Corona: een tussenstand

Sinds mijn logje van afgelopen zondag is de situatie hier hectisch en akelig maar op een bepaalde manier ook goed. Helaas zijn er sinds dat logje drie mensen overleden … De ouders van onze vriendin stierven ongeveer 24 uur na elkaar, de opa van De Student Haar Lief stierf afgelopen maandag. De oma van De Student Haar Lief is hersteld.
Mijn peettante is nog steeds ziek thuis, maar daar lijkt het redelijk goed mee te gaan. Haar vriend ligt nog op de IC, maar ook hij lijkt te herstellen. De zoon van mijn peettante is nu echter ook ziek, maar niet heel, heel ziek. Met zijn vrouw en drie kinderen gaat het (nog?) goed.

Vandaag ontvingen we de positieve uitslag van mijn schoonvader. Ook hij heeft Corona. Het goede, of misschien geruststellende nieuws voor jou als lezer, is dat hij niet heel ziek is. Hij heeft geen ademnood en geen pijn (en mijn schoonzus is verpleegkundige en werkt momenteel in de palliatieve zorg dus die weet dat goed in te schatten). Hij eet echter niet meer, drinkt niet meer en zal binnen nu en een paar dagen uit ons leven glijden. Hij zou aanstaande woensdag 97 worden, dus wij hebben er vrede mee. Hoe verdrietig ook. Eerlijk gezegd weet ik niet of hij nu aan Corona gaat overlijden of aan … ja wat eigenlijk? Hij was niet ziek, natuurlijk hij was broos en kwetsbaar, maar of hij sterft aan Corona? Zoals ik al schreef: hij heeft eigenlijk geen last, geen pijn, geen ademnood. Ik weet wel dat hij, zodra hij sterft, meegenomen zal worden in de cijfers.

Gisteren ben ik met de meisjes naar zijn aanleunwoning gereden en hebben we door het open raam afscheid van hem genomen. Hij lag met zijn rug naar ons toe, maar reageerde wel op ons. Zijn arm ging omhoog en we hoorden hem zeggen ‘tot weerziens’. Dit was een pittig maar ook mooi moment.

Op dit moment komt een dorp hier in de buurt veelvuldig in het nieuws: er zijn helaas al 7 dodelijke slachtoffers te betreuren. Zodra mijn schoonvader overlijdt zijn er dat dus al 8, hij woont er immers. Er zijn veel mensen ziek in het dorp. Waar dat door komt? Geen idee: door het feit dat het een hechte gemeenschap is met veel sociale cohesie? Omdat er veel vrijwilligers zijn (vaak al wat ouder) die elkaar veelvuldig zien, samen overal hun schouders onder zetten en de klus afsluiten met een kopje koffie of een borreltje? Door de carnaval? Geen idee. Feit is dat het er niet toe doet. Ik ben bang dat het daar niet bij 8 zal blijven. Tegelijk is er ook goed nieuws. De overkoepelende organisatie van tehuizen hier meldt dat er inmiddels al 30 bewoners genezen zijn. En dan gaat het hier om oude en kwetsbare mensen. Het is (en wordt) steeds al gezegd: het gros van de mensen gaat dit overleven.

Dat mijn schoonvader positief getest is, is niet en wel fijn. Het doorbreekt in ieder geval een ‘impasse’ waarin wij zaten. Het is duidelijk nu. De kans dat Mr. T. en zijn zussen besmet zijn geraakt is heel, heel groot. Of ze ziek worden en zo ja, hoe erg: dat moeten we afwachten. Dat is moeilijk, maar het is niet anders. De kans dat Mr. T. ons heeft besmet is ook vrij groot. Al moet ik zeggen dat wij sinds afgelopen zondag veel maatregelen in acht hebben genomen (minstens 1½ meter afstand, veel handen wassen, Mr. T. sliep beneden, veel ventileren) dus misschien valt het mee. Mijn schoonvader is sinds afgelopen zaterdag ziek. Mr. T. is toen wel bij hem geweest, maar heeft toen hij daar was al een zekere afstand in acht genomen. We hebben nu extra informatie ontvangen van de GGD en in feite is die hetzelfde als wat voor andere mensen geldt: houdt afstand en pas een goede hygiëne toe.

Mijn ouders zijn zelf in quarantaine gegaan. Ik mis ze, maar vindt ze ook stoer, dat ze dit uit zichzelf doen. Ze vermaken zich gelukkig goed. En we houden contact via app, telefoon en wordfeud. De Scholier bakte vandaag een appeltaart en samen met De Student en Haar Lief brachten ze vandaag twee stukjes naar opa en oma (en ook naar Mr. T. die bij zijn vader was).

Nog steeds ben ik, raar maar waar, vrij nuchter over het virus zelf. Het is er, we moeten er mee dealen. Dat wij nu in de hoek zitten waar de echte klappen vallen omdat de mensen waar we van houden sterven is heel, heel erg verdrietig, maar dat had jou ook kunnen overkomen. Het rare is dat ik veel mensen ken die nog niet eens mensen kennen die ziek zijn. Misschien dat het daarom ook wel zo moeilijk is voor mensen om de richtlijnen op te volgen. Zolang je niet direct geraakt wordt, is het wellicht een ver van mijn bed show.

Waar ik me mateloos aan irriteer is dat er nog steeds zoveel gezanikt en gezeurd wordt! Dat er nog steeds mensen zijn die ineens viroloog zijn, dat er nog steeds mensen zijn die de regels niet in acht nemen (ook al schreef ik wat ik schreef in de alinea hierboven), dat er hele gezinnen op pad gaan, dat jongeren gaan chillen omdat ‘ze zich zo vervelen’, dat er gehamsterd wordt, dat er mensen ‘boos zijn’ omdat ze niet genoemd worden in de toespraak van de Koning. Dat er mensen zijn die alleen maar kritiek hebben, die paniek zaaien, die berichten delen die niet kloppen, die echt denken dat ze Rutte door hun getweet wel even tot andere gedachten brengen. Echt, te, te erg. Soms past het gewoon om even je mond te houden …

Waar ik ongelooflijk trots op ben is het feit dat er heel veel mooie dingen gebeuren. Er zijn vele, vele initiatieven om anderen te helpen. Ze zijn misschien niet allemaal even ‘professioneel’ of handig, maar ze zijn er wel. Er worden op allerlei manieren dingen bedacht om de mensen in de zorg te helpen, of andere sectoren die extra hard moeten werken of die veel schade lijden. Er wordt veel thuisgewerkt, er is extra aandacht voor de kinderen, voor de dingen die echt belangrijk zijn. Er wordt digitaal lesgegeven, er worden allerlei dingen gedeeld,het milieu krijgt een opkikker. Creativiteit viert hoogtij. En ik hoop dat een heleboel van deze zaken na deze hele situatie bestendigd zullen blijven. Omdat het volk zich dan roert. Omdat het dan wel past om je mond op te doen. Opdat uit al deze shit ook iets goed voortkomt.

Goed, voor iemand die eigenlijk maar één logje aan het Coronavirus wilde besteden is dit inmiddels mijn vierde. En ik denk dat het niet mijn laatste zal zijn …

23 gedachten over “Corona: een tussenstand

  1. Vreselijk om te lezen…. Mensen moeten afgeven in deze tijden is extra zwaar, want je kan er niet voor hen (of hun naasten) zijn. Ik snap al dat gezaag en al die tegendraadsheid ook niet. Hoe kan je de ernst van de situatie nu niet snappen he?

  2. Wat een boel verliezen om je heen. Mijn deelneming!

    Ik ben zo iemand die nog niemand kent die het coronavirus heeft. Hoogstens via via: een docent van de school van mijn zoon heeft het virus, maar die ken ik niet persoonlijk of zo.

    Ik leef met je mee.

  3. Wat indringend om te lezen. Het coronavirus speelt in jullie leven momenteel een grote rol als ik dit zo lees. Bij mij in het hoge noorden is het nog heel rustig en worden we nog nauwelijks geconfronteerd met verhalen van mensen die ziek zijn. Het speelt hier nog niet. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat jij en jouw dierbaren hier goed door heen komen.

  4. Ik weet ook zeker dat Corono ook vaker voorbij zal kome in mijn blogs. Wat een heftige tijd voor jullie allemaal. Ik wens je dan ook alle sterkte toe. Verschrikkelijk!

    En wat ben ik boos op alle mensen die nog steeds (NOG STEEDS, HOE KAN JE) denken dat alles een overtrokken reactie is op een griep virusje. Hoe blind kan je dan zijn? Als het je al niet direct raakt, raakt het je indirect. Houd die afstand! Elke dag! Nee, ik moet niet verder gaan typen, want dan komt er niets aardigs uit.

  5. Ik zou zeggen, blijf maar lekker van je af schrijven… wat heftig om het zo dichtbij mee te maken mrs. T. . Ik wens je heel veel liefde, licht en kracht in deze bizarre tijd. Dikke virtuele knuffel vanaf hier.

  6. Tja, hier is nog een virus opgedoken, het smetvreesvirus.
    Boodschappen en post, eigenlijk alles wat binnenkomt wordt afgewassen.
    We durven zelfs geen felicitatiekaarten meer te sturen om verspreiding te voorkomen.
    Ik Hulkenhoest mij namelijk te pletter!

    En dan lees ik bij jou dat er appeltaart weggegeven wordt?????? Terwijl je vermoedt dat iemand van jullie het virus heeft opgelopen.

    De Brabantse eenheid/knusheid/liefelijkheid/Bourgondische kan de verspreiding verergeren.

