Muurbermbloempjes

Ik word er zo vrolijk van, van al die bloemetjes in de bermen!

Al wandelend passeer ik allerlei moois.

Het is wel een beetje jammer dat de foto’s niet heel goed gelukt zijn.

Want de foto’s komen nog niet misschien in de buurt bij hoe prachtig vol gele bloemen deze berm stond. Ik reed er vanochtend met de auto langs en ben speciaal nog een keer te voet teruggekomen.

Ach kijk dan, zo’n mooie dappere klaproos!

En nog meer korenbloemen op een heel andere plek. Korenbloemen en klaprozen zijn toch wel mijn lievelings.

En paarsige bloemen. Met een boel blije bijtjes erbij.

En die blije bijtjes houden ook van geel, want hier was het ook best druk namelijk. En blije bijtjes, daar gedijt de rest van de natuur natuurlijk ook van.

Nou, echt zo jammer, dat ik de echte schoonheid niet heb weten te pakken. Maar neem maar van me aan, ik heb genoten van mijn wandeling vanmiddag.

Het oordeel & De munt van Judea

Ik kwam er een beetje bij toeval achter dat deel zes van de Bergmankronieken uit gekomen was dus dat ebook heb ik snel gekocht. Waar gaat ‘Het oordeel‘ over?

Sebastian Bergman is teruggekeerd naar zijn oude leven en heeft nog slechts sporadisch contact met de Nationale Recherche. Van zijn dochter Vanja heeft hij al vier maanden niets meer gehoord. Ze woont en werkt inmiddels in Uppsala, bij de plaatselijke politie. Dan wordt Uppsala opgeschrikt door een serieverkrachter die zijn slachtoffers verdooft voor zijn daad. Een van hen komt daarbij te overlijden en een ander slachtoffer pleegt zelfmoord wanneer de aanval zich herhaalt. De politie roept de hulp in van de Nationale Recherche en ook Bergman sluit zich weer bij het team aan. De angst voor nieuwe verkrachtingen wordt steeds sterker. Vanja besluit zichzelf als lokaas in te zetten en brengt daarmee haar eigen leven in gevaar. Maar de dader heeft nog een ander doel…

Tja, wat kan ik zeggen, ik was een beetje teleurgesteld. Dit boek had niet dezelfde vaart als de andere en ik vond het ook allemaal wat onwaarschijnlijk en vergezocht en bijzonder hoe de dader handelde en hoe de slachtoffers reageerden en nodeloos ingewikkeld alles gemaakt werd of zoiets … nou ja, gewoon alles viel dus tegen. Jammer dus eigenlijk.

Sebastian zelf echter blijft een intrigerend personage dus die stukken zijn dan weer wel interessant. Ook de manier waarop Vanja met hem omgaat is bijzonder om te volgen. Maar het allerspannendste is toch wel de gebeurtenissen rondom Billy en wat naar welke climax die zullen gaan voeren. Die rode draad roept om een zevende deel.

En dan is daar ‘De munt van Judea‘ van Kefah Allush.

Gabriel Davids krijgt een mysterieus e-mailbericht dat verwijst naar zijn Palestijnse vader, die dertig jaar geleden spoorloos is verdwenen. Het bericht is afkomstig van een antiquair uit Jeruzalem, die hem dringend uitnodigt een pakket in bezit te komen nemen dat zijn vader bij haar bezorgd heeft. Ondanks zijn weerzin tegen de vader die hem als klein kind heeft achtergelaten, stapt hij op het vliegtuig. De beslissing om af te reizen naar de heiligste stad ter wereld werpt hem een zeldzame en zeer kostbare oude Joodse munt en een prachtige vrouw in de schoot, maar hij belandt ook in een levensgevaarlijke zoektocht naar zijn verloren vader. Diens verdwijning blijkt het gevolg te zijn van machtige krachten die voor niets terugdeinzen om hun positie zeker te stellen. Gabriel stort zich in een spannend avontuur dat hem leidt naar plaatsen in het Midden-Oosten en Afrika. Hoe kwam zijn vader aan deze munt? En wat maakt dat de onbekenden tot alles bereid zijn om dat kleinood te bemachtigen?

Een prima boek voor tussendoor, zeker niet hoogstaand, maar aardig. En daar is dan wel alles mee gezegd. Bijzonder dat Allush de hoofdpersoon niet laat vloeken maar hem telkens ‘verdulleme’ laat zeggen en tja, dan verlies ik toch een beetje mijn interesse. Laat hem dan überhaupt niet vloeken of leg er niet juist de nadruk op door uit te leggen waarom Gabriel ‘verdulleme’ zegt. Totaal overbodige info die voor mij een boek minder interessant maakt. Wat ik dan weer wel leuk vind is de achtergrond van de auteur en het feit dat dit boek deels in Nederland en deels in voor mij onbekende landen plaatsvindt.

Goede beslissing

Vandaag 29 jaar geleden trouwde ik met mijn eerste man. Drie jaar later ging ik bij hem weg. Ik heb nooit spijt gehad van de zeven jaar die ik met hem was, maar bij hem weggaan was de beste beslissing die ik ooit nam.

