Het leven is soms zo verrekte oneerlijk

10 Maanden geleden stierf de vrouw waarover ik schreef in dit logje. Vandaag stierf haar echtgenoot.

Volgende maand zou hij 53 worden. Zijn dochters zijn 20 en 16.

Ik vind het zo intens verdrietig, zo oneerlijk, zo ongelooflijk klote …

17 gedachten over “Het leven is soms zo verrekte oneerlijk

  1. Als iets niet discrimineert is het de ziekte kanker. Het maakt mensen en hun families/vrienden zo ongelukkig. Laten gaten na in zielen.
    Robby Williams zingt het zo mooi:
    “There’s a hole in my sole
    you can see it in my face,
    it’s a real big place.”
    Te erg voor die kinderen.
    Zo intens verdrietig…
    Heel veel sterkte en een dikke knuffel ♥

  2. Het is ook oneerlijk, verschrikkelijk en niet te begrijpen. Laten we hopen dat de familie die de twee dochters op gaat vangen hun veel steun en warmte kan geven, en dat de meisjes niet boos en verbitterd worden.

  3. En helaas is er niémand die je voor deze oneerlijkheid kunt aanklagen. Nou ja, dat zou toch de ouders van deze twee jonge meisje niet terug brengen. Wat een verdriet moet het zijn voor de meisjes én hun grootouders. Ja het is oneerlijk!

  4. Dan is één ouder ziek, dan overlijdt de tweede ouder. Dan denk je ‘Zo wreed kan het lot toch niet zijn?’ Maar dat kan dus wel. Wat verschrikkelijk dat die meiden nu ook hun vader moeten missen. Ik hoop dat ze veel lieve mensen om zich heen hebben. Veel sterkte. Ook voor jullie.

  5. Daar word ik stil van….
    ik hoop dat ze veel steun krijgen waar ze wat aan hebben.
    Het confronteert met onze eigen sterfelijkheid en het geluk dat we hebben dat we gewoon mogen ademen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *