Rust

Gisteren vond in een afgeladen vol dorpshuis het afscheid plaats van J. Een afscheid op een zondag, ik had het nog nooit meegemaakt. Het was heftig en emotioneel en bizar om tijdens fotoprojecties J. en M. te zien. Het was zo verdrietig om hun dochters te zien: wat een ongelooflijk immens verdriet. Tijdens het afscheid werd er een nummer gedraaid van Björn van der Doelen. Ik kende het niet, maar het heeft bij mij ingeslagen als een bom. Alsof het lied voor die twee meiden gemaakt is. Zo treffend, zo raak. Ik zou zeggen: luister het even, het is zo ontroerend mooi.

Het is in het Brabants gezongen, ik weet niet of iedereen het goed zal verstaan. De songtekst hieronder is ook in het Brabants, maar het lijkt me dat de tekst op schrift goed te volgen is.

Geen vadder meer, die oe zegt wa te doen.
Geen moeder meer, veur wa troost en veur een zoen.
Gans alleen en zoveul mensen om oe heen.
De’s veuls te vroeg veur een meske zoals gij.
Nog zo jong en nou al zoveul kwijt.
Da’s nie goed.
Zo is ut nie bedoeld.

En thuis, komde gij pas thuis.
As gij oe ogen sluit.
En rust, vinde gij ooit rust,
In de armen van oe man, die oe ‘s ochtends wakker kust.

En ik vraag me af,
Als gij straks trouwen gaat,
Of als dien ooievaar in oe voortuin staat.
Ik weet allang, dan denkte aan jullie mam.
Of d’r moet iets in huis geklust, en ge kregt ut zelf nie gedaan.
Geen vadder die dan belt en zegt:
“Hé meske, ik kom eraan!”.

Gans alleen.
Mi zoveul mensen om oe heen.
En troost, vinde gij oe troost, als ge op ‘t leve proost?
En rust, vinde gij ooit rust,
In de armen van oe man, die jou ‘s ochtends wakker kust?

En al die liefde, van al die mooie mensen om oe heen.
Ja ‘t is goed bedoeld,
Maar alle grote dingen die doede gij alleen en da vind ik knap.
Want da vergt kracht.
En hoop, hedde gij nog hoop?
Of is da dan geloof?
Maar rust, ja gij vindt ooit rust.
In het kiendje in oe armen, da gij ‘s ochtends wakker kust.

Echt: luister het even. Als eerbetoon aan twee mensen die jullie nooit gekend hebben maar vooral ook voor twee jonge meiden die nu alleen verder moeten …

17 gedachten over “Rust

  1. Wat bizar dat zo’n nummer uberhaupt bestaat… Van der Doelen was ooit profvoetballer maar met dit nummer veel waardevoller

  2. Het lijkt een tekst die speciaal voor deze meisjes is geschreven.Ik denk aan wat het ook voor die ouders moet hebben betekend dat ze wisten dat ze hun dochters moesten achterlaten, en er in hun verdere leven niet meer bij konden zijn bij alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven. Wat zijn wij bevoorrecht dat we zelfs onze kleinkinderen mogen zien opgroeien. Waarom is het leven zo oneerlijk?

  3. Een afscheid op zondag… heel bijzonder ja…

    De tekst is aangrijpend en zo van toepassing dat het lijkt dat het speciaal voor de dochters geschreven is.
    Bedankt voor het delen.

  4. Heel erg mooi, wat fijn dat je er gisteren bij was. Hopelijk geef het de nabestaanden troost dat er zoveel mensen aanwezig waren. En voor nu hoop ik ook dat er genoeg naar die meiden wordt omgekeken, ook in de toekomst. Want het is nog een lange weg die ze moeten afleggen.

  5. Wat moet dit nummer ook bij die meisjes binnenkomen als bij mij al de tranen in m’n ogen springen als ik luister. Wat hoop ik dat de meisjes een warm vangnet zullen vinden en veel, héél veel begrip.

  6. Hoewel ik je dorpsgenoten niet ken, raakt hun verhaal me enorm. En dit lied bezorgt me een brok in mijn keel. Ik hoop op een grote en warme familie-/vriendenkring om de meisjes heen om toch nog wat bescherming te ervaren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *