Ik had al op twee blogs, vlak na elkaar, gelezen over ‘Het huis aan het meer‘ en dat men het zo’n mooi boek vond. Omdat het onderwerp me aansprak heb ik het snel gekocht en gelezen. En ja hoor: het is een prachtig boek!

In 2013 bezoekt Thomas Harding het huis van zijn Duitse grootmoeder, gelegen aan de rand van Berlijn, bij de Groβ Glienicker See, die grenst aan de Wannsee. Deze plek, haar ‘zielenplek’, die zij heeft moeten verlaten toen de nazi’s aan de macht kwamen, ligt er vervallen en verlaten bij. Een betonnen voetpad door de tuin markeert waar de Berlijnse Muur bijna drie decennia heeft gestaan. In een poging het huis van de sloophamer te redden, onderzoekt Harding de geschiedenis van de vijf families die hier hebben geleefd: de adellijke landeigenaar die op het landgoed een wijngaard aanlegde, een welvarende Joodse familie die hier de vrije tijd doorbracht, een beroemde componist in dienst van de nazi’s, een weduwe en haar kinderen en een informant van de Stasi. Uit al deze aangrijpende en dramatische verhalen doemt een twintigste-eeuwse geschiedenis van Duitsland op.

Het is een prachtig boek terwijl de auteur eigenlijk gewoon vrij saaie gebeurtenissen beschrijft. Natuurlijk is er de geschiedenis die rond de families die het huis bewonen een grote rol speelt, maar echt schokkende dingen maken de bewoners gelukkig niet mee. Natuurlijk is het best raar om dat zo te schrijven, want de Joodse familie vlucht voor het naziregime en natuurlijk is dat verschrikkelijk, maar de bewoners leven gewoon hun leven net zoals ik dat eigenlijk doe. En daarnaast is er dus de geschiedenis, die in Duitsland in deze periode natuurlijk heel erg interessant is. WOI, de opkomst van het naziregime, WOII, de verdeling van Duitsland, de komst van de muur, het verdwijnen van de muur: het komt allemaal langs en wordt op een zeer fijne manier verteld. Het boek is nooit saai of langdradig en bevat een boel informatie.

Ik heb dit boek echt met heel veel plezier gelezen. Als ik vorig jaar geweten had van dit boek, dan had ik wellicht een bezoekje aan het huis willen brengen want het is Harding gelukt het huis op de monumentenlijst te krijgen. Mijn schoonzus en zwager zijn er een tijd geleden wel geweest. Wie weet ooit!