Vox & Elizabeth is zoek

Ik vond ‘Vox‘ vooral een heel bijzonder boek. Een boek ook waarvan ik me voorstel dat wat erin gebeurt never nooit niet zal gebeuren, maar zeg nooit nooit.

Je mag honderd woorden per dag spreken. Eén woord meer en je krijgt een stroomstoot van duizend volt. Welkom in het nieuwe Amerika. Dr. Jean McClellan brengt haar tijd in stilte door. Ze heeft een teller om haar pols die elk woord bijhoudt dat ze spreekt. Ieder woord boven de honderd zorgt voor een krachtige stroomstoot. En dat is niet de enige maatregel die de nieuwe regering heeft opgelegd. Sinds er een extreem conservatieve partij aan de macht is gekomen, zijn miljoenen vrouwen hun baan kwijtgeraakt. Hun bankrekeningen zijn bevroren, hun paspoorten ingetrokken. Meisjes leren niet langer lezen en schrijven. Wie zich niet aan de regels houdt, wordt weggevoerd naar een heropvoedingskamp en komt nooit meer terug. Dan staan er ineens twee mannen op de stoep. Voordat Jean het zwijgen werd opgelegd, was ze een begenadigd wetenschapper en nu is haar kennis hard nodig. De mannen doen Jean een aanbod dat ze niet kan weigeren: ze mag weer ongelimiteerd praten. Maar tegen welke prijs?

Bijzonder dus, en eigenlijk ook best langdradig. Het boek blijft maar rondjes draaien in ‘het niet mogen praten’ en echt heel veel gebeurt er ook niet. Vond ik. De flasbacks zijn nog wel een beetje interessant, maar ook weer niet heel erg. Het uitgangspunt van het boek is natuurlijk bizar en angstaanjagend, maar toch kon het boek me niet echt boeien. Het duurt heeeeeeel lang voordat het echt op gang komt en dan wordt in de laatste pak ‘m beet 30 bladzijdes het einde eigenlijk nog vrij snel en wazig afgerond. Jammer eigenlijk. Ik denk dat er meer in dit boek had kunnen zitten.

Elizabeth is zoek‘ is een ook een heel bijzonder boek waarin het de auteur, in mijn optie, erg goed lukt om een aan dementie lijdende vrouw een verhaal te laten vertellen.

Maud is vergeetachtig. Ze maakt een kop thee en vergeet te drinken. Ze gaat naar winkels en vergeet waarom. Soms is haar huis onherkenbaar – of lijkt haar dochter Helen een totale vreemde. Maar Maud weet één ding zeker: haar vriendin Elizabeth is zoek. Het staat op het briefje in haar zak. En wie haar ook zegt erover op te houden, het erbij te laten, Maud zal niet rusten tot ze heeft uitgezocht hoe het zit. Want Maud heeft eerder te maken gehad met een verdwijning. En ergens in haar beschadigde geest ligt het antwoord op een onopgelost zeventig jaar oud mysterie. Een mysterie dat iedereen vergeten is. Iedereen, behalve Maud…

Ik vind dat Emma Healey met dit boek een prachtig debuut heeft geschreven. Omdat het boek vanuit Maud verteld wordt is het boek af en toe gewoon niet te volgen. Maud immers leidt aan Alzheimer en Healey treft de chaos in Mauds’ hoofd perfect (tenminste, ik denk dat het perfect is). Maud is ontroerend, grappig, bozig, verward, bang en nog veel meer emoties meer passeren de revue. Heden en verleden wisselen elkaar af en soms moet je goed opletten om te snappen in welke tijd je aan het lezen bent. Uiteindelijk eindigt al die chaos in een bijzondere ontknoping en passen alle eindjes precies. Een bijzonder boek dat ik met veel plezier en interesse heb gelezen.

7 gedachten over “Vox & Elizabeth is zoek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *