Dankie dat jy weer huis toe is!

Dankie dat jy weer huis toe is! Dat is Zuid-Afrikaans voor ‘fijn dat je weer thuis bent!’. En dat vinden we het: fijn! Fijn dat ze weer thuis is. En dus schreef ik dat maar op een spandoek dat we vandaag meenemen naar Schiphol waar we, ik denk rond 12.00 uur, De Student weer in onze armen mogen sluiten! Eindelijk weer compleet! ❤❤❤
Vervolgens was het de taak van De Scholier om het spandoek wat op te leuken en dat deed ze dan ook. Alleen jammer dat het vliegtuig op de onderste (detail-)foto de verkeerde kant opvliegt.

Wist u dat …

Tijd voor een nieuw ‘wist u datje’, waarmee ik iedereen in een klap even ‘bijpraat’ over hoe het hier reilt en zeilt. Komt ie … Wist u dat …

  • Vandaag over een week we rond deze tijd een teruggekeerde dochter in huis hebben.
  • Dat een dochter is die een werkelijk geweldige tijd heeft gehad in Zuid-Afrika.
  • Het een tijd was waarin het geld met bakken de deur uit vloog (want onbetaalde stage) en er navenant bijna niets binnenkwam.
  • Het maar goed is dat ze een goed gevulde bankrekening had toen ze vertrok (veel gewerkt!).
  • Ik me enorm verbaasd heb over de mate waarin ik De Student gemist heb. Echt niet normaal. Om moe van te worden. En op z’n tijd ook heel verdrietig. Maar eigenlijk net zo vaak was ik vooral heel erg trots op haar.
  • Ik de afgelopen tijd naar veel leuke dingen geweest ben. Ik bijvoorbeeld naar ‘In vrede‘ ging: een geweldige toneelvoorstelling en naar ‘Casablanca‘, eveneens een toneelvoorstelling waaraan ik in het begin erg moest wennen maar dat uiteindelijk geweldig in elkaar zat. Zo zag ik samen met De Scholier ‘Bohemian Rhapsody‘ en die viel me zeker niet tegen en ging ik ook met De Scholier (Mr. T. was toen net geopereerd) naar ‘The Simon & Garfunkel Story‘ en dat musikaal heel goed in elkaar, maar wist ons beiden niet echt te boeien. Al wat langer geleden ging ik naar ‘Kom hier dat ik u kus‘ en dat was prachtig en intens en van vrij recente datum is mijn allereerste bezoek aan Paaspop. Dat bezoek aan Paaspop was vanuit mijn werk en naast een interessante rondleiding (ook backstage) heb ik vooral vanuit een skylounge het geheel aanschouwt.
  • Het met Mr. T. goed gaat. Hij is inmiddels voor halve dagen aan het werk en dat gaat prima. Hij moet nog wel heel erg nadenken bij wat hij doet. Zo kan het zijn dat hij gaat staan, even wacht en dan pas aanloopt. Hij zegt dat hij zijn hersens echt even ‘opdracht’ moet geven aan te lopen.
  • Mijn ouders op de terugweg zijn van hun reis naar Spanje en Portugal. Ze hebben weer veel nieuwe dingen gezien en onder andere hun eerste, via google maps begeleide, wandeling gemaakt.
  • Ik zou graag zeggen dat het met De Scholier goed gaat, maar dat is helaas niet het geval. Al gedurende een paar maanden zit haar hele lijf hopeloos op slot. Ze heeft veel pijn (rug en nek), verkrampte spieren en voelt zich vaak heel moe. Het is grotendeels stressgerelateerd helaas, al kan het zijn dat dit trauma de boel in gang gezet heeft. We hebben inmiddels de conclusie moeten trekken dat ze het zonder professionele hulp niet gaat redden dus we gaan weer naar de kinderpsycholoog. Wel jammer dat er een wachtlijst is … ik zou zo graag willen dat haar het leven wat gemakkelijker viel.
  • ˙ʇǝz uǝssnʇɹǝ doʞ uɾız do ǝɾʇǝuuız uǝǝ ɹɐɐɯ ɯoɹɐɐp ʞı ʇɐp uǝ uǝzǝן ןɐz ǝɾƃoן ǝןǝɥ ʇıp puɐɯǝı ɟo ƃɐɐɹʌɟɐ ǝɯ ʞI
  • We genoten hebben van het prachtige weer dit weekend en dat ik enorm hard gewerkt heb in de tuin. En dat zonder spierpijn.
  • We in het weekend ook de open dag van een vorig jaar geopende moskee hier in de gemeente bezochten en dat dat zeer verhelderend was.
  • Het werktechnisch gezien top- en topdrukte is, maar dat het vooral ook heel erg leuk is. Al is het wel heel en heel veel.
  • Mijn leidinggevende een paar andere afdelingen onder zijn hoede gaat krijgen en dat wij daarom een nieuwe leidinggevende krijgen. Een heuse vrouw dit keer. Ben heel benieuwd eerlijk gezegd. Want onze afdeling bestaat ook al uit zeven vrouwen en pffffft, dat is niet altijd handig.
  • De Scholier half maart vier keer schitterde in een toneelvoorstelling. Ze vertolkte de rol van Bova van het Zeevruchtenbevrijdingsfront en had in die hoedanigheid een zeer intense relatie met haar mossel.
  • Het op minder gezette tijden bloggen mij heel erg goed bevalt!
  • Er hier in het dorp een vrouw heel erg ziek is. En dat terwijl haar echtgenoot al drie jaar vecht tegen die verschrikkelijke ziekte. En dat het ernaar uitziet dat zij haar gezin snel zal moeten verlaten. Tenminste, als het tij niet radicaal keert, want het gaat heel slecht met haar. Wat een drama. En wat maakt zoiets alles toch relatief.
  • De Scholier anderhalve week geleden toch weer meedeed aan de jaarlijks mudrun en dat ondanks haar pijnlijke lijf. Gelukkig zegt de fysiotherapeut dat bewegen heel belangrijk voor haar is. Maar of hij dit soort bewegen bedoelde???
  • De Scholier het carnavallen heeft ontdekt en ik het toch wel heel erg geweldig vind dat ze zo genoten heeft.
  • Ik besloten heb mijn haren niet meer te verven. Een en ander betekent dat de grijze haren terrein aan het winnen zijn. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat en of ik het volhoud.
  • Wij vandaag precies 9 jaar en 1 week getrouwd zijn. Dat Mr. T. en ik dus echt een datum moeten gaan prikken om volgend jaar een flink feest te bouwen. Want dan vieren we én 10 jaar getrouwd zijn en mijn 50ste verjaardag.
  • De veranda op een haar na klaar is en hij zo mooi is en we er al zoveel van genoten hebben. Maar dat die ‘haar’ nog niet echt wil vlotten. En dat een andere ‘haar’ die ik niet eens tot het ‘klaar zijn’ reken nog wel veel langer op zich kan laten wachten (schilderwerk).
  • De Scholier, Mr. T. en ik eergisteren een geweldige avond hadden onder die veranda. Met een vuurtje erbij en de kletspot. Echt zo leuk om te doen. Dus dat is een gratisch tip waarmee ik meteen dit logje besluit!

Intussen op twitter

Ik heb hier geen woorden voor …

Zouden de mensen die zo fanatiek op dit ‘ heerschap’ gestemd hebben zich nu niet op z’n minst achter de oren krabben?

Ik hoop het, want als ze deze tone of voice niet volledig verwerpen dan snap ik het écht niet meer.

Dat het merendeel blijkbaar vooral vindt dat na hen de zondvloed gerust mag komen vind ik al erg genoeg, maar zo ga je niet met anderen om. Nooit! #doeslief

Bizar dat we in een (politiek) klimaat leven waarin dit gedoogd wordt.

Soms … snap ik het niet meer

Echt, ik snap het. Ik vind het ook heel erg. Zoals jullie wel weten ben ik heel erg van de historie en in 1998 stond ik nog -al bibberend- boven bij de torens.

Maar ik snap niet dat er in no time € 700 miljoen euro gedoneerd is, terwijl er in mijn ogen op zoveel andere fronten veel en veel meer behoefte aan (financiële) steun is. #rampen #oorlogen #armoede

Kan iemand mij dit uitleggen? Ik ben namelijk even de weg kwijt.

De snack tag

Hier gelezen en te leuk om niet zelf te plaatsen.

  1. Wat is je favoriete fastfoodrestaurant? → Is Domino’s fastfood? Nou, die dan, want daar hebben ze best lekkere pizza’s. 
  2. Zoete of zoute popcorn? → Geen van beiden. Ik houd niet zo van popcorn. 
  3. Wat is je favoriete ijsje? → Gewoon citroenijs bij de Italiaanse ijssalon. Ooit at ik in Maastricht ‘rabarberijs’, dat was echt heerlijk!
  4. Beschrijf de allerlekkerste taart die je ooit op hebt. → Dat is toch gewoon monchoutaart. 
  5. Thuisbezorgd.nl of zelf iets te snacken maken? → Ik heb nog nooit iets via thuisbezorgd.nl gegeten (al wordt er wel af en toe eten bezorgd). Wat snacken betreft eten we bijna dagelijks een fruithapje ‘s avonds. 
  6. Ga je voor het kaasplankje of een schaaltje M&M’s? → Zonder enige twijfel een kaasplankje!
  7. Wat is je favoriete tussendoortje? →  Een appel of een ander soort fruit.
  8. Warme of koude appeltaart? → Dan toch koud. En eigenlijk die ene van de Jumbo. Die vind ik zo lekker!
  9. Wat bestel je het liefste op een terrasje? → Droge witte wijn of een wit biertje.
  10. Welke snack ligt er naast je patat? → Meestal een bamischijf.
  11. Wat is je favoriete chipssmaak? → Dorito’s. Of Buggles. Of ribbelchips (ook al van de Jumbo) met heksenkaas. Al eet ik in plaats van chips veel vaker een handje ongezouten notenmix. 

Doe je ook mee? Selecteer onderstaand lijstjes, control v en control c in het reactieveld.

  1. Wat is je favoriete fastfoodrestaurant?
  2. Zoete of zoute popcorn?
  3. Wat is je favoriete ijsje?
  4. Beschrijf de allerlekkerste taart die je ooit op hebt.
  5. Thuisbezorgd.nl of zelf iets te snacken maken?
  6. Ga je voor het kaasplankje of een schaaltje M&M’s?
  7. Wat is je favoriete tussendoortje?
  8. Warme of koude appeltaart?
  9. Wat bestel je het liefste op een terrasje?
  10. Welke snack ligt er naast je patat?
  11. Wat is je favoriete chipssmaak?

 

Kom je spelen – Het schooltje van Auschwitz – Façade

De nieuwste van M.J. Arlidge is ‘Kom je spelen‘ en die moest ik natuurlijk zo snel mogelijk lezen.

Chicago wordt opgeschrikt door de moord op twee jonge twintigers, beiden zijn gruwelijk verminkt. Er wordt al snel gedacht aan een seriemoordenaar. De politie heeft grote moeite om erachter te komen wie de dader is. Hij is berekenend en gaat erg zorgvuldig te werk. Het enige verband tussen de twee moorden is een jonge vrouw, Kassie. Zij beweert dat ze voorafgaand aan de moorden al wist wanneer deze zouden plaatsvinden. Vanaf het moment dat Adam Brandt Kassie op het politie-bureau ontmoet, is hij door haar gefascineerd. Alles wat zij hem vertelt, maakt dat hij twijfelt aan zijn deskundigheid. Dan loopt Kassie naar buiten, knoopt een sjaal voor haar ogen en steekt blind de straat over, dwars door het verkeer. Als hij haar na afloop vraagt waarom ze niet bang was te verongelukken, antwoordt ze: “Omdat jij mij zal doden.’

Het is het eerste boek van Arlidge zonder Helen Grace in de hoofdrol en dat vond ik best jammer. Net als die boeken leest dit boek echter ook weer als een tierelier dus daar lag het niet aan dat ik het toch wat minder vond. Af en toe was het wat rommelig en toch ook wat vergezocht en de helderziendheid van Kassie is aan de ene kant bijzonder, maar aan de andere kant ook wat ongeloofwaardig. En natuurlijk is het voor geen enkele rechercheur mogelijk om in de schoenen van Helen Grace te stappen, maar Gabrielle Grey mag volgens mij niet eens in haar schaduw staan. Conclusie: ik hoop dat er snel weer een deel met Helen Grace verschijnt.

* * *

Dan is daar ‘Het schooltje van Auschwitz‘ van Mario Escobar. Weer een boek over WOII en weer een boek dat je niet in de koude kleren gaat zitten.

Berlijn, 1943. Als haar Roma-man en -kinderen worden weggevoerd, weigert de Duitse Helene Hannemann hen in de steek te laten en wordt ze samen met de rest van het gezin gedeporteerd naar Auschwitz. In het zigeunerkamp werkt ze als verpleegster onder de leiding van kamparts Josef Mengele, die haar opdraagt een schooltje te starten. Hoewel het niets meer is dan nazi-propaganda en een dekmantel voor Mengeles gruwelijke medische experimenten, is Helene met haar schooltje een lichtpuntje in een verder inktzwarte wereld.

