Potjeverdulleme, was ik vandaag even aangestoken door de ‘poetseritus’. En omdat dat niet heel vaak voorkomt, leg ik het meteen maar even hier vast. Zodat ik het nooit vergeet en aan Mr. T. kan laten zien dat ik op 5 januari 2019 gewoon enorm hard opgeruimd heb. 😉
De dag begon als een normale zaterdag; eerst op de hometrainer, naar de bakker, de benedenverdieping poetsen en mijn ouders die komen lunchen. Maar toen, echt toen sloeg het virus zomaar pats boem toe.
Ik ruimde de kerstboom op, ruimde heel, heel, heel veel spullen op van de meiden (ontiegelijk veel knutselspul, strijkkraaltoestanden, kraaltjes, onaffe tekeningen, legio oppe stiften, klei en nog heul veul meer) die in een kast in de berging staat.
Toen ruimde ik een van onze kasten op en man, man, man wat een bende is het daar toch altijd in. Ik heb wat dit betreft enorm gefaald waar het de opvoeding van de meiden en Mr. T. betreft, dat zullen jullie begrijpen. Zelf maak ik namelijk nooit troep! Een boel lege verpakkingen van schoolkoeken (gewoon de laatste pakken en de verpakking laten liggen), snoepjes en dat soort dingen, snoepgoed dat al lang over de datum is, uitgedroogde lijmtubes, stukjes inpakpapier en overal zwervende servetten, een enorme rotzooi in allerlei bakjes die ooit volgens een bepaald systeem ingeruimd waren, maar waarin nu alles door elkaar ligt, 942 (het kunnen er ook iets minder zijn) kaarten (waarvan een deel ontvangen en een deel nog te versturen), tig doosjes van ooit gekochte smartphones of andere apparaten met nog wat snoeren erin, een toetsenbord en een verdwaalde muis, 15 vazen en nog heel veel meer.
Oh, wat hebben wij veel stiften, pennen, potloden, gummen, puntenslijpers en van dat soort spul in huis. Alle stiften heb ik getest. Deed ie het niet, dan moest ie weg. Dat gold ook voor zielige potloodjes en zo. Al met al is er een heleboel weggegaan. Echt, hoe zijn we ooit aan al die dingen gekomen?
Een heleboel heb ik (uiteraard uitgesorteerd naar plastic, papier en afval) weggegooid, maar er gaat ook nog best teenentander richting rommelmarkt.
En nu ga ik zitten wachten op een een ‘ramenwasseritusaanval’. Dat zou best goed uitkomen namelijk.
Heb jij ook ooit last van ‘poetseritus’?
Ik ben heel ons huis aan het opruimen, kamer voor kamer, en wat daar al uitgekomen is, ge wilt het niet weten!!
Dit herken ik maar al te goed. M’n dochter volgt bovendien aan de hogeschool studies kleuteronderwijs. Met andere woorden: knutselspullen, knutselspullen en nog eens knutselspullen. Bakken vol. Reken daar mezelf nog eens bij (ik ben ook zo’n creatieveling), dan weet je wel hoe laat het is. Erg dubbel allemaal want van rommel, echt rommel, word ik behoorlijk onrustig. ‘t Is altijd een beetje balanceren en vooral: durven afstand nemen van spullen. Graag komen lezen, dit.
soms. en dan roept er hier weer een dat ik weer ongesteld moet worden en hoe stom ik het ook vind, dat is dan wel altijd zo..die ramenwassenitusaanval heb ik ook nooit, trouwens, zal wel heel zeldzaam zijn 😉
Haha! Ik heb chronische poetseritus. Al heel lang. Ik word altijd zo blij van een opgeruimd en schoon huis! En aangezien wij maar met z’n tweetjes zijn is de bende altijd zo weer netjes. Maar ik herinner me nog wel van toen dochterlief nog klein was.. daar zit je dan inderdaad uitgedroogde stiften te proberen… Wat een bende! Of dingen met glitter! Dát vond ik pas erg! En iedere verjaardag kreeg ze wéér knutselspul met glitters. Bah!
Zo zeg, je was lekker bezig. Voelt goed hè.
Heel af en toe overkomt het mij ook wel eens. Maar eerlijk gezegd ben ik redelijk georganiseerd dus alles komt weer terug op de plek waar het hoort als het gebruikt is. Maar wel onlangs in een opwelling de vriezer ontdooid en schoongemaakt, is eigenlijk een klusje van niks en was ook nodig. Laatst een paar kasten aangepakt, gewoon omdat ik iets zocht wat ik al heel lang kwijt was… En uiteindelijk, het gezochte teruggevonden, maar heel ergens anders.. 😉
Ja, had ik regelmatig. Laatste tijd wat minder omdat het thuis toch donker is als ik thuis ben. Het is heerlijk om te hebben, zeker als daarna alles blinkt en glimt en stofvrij en opgeruimd is.
Volgens mij was het meer een aanval van het “ruimeritus” verschrikkelijk, ik probeer altijd rustig in een hoekje te gaan zitten tot de aanval over is;-)
Nah, zo’n aanval kan ik altijd vrij gemakkelijk verslaan!
Haha, goed zo. Dáár is een blog dus voor, dat je later in ieder geval bewijs hebt 🙂
Ik houd van opruimen! Dat geeft zo’n lekker gevoel 🙂 Ik houd daarentegen niet van het echte poetsen met sop en sponzen en zo. Hoewel soms die aanval ook wel eens onverwacht opkomt. Het is wel bevredigend, het resultaat maakt me altijd wel blij.
Het geeft altijd wel erg veel voldoening zo’n bui!
Af en toe gebeurd dat ineens, zo’n aanval. Ik heb er dit jaar nog geen last van gehad en eigenlijk als ik mijn ramen zie zou zo’n poetsaanval best welkom zijn.
Die ramenwasaanval had ik laatst bijna.De vensterbank was al leeg (want moest goed gestoft) maar ik ben even gaan zitten om de aanval voorbij te laten gaan. IK wacht op een volgende ronde. Gewoon omdat het kan.
Marie Kondo zou trots op je zijn!
Heel af en toe. Maar lekker zo rotzooi opruimen en heel veel weggooien voelt altijd wel goed vind ik.
Ja hier ook. Wij hebben de afgelopen twee maanden op zolder geslapen ivm verbouwing slaapkamer. Doordat de slaapkamer leeg moest zijn werden er overal in huis spullen opgeslagen. Dan zie je pas hoeveel overbodige spullen je hebt. Heel wat zakken zijn naar de kringloop gebracht, en op de gemeentewerf hoefde ik mij na verloop van tijd niet meer te identificeren want ze herkenden mij al.
Voor het ramen lappen komt bij ons de glazenwasser.
Hahaha, ik denk dat het virus in Brabant rond gaat. Ik had het afgelopen woensdag 3–1-19 te pakken. Van mij mag dit virus nog een keer toeslaan, ik heb nog wat lades en kasten te gaan. Maar een begin is gemaakt. Happy New Year!
Opruimen voor de kringloop wel maar het echte poetsen daar weet ik het knopje van Frans voor te vinden.
Ja, wij hebben er vaak samen last van. Weggooien en opruimen doen we graag. Poetsen laten we aan onze hulp over. Die komt morgenmiddag weer.
Ja gelukkig wel. Het heeft bij mij ook met de hormonen te maken. Tip is beginnen met 1 klein dingetje en dan gaat het vanzelf verder. ‘Clean your sink’ wordt vaak aangeraden door opruimladies.
O jee ja, heerlijk…en ik wens ook voor dit jaar dat ik er iets vaker ‘last’ van heb haha. Maar, twee weken geleden ging het prima; kledingkasten uitgemest… ook zo fijn als je dan een zak of tig in de kringloopcontainer kunt duwen :-).En, o ja, ik wacht trouwens ook nog op die raamwasserritus. Hopelijk morgen, als we klaar zijn met het omzetten van de huiskamer, plinten vervangen, muurtje schilderen, nieuw lamp ophangen en zo *knipoog*.
Wens je een mooie week!
Heerlijk, zo’n aanval!
Ja, in februari, als de laaghangende zon weer naar binnen schijnt. Dan móet het gewoon! Maar in deze donkere januari kruip ik meestal met een boek in de stoel.
Laat spinnen en rondzwervend afval maar z’n gangetje gaan.