Wat is (een van de) de beste beslissing(en) die jij ooit maakte?

Moeders lichaam en 2x Zafón

Moeders lichaam‘ van Joris van Casteren is het waargebeurde verhaal van een zoon die het lichaam van zijn gestorven moeder ruim twee jaar lang in huis hield.

Piet van der Molen is een kinderloze vrijgezel die nooit heeft gewerkt en
altijd thuis is blijven wonen, in het Zuid-Limburgse dorp Oirsbeek.
Broers of zussen heeft hij niet. Na de dood van zijn vader verlangt moeder
dat Piet diens plaats inneemt. Als moeder in de snikhete zomer van 2013 overlijdt, besluit Piet haar in huis te houden. Hij blijft gesprekken met haar voeren, zijn verdriet is groot. Tweeënhalf jaar later staan er twee agenten bij hem op de stoep. Een paar uur later kijkt de straat toe hoe mensen in witte pakken een gammele kist naar buiten takelen.

Ik vond dit een heel bijzonder boek waarop ik heel raar reageerde. Tenminste, dat vond ik. Als je puur naar de feiten kijkt is die Piet gewoon een eikel eerste klas. Nooit gewerkt, feitelijk ook gewoon werk weigeren, wel steun trekken, overal een mening over, raar in de omgang (zeker ook met vrouwen), heel rechtlijnige ideeën en toch, toch had ik ergens ook wel wat sympathie voor hem. En dat terwijl hij natuurlijk echt een heel raar en akelig mannetje is.

Hoe dat komt? Door de schrijfstijl van Van Casteren? Door de toch redelijk ongezonde verhoudingen waarin Piet opgroeide? Ik kan er de vinger niet opleggen. Ik vond het in ieder geval een interessant boek dat behoorlijk wat indruk gemaakt heeft.

Al heel lang geleden las ik ‘De schaduw van de wind‘ en zes jaar daarna las ik ‘Het spel van de engel‘. Zeven jaar later las ik achter elkaar deel 3 en deel 4 van de monumentale serie ‘Het kerkhof der vergeten boeken’ van Carlos Ruiz Zafón.

De gevangene van de hemel‘ is een minder zwaarlijvig (want veel minder bladzijdes dan de eerste twee delen en het deel erna) maar er wordt wel veel in duidelijk gemaakt.

Fermín Romero de Torres staat op het punt te trouwen met zijn geliefde Bernarda. Een bezoekje van een duistere persoon, kreupel en met slechts één hand, die een peperdure editie koopt van De graaf van Montecristo, zet alles op losse schroeven. Barcelona, 1957. Daniel Sempere en zijn vriend Fermín Romero de Torres, de helden uit De schaduw van de wind, moeten er opnieuw op uit om de grootste uitdaging van hun leven het hoofd te bieden. Net nu het leven hun schuchter begon toe te lachen, duikt er een verontrustende figuur op in de boekwinkel van de heer Sempere en hij dreigt een gruwelijk geheim te onthullen dat al decennia ligt begraven in het duistere geheugen van de stad.

Ik kan niet anders zeggen dan dat het een heerlijk boek is. Maar dan is daar het vierde en laatste deel en man, man, man wat is dit een pareltje! ‘Het labyrint der geesten‘ is fantastisch!

Daniel Sempere droomt nog vaak over zijn moeder die onder verdachte omstandigheden gestorven is. Zijn beste vriend Fermín probeert hem op eigenzinnige wijze te helpen, maar om van zijn nachtmerries af te komen, moet Daniel het mysterie rond haar dood ontrafelen. Net als hij denkt een stap dichter bij de waarheid te zijn, ontmoet hij de eigengereide Alicia Gris. Een geheime opdracht heeft haar van Madrid naar haar geboortestad Barcelona gebracht, een plek met veel pijnlijke herinneringen. Ze moet de verdwijning van een belangrijk politicus ophelderen en volgt een spoor naar Daniels boekhandel. Hun zoektochten blijken nauw verweven en leiden hen naar een duister complot uit het verleden dat elke verbeelding tart. Het brengt niet alleen hun eigen leven in gevaar, maar ook dat van diegenen die hun dierbaar zijn.

Een zeer fijne schrijfstijl. Heel veel humor verweven in de zinnen. Gruwelijke gebeurtenissen maar ook broederschap, liefde, spanning. Politieke intriges, de burgeroorlog, drama’s en liefde. Het zit er allemaal in en nog heel veel meer. Alicia Gris vond ik een geweldig personage net zoals Fermín dat opnieuw is.

Het enige wat het voor mij toch lastig maakte was het feit dat ik het eerste en tweede deel zo lang geleden heb gelezen dat ik niet meer alles precies wist. En daarbij zijn er wel heel veel personages wat het soms wel wat lastig volgen maakt. Maar verder: vooral lezen! Maar dan toch het beste zonder al die jaren ertussen.