doe ik dan ook wel een beetje mee aan het ‘opwaarderen van non-nieuws’ (je ziet, ik heb ook al geen idee hoe ik het moet noemen).

Maar dan waar het bericht om gaat: is de sanctie van de AH terecht of gaat dit wel heel ver? Ik neig naar ‘terecht’ al vind ik tegelijkertijd dat het wel heel zwaar bestraft is. Een goed gesprek had volgens mij ook wel gekund. En waar waren de ouders in dit geheel? Je leert je kinderen toch niet om te jokken over zoiets? Ziekmelden om iets anders te kunnen gaan doen vind ik zo ongelooflijk niet kunnen. Je zult bij mij dan ook nooit begrip vinden voor ‘ziek melden om een dag eerder op vakantie te kunnen gaan’. Laat mij dan maar lekker ‘het braafste meisje van de klas zijn’, maar ik vind dat het niet kan en dat je een heel, heel slecht signaal afgeeft aan je kinderen.

Dus: de straf vind ik zwaar, maar ik begrijp het heel goed. En jij, wat vind jij van dit krantenartikel?

Verstandskiezen

Geplaatst op door

Bij mij is er nog geen een doorgekomen (en wat mij betreft blijven ze ook weg) en ik weet niet zeker wat dat nu wil zeggen ;-). Feit is dat er bij De Student drie tegelijk aan het doorkomen waren en echt heel tof is dat niet. Of beter: van één doorkomende verstandskies had ze last, van de andere (nog?) niet.

Afgelopen donderdag hadden we de APK bij de tandarts en de tandarts snapte best dat die ene aan het vervelen was. ‘Zal ik hem er nu even uithalen?’, vroeg hij aan De Student. Oeps, die hadden we even niet aan zien komen. Maar hé, dat is natuurlijk best wel fijn. Als het dan toch moet gebeuren, dan maar meteen, dan heeft ze ook geen tijd om zich druk te maken. ‘Uh, okay’, was haar reactie dan dus ook.

Nou heeft De Student, op een beugel na, nooit iets aan haar gebit. Ze heeft nog nooit een gaatje gehad en zelfs tandsteen daar doet ze blijkbaar niet aan, dus die twee verdovingen vond ze wel even een dingetje. En dat gewroet in haar mond, dat vond ze, ook al had ze geen pijn, toch echt niet tof. De tandarts had de kies er in no time uit, maar pffft, het bloedde behoorlijk en dat vond De Student echt heel naar. Uiteindelijk waren er twee hechtingen nodig en toen kon ze vertrekken.

Het was een bijzondere gewaarwording voor haar: zo’n stijve wang en tong en dat getintel in haar kaak. Maar de tand was in ieder geval pleite! Of nee, toch niet. Ze kreeg hem, in zo’n plastic handschoentje mee naar huis. Kan hij mooi bij haar melktandjes in het doosje.

En jij: je verstandskiezen al lang kwijt? Of zijn ze nooit doorgekomen of heb je er gewoon geen last van?

De koning van Amerika & Een onberispelijke man

Geplaatst op door

Ik vond ‘De koning van Amerika‘ best een heel tof boek, maar had aan het eind van het boek een wat onbevredigd gevoel. Want zo kan het boek toch niet eindigen? Of het moet zijn dat er nog een vervolg aan zit te komen, dan snap ik het. Waar gaat dit boek van R.J. Ellory over?

Danny McCabe vlucht in 1937 van Ierland naar New York omdat hij gezocht wordt voor een IRA-moord. Hij ontmoet Nicolas en Lucia Mariani, Corsicaanse broer en zus die naar Amerika zijn gekomen om rijk te worden. Danny verdient geld met boksen. Nicky is zijn manager, maar raakt betrokken bij illegale activiteiten. Dan gaat er iets vreselijk mis en vluchten ze naar Los Angeles, waar Lucia haar droom van filmster hoopt te realiseren. Danny neemt een andere identiteit aan en Nicky raakt steeds meer verstrikt in de onderwereld. Een vierde hoofdpersoon is inspecteur Hayes, die zich vastbijt in een zaak waarvan hij vermoedt dat Nicky er bij betrokken is.

Het was een spannend boek dat wel wat rommelig begint. Er zijn best veel personages en die personages hebben dan weer bijnamen, dus dat is af en toe wel verwarrend. De kracht van de bloedband tussen Nicolas en Lucia is enorm en gaat ten koste van veel. Danny vond ik een zeer sympathiek personage met het hart op de juiste plek ook al draait hij af en toe wel enorm door. De ontwikkeling van de verschillende personages wordt mooi gevolgd. Zo is het best interessant om te lezen hoe de grenzen vervagen waar het de integriteit van Hayes betreft. Ik denk (hoop!) echt dat er een vervolg komt want ik wil heel graag weten hoe het verder gaat met Danny, Nicolas en Lucia.

* * *

DWDD verkoos ‘Een onberispelijke man‘ van Jane Gardam tot boek van de maand dus eigenlijk had ik het wel kunnen weten: dat boek is vast niets voor mij. Maar hé, ik heb het toch gelezen en tja, ik vond het dus echt matig, rommelig, warrig en niet boeiend. Ik heb het uitgelezen ondanks het feit dat ik het dus niet heel erg mooi vond, maar ik zat ergens toch te wachten of dat lyrische gevoel dat men bij DWDD liet zien. Helaas pindakaas al is het boek op het laatst nog wel een beetje leuk.

Nadat zijn vrouw Betty plotseling is overleden in de tuin van hun huis in Dorset komen bij Sir Edward Feathers (81), gepensioneerd Brits rechter in Hongkong bijgenaamd Old Filth, steeds meer herinneringen aan zijn leven naar boven. Zijn moeder stierf bij zijn geboorte in Singapore, zijn afstandelijke vader bemoeide zich niet met hem en hij werd verzorgd door een kindermeisje. Op zijn achtste naar Engeland gestuurd, kwam hij eerst in huis bij een pleeggezin waar hij het zwaar had en kwam daarna terecht op een goede kostschool. Hij gaat op bezoek bij oude familieleden, belandt in het ziekenhuis en neemt dan een verrassende beslissing.

Natuurlijk is het zo dat Edward een bewogen leven heeft gekend en het zeker in zijn kinderjaren en jeugd enorm moeilijk heeft gehad, maar pfffft, het kon me allemaal niet boeien. Het schijnt dat Gardam nog twee boeken meer schrijft rondom dit eerste boek. Een boek vanuit het oogpunt van zijn vrouw Betty en een vanuit het oogpunt van de collega en tegenpool van Edward Terence Veneering. Nou, ik weet wel wie die boeken niet gaat lezen!

Gordijnen

Geplaatst op door

Afgelopen woensdag had ik overdag geen tijd om een stukje te gaan wandelen want toen maakte ik mijn surprise (daarover na 5 december uiteraard meer) en toen ik daarmee klaar was regende het wel heel erg hard dus dat ging ‘m niet worden. Maar de hele dag binnen zitten is ook zowat dus maakte ik na het eten een rondje door het dorp. Kon ik mooi even bij mijn dorpsgenoten binnen gluren want het schijnt nou eenmaal typisch Nederlands te zijn om de gordijnen ‘s avonds open te houden. Ha, wij zijn dus niet typisch Nederlands want wij doen altijd onze gordijnen dicht. En tijdens mijn rondje kriskras door het dorp bleken wij niet de enigen te zijn: er viel ook bij mijn dorpsgenoten bar weinig ‘binnen te blieken’.

En dat is natuurlijk best een boel jammer. Er waren maar twee huizen waar ik echt ongehinderd zicht had op wat er binnen gebeurde omdat er geen gordijnen waren en de lampen aan waren. En wat gebeurde er dan? Nou eigenlijk niets. En de getoonde inrichting was ook niet helemaal mijn smaak zeg maar.

Dan was er nog best wel een aantal huizen waar de overgordijnen niet dicht waren, maar er door de vitrage (ongeacht de lampen die binnen waren) nauwelijks goed binnen te blieken was en ik denk dat van 80% van de huizen die ik passeerde gewoon de overgordijnen gesloten waren. Beetje boel saai dus dat wandelingetje. 😉

De satellietfoto van hierboven met daarop mijn wandeling is trouwens best al verouderd want er zijn veel nieuwe huizen gebouwd in ons dorp. Dat komt de leefbaarheid natuurlijk ten goede en zorgt er ook voor dat er jongeren kunnen blijven of terugkomen. Het volgende uitbreidingsplan is op de wei rechtsonder. Van die wei is de hoek linksboven de eerstvolgende bouwlocatie.

Enfin: hoe doe jij dat ‘s avonds → gordijen open of dicht?

Volwassen. Ik?

Geplaatst op door

Hier gezien en te leuk om niet ook te plaatsen

  1. Hoe ga jij om met geld? Hoe zorg je dat je rondkomt elke maand, nu een leuk leven hebt én zonder zorgen de toekomst tegemoet gaat. → Geld moet rollen vind ik, want anders hadden ze het wel vierkant gemaakt toch? Nee, zonder gekheid: ik denk best goed. Ik spaar maandelijks. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de kinderen. En ik heb een heel mooi bedrag op mijn spaarrekening staan. En als de vaste dingen (wekelijkse boodschappen, zorgverzekering, sparen en dergelijke) van de rekening zijn, dan mag de rest van mij gewoon op. 
  2. Hoe regel jij de papierwinkel? Hoe weet je wat je allemaal aan verzekeringen, voorzieningen en vooruit-zieningen  moet regelen en hoe pak je dat aan? → Ik beken, het grootste deel hiervan wordt door Mr. T. gedaan en de belasting wordt door iemand anders ingevuld. Kortom: niet bepaald volwassen. Niet verstandig natuurlijk, maar het interesseert me allemaal helemaal niets.
  3. Weet jij wat je moet doen bij huis-tuin-en-keuken-rampen? → En ook hier moet ik melden dat ik niet heel volwassen ben wat dat betreft. Ja, ik kan de aardlekschakelaar omzetten en een stop vervangen. En een gloeilamp vervangen lukt me uiteraard ook nog wel. Maar dingen met elektriciteit: geen idee! En een band plakken: nog nooit gedaan. Heel slecht natuurlijk. 
  4. Hoe hou jij alle ballen in de lucht: het huishouden, boodschappen, koken en sporten en ook nog tijd voor jezelf. Hoe zorg je dat alles wat gedaan moet worden ook gebeurt zonder drie extra armen en benen? → Hier ben ik dan weer wel goed in vind ik. Het klinkt misschien saai, maar ik draai wat dat betreft best wel volgens vaste routines. En dat gaat heel goed. En wat betreft tijd voor mezelf: daar ben ik echt heel goed in. Ik sport en wandel veel, lees heel veel en doe veel leuke dingen. 
  5. Hoe ontmoet je nieuwe mensen en leg je contact? → Dat gaat vrij gemakkelijk vind ik. Als ik zin heb tenminste. Want ik heb niet altijd zin om sociaal te doen. Maar goed, als ik dan zin heb, dan stap ik gerust op een ander af en begin ik een gesprek. Meestal verloopt dat vrij geanimeerd.
  6. Zelfde als 5 maar dan op liefdesgebied: hoe begin je met daten en waar zit de vertaalknop voor het mannenbrein (/partnerbrein)? → Uh, dat is al zo lang geleden dus hoe dat heden ten dage zou moeten: geen idee. Ik weet wel dat ik, toen ik Mr. T. voor het eerst aansprak, hij uit volle borst een lied aan het meezingen was in de discotheek en het eerste wat ik tegen hem zei iets in de trant was van ‘dat komt volgens mij recht uit je hart’. En dat kwam het ook. 
  7. Hoe gedraag je je professioneel en assertief op het werk? → Ik ben zeer professioneel op mijn werk. Assertief ook wel, al zou ik het liever zakelijk willen noemen. Ik vind het trouwens ook van volwassenheid getuigen als je je kwetsbaarheid durft te laten zien. Zeker op het werk. 
  8. Hoe weet je of je kinderen wilt, en zo ja, hoe je ze het beste kunt opvoeden? → Mr. T. en ik hebben het er eigenlijk nooit vaak over gehad, maar het was wel duidelijk dat we ooit kinderen zouden willen. Dus toen we elkaar bijna vier jaar kenden besloten we er maar voor te gaan. Drie maanden later was ik zwanger. En opvoeden? Ik vind het opvoeden an sich niet eens zo moeilijk en we zitten wat dat betreft goed op een lijn. Wat het af en toe verdraaide lastig maakt zijn alle dingen die er gebeuren (van gepest, tot gedoe met vriendinnen, tot gezondheidsdingetjes et cetera).
  9. Hoe weet je wat/welke baan echt bij je past. Wat je levensdoel of passie is? → Ha, geen idee. Ik weet wel dat mijn huidige baan mij past als een warme en heel comfortabele jas. Omgaan met mensen en dingen doen voor mensen vind ik supertof. Mensen in het zonnetje zetten, herdenkingen organiseren en al dat andere: erg fijn. Mijn levensdoel? Uh … goed zijn en op mijn eigen bescheiden schaal de wereld een heel klein beetje mooier kleuren?
  10. Hoe herken je je eigen gezonde verstand en leer je vertrouwen op dat stemmetje? → Ik vind altijd dat ik de dingen goed op een rijtje heb in mijn hoofd, ik weet wat ik wil en in mijn ogen zijn die wensen redelijk en logisch. Ik vertrouw op mezelf, ondanks het feit dat het af en toe ook best een chaos is daarboven. 
  11. Hoe ontwikkel je een volwassen levenshouding: wat is loslaten, wat is vergeven en hoe doe je dat? → Ik ben heel erg open en heel erg van het dingen bespreken en/of uitpraten. Ik denk dat dat best volwassen is. Verder ben ik ook wel goed in accepteren dat iets verandert zoals vriendschappen soms veranderen. Zelfdiscipline hoort ook wel bij volwassenheid vind ik en dat heb ik een boel. Vergeven vind ik soms wel lastig. Daarbij: wie ben ik om een ander iets te vergeven. En vergeven dat lukt dan misschien nog wel, maar vergeten is een heel ander verhaal. En vergeten, dat doe ik (helaas) nooit. 
  12. Last but not least: HOE en/of VAN WIE heb je dit allemaal geleerd? → Van mijn moeder, mijn vader, oma, Mr. T., vrienden en vriendinnen, collega’s en ook van mezelf. En hoe volwassen ik nu eigenlijk ben? Best wel denk ik. Op dat papierwerk en een x-aantal praktische zaken na. 

Doe je ook mee? Kopieer dan het lijstje hieronder en plaats dat in het reactieveld.

  1. Hoe ga jij om met geld? Hoe zorg je dat je rondkomt elke maand, nu een leuk leven hebt én zonder zorgen de toekomst tegemoet gaat.
  2. Hoe regel jij de papierwinkel? Hoe weet je wat je allemaal aan verzekeringen, voorzieningen en vooruit-zieningen  moet regelen en hoe pak je dat aan?
  3. Weet jij wat je moet doen bij huis-tuin-en-keuken-rampen?
  4. Hoe hou jij alle ballen in de lucht: het huishouden, boodschappen, koken en sporten en ook nog tijd voor jezelf. Hoe zorg je dat alles wat gedaan moet worden ook gebeurt zonder drie extra armen en benen?
  5. Hoe ontmoet je nieuwe mensen en leg je contact?
  6. Zelfde als 5 maar dan op liefdesgebied: hoe begin je met daten en waar zit de vertaalknop voor het mannenbrein (/partnerbrein)?
  7. Hoe gedraag je je professioneel en assertief op het werk?
  8. Hoe weet je of je kinderen wilt, en zo ja, hoe je ze het beste kunt opvoeden?
  9. Hoe weet je wat/welke baan echt bij je past. Wat je levensdoel of passie is?
  10. Hoe herken je je eigen gezonde verstand en leer je vertrouwen op dat stemmetje
  11. Hoe ontwikkel je een volwassen levenshouding: wat is loslaten, wat is vergeven en hoe doe je dat?
  12. Last but not least: HOE en/of VAN WIE heb je dit allemaal geleerd?