Er gebeuren onvoorstelbare wrede dingen in het boek, maar op de een of andere manier was de schrijfstijl niet van dien aard dat het me echt greep. Misschien maar goed ook, want de gebeurtenissen zijn natuurlijk al erg genoeg. Ik vond het wel een verhaal dat gedeeld moet worden. Opdat wij niet vergeten waar onverdraagzaamheid toe kan leiden.

* * *

Façade‘ van Esther Verhoef heb ik dan weer met heel veel plezier gelezen.

Hij leek zo aardig. Dat je hem ontmoette, was toeval. Of niet?
Twee jaar na haar pijnlijke scheiding komt jonge moeder Iris van der Steen eindelijk aan vakantie toe. Een roadtrip dwars door snikheet Europa met oldtimer Toet, en stapels cassettebandjes uit haar jeugd, moet haar dichter bij zichzelf en bij haar reislustige moeder in Portugal brengen. Wanneer ze de knappe, charismatische sportinstructeur Mischa de Jong laat instappen lijkt de reis een romantische wending te nemen. Maar Mischa is niet wie hij zegt te zijn.

Die Verhoef schrijft prima boeken moet ik zeggen. Onderhoudend en spannend en vooral de hoofdstukken die vanuit de ‘griezel’ geschreven zijn, zijn echt beklemmend. Wat een engerd! Er zitten een aantal onverwachte plotwendingen in het boek en daar houd ik wel van en het zit prima in elkaar. Kortom: een topper.

Welk boek van deze drie zou jij als eerste lezen?

Nog 25 dagen

Over 25 dagen rond deze tijd is De Student weer thuis. Waarschijnlijk hebben we dan net gegeten en hebben we mogen genieten van vele enthousiaste verhalen. Want enthousiast is ze, het gaat haar heel, heel erg goed. Hoe fijn is dat dan wel niet? Het heeft in de aanloop naar de stage best wat kruim gekost en ze vroeg zich regelmatig af waar ze in hemelsnaam aan begonnen was, maar achteraf gezien blijkt al die stress totaal niet nodig geweest te zijn.

Ze kreeg deze week werkelijk waar een fantastische tussentijdse beoordeling die zo lovend was dat ik even dacht ‘als ze nog maar terugkomt’. Maar duh, natuurlijk komt ze terug. Als het niet voor haar lieve papsie en mamsie is, dan zeker voor Haar Lief.

En natuurlijk wil ik niet opscheppen (oh, waarom voelt het soms zo, terwijl ik vooral alleen maar ontiegelijk trots op haar ben!), maar ik wil wel even wat quotes uit de beoordeling vermelden.

The Student works very well under pressure. As mentioned before, she has been a great asset. She picks up on our internal processes very quickly and can manage her deadlines excellently. She grasps the brief quickly, asks questions if information is unclear and can start running the project immediately.

From word go, The Student integrated into the team excellently. She is confident, hard-working, friendly, helpful, diligent and a pleasure to have in the studio. It didn’t take long before she was one of us and works brilliantly with her coworkers on various projects.

The Student is well liked by everyone at …. She is hard-working, focussed, works brilliantly under pressure, she is committed to this program and goes above and beyond what is asked of her. She is such an asset to … and I find it hard to believe she is still studying, she is very professional and mature. She is an excellent intern and she has thrown herself into this experience and is growing every day.

En zo staan er nog een aantal meer zeer enthousiaste stukken in de beoordeling. Zelf zegt ze ook dat ze het heel goed naar haar zin heeft bij het stagebedrijf en ook in het huis waar ze woont is het buitengewoon goed toeven. Al heeft ze deze week wel haar eerste ontmoeting met een heuse kakkerlak gehad en daar was ze wat minder enthousiast over. In de weekenden doet ze veel leuke dingen en ze heeft een aantal leuke meiden ontmoet waarmee ze veel optrekt en die ook nog ‘ns hier in de buurt wonen, dus dat zouden zomaar heuse vriendschappen kunnen worden.

Verder moet ik zeggen dat ik haar -nog steeds- heel, heel, heel erg mis. Ik denk veel aan haar en realiseer me meer en meer hoe ontieglijk veel ik van dat grietje houd. Er is bijna dagelijks contact en dat is erg fijn. Maar misschien maakt dat het loskomen/loslaten ook wel moeilijker.

Daarnaast heb ik twee voordelen ontdekt rondom haar afwezigheid:

  1. Er is veel en veel minder was. Echt heel veel minder was.
  2. De badkamer blijft veel en veel netter.

    De potjes en spulletjes die op deze foto staan zijn van De Student en van De Scholier. Als De Student thuis is, dan staan die verspreid over de glasplaat of andere plekken in de badkamer (iets terugzetten is zo lastig). Nu staan ze gewoon altijd in een klein groepje op het plekje waar ze horen te staan ondanks het feit dat De Scholier ze dagelijks gebruikt.

Meer voordelen heb ik (voor mezelf althans) nog niet kunnen ontdekken.

Enfin … nog 25 dagen!

Kleine zus & De tien wensen van Lucy Harte

De uren die ik bestede aan het lezen van ‘Kleine Zus‘ van Isabel Ashdown waren zeer welbesteed vond ik. Want dit is een erg onderhoudend boek waarin vooral de complexe relatie tussen de twee zussen zich langzaam maar zeker ontvouwt. In het eerste deel van het boek wordt het verhaal om en om vertelt door Emily en Jess. In het tweede deel komt daar een derde persoon bij (maar wie dat kan ik hier niet melden omdat dat een spoiler zou zijn). Ook de verhaallijn met Chloe’en haar vriendje vond ik een mooie aanvulling op het boek. Al met al een heel aangenaam boek!

Emily leidt het perfecte leventje samen met James, zijn dochter uit zijn eerste huwelijk en hun gezamenlijke baby Daisy. Na de dood van haar moeder ziet Emily haar zus Jess na jaren weer terug. Tijdens oudejaarsavond past Jess op Daisy, maar als Emily en James thuiskomen van een feest, ligt Jess bewusteloos op de grond en is Daisy weg. Dat is het begin van een lijdensweg waarin de gezinsleden elkaar gaan wantrouwen en de waarheid over hun verleden boven water komt. Dit verhaal ontmaskert de karakters van de hoofdpersonen heel duidelijk. Emily lijkt perfect, maar onderhuids wordt zij verteerd door jaloezie. James is ook niet helemaal de eerlijke man die hij lijkt. Zijn puberdochter heeft achtergehouden dat zij een vriend heeft, die kort voor hun kennismaking met de politie in aanraking is gekomen en wat te denken van Jess? Waarom heeft zij jarenlang geen contact gehad met haar zus?

Dan ‘De tien wensen van Lucy Harte‘ van Emma Heatherington. Pfffft, heftig hoor dat boek met steeds dat onvermijdelijke op de achtergrond. Fijne schrijfstijl, af en toe wel wat te chicklitachtig, maar tegelijkertijd ook zeer intens en indrukwekkend.

Altijd blijven dansen! Feesten geven! Een onvergetelijk etentje geven! Je vleugels uitslaan & verre reizen maken! Niet in een goudviskom leven! Maggie O’Hara weet beter dan wie ook dat je leven in één seconde kan veranderen. Zeventien jaar geleden kreeg zij een tweede kans, toen ze het hart van de veertienjarige Lucy Harte kreeg. Wanneer Maggies hart wordt gebroken, is ze zo ontdaan dat ze niet meer weet hoe ze verder moet. Dan ontvangt ze onverwachts een brief van Lucy’s oudere broer. Hij geeft haar Lucy’s dagboeken en foto’s. Geïnspireerd door Lucy’s levenslust en sprankelende persoonlijkheid besluit Maggie om de hartenwens van het meisje te vervullen. Stap één is het vinden van de jongen die Lucy’s hart, háár hart, voor het eerst veroverde. Dat lijkt niet zo moeilijk te zijn. Maar zijn de toekomstdromen van een meisje genoeg om Maggie weer vertrouwen in zichzelf en de toekomst te geven?

Heatherington neemt je mee in de worsteling van Maggie na haar verbroken relatie die ze ‘verwerkt’ door veel te drinken en niet goed voor zichzelf te zorgen. De ontmoeting met Lucy’s broer brengt een kentering teweeg ook al heeft ze ook dan nog haar ups en downs. Een heel bijzonder boek met een verwacht einde dat ik toch nog best heftig vond. Stom dat dat zo kan werken terwijl het ‘maar gewoon om een personage in een boek gaat’. Ik weet het niet, ik ben wat dat betreft eerder emotioneel met boeken en films en zo dan vroeger. Zou dat de overgang zijn?