Vakantieboeken

Oh, ik heb maar zes boeken gelezen sinds mijn vorige boekenlogje, en dat is heel weinig. Ik breng een deel van mijn tijd namelijk ook door met het zeer nuttige Candy Crush. Sinds het logje van toen inmiddels op level 2587, dus heel snel gaat het niet. Toch? Ik heb geen idee, maar dat geheel terzijde.

En verder ben ik sinds afgelopen zaterdag bezig in een boek van ruim 1300 bladzijdes dus een volgende boekenblogje zal ook nog wel op zich laten wachten.

Enfin, onderstaand, heel kort, mijn bescheiden mening over de boeken die ik las.

Het huis voor ongewenste meisjes‘ van Joanna Goodman vond ik echt een heel mooi en aangrijpend boek. Verschrikkelijk wat Maggie aangedaan is en wat Elodie allemaal overkomt. En wat een ontieglijke misdadigers, de mensen die besloten dat de tehuizen moeten veranderen in psychiatrische inrichtingen waardoor de kinderen geen onderwijs meer krijgen en moeten werken. Ongelooflijk dat zoiets kon gebeuren. Koud om het hart, kreeg ik het ervan. Een imposant boek dus van een geschiedenis waar ik nooit van geweten heb.

Quebec, 1950. Als Maggie op haar vijftiende zwanger raakt, dwingen haar ouders haar om het meisje ter adoptie af te staan. De rest van haar leven voelt Maggie het gemis. De kleine Elodie komt in een door nonnen gerund tehuis terecht. Maar dan volgt een wetswijziging die bepaalt een psychiatrisch ziekenhuis meer subsidie ontvangt dan een weeshuis, met catastrofale gevolgen. Om dat geld op te strijken verklaart de kerk de kinderen in hun zorg tot geestelijk gehandicapten. Met één pennenstreek wordt een generatie aan verloren kinderen gecreëerd – en Elodie raakt net als duizenden anderen verloren in een hels schemerbestaan.
Moeder en dochter vechten ieder voor zich tegen een gemeenschap die hen als minderwaardig ziet, in de hoop zichzelf en elkaar terug te vinden.

Eigenlijk vind ik de boeken van Arthur Japin altijd de moeite waard. Zeker als hij een historische gebeurtenis als leidraad neemt voor zijn boeken. Helaas was dat met ‘Kolja‘ heel anders. Ik vond het boek niet om doorheen te komen en heb na de eerste 50 moeizame bladzijdes het boek al scannend verder doorgeploeterd. Want ik wilde toch wel even het einde ‘meemaken’.

Kolja is acht jaar oud en doofstom als de broers Modest en Pjotr Iljitsj Tsjaikovski zich over hem ontfermen. Vele jaren reizen ze met de jongen door Europa en bevrijden hem uit zijn isolement. Wanneer de beroemde componist onverwacht overlijdt, twijfelt Kolja direct aan de officiële doodsoorzaak. De ware toedracht wordt angstvallig verzwegen, maar stilte kent voor een dove als Kolja geen geheimen. Hij heeft drie dagen – tot de staatsbegrafenis – om de waarheid te achterhalen. Maar terwijl Sint-Petersburg gonst van de geruchten, rijst de vraag of hij de Tsjaikovski’s, die hem leerden spreken, niet beter dient door nu te zwijgen.

Een kleine verrassing‘ van Hendrik Groen vond ik een plezierig boek met een heerlijke dosis humor. Ik vond vooral de stukken over politie, officier van justitie en gemeente echt heel grappig en passen bij deze tijd.

Hendrik Groen en Evert Duiker, trouwe vrienden in voor- en tegenspoed, zijn de zeventig ruim gepasseerd en het leven is in kalm vaarwater terechtgekomen. Elke week bezoeken ze elkaar, spelen een potje schaak, drinken een borrel en eten een hapje. Onderwijl nemen ze het leven door. Maar op zekere dag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan met een éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom. Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.

Gebroken‘ van B.A. Paris vond ik matig, voorspelbaar en soms ook wat langdradig. Maar het leest supervlot, dat dan weer wel.

Het begon op die avond in het bos. Cass Anderson stopte niet om een vrouw te helpen, en nu is die vrouw dood. Vermoord.
Sindsdien vergeet ze steeds meer: waar ze haar auto heeft geparkeerd, of ze haar medicijnen heeft ingenomen, waarom ze een kinderwagen bestelde ook al heeft ze geen baby.
Wat ze niet kan vergeten is de vrouw die ze misschien had kunnen redden en het verschrikkelijke schuldgevoel.
En de telefoontjes van iemand die zwijgt. Er is iemand die haar in de gaten houdt…

Silhouet van ijs‘ van Sandra Berg vond ik een wat bijzonder boek. Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Ik vond de ontwikkeling die Penelope doormaakt erg leuk om te volgen, maar tegelijk vond ik dat het boek ook te lang was voor wat er nu precies allemaal gebeurde. Kan het niet beter omschrijven. Maar in ieder geval met (veel) meer plezier gelezen dan ‘Gebroken’ hierboven.

Penelope leidt een teruggetrokken bestaan. Dan treft ze haar enige vriendin en buurvrouw Emma, een oudere vrouw, bewusteloos aan in haar antiekwinkel. Emma droeg altijd een boek met zich mee. Terwijl zij in het ziekenhuis ligt, gaat Penelope op zoek naar de schrijver. Maar hij is een van moord beschuldigde man die spoorloos is verdwenen. En Emma’s familie wil de beademing gaan stopzetten, waardoor de tijd dringt.

Huis vol leugens‘ van Nicci French is het zoveelste boek dat ik van dit paar lees. Ik vond het vooral allemaal heel, heel, heel vergezocht. En af en toe werd er van alles verteld wat ik totaal niet interessant vond. Maar een prima, gemakkelijk lezend boek voor op de veranda van je stacaravan in machtig mooi Dordogne.

De vijfenveertigjarige Neve leidt een ogenschijnlijk gelukkig leven, met haar echtgenoot en drie kinderen. Schijn bedriegt, want ze heeft een affaire met een getrouwde man. Ze spreken regelmatig af in zijn pied-à-terre in Londen. Op een dag krijgt Neve een berichtje dat ze naar het appartement moet komen en ze treft daar haar minnaar dood aan; zijn schedel is ingeslagen. In paniek begaat ze een grote fout: ze maakt de plaats delict schoon, zodat het lijkt alsof ze er nooit geweest is. Ze wil niet dat haar affaire aan het licht komt. Maar daarna heeft ze geen keus: ze moet blijven liegen. Tegen haar gezin, haar collega’s en haar vrienden. En dan blijkt dat iedereen wel iets te verbergen heeft…

9 gedachten over “Vakantieboeken

  1. Toch een hele lijst! Ik ben mijn leesflow even kwijt. Te druk met vakantie-vieren en ik forens nu natuurlijk niet. Maar ik houd je titels in mijn achterhoofd. Zeker die eerste.

  2. Wow, dan mag ‘t volgende blogje inderdaad best even op zich laten wachten. Succes ermee (en blij dat je die niet fysiek vast hoeft te houden, maar dat je tegenwoordig online kunt lezen;)).
    Ik vond ‘Het huis voor ongewenste meisjes’ ook echt heel ontroerend. Ik heb het vorige week ademloos zitten lezen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *