Dag 2019

2019 Was een jaar van thuis zijn, liefde, De Student, De Scholier, Mr. T, werken, mensen ontmoeten, verjaardagen, my first Dr. Martens (en wat lopen ze ongelooflijk fijn!), De Student drie maanden in Zuid-Afrika, Mr. T. een nieuwe heup, missen, stemmingmakerij, gekut (excusez le mot) in de klas van De Scholier, bloed geven, heel veel prachtige boeken, een enkel minder boek, carnaval, Haar Lief op bezoek bij De Student in Kaapstad, opnieuw een voorstelling door De Scholier, maandelijkse meidenavonden, theater en bioscoop, rikken, 49 en 96, dertien jaar bloggen, Suske en Wiske, verandering, soms positief, soms negatief, 23 jaar samenwonen, de vierde mudrun van De Scholier, opvliegers, 9 jaar getrouwd zijn, Candy Crush, Trivia Crack en talloze spelletjes WordFeud, kruidenvrouwtje, verkiezingen en verbazing, lintjesregen, Dankie dat jy weer huis toe is, ‘In Vrede’, kletspot, de Notre Dame door brand verwoest en de enorme berg aan donaties die daarna volgde die ik dan weer niet zo heel goed snap eigenlijk, dodenherdenking met daarbij een gedicht voorgedragen door De Scholier, De Scholier 14 jaar, vele rondjes op de hometrainer (10.017 kilometer dit jaar) en still counting, netwerken, heel veel kilometers wandelen, Mind Mystery, mensen die dood gaan en die nog zo jong zijn en zoveel achterlaten, This is Holland, Marken, een heerlijke trip naar Berlijn, Facebook, Instagram en LinkedIn, open brieven, eindelijk een affe veranda (moet er nog een keer wat foto’s aan wagen), De Student naar Malta, De Scholier kampeert met vriendinnen, nog steeds secretaris van een vrouwenvereniging en stiekem heb ik een boel spijt dat ik ooit in het bestuur ben gestapt want het kost toch teveel tijd, veteranen, voor het eerst naar de Dordogne en daar een heerlijke vakantie hebben, een lange hete zomer, nieuwe bril (heb ik ook nog niet eens over geblogd), BBQ’s, met De Scholier naar Ieper, heel veel spelletjes doen, loslaten, de liefste 53, De Student 20, De Student aan haar afstudeerjaar begonnen met een supertof idee (ook daar moet ik nog ‘ns over bloggen), een geweldige bevrijdingskrant, 75 jaar bevrijding, een enorm geslaagd bevrijdingsfeest en vele, vele geweldige activiteiten, victory dinner, Hanneke Lief, meedoen aan de Sunset March, Flower Power, basecamp, blijdschap, lief, leed, weemoed, dankbaarheid, vele goede dingen, vriendendag, genieten, TedX, Breeknacht, een bezoek aan de Amerikaanse ambassade, weer gezeik over mijn overuren, Wiske onder het mes, Freedom and peace don’t just happen, Band of Brothers, een fijne nieuwe klas voor De Scholier, documentairefestival, stroomstoring, fietsen in Overloon en omgeving, opvliegers, de meeste mensen deugen, een reprise van de voorstelling van 4 mei waar we een symposium van gemaakt hadden dat erg succesvol was, de denker des vaderlands meermalen ontmoeten en met haar interessante gesprekken voeren, 25-jarig ambtsjubileum, aan jezelf merken dat je steeds anders in het leven komt te staan, 100-jarigen, langdurige stroomstoring, zorgen, lachen, feesten, dansen, poetsen (blergh), uit eten, wassen, nog minderderder twitteren, afscheid van oom P., Nuts!, in de was gekrompen kleding, maquettes, DesignMuseum, feestmiddag gouden huwelijken, 25 jaar samen, een heerlijk avondje, in mijn eentje naar Bastogne, helaas nog altijd pijn in het lijf, Lazarus, Penoza de film (mwah), CBD olie, extreem veel Koninklijke onderscheidingen, jeugdlintjes, kersttradities, Scheveningen, reuzenrad, het hele jaar zonder ook maar één zakje of pakje gekookt, veel nieuwe recepten geprobeerd, Top 2000, dromen, domweg gelukkig in de …straat en nog heel veel meer.

2020 … here we come!

Rusland

Op de e-reader telde ‘Rusland‘ 1589 bladzijdes, ik kan wel spreken over een heel dikke pil dan nietwaar? Waar gaat deze roman van Edward Rutherfurd over?

In de historische roman “Rusland’ (Russka) wordt bijna twintig eeuwen geschiedenis verteld van een van de meest intrigerende landen ter wereld: Rusland. Op magistrale wijze neemt Rutherfurd ons mee aan de hand van de lotgevallen van vier families. Zij allen hebben hun wortels in Russka, een dorpje gelegen in het hart van Rusland tussen de Don en de Wolga, daar waar bossen en steppen elkaar ontmoeten.

Door oorlogen, huwelijken en persoonlijke veroveringen raken de families met elkaar verbonden. Sommige leden blijven in Russka, andere zwerven uit over Rusland of vluchten naar het Westen… maar hun afkomst vergeten zij nooit. De tsaren, de Wolga, Lenin, Moskou, Stalin, Leningrad, De Russische Revolutie, “Rusland’ is een roman die doorspekt is met de rijke geschiedenis van het land.

Ik vond het een mooi boek, maar wel een heul dik boek met wel heel veel personages en soms wel iets te veel geschiedenis (dat ik dat nog ooit zou schrijven: te veel geschiedenis in een historische roman!). Volgens mij heb ik ook nog nooit zo lang over een boek gedaan als dat ik over dit boek deed, wel zo’n week of drie. Maar dat is ook wel te verklaren doordat mijn weekend Bastogne ook in die weken viel en toen las ik welgeteld 5 bladzijdes.

Desalniettemin: houd je van dikke pillen en geschiedenis, dan kan ik je dit boek van harte aanraden!

Welke historische roman kan jij mij aanraden?

Stofnesten

Naast het feit dat boekenkasten mijn favoriete meubels zijn, zijn het natuurlijk ook behoorlijke stofnesten. Nu ben ik niet zo’n poetster eerlijk gezegd, maar zo één keer in de paar jaar moeten ook de boekenkasten eraan geloven. Alles eruit, uitsoppen en alles er weer in.


Nou gaat dat alles eruit en uitsoppen best snel hoor, maar dan komt het … ‘Oh, dat boek, dat was zo mooi’ (en dan begin ik dus stukjes terug te lezen) … ‘maar van deze schrijver heb ik toch nog meer boeken, waar heb ik die dan gelaten?’ (en dan moet ik dus in mijn uitleenschrift gaan kijken waar een bepaald boek is gebleven en hoe lang geleden ik dat boek dan wel niet uitgeleend heb (soms wel langer dan twee jaar geleden!) dus daar moet ik dan weer een appje aan wagen) … ‘maar dit is niet mooi, al die verschillende boekenlengtes bij elkaar (en in het begin staan de boeken ook best wel weer netjes gesorteerd op grootte, schrijver, kleur et cetera, maar al doende verdwijnt die ‘netheid’ vanzelf weer) … en zo zijn er nog wel wat meer dingen waardoor de hele klus al gauw een paar uur (aangename uren, dat dan weer wel) in beslag neemt.



Op enig moment is de klus dan toch weer geklaard en staat alles weer netjes op een rijtje te stralen. Echt, ik vind een volle boekenkast zo gaaf! Maar voller worden, dat gebeurt niet meer. Ze worden juist leger omdat ik af en toe een boek wegdoe. En er komen maar heel weinig boeken bij. Misschien maar twee of drie per jaar. Want tja, inmiddels ben ik al weer jaren aan de e-reader.



Ik probeer dus zovele mogelijk boeken van dezelfde lengte bij elkaar te plaatsen, maar ook wil ik boeken van dezelfde schrijver zoveel mogelijk bij elkaar houden. Dat lukt dus niet altijd, maar ja, er zijn ergere dingen.

