Laat ik beginnen met twee wat mindere boeken die ik in de afgelopen twee weken las.

Allereerst is daar ‘De perfecte vriendin‘ van Karen Hamilton.

Juliette is intelligent, mooi en bevlogen: ze is de perfecte vriendin. Tenminste, tot haar relatie met Nate op de klippen loopt en ze er álles aan besluit te doen om hem terug te krijgen. De liefde voor haar ex loopt uit op een dodelijke obsessie. Ze begint aan een opleiding tot stewardess bij de maatschappij waar Nate als piloot werkt, en infiltreert op alle mogelijke manieren in zijn leven om haar doel te bereiken: ze moet en zal hem terugkrijgen en samen voor altijd gelukkig zijn. Juliette komt erachter dat Nate een vlucht naar Las Vegas op de planning heeft staan. Ze ziet haar kans schoon en ruilt met een collega zodat ze op dezelfde vlucht zitten. Hoe ver gaat ze om haar doel te bereiken?

Tja, wat kan ik zeggen. Juliette is gewoon compleet gestoord en verder vond ik het een vaag, erg over de top en zeer vergezocht boek met ook nog eens een zeer onbevredigend einde. Waarom ik het dan toch uitgelezen heb? Uh, dat kwam vooral door de heel gemakkelijke leesstijl en omdat ik ook weinig zin had om echt na te denken tijdens het lezen.

Ten tweede is daar ‘Het meisje in de brief‘ van Emily Gunnis.

1956. Tienermeisje Ivy Jenkins raakt zwanger. Een grotere schande bestaat er niet, en ze wordt naar St. Margaret’s gestuurd, een kil, door nonnen geleid tehuis voor ongetrouwde moeders. Haar baby wordt tegen haar wil ter adoptie aangeboden. Ivy zelf zal St. Margaret’s nooit meer verlaten.
Heden. De jonge journaliste Samantha Harper krijgt een oude brief in handen waarin een meisje smeekt om gered te worden uit St. Margaret’s, voor het te laat is. Het tragische verhaal laat Sam maar niet los. Wanneer ze wat dieper gaat graven, stuit ze op een reeks onverklaarbare overlijdensgevallen, die allemaal iets met St. Margaret’s te maken lijken te hebben. Aangezien het oude pand op het punt staat te worden afgebroken, wordt het voor Sam een race tegen de klok om een zestig jaar oud geheim te ontrafelen voordat de waarheid voorgoed verloren gaat…

Eigenlijk is het jammer dat een boek dat over zo’n precair onderwerp gaat, me niet helemaal pakte. Wellicht had dat te maken met de vele personages die er in voorkomen en ik moet zeggen dat ik af en toe best wat moeite had met het op en neer springen in de verschillende tijden. Het begin was eigenlijk erg veelbelovend, maar richting het einde wordt het allemaal wat vergezocht en zijn met name alle ontwikkelingen rondom de familieverhoudingen op z’n minst eigenaardig te noemen.

Maar, mocht je tussen deze twee willen kiezen, dan raad ik je toch het boek van Gunnis aan.

En dan is daar ‘‘t Hooge Nest‘ van Roxane van Iperen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bestieren twee joodse zussen – Janny en Lien Brilleslijper – een van de grootste onderduikadressen in Nederland: ‘t Hooge Nest, een villa in ‘t Gooi. Terwijl de laatste joden in Nederland worden opgejaagd gaat het leven van enkele tientallen onderduikers zo goed en kwaad als het ging door, pal onder de neus van NSB-buren en nazikopstukken. Toch wordt het Nest verraden en de familie Brilleslijper belandt met het laatste transport in Auschwitz, samen met de familie Frank. ‘t Hooge Nest is een verhaal over moed, verraad en menselijkheid in barbaarse tijden, en brengt een ongekende geschiedenis met kracht tot leven.

Ik moet zeggen dat ik het begin van het boek best moeilijk om door te komen vond omdat het wel heel veel feiten waren. Maar gaandeweg … wow! En dan te weten dat het een waar verhaal is en te lezen over de moed en veerkracht van mensen. En om te lezen over de lafheid van anderen. En te lezen over de verschrikkingen van de kampen. Ik heb al veel boeken over WOII gelezen, maar wat dat laatste betreft was dit toch wel heel heftig allemaal. Voor Janny en Lien loopt het, op het nippertje, allemaal goed af. Maar wat hebben ze veel geleden en wat hebben ze veel mensen verloren.

Als laatste is daar ‘De acht bergen‘ van Paolo Cognetti heb ik ook met veel plezier gelezen.

Pietro is een stadsjongen uit Milaan. Zijn vader is scheikundige, en gefrustreerd door zijn werk in een fabriek. Zijn ouders delen een liefde voor de bergen, dat is waar ze elkaar ontmoetten, waar ze verliefd werden en waar ze trouwden in een kerkje aan de voet van de berg. Door deze gedeelde passie kan hun relatie voortbestaan, zelfs wanneer tragische gebeurtenissen plaatsvinden. Het stadsleven vervult hun vaak met gevoelens van spijt dat ze niet voor een ander leven hebben gekozen. Dan ontdekken ze een dorpje in het Noord-Italiaanse Valle d’Aosta waar het gezin vanaf dat moment iedere zomer zal doorbrengen. De elfjarige Pietro raakt er bevriend met de even oude Bruno, die voor de koeien zorgt. Hun zomers vullen zich met eindeloze wandelingen door de bergen en zoektochten door verlaten huizen en oude molens en er bloeit een ogenschijnlijk onverwoestbare vriendschap op.

Een mooie, rustig kabbelende roman over de vriendschap tussen twee jongens met een onvermijdelijke afloop. Mooie sfeerbeelden en een heel fijne schrijfstijl.

Mocht je uit deze twee willen kiezen dan zou ik je het boek van Van Iperen aanraden. Al is het natuurlijk het beste als je deze twee laatste boeken gewoon allebei zou lezen en geen tijd zou verspillen aan de eerste twee. Maar goed, dat is mijn bescheiden mening uiteraard.