Rösti

Ik maakte, alweer een hele tijd geleden, voor het eerst in mijn leven helemaal zelf rösti. En wow, was dat lekker zeg.

1000 Gram aardappelen raspte ik.

En vier uien. En daar hoefde ik niet eens van te huilen!

Terwijl ik de uien raspte bakte ik 250 gram spekjes uit.
De geraspte aardappelen en uien kregen gezelschap van 4 eieren, zout en peper.

Na de nodige menging mochten de spekjes er ook bij.

Hoppakee: alles in de pan en goed aandrukken. Deksel erop en op laag vuur zo’n 17 minuutjes laten garen.

En dan komt het spannendste: omdraaien. Hoera: gelukt! In de tijd dat ik dit soort dingen nog soort van kant en klaar kocht is me dat nooit gelukt namelijk. En dan weten jullie ook meteen dat wij dus zelden rösti eten omdat ik al minstens vier jaar zonder pakjes en zakjes kook. Maar stiekem is dat ook het leuke van al die recepten die ik inmiddels verzameld heb: je kookt veel meer verschillende gerechten.

Hierna nog een minuut of 12, met deksel op de pan, op laag vuur garen.

En toen was ie klaar. Ik vond het een geslaagd recept!

De Scholier wist trouwens zeker dat rösti oorspronkelijk uit Suriname kwam, maar die was vast in de war met roti. Ik wist er trouwens ook niets van want dacht dat het uit Zweden kwam, maar het komt oorspronkelijk dus blijkbaar uit Zwitserland.

Eet jij ooit rösti?

De bekentenis * Het bloemenmeisje * De gelukkige

De bekentenis‘ van Jessie Burton heb ik met veel plezier gelezen al vond ik het einde uiteindelijk in zoverre onbevredigend dat er geen antwoord komt op de vraag die feitelijk de rode draad van het boek vormt. Tegelijkertijd past dat eigenlijk wel heel goed bij het boek. Het is fijn leesbaar, zit goed in