  7. Ik ben ongelofelijk trots op jou zoals je met de situatie omgaat. Zoals iedereen wens ik jullie heel veel sterkte en kracht. Het eerste wat jouw vader iedere morgen doet is een kaarsje aansteken als teken van ons meeleven voor iedereen die dit nodig heeft.Heel dikke knuffel, mam en pap.

  8. Wij zijn zeker doordrongen van de ernst en hoe belangrijk het navolgen van de adviezen is. Jouw logs volgend vind ik het op de één of andere manier ook fijn dat je je ervaringen deelt. Het beangstigd enerzijds, maar geeft ook wat hoop. Maar wat is het veel wat je in korte tijd meemaakt. Het kan ons allemaal overkomen., Heel veel sterkte toegewenst en blijf gezond. Dat wens ik je ook toe.

  9. Heftig dat er in je omgeving zoveel mensen overlijden aan het virus. Veel sterkte!
    Inmiddels begint het hier in het dorp ook op te spelen en verspreiden en ben ik zelf waarschijnlijk ook besmet. Vooralsnog heb ik op wat lichte verkoudheidsklachten na (denk dat dit door de hooikoorts komt) geen klachten en mag ik dus gewoon aan het werk. Voelt wel een beetje gek trouwens. Uiteraard zie ik nu voor de zekerheid geen patiënten en probeer ik ook op te passen in de omgang met mijn collega’s en vader (met progressieve MS). We gaan het meemaken.
    Jij nogmaals veel sterkte gewenst in deze heftige tijd.

  10. Nee het zal niet het laatste logje zijn maar dat is wel logisch als je een beetje in één van de haarden zit. Hier ken ik inderdaad ook niemand die het virus heeft maar zodra je eenmaal één patiënt in je omgeving hebt komen er natuurlijk zéker meer.
    In ieder geval wens ik jullie heel veel sterkte en hoop héél erg dat je gezin van besmetting gevrijwaard blijft. Heel veel sterkte voor de komende periode en dank voor je update , ik moest af en toe inderdaad aan je denken.

  11. Wat erg toch en zo nabij,heel veel sterkte en ik hoop dat jullie gezond blijven.❤Je schoonvader is al klaar denk ik voor zijn laatste reis.
    Denk wel dat vakanties en carnaval enige schuld hebben aan die ontploffing bij jullie,maar tja hoe moest je dat weten toen.In ons dorp was 1 kind van 10 besmet en die was in Italië geweest en inmiddels genezen verklaard.
    Desondanks blijven wij ook binnen,enkel ga ik op pad als het niet anders kan en ik draag een mondkapje,blijven mensen ook gelijk op afstand.We letten wel een beetje op elkaar hier.

  12. Heel heftig bericht! Vooral ook als ik dan lees dat je via een raam afscheid moet nemen van je schoonvader. Zoiets was tot een paar weken geleden onvoorstelbaar en het is nu de werkelijkheid waarin we leven.

    Wat je zegt over al die zelfbenoemde virologen heb ik ook. Ik kijk sinds gisteren alleen nog om acht uur naar het journaal en volg verder geen nieuws meer. Al die berichten die misschien niet eens kloppen, geven te veel onrust.

    Sterkte in deze gekke, zware tijd!

  13. Sterkte Mrs T. Het is niet niks allemaal.<3

    BTW. In deze tijd niet (direct of indirect) over covid-19 schrijven lijkt mij een onmogelijkheid, tenzij je alleen maar fictie schrijft. Het virus is er, en iedereen heeft er mee te maken, en mee te dealen. Al klopt het dat nog niet iedereen het ziet.

  14. Verdrietig allemaal, en zorgelijk.
    Moeilijk om te lezen hoe jullie onder deze omstandigheden afscheid moeten nemen van jullie (schoon)vader. Schrijnend. Onwerkelijk. Onmenselijk.
    Maar realiteit.
    En zo klink jij ook, realistisch.
    Sterkte met alles dat komen gaat! Warme groet vanaf hier, voor jullie allemaal.

  15. Ontzettend veel sterkte met zoveel verlies in je directe omgeving! Hoewel het hier in het hoge noorden nog relatief rustig is, blijven we wel zoveel mogelijk binnen, maar ook ik verbaas me erover dat er nog steeds mensen zijn die de ernst niet in zien en dus vrolijk de straat op gaan en anderen opzoeken.

  16. Ondanks de vreselijke inhoud (sterkte!!) ben ik blij met je blog. Wellicht zijn er hierdoor weer wat ogen geopend en nemen er weer wat mensen het serieus.

    Nogmaals sterkte. En dank.

  17. Het is toch heel anders als je de mensen of hun nabestaanden kent.
    Ik duim, bidt etc. dat jullie gezin er goed door komt. Ik kijk uit naar je volgende log maar ik hoop ergens ook dat je nooit meer schrijft. Je begrijpt vast hoe ik dat bedoel. Ik steek een kaarsje op en blaas wat warmte naar jullie toe.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *