Afgelopen weekend trok ik er eindelijk (want lang geleden) weer ‘ns op uit met Mr. T.. We vertrokken halverwege de zaterdagochtend richting Ieper. Ieper is nog best een eindje rijden eigenlijk (ruim 240 kilometer) maar de reis verliep voorspoedig en rond 13.00 uur arriveerden we in Ieper. En wow, waren wij even totaal verrast. Wat een prachtige stad! Ieper immers is tijdens ‘De Groote Oorlog‘ volledig verwoest. Na de herbouw lijkt het echter alsof de Middeleeuwse gebouwen nooit iets is overkomen. Hoe anders leerde ons bezoek aan ‘In Flander Fields‘ ons die zondag…

De zaterdag hielden we -redelijk- luchtig. Het weer werkte wat dat betreft heel goed mee want de lucht was stralend blauw. We starten met een lekkere lunch en deden toen een stadswandeling door Ieper. En nogmaals: wat een prachtige stad en wat een boel te ontdekken.

Uiteraard zagen we een boel verwijzingen naar WOI. We kwamen een oorlogskerkhof tegen, bezochten uiteraard de Menenpoort (zwaar, zwaar, zwaar onder de indruk van de grootte van die poort en het feit dat er 55.000 (!!!!) namen op de wanden staan van vermiste soldaten.

Zie je die foto hierboven. Zie je die getallen. Echt: ik vind het onvoorstelbaar en ongelooflijk. Onvoorstelbaar en ongelooflijk dat we niets maar dan ook niets lijken te leren van dit soort verschrikkelijke getallen …

Na de wandeling hebben we ingecheckt in het hotel en daarna moesten we al weer snel terug naar de lakenhal omdat we meegingen met de ‘Nachtwacht‘ een wandeling onder begeleiding van een heuse nachtwacht met hellebaard, ratel en flambouw. De Nederlandse rondleidingen zaten al vol, dus we hadden aangemeld voor de Engelse maar gelukkig konden we alles meer dan goed volgen. Het was een leuke en interessante rondleiding die zich toespitste op Ieper in de middeleeuwen, maar dat kan natuurlijk ook niet anders want de nachtwacht was toen actief en in latere jaren niet meer.

Ik vond dat het af en toe leek dat we achter Zorro aanliepen, met zijn breed uitwaaiende cape en lamp en de mooie verlichting van de stad gaf een extra beleving aan de wandeling. Ook het bezoek aan de ijskelder (waar we in mochten) en de bijzondere akoestiek die we daar te horen kregen vond ik heel bijzonder. Een aanrader dus!

Na deze sfeervolle wandeling was het natuurlijk tijd voor ‘The Last Post‘. Vanaf 1928 wordt hier iedere dag (IEDERE DAG) om 20.00 uur The Last Post gespeeld. Tijdens WOII werd het tijdelijk gedaan in Brookwood, maar al op de dag van de bevrijding van België werd er meteen weer in Ieper geblazen. Wat bijzonder! We waren er rond 19.35 uur en het was er al behoorlijk druk.

Maar het werd in die 25 minuten daarna nog veel en veel drukker. Van de Nachtwacht hadden we gehoord wat de beste plek was om te gaan staan en we stonden uiteindelijk dan ook helemaal vooraan.

Zeer indrukwekkend. Ik kan niet anders zeggen. We hebben naderhand nog even met de vier heren gesproken en daarna was het toch echt tijd om wat te gaan eten. Het was daar lekker en gezellig en rond 22.45 uur waren we terug in het hotel.

Na een redelijk goede nachtrust was het tijd om te gaan ontbijten (prima verzorgd) en checkten we uit. Doel van de ochtend: In Flander Fields …

En man, man, man wat ben ik daarvan onder de indruk. Het is zo heftig wat er daar allemaal te zien is, wat een oorlog moet dat geweest zijn. Eindeloze gevechten om een paar kilometer land. Miljoenen doden en evenzovele gewonden. Verschrikkelijk, verschrikkelijk …

Het lukt In Flander Fields wel om al die gruwelijkheden op een zeer mooie en indrukwekkende wijze te presenteren. Er zijn heel veel objecten te zien, veel verhalen te lezen, zeer confronterende foto’s te zien (maar dan zo dat je ze niet meteen ziet), heel bijzondere filmprojecties en nog veel veel meer. Wat goed is, vind ik, is dat ze ook de Duitse kant aan het woord laten. Van een gewone Duitse soldaat tot de uitvinder van het chloorgas die daarmee zoveel dood en verderf zaaide. De film van de soldaat die na zo’n gasaanval ‘op moest ruimen’ … echt kippenvel. Zo heftig, zo verdrietig, zo akelig, zo naar …

We zijn bijna drie uur in het museum geweest en stapten stilletjes in de auto. Ons doel was Kemmel, waar we de Kemmelbergroute wilden gaan wandelen. In tegenstelling tot gisteren was het nat en somber weer, maar tijdens onze wandeling was het droog. Ook hier is verschrikkelijk gevochten en zijn vele mensen gesneuveld of gewond geraakt. De vele bomkraters in de omgeving, de vele monumenten en oorlogskerkhoven, het is om stil van te worden.

Stil werden we ook van het feit dat we af en toe behoorlijk op moesten letten, het had veel geregend, dus de grond was drassig en het was af en toe spekglad. Maar ondanks de somberheid van het weer was het ook erg mooi. Daar te wandelen in de lente of de zomer moet geweldig zijn.

We sloten de wandeling af met koffie met gebak en stapten daarna in de auto om naar huis te rijden. Het was voor Mr. T. trouwens best een pittige wandeling en helaas is goed te merken dat echt flinke stukken wandelen er niet meer inzit voor hem.

Het was fijn om weer twee daagjes samen te zijn en ik vond het allemaal erg indrukwekkend. Ondanks de heftigheid van sommige dingen kan ik je Ieper en omgeving van harte aanbevelen.