Geen Sarah voor mij

Ik woon in Brabant en dat betekent dat er op de avond voor je 50ste verjaardag allerlei ‘prachtige’ Sarah’s in je tuin gezet worden en dat vervolgens je hele huis vol zit met familie en vrienden om het er de avond voor die bijzondere verjaardag ‘ns flink van te nemen.

Tja, je begrijpt het al: niets van dit alles. In plaats daarvan een stil huis, verdriet, onmacht, frustratie. Verdriet dat nauwelijks geuit kan worden. Een man in huis die ik niet aan mag raken, die ik geen knuffel kan geven, die ik dus niet kan troosten zoals ik graag zou willen, die al meer dan een week beneden op de bank slaapt. Soms denk ik ‘fuck it, ik pak hem vast’. Maar dat is niet handig. De kans dat hij besmet is, is natuurlijk heel groot, de kans dat wij besmet zijn ook, maar tegelijk denk ik dat we het niet op hoeven te zoeken. Als we het krijgen: soit, maar dan liever in een wat rustiger tempo en bij voorkeur niet allemaal tegelijk (en dan hopelijk in een milde vorm). Daarbij De Student heeft astma en valt dus in een risicogroep, dus we houden ons aan de regels. Moeilijk vind ik het en frustrerend.

Mr. T. was gisteren en vandaag druk met het regelen van het afscheid van zijn vader. Dat doet hij met zijn twee zussen. Ze hebben gedrietjes in de afgelopen week ontzettend goed voor hun vader gezorgd en daarmee het personeel van het verzorgingstehuis waar hij woonde totaal ontlast. Ik vind het zo knap, maar ja, het mantelzorgen zit Mr. T. natuurlijk in het bloed, dat deed hij immers ook jarenlang voor zijn moeder.

Toen mijn schoonvader afgelopen zondag rond 9.30 uur overleed waren Mr. T. en zijn zussen toevallig alle drie aanwezig (het was een wisselmoment: op dat moment gold de regel dat er maximaal twee familieleden aanwezig mogen zijn bij een terminale patiënt hoe moeilijk moet dat zijn als je een grote familie hebt). Ze hebben vervolgens toestemming gekregen om alle drie te blijven. Samen hebben ze hun vader gewassen en aangekleed. Daarna kwam de begrafenisondernemer en werd het surrealistisch: drie mensen volledig in beschermende kleding met zuurstofmaskers op. Hun vader werd in een bodybag gedaan en weggereden. Vervolgens moest het appartement van hun vader meteen leeg geruimd worden. Meteen dezelfde dag nog. Begrijpelijk natuurlijk: er zijn zoveel mensen die nu met grote spoed een plek nodig hebben met verpleging: maar het is zo verdrietig voor mensen die net een geliefde verloren hebben: er is absoluut geen tijd voor rouw. Mr. T. en zijn zussen ruimden binnen alles op, buiten stonden mijn zwagers en wat neven om de spullen via het raam aan te pakken. Contact was uit den boze. Bizar, bizar.

Gisteren en vandaag regelden Mr. T. en zijn zussen de uitvaart. Dat gebeurt zonder persoonlijk contact met de begrafenisondernemer (alles gaat via skype). We gaan de uitvaart helemaal zelf verzorgen, zonder pastoor, maximaal 30 aanwezigen. Als het goed is wordt de bijeenkomst wel gestreamd zodat familie en vrienden deze kunnen volgen. De uitvaart is donderdag.

Morgen ben ik jarig. In het grote geheel van de waanzin waarin we momenteel leven totaal onbelangrijk, maar ik ben er toch verdrietig om dat het zo loopt … Er zal heus wel taart zijn, maar hoe vier je in hemelsnaam een verjaardag als je man op minstens 1½ meter van je vandaan moet blijven, als er niemand kan en mag komen, niet eens je ouders (ik heb hen al ruim een week niet meer gezien (op een keer door het raam na)). Dat kan toch niet? En er is ook totaal geen reden om blij te zijn.

Op 25 maart vier ik mijn 50ste verjaardag. Op 25 maart zou mijn schoonvader zijn 97ste verjaardag vieren. Vanaf nu vier ik mijn verjaardag alleen, mijn verjaardag zal vanaf nu altijd een klein rouwrandje hebben …

31 gedachten over “Geen Sarah voor mij

  1. Ik hoop echt dat je volgend jaar wel een schitterende verjaardag-dag krijgt. Dat gun ik je zo hard. En dat je heel gauw weer je man kan vastpakken!

  2. Wat een ellende, wat een verdriet. Dit hadden we met z’n allen nooit kunnen bedenken. Gecondoleerd. En gefeliciteerd. En een hele dikke knuffel op afstand.

  3. Wat een heftig verhaal. Ik vond het al snel, dat de kamer van mijn vader binnen een week na zijn crematie leeg moest, laat staan op dezelfde dag.
    Ik hoop dat jullie gespard blijven voor de ziekte. Ik wens je heel veel sterkte en kracht. Ik hoop dat je ooit weer een gezellige verjaardag, maar je vijftigste verjaardag kun je niet overdoen. Misschien dat het rouwrandje dat je nu voorziet dat er zal zijn ooit een warme herinnering aan je schoonvader gaat worden

  4. Lieve jij… ik kan niet anders dan alleen maar aan je denken, ook de afgelopen dagen… en de hoop uitspreken dat je nieuwe levensjaar vooral gevuld mag zijn met heel veel licht en liefde die je dragen door de tijd, in ieder geval door vandaag… Hele dikke knuffel en een kaars brandt ook voor jullie xx

  5. Wat een hartverscheurende situatie is dit. Zo veel verdriet… zo veel onmacht. Heel veel sterkte voor jou, je familie en andere dierbaren. Voor nu, maar vooral in de dagen, weken, en maanden die nog komen gaan. ❤️

  6. Op het nippertje: Proficiat met je 50e verjaardag, ook al ben je vast niet in feeststemming. We zitten allemaal in een rare tijd en het overlijden van je schoonvader en de zorg of jullie mss ook nog ziek worden maakt het allemaal nog surrealistischer. Een heel slechte film. Veel sterkte. Ook morgen!

  7. “Sterk zijn betekent soms
    dat je op moet geven.
    Het betekent soms een traan.
    Sterk zijn betekent soms
    dat je niet naar meer moet streven.
    Het betekent soms
    dat je het moet laten gaan.”

    Wat een intens moeilijke rottijd zitten jullie in.
    En het is nog lang niet voorbij…

    Toch ben je vandaag 50 geworden en dat is een felicitatie waard.

  8. Lieve Mrs T,
    Allereerst gefeliciteerd met deze mijlpaal, SARA!

    Helaas lees ik nu pas je afgelopen blogs bij en ik ben dan ook erg geschrokken over al wat er bij jullie en in jullie dichtbije-kring allemaal gebeurd is. Gecondoleerd met het verlies van je schoonvader, hoe heftig om dit ook in deze periode mee te moeten maken. Ik kan niet anders doen dan zeggen dat ik aan je denk, hoop dat je samen met allen die je lief zijn gezond mogen blijven. Een hele dikke virtuele knuffel van mij. Take care lieve Sara!

  9. Het gedichtje van Toon Hermans dat ik stuurde had het over pennen die woorden kunnen schrijven die je later graag nóg eens wilt lezen omdat ze een stil verdriet kunnen genezen. Ik kán gewoon geen worden die jouw verdriet nú kunnen genezen. Ik hoop dat je wel iets hebt gehad aan “het trompetteren” dat je hier zelf met woorden doet. Het is zóveel waar je doorheen moet. En ik begrijp als geen ander hoe je dat troostrijke in elkaars armen wegduiken zult missen, Hul allebei jezelf in van die dunne plastic poncho’s daar komt de lichaamswarmte nog wel doorheen, mét handschoenen en mét mondkapje en bril , maar dus zonder kus, moet het toch mogelijk zijn elkaar elkaars nabijheid te kunnen voelen zonder dat het virus een kans krijgt. Feliciteren lijkt me nu even niet aan de orde maar ik weet zéker dat wanneer je 50 en half wordt het feest alsnog gevierd zal worden.Heel veel sterkte voor de komende zware dagen.

  10. Nogmaals gecondoleerd met je schoonvader, ooh wat moeilijk direkt hup, zon appartement leeg, dat lijkt me erg zwaar

    Jij toch gelukgewenst met je 50 jaren

    Veel sterkte en liefde gewenst voor jullie allen

  11. Wat kan een mens hierop zeggen. Sterkte zegt veel te weinig, en toch zijn meer woorden niet te bedenken. De situatie is amper te bevatten.
    Ondanks alle ellende en het zwarte randje wil ik je wel feliciteren. 50 worden is en blijft bijzonder. Misschien wel zeker in de huidige tijd. <3

  12. Heel blogland omarmt je en je naasten.
    Vanuit Zeist vliegen de warme Hulkenknuffels naar je toe om de kilte te verjagen.
    We houden enorm veel van jullie en wensen jullie alle dapperheid toe om dit te dragen.
    Liefs van Treeske en Jan

  13. Woorden schieten eigenlijk te kort, toch wil ik je laten weten dat ik aan jou en je gezin denk. En dat ik jullie heel veel sterkte toewens in deze intens verdrietige en bizarre tijd. Bovenal hoop ik dat jullie gezond blijven. Met lieve groet, ook uit Brabant, waar nog altijd een lichtje brand. Een lichtje dat troost geeft en kracht. 🕯
    Met hartelijke groet, Neeltje

  14. Ik weet gewoon niet goed wat ik moet zeggen, zó heftig dit allemaal. Dat je elkaar ook niet kunt troosten en vasthouden. Heel zwaar. En dan een rare verjaardag. Ik wens je sterkte!

  15. Wat een moeilijke en rare tijd! En natuurlijk mag je verdrietig zijn omdat jouw 50e verjaardag op deze manier voorbij zal gaan. Het is ook niet niks!
    Ik wil je heel veel sterkte wensen en ook sterkte voor de rest van je gezin xxx

  16. Mrs.T, ik kan dit blog niet lezen en naast me neerleggen.
    Gecondoleerd met het verlies van je (schoon)vader.

    Schreef Toon Hermans niet eens:
    Waarom? Hebben wij die handen en die armen. Om als het koud wordt rond het hart, elkaar te warmen

    En die handen en die armen kan en mag je niet gebruiken terwijl jullie het zo nodig hebben. Kippenvel bij de gedachte.

    Ondanks alles gefeliciteerd met je 50e verjaardag ❤

    Ik hoop dat de omstandigheden snel ten goede zullem. veranderen

  17. Ik las mijn blog voor aan mijn man. Wij zitten hier in een slaperig stadje, waar tot nu toe niemand covid 19 heeft. Dan is het zo onwerkelijk. Jouw verhaal maakt het tot een werkelijkheid. Het leven is altijd intens in tijden van ziekte en dood. Sterkte dezer dagen. En ik zal je Sarah op afstand zijn.

  18. Weet niet goed wat ik zeggen moet. Goed dat je het van je afschrijft in ieder geval. Je bent jarig en ziet Sarah maar dit scenario is vreselijk. Van harte gefeliciteerd met je 50e geboortedag. Ik wens dat jij en je man elkaar in jullie hart intens nabij kunnen zijn om plaats te maken voor elkaars verdriet om het verlies van de (schoon)ouder en jouw bijzondere mijlpaal. Ik duim voor de gezondheid van jullie allemaal. Warme groet, Dorothé

  19. Morgen ben ik 50 jaar je moeder en ik had je zo graag een fijne dag gegund. Ook voor ons zou het een mijlpaal zijn: onze jongste 50 jaar. Maar contact of niet, je weet dat.we heel blij en trots zijn dat we jouw ouders zijn. Dus een dikke verjaardagsknuffel en de wijze raad van jouw oma: Je moet de dagen nemen zoals ze komen.

  20. Het lijkt alsof alles ineens tegen je samenspant. Of je in een slechte film zit waarin je geen rol wilt spelen. Dierbaren waar je je zorgen om maakt. Verdriet omdat je je schoonvader bent verloren. Geen fysiek contact met lieve vrienden en familie.
    Het is teveel…Ik heb overal gezocht maar kan geen woorden van troost voor je vinden. Alleen dat je vol moet houden omdat er geen andere keuze is.
    Ik denk aan je en wens je veel kracht en sterkte. En een heel gezond nieuw levensjaar ♥

  21. Lieve Mrs. T. Hoe ik ook zocht, ik heb geen goede woorden voor dit verdriet. In gedachten leef ik met jou en je gezin en familie mee. Wat goed en hartverscheurend tegelijkertijd dat jullie afstand bewaren om zo zo veilig mogelijk te blijven. Ik hoop dat de tijd dat jullie elkaar weer kunnen omarmen voor troost snel zal komen.

  22. Met kippenvel heb ik je blog gelezen, weet gewoon niet wat ik moet zeggen, maar wel dat ik moet reageren. Dat ik je wil laten weten dat ik met je mee leef, dat ik je condoleer met het verlies van je schoonvader, dat ik je ook wil feliciteren met je verjaardag, dat ik je heel veel sterkte wil toewensen en dat ik hoop dat je je man en kinderen weer snel in je armen mag sluiten.

Laat een antwoord achter aan Diana Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *