Terecht of erg zwaar bestraft?

Ik las bovenstaand bericht in de krant en weet niet zo heel goed wat ik ervan moet vinden. Alhoewel een ding weet ik in ieder geval zeker over dit bericht: ik vind het namelijk bijzonder vreemd dat een dergelijk bericht überhaupt in de krant vond. Dit is eigenlijk toch geen nieuws? Of wel? Ha, ik schrijf er nu een logje over, dus eigenlijk doe ik dan ook wel een beetje mee aan het ‘opwaarderen van non-nieuws’ (je ziet, ik heb ook al geen idee hoe ik het moet noemen).

Maar dan waar het bericht om gaat: is de sanctie van de AH terecht of gaat dit wel heel ver? Ik neig naar ‘terecht’ al vind ik tegelijkertijd dat het wel heel zwaar bestraft is. Een goed gesprek had volgens mij ook wel gekund. En waar waren de ouders in dit geheel? Je leert je kinderen toch niet om te jokken over zoiets? Ziekmelden om iets anders te kunnen gaan doen vind ik zo ongelooflijk niet kunnen. Je zult bij mij dan ook nooit begrip vinden voor ‘ziek melden om een dag eerder op vakantie te kunnen gaan’. Laat mij dan maar lekker ‘het braafste meisje van de klas zijn’, maar ik vind dat het niet kan en dat je een heel, heel slecht signaal afgeeft aan je kinderen.

Dus: de straf vind ik zwaar, maar ik begrijp het heel goed. En jij, wat vind jij van dit krantenartikel?

17 gedachten over “Terecht of erg zwaar bestraft?

  1. Ik vind het ook terecht. En ja, de straf is zwaar. Een gesprek had ik ook beter gevonden. Ik vraag me overigens af of Milan eerst is gaan praten met zijn baas. Ik kan me niet voorstellen dat daar geen mouw aan te passen was…

  2. Ik zit in principe op jouw lijn maar ik vind het wel heel sneu. Een stevig gesprek was voor een 16-jarige misschien ook wel voldoende geweest, iedereen verdient een tweede kans…
    In groep 8 vroegen we voor dochter een dagje vrij voor een heel coole fotoshoot omdat ze op de cover van de Tina mocht. Officieel mocht de directeur hier geen vrij voor geven, maar omdat we het zo eerlijk hadden gevraagd en ze dit bijzondere uitje mijn dochter niet door de neus wilde boren zag ze het door de vingers. Zo kan het dus ook.

  3. Wat mij betreft terecht. Het is fraude en daarmee werkweigering.

    Misschien is de nieuwswaarde wel dat anderen even nadenken voordat zij zich onterecht ziek melden.

  4. Ik vind ook dat je ziekmelding omdat je iets anders te doen hebt niet kan. Maar ook je ziekmelden na een avondje doorzakken vind ik niet kunnen. Beiden gebeuren wel soms met consequenties als hierboven.
    Mijn zoon werkte twee jaar geleden bij Appie op de brood afdeling. Hard werken, weinig verdienen. Verlof moest hij zelf regelen. Bizar. Meestal lukte het wel maar hij had mazzel aan een goede chef die desnoods zelf insprong bij belangrijke afspraken.

  5. Ik zit (in principe) op jouw lijn. Je mag niet je werk verzuimen om leuke dingen te gaan doen. Maar ik ben ook wel van de verzachtende omstandigheden. Als Milan eerst vrij had gevraagd en niet gekregen, wordt het in mijn optiek al een beetje anders. Want ik vind het vreemd dat je zelf verantwoordelijk bent voor de vervanging bij verlof. Dat hoort bij een leidinggevende functie.

  6. Poeh, een behoorlijke straf zeg. Misschien had hij beter eerlijk kunnen zeggen dat het belangrijk voor hem was om bij die wedstrijd te zijn en die dag niet kon komen. Die chef had vast wel een vervanger kunnen vinden voor hem… Dus heftig, maar je ziek melden is in dit geval ook niet eerlijk.

  7. Misschien had hij na een pittig gesprek( en uiteraard salarisaftrek voor de dag niet werken) een tweede kans mogen hebben maar terecht is het wel. Hij had beter open kaart kunnen spelen en zeggen dat hij voor eigen rekening een dag niet kwam werken. Ook dan was er een kans op ontslag maar was duidelijk geweest dat hij een eerlijke werknemer is en had de baas misschien nog genade met hem gehad. Het zal ongetwijfeld een plaatselijke krant geweest zijn en dan is dit toch bescheiden nieuws.

  8. Werk gaat voor het meisje dus terecht. Je kan als volwassene ook niet wegblijven op je werk. Maar ik ruik verzachtende omstandigheden AH was al niet zo gezellig in het nieuws met hun persoonlijke eel. Had hij geen vrij kunnen krijgen als hij dit hsd doorgegeven? Hoe lang wist hij al dat hij niet kon? In je contract staat precies wat wel en niet kan. En nee dit is geen nieuws zijn ouders hadden dit uit de krant moeten houden.

  9. De straf is in mijn ogen terecht. Je mag nooit jokken over of spotten met ziekte, zei mijn moeder altijd. En dat non-news lijkt wel steeds belangrijker te worden. Ook bijv. in het journaal

  10. Ik las het artikel vorige week en ik vind het niet meer dan “nieuws” voor in een plaatselijke krant enl in het sportkatern.
    Het is in feite niet meer dan een onbezonnen kwajongens streek.
    Ik snap heel goed dat die jongen wil debuteren maar ziekmelden terwijl je niet ziek bent kan niet.
    Je bedriegt je werkgever, laat je collega’s in de kou staan en mij is altijd geleerd “het is spotten met je gezondheid”.
    Ik denk dat pap & mam niet op de hoogte waren van zijn “ziekte”, zo gaat dat soms bij puber jongens.

  11. Ik vind ook dat ziekmelden om iets ander te kunnen doen, niet kan. Het is mooi als je (van je ouders bijv) leert dat met elkaar in gesprek gaat over dit soort dilemma’s. En de straf… tja, je leert zo wel dat de keuzes die je maakt in je leven ook consequenties hebben… en die zijn niet altijd even leuk. Mijn zei altijd: ‘zoetje lieve broodjes worden niet gebakken…’ m.a.w., je kunt niet altijd alles zo krijgen, zoals je het hebben wilt…

  12. Ik heb het vaker gehoord van mijn kinderen maar ik vind het heel raar. Ziek is ziek , en dan doe je geen andere dingen zoals dit dus. Ik zie het niet als een straf maar meer een consequentie van gedrag. Dat leer ik de kinderen hier ook, we hebben in deze maatschappij afspraken gemaakt en houd je je er niet aan dan volgen er consequenties. Ik vind dat dat ook bij opvoeden hoort.

  13. Ik begrijp ook wel dat je als baas zo’n werknemer liever niet in dienst heb. Het zou ook in mij niet opkomen. Kreeg ooit de kans om gratis naar de Efteling te gaan (uitgenodigd door vrienden) maar moest werken. Stad en land afgebeld tot ik een collega vond die mij kon vervangen. Zij was echt mijn laatste hoop, maar het is nooit in mij opgekomen om, als ze niet zou kunnen invallen, mij dan maar ziek te melden. Ik weet namelijk wie er de dupe van zijn: mijn collega’s (die extra hard zouden moeten werken) en de bewoners van het verpleeghuis waar ik toen werkte (zij zouden door het gebrek aan personeel niet de aandacht krijgen die ze verdienen). Daarnaast is mij inderdaad ook geleerd dat je je alleen ziekmeldt als je ziek bent. En zelfs dan voel ik mij nog schuldig als ik mij ziekmeld…
    En het artikel, tsja het is misschien een goede waarschuwing voor veel mensen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *