Er is zoveel wat ik zou willen typen, maar het is zo lastig om het hele verhaal goed en vooral duidelijk op het scherm te krijgen. Feit is dat er weer ‘ns gedoe is in de klas van De Scholier. En gedoe is in dit geval een understatement. Maar pfffft, kan het nou nooit ‘ns soepel gaan? Kan het nou nooit ‘ns zo zijn dat kinderen gewoon aardig tegen elkaar zijn, dat ieder kind zich senang voelt en zichzelf kan zijn. En ik weet heus wel dat dat niet realistisch is, en dat af en toe een ruzietje hier en daar niet zo erg is, maar wat er in die klas van De Scholier gebeurt is wel heel extreem.
De Scholier heeft inmiddels -gelukkig- haar plekje wel gevonden in de klas. Maar, jemig wat is het een bijzondere groep kinderen bij elkaar. Er zitten, sorry dat ik het zeg, een paar echte prinsesjes in de klas die de hele sfeer bepalen. Zoals dat met tienermeisjes vaak is, heb je daarnaast de meelopers en de meisjes die er niet bij horen. De Scholier hoort er niet bij, maar heeft, zoals ik hierboven al schreef een groepje gevormd met andere meisjes die er niet bij horen omdat ze … zijn (en op die puntjes kan van alles ingevuld worden, echt geen idee wat de criteria zijn om toegelaten te worden tot de populaire kant). Maar goed, dat terzijde.
Dat groepje waarin De Scholier zit bestaat uit zes meisjes en twee jongens. Van die zes meisjes is een meisje (een tijd geleden alweer) opgenomen in een kliniek vanwege anorexia. Van de vijf overgebleven meisjes is er eentje bij die zwaar ADHD heeft en een andere die een verleden heeft van automutilatie, die grote problemen thuis heeft en die enorme woedeaanvallen heeft. Wat wil nu het geval: dat laatste meisje heeft behoorlijke trammelant met de andere drie meisjes uit het groepje. De Scholier was een tijdje ook wel ‘even klaar met haar’ want ze drukt een erg negatief stempel op het groepje. Maar zoals het meestal met De Scholier gaat, probeert ze het dan toch weer ook voor dat ene meisje goed/beter/fijner te maken. De Scholier en zij gaan dus weer goed met elkaar om, de andere drie blijven bozig. Volg je het nog? Ik ook nog amper, ik heb er soms moeite mee hoor om het allemaal te blijven volgen. Dit logje heet natuurlijk ook niet voor niets ‘gedoe’.
Maar eigenlijk dekt ‘gedoe’ totaal niet de lading, want het ene meisje zat inmiddels zo met zichzelf in de knoop dat ze tegen De Scholier zei ‘dat het allemaal niet meer hoefde voor haar, dat haar leven uitzichtloos was, dat haar ouders niet van haar hielden, dat ze doodmoe werd van zichzelf, dat niemand haar aardig vond, dat ze de pijn niet meer kon verdragen, dat het beter zou zijn als ze er niet meer was …’. Dat is nogal wat nietwaar? En of ze echt duidde op zelfmoord of niet, dat weet ik niet, maar je zal het maar allemaal aan moeten horen. De Scholier heeft, uiteraard, tegen haar gezegd dat ze geen domme dingen moest doen, maar ze heeft ook contact gezocht met de mentor (die ziek bleek) en is vervolgen naar de teamleider gegaan om zo goed mogelijk het hele verhaal te doen. De teamleider heeft accuraat gehandeld, de zorgcoördinator van de school erbij gehaald, het meisje uit de klas gehaald, de ouders geïnformeerd et cetera. Ook gaf hij richting De Scholier aan heel erg trots op haar te zijn omdat ze zo goed gehandeld heeft. Vervolgens heeft hij mij aan het einde van de middag gebeld omdat iets dergelijks uiteraard impact heeft op kinderen. We spraken elkaar toen uitgebreid en ach dacht ik, als ik dan toch die man aan de lijn heb, dan zal ik maar ‘ns wat dingen vertellen over hoe het er in die klas aan toegaat. Gelukkig was dat voor hem geen verrassing, hij gaf aan dat de klas echt hun aandacht had.
Enfin: ik kom thuis en ben nog geen seconde binnen of De Scholier zegt al ‘ik moet even met je praten’. Vervolgens komt het hele verhaal naar buiten en nog veel meer. Zoals onder andere dat zij en de drie andere meisjes het verzoek hebben gekregen om hierover niets te vertellen en ook niets op social media te delen over de situatie. Een verzoek dat mij vrij logisch lijkt. Nou is het natuurlijk zo dat ‘de prinsesjes’ een relletje ruiken en daarom, min of meer, van De Scholier en de drie anderen eisen dat ze vertellen wat er aan de hand is. Zij doen dat dus -netjes- niet. Vervolgens krijgen zij continu het verwijt van ‘de prinsesjes’ dat het hun schuld is en worden ze behoorlijk onder druk gezet en wordt het steeds grover. Een van ‘de prinsesjes’ maakt het echt helemaal bont door te melden ‘ik ruk je slokdarm eruit’ als je het nu niet vertelt. Grote paniek natuurlijk bij de twee waarop zij zich voornamelijk richtte. Echt, ik vind het bizar, wat is dat voor een taalgebruik? Waar haalt zo’n kind zoiets vandaan? Hoe kunnen kinderen zo gemeen en hard tegen elkaar zijn?
Ik ben zo ontieglijk blij met de openheid van De Scholier. Ze vertelt (bijna?) alles thuis. Heeft dat wat wij haar en haar zus altijd vertelden over boze en fijne geheimen toch zijn nut gehad.
Maar verder, pffft, wat een gedoe … En man, man, man, wat gun ik haar (en eigenlijk iedereen) gewoon een fijne en onbezorgde schooltijd zonder dat je bang hoeft te zijn, maar ook zonder dat je je zelf blijkbaar alleen goed kunt voelen door andere kinderen zich rot te laten voelen.