Goed lieve lezers, ga er maar even voor zitten want hier volgt een uitgebreid (foto) verslag van de heerlijke tijd die Mr. T., De Scholier en ik hadden in de Dordogne. Ik denk oprecht dat ik mijn hart verloren heb aan die werkelijk waar prachtige omgeving.

Na een voorspoedige reis (helaas lag er wel al een bekeuring thuis toen we weer terug waren) kwamen we aan bij onze camping. Daar hadden we een stacaravan gehuurd waarvan we de vaatwasmachine niet (Mr. T. moet toch iets doen nietwaar) en de airco wel gebruikt hebben (tijdens het afwassen zette Mr. T. zijn muziek op, de deuren van de stacaravan gingen dicht, de airco aan en hij deed zijn ‘plicht’).

We hebben een aantal uitstapjes gemaakt maar zijn amper verder dan 30 kilometer van de camping vandaan geweest want het was gewoon overal mooi! Overal!!!
Erg mooi waren de Jardins de Marqueyssac en wat hebben ze een geluk daar dat de buxusmot hen nog niet gevonden heeft (en hopelijk blijft dat zo).

Ook bezochten we de Abdij van Cadouin. Eveneens erg mooi, maar eerlijk gezegd wel wat prijzig (€7,= entree) voor alleen een kloostergalerij om te bewandelen.

Ik vind de bouwstijl in de Dordogne zo ontieglijk mooi. Die stoere huizen met die grote keien, de kleuren. Het leek wel of iedere boerderij een soort van kasteel was. Zo mooi, zo gaaf.

Wat we twee keer gedaan hebben is aanschuiven bij de ‘gezamenlijke’ maaltijd op woensdagavond. Dat was echt zo tof! Je neemt een bord, glas en bestek mee en kunt aanschuiven aan de rijen lange tafels die klaarstaan. Rondom die tafels staan allerlei stands waar verschillende gerechten gekookt worden. Een hoofdgerecht kostte € 9,= maar het was ook mogelijk om een paar kleine gerechtjes te nemen voor (nog) lagere prijzen. Desserts kostten zo’n € 2,50 per stuk.

Op de eerste woensdag at ik daar het aller-, aller-, allerlekkerste walnotendessert dat ik ooit gehad heb (zie het blauwe rondje). Ik heb me de hele week verheugd op de week erna en het toetje. Mmm, best heel jammer dat het er toen niet was.

Enfin, je zit dus aan die lange tafels. Het is gezellig druk, het is prachtig weer en je raakt vanzelf met mensen in gesprek. Zo ontzettend tof. Echt een aanrader!

Helaas viel het wat tegen wat Mr. T. allemaal al kon. Het herstellen van die nieuwe heup heeft toch wel tijd nodig. Wat ook niet echt hielp was het feit dat het opstapje tussen veranda en stacaravan eigenlijk net iets te hoog was en van zulke dingen kreeg hij dan echt spierpijn. Hij heeft wel wat gewandeld en op een bepaald moment hebben we een wandeling die ik al gelopen had een keer samen gelopen omdat ik dacht dat hij die 7 kilometer wel aankon. Die route had niet veel hoogteverschil en, belangrijker, was redelijk vlak.

Ik heb heel erg veel gewandeld daar (in totaal zo’n 175 kilometer) en op sommige plekken was het hartstikke instabiel lopen, veel (losse) keien, heel steil omhoog of juist omlaag) en dat durfde Mr. T. uiteindelijk toch niet aan. En ik kocht zo’n strohoedje en dat was geen overbodige luxe met al die zon op mijn niet zo dikke haardos.

Oh, vinden jullie de foto’s ook zo mooi. Ik wel. Ik kan er echt uren naar kijken. Maar het was gewoon het totaalplaatje. Prachtig weer steeds. Bijna elke dag strakblauwe luchten, De Scholier die op de camping een heel fijn clubje kinderen had om mee om te gaan, die zelfs een meisje leerde kennen hier uit de buurt, dus wie weet spreken ze nog een keer af.

En dat het voor Mr. T. wat tegenviel was natuurlijk keijammer, maar gelukkig is hij daar zelf heel nuchter onder. Hij heeft zich dan ook prima vermaakt met lezen, z’n sudoku’s en bijslapen.

Wat we nog meer gedaan hebben? De Scholier en ik zijn samen wezen kanoën (ook dat durfde Mr. T. niet aan in verband met het feit dat je toch best raar in zo’n kano zit en dat is voor een nieuwe heup misschien niet heel fijn), we zijn naar Domme geweest (wel heel toeristisch moet ik zeggen, maar dat komt waarschijnlijk omdat we er waren op de dag dat het markt was), naar Beynac-et-Cazenac (echt heel mooi!), De Scholier is wezen klimmen terwijl Mr. T. en ik haar verrichtingen vanaf de grond bijhielden. Vooral Mr. T. vond dat af en toe best spannend.

Mr. T. en ik zijn naar de grotwoningen onder Belvès geweest en we zijn daar ook samen heen gewandeld. Vanaf de camping was dat ongeveer 2½ kilometer. We hebben er heerlijk rondgewandeld, een terrasje gepakt, die grotwoningen gezocht (interessant, alleen lastig te volgen in het steenkolen Engels van de gids) en zijn weer teruggewandeld naar de camping.

Château de Castelnaud vonden we prachtig. Wat een enorm kasteel, wat een geschiedenis en echt heel mooi hoe het opengesteld was voor toeristen.

Het was zo’n relaxte vakantie al met al. Geen (of nou ja, nauwelijks) gedoe met onze puberende Scholier, prachtig weer, veel gewandeld, al met al weinig gelezen, regelmatig naar de Carrefour (eigenlijk al een uitstapje op zich, wát een winkel, zo veel aanbod, zo rommelig ook, zo onlogisch van opbouw en wat verbaas ik me toch vaak over de ‘staat’ van het aangeboden verse fruit en de verse groentes of zijn we in Nederland gewoon gigantisch verwend?), heerlijke koude witte biertjes gedronken, de finale van het vrouwen-EK kijken met allerlei andere campinggasten en nog zoveel fijne dingen meer.

Wat een nadeel had kunnen zijn (was het gelukkig niet omdat De Scholier snel een leuke groep had waar ze mee optrok) was dat we meteen de eerste twee weken van de schoolvakantie al daar waren. Zeker de eerste week was het nog niet druk op de camping en dat is toch wel jammer, want wat drukte op een camping is wel fijn.

Die camping zelf was trouwens supertof, erg mooi, een winkeltje voor de kleine boodschapjes, supervriendelijk personeel, animatie voor jong en oud.

Al met al is er maar één conclusie mogelijk: ik moet terug naar de Dordogne. Misschien volgend jaar al, misschien over een paar jaar. Maar ik moet terug. Zonder enige twijfel.

Het volgende logje zal achter een wachtwoord staan omdat ik dan ga laten zien dat wij zelf er ook écht waren!