De klus is in ieder geval geklaard en de komende paar jaar, vind ik het wel weer prima. Een stofdoekje over de zichtbare delen en de onzichtbare stukken kast, die kunnen weer lekker wat stof vergaren.

Heb jij een boekenkast en zo ja, hoe heb je die ingedeeld en hoe vaak krijgt die een ‘grote beurt’ van jou?

Kerstboompje

De wandeling op onderstaand screenshot loop ik zo’n drie tot vier keer per maand. En ik noem hem mijn ‘kerstboompje’. Inmiddels heb ik dus al best een kerstboompjesbos bij elkaar gewandeld kan ik wel zeggen.

Enfin: ik heb er nu dus maar een echt kerstboompje van gemaakt. Al zal iemand die echt goed is met foto’s opleuken er smakelijk om lachen.

Ik wens jou heel, heel, heel fijne kerstdagen!

Drie broers

Ik ben weer thuis na een imponerend, bijzonder en mooi weekend. Veel gezien, veel geleerd, leuke mensen ontmoet. En ook vandaag nog een aantal interessante plekken bezocht.

Daar kan ik wel weer een boel foto’s van posten en van alles over schrijven maar dat doe ik eens een keer niet (en daarbij: dat heb ik op facebook en instagram al gedaan, dus wil je me daar volgen: stuur een mailtje!).

Ik houd het bij deze foto’s die voor mij alles samenvatten. Drie kruizen van drie broers die naast elkaar op de Amerikaanse begraafplaats in Henri-Chapelle liggen.

We moeten zuinig zijn op onze vrijheid. Er is zwaar voor betaald.

Praat Nederlands Engels met me

Ik beheers het Engels redelijk goed, denk ik. De taal spreken lukt heel aardig al is het af en toe verdraaide lastig om op een woord te komen. Ook teksten van het Nederlands naar het Engels vertalen kan ik wel (al is de spelling van woorden dan wel weer iets wat lang niet altijd vlekkeloos gaat). Het meeste moeite heb ik eigenlijk nog met het lezen van Engelstalige boeken.

In de afgelopen maanden kwam het vrij regelmatig voor dat ik met buitenlandse gasten te maken had en dan is een goede beheersing van het Engels best handig. Het lukt me goed om een gesprek op gang te houden en als dat me niet lukt dan heb ik mijn ongekende charmes ahum paraat om -met een kwinkslag- duidelijk te maken dat ik ‘right now am trying very hard to find the right word’.

Maar het zou soepeler kunnen en het lijkt me vrij logisch dat ik, als het ook echt soepeler zou gaan, beter mijn aandacht zou kunnen houden bij wat mijn gesprekspartner daadwerkelijk zegt in plaats van daarnaast ook nog bezig te zijn met zijn/haar woorden te vertalen en mijn reactie ook weer te vertalen (snap je wat ik probeer te zeggen?).
Ik vond het daarom wel een optie om ‘ns te kijken of ik niet wat bijscholing kan krijgen op Engelstalig gebied. Vanuit mijn werk is de toestemming inmiddels gegeven en ik ben dus ergens in 2020 waarschijnlijk een weekendje ‘naar de nonnen‘.

Vanavond had ik het daar tijdens het avondeten over met Mr. T., De Student en De Scholier. De Student heeft natuurlijk drie maanden in Kaapstad gezeten en daar is haar Engels met sprongen vooruit gegaan. Mr. T. heeft een ontwapenende manier van Engels praten; hij husselt allerlei woorden door elkaar, gebruikt vooral de Nederlandse zinsbouw voor zijn Engelse zinnen en heeft met vrij grote regelmaat een erg bijzondere uitspraak. Echt heel grappig. De Scholier heeft nu voor het derde jaar Engels en zij spreekt het redelijk goed. Ik vind haar uitspraak nu al beter dan dat die van De Student toentertijd was. Maar goed, dat geheel terzijde allemaal.

Uiteindelijk spraken we af dat we iedere woensdag een ‘English wednesday’ gaan houden. So from now on, each wednesday we will speak English during dinner to practice and improve our English. We immediately had fantastic conversations and, above that, a lot of fun. I wonder if we remember our deal next wednesday. I hope so.

Maar vertel: hoe is jouw Engels? Gebruik je het vaak? Of is er een andere taal die je vaak gebruikt?

As ge nooit stront het geroken kunde geen parfum maken

Ik schreef hier al over een leuke excursie die ik, werkgerelateerd, maakte. Een paar weken later mocht ik weer zoiets leuks doen. En voordat jullie allemaal beginnen te sputteren ‘die ambtenaren van tegenwoordig doen toch ook alleen maar leuke dingen, wanneer gaan ze ‘ns werken’ even de volgende nuance: De ochtend en het grootste deel van de middag hebben we inhoudelijk ingevuld en de twee excursies die daarna volgden heb ik in eigen tijd gedaan. 😉

Enfin: allereerst bezochten we het Europees Keramisch Werkcentrum in Oisterwijk waar we een rondleiding kregen en de meest mooie dingen zagen. Er gebeuren daar trouwens interessante dingen zeg. Kunstenaars van over de hele wereld komen naar Oisterwijk en betalen daar (naar draagkracht) een verblijf van 12 weken waarin ze intern gehuisvest worden en alleen maar kleien en bakken en kleien en bakken en creëren en kleien en bakken en dus de prachtigste dingen maken. Het EKWC begeleidt de kunstenaars en zorgt ook voor vermarkting van de creaties.

Dit bord hieronder vind ik prachtig. Terwijl het er eigenlijk gewoon uitziet als een klodder blauwe verf op een bord. Maar mooi! Vind ik dan.


De vaas hieronder vond ik ook echt zo gaaf!!! In de vorm van Nederland, hoe leuk is die dan wel niet.

Een auto van keramiek. Heb je het ooit zo zot gezien? En hij schijnt ook nog te rijden.

Dit vond ik ook zo schattig. Al die potjes. Ik stelde me ze aan een boomstam voor en dat er dan honderden vogeltjes in gingen wonen.

Prachtig servies hieronder, maar ik zou er niet uit durven drinken. Veel te duur. Zou vooral bang zijn dat ik het kapot liet vallen.

Van deze kluwen reepjes wordt een lamp gemaakt die boven een eettafel komt te hangen. Ik denk dat het een geweldig effect zal hebben.

Na de excursie naar het EKWC volgde een uitje naar het bedrijf van de enige echte Robèrt van Beckhoven die ons vergastte op een geweldige ‘college’. Van hem is dus de gevleugelde uitspraak van de titel van dit blogje. Hij bedoelt daarmee zoiets te zeggen als dat je eerst heel diep moet gaan voordat je echt succesvol kunt worden.

Wat een spreker is die man zeg. Echt heel grappig, heel to the point en lekker Brabants. En gul, dat is hij ook. Maar hé, da’s uiteraard ook marketing want na afloop werd er door ons allemaal van alles gekocht in zijn winkel. Dus ik denk dat hij per saldo nog wel een behoorlijke winst maakte.

Wat toch vooral leuk was was zijn verhaal over eerlijk voedsel, de voorbeelden die hij gaf en de dingen die we mochten proeven. En echt, ik ben geen fijnproever/kenner, maar de dingen die we ‘puur natuur’ mochten proeven waren zo ongelooflijk lekker.

Ik kocht twee broden, een paar broodjes en de meest lekkere appelflappen die ik ooit gegeten heb. Heerlijk! Heus.
Als ik jou was en je bent ooit in de buurt van Oisterwijk: ga vooral even langs in zijn winkel. Je krijgt er geen spijt van. En misschien is hij wel in the house zodat je ook nog even op de foto met hem kunt. De foto van mijn twee collega’s en mij met de master heb ik maar even onherkenbaar gemaakt:

Het was een erg toffe excursie!

Het boek van jou en mij & In de voetsporten van Band of Brothers

Ik vond ‘Het boek van jou en mij‘ zo ontroerend mooi. Echt prachtig! Waar gaat dit pareltje over?

Vanaf het moment dat hun ogen elkaar kruisen op een huisfeestje, zijn Erin en Dom meant to be.
Op hun huwelijksfeest krijgen ze van Erins vader een notitieboekje, waarin ze alles kunnen opschrijven wat ze niet tegen elkaar durven te zeggen. Het dolverliefde stel weet echter zeker dat ze het nooit nodig zullen hebben.
Vol overgave beginnen ze aan hun leven samen, maar een noodlottig ongeluk drijft de twee uit elkaar. Dan wordt het boekje alsnog onder het stof vandaan gehaald en vullen de pagina’s zich met even eerlijke als hartverscheurende woorden.
‘Het boek van jou en mij’ is een onvergetelijk liefdesdrama over twee geweldige mensen die dapper aan de liefde beginnen en aan den lijve ondervinden wat er wordt bedoeld met in voor- en tegenspoed.

In het begin vond ik het boek wel wat lastig te volgen, maar achteraf blijkt dat ook best logisch. Waarom? Dat ga ik niet verklappen. Het boek springt heel veel op en neer in de tijd en helaas is de layout van het e-book niet helemaal fijn overgekomen waardoor die overgangen niet altijd meteen duidelijk zijn.

Maar wat is het vooral een heel puur en eenvoudig boek over twee mensen die samen hun leven leven. Geen groots en meeslepend leven, maar gewoon een boek over twee gewone mensen met al hun blijheden, onzekerheden, dapperheden, onhebbelijkheden en nog zoveel meer.

Op een gegeven moment vindt er een veel verklarende gebeurtenis plaats in het boek en daarna moest ik even wennen aan de kant die het boek toen opging, maar het stoorde me absoluut niet. Ik kan je dit boek dan ook van harte aanraden!

Verder las ik nog een tweede boek ter voorbereiding op mijn trip van komend weekend namelijk ‘In de voetsporen van Band of Brothers‘. En ik kan niet anders zeggen dan dat dit boek echt indruk op me gemaakt heeft.

Al miljoenen lezers volgden de heldendaden van het 101st Airborne, de Easy Company die bij het grote publiek bekendstaat als Band of Brothers. Nu, ruim vijfenzestig jaar later, reist de gelouterde journalist Larry Alexander naar de slagvelden van toen, naar alle plekken die een legende maakten van Easy Company. Samen met sergeant Forrest Guth, een veteraan uit Easy Company, treedt hij in de voetsporen van de Band of Brothers en onderzoekt waarom de levens van die mannen zelfs vandaag de dag nog zoveel indruk maken op de mensen die over hen lezen. Van Aldbourne tot Brecourt Manor in Normandië van de mislukking van Operatie Market Garden tot de slagvelden van Bastogne in Frankrijk – elke door Easy Company geleverde strijd was een bewijs van hun ijzeren discipline en hun vastberadenheid de Europese volken te bevrijden. In de voetsporen van Band of Brothers is het reisdagboek van een van de mijlpalen in de Europese geschiedenis en een onvergetelijk gedenkteken voor de soldaten die niet terugkeerden.

Ik ben sowieso al heel erg van de geschiedenis. Als ik historische romans lees dan google ik erop los tijdens het lezen. Heerlijk om op die manier nog meer te weten te komen van het boek dat ik aan het lezen ben.

Boeken rondom WWII vind ik niet alleen persoonlijk, maar ook werkgerelateerd, erg interessant. Er zijn wellicht ontwikkelingen op het werk (ik kan er hier nog helemaal niets over zeggen) die voor mij echt super zouden zijn. Het is in ieder geval gerelateerd aan WWII en ik ben heel benieuwd of het ook daadwerkelijk iets gaat worden. Als dat het geval zou zijn (en ik schat de kans op ongeveer 25% in) dan wordt het sowieso een weg van de lange adem … Enfin: dit boek was ook weer indrukwekkend en hoe meer ik te weten kom over wat er allemaal gebeurd is hoe meer ik erover wil weten. Tijdens het lezen van dit boek googelde ik er ook op los en las vele verhalen van de soldaten van toen. Wat een kerels, wat een helden.

Heerlijk avondje


En heb jij sinterklaas gevierd dit jaar? Vier je het vanavond? En hoe vier je het dan? Houd je er nog van of ben je dat hele zwarte pieten gedoe beu? Kortom, vertel!!!

En ik, ik vierde sinterklaas bij mijn ouders met de volledige familie, waar we gegourmet hebben en een heerlijk spel speelden. Ook mochten we ‘de schoen uithalen’ bij mijn schoonvader en vanavond dus surprise/pakjesavond hier in huis. Zin in!

Ik ben helemaal stapelgek op het sinterklaasfeest en hoop dat het nog heel lang gevierd blijft worden. Verder ben ik het hele zwartepietengedoe helemaal beu. Alles verandert, dus ook het sinterklaasfeest. Tegelijkertijd kan ik helemaal niet tegen dwang, dus laat veranderingen geleidelijk gebeuren en leg anderen vooral niets op.

Excursie

Ik deed de laatste paar weken een boel leuke dingen die werkgerelateerd waren. Die dingen bestaan dan deels uit interessante lezingen (zo was ik bij een bijeenkomst ‘crisis, en dan …’ maar daar kan ik niets over schrijven want dat waren nogal gevoelige onderwerpen die er vanuit verschillende gemeentes aan bod kwamen) of het uitwisselen van ervaringen/tips, netwerken én excursies. En ik organiseerde ook nog een fantastisch symposium waarbij de voorstelling van 4 mei nog een keer voor het voetlicht gebracht werd. Dat was echt geweldig en daar schrijf ik ook nog over.

Maar laat ik bij het eerste leuke ding beginnen: dat was een excursie naar Koninklijke Begeer. Want daar worden de Koninklijke onderscheidingen gemaakt. En ik heb daar ook onze gemeentelijke penningen laten maken. Die we overigens op afroep bestellen. Ze liggen daar dus klaar te wezen en als we er een nodig hebben laten we die daar graveren en gruwelijk goed poetsen. Daarna gaat ie pas op de post. Vorige week kregen nog twee jongeren een zogenaamd jeugdlintje opgespeld. Gemaakt dus bij Koninklijke Begeer.

Wat ze er ook maken zijn de medailles van de Nijmeegse Vierdaagse. En heel veel voor het leger en politie.

En er worden de meest prachtige beeldjes gegoten.

Hieronder zijn een heleboel stempels te zien. Ze zitten in een enorme kast en ergens in een van die laden zitten de stempels van onze gemeente ook.
 

Ze maken best veel dingen via machines, maar het overgrote deel bestaat nog gewoon uit handwerk. Met pincetjes worden minuscuul kleine dingetjes ergens op geplakt, er wordt gepolijst, gewreven, gegraveerd en nog heel veel meer.

Het aanwezige personeel vertelt vol enthousiasme over hun werk. Er is weinig verloop blijkbaar. Het schijnt zo te zijn dat personeel of binnen een jaar weg is, of dat men in dat eerste jaar ‘het virus oploopt’ waarna dus een heel lang dienstverband volgt.

Moet je al dat gereedschap zien, al die priemen en soms zo ongelooflijk klein. Wat een gepriegel lijkt me dat.

Wat hieronder in die bak gebeurt weet ik niet meer precies. Iets met schoonmaken geloof ik. De balletjes die op de vloeistof liggen houden het bad warm(er).

Wow, kom ik daar gewoon even de wereldbeker voor clubteams tegen! En ik zag ook een TMF-award staan. En nog een boel prijzen meer. Nooit geweten dat die daar ook gemaakt werden.

Er was zoveel moois te zien: prachtige producten, relatiegeschenken. Echt, aan alle kanten straalde het vakmanschap ervan af. Ik vond het echt heel bijzonder om een kijkje in de keuken te mogen nemen.

We zagen heel erg veel bekende dingen die volgens mij iedereen wel kent. Kijk hier dan: moeder en dochter …

Ik vond het een erg interessante excursie en ik begrijp nu veel beter wat er allemaal op die plek gemaakt wordt. Wel handig dat ik nu ook snap waarom de dingen soms wat langer duren dan dat ik wil. Goed werk heeft nu eenmaal tijd nodig.

Maar vertel: wat voor medailles heb jij eigenlijk allemaal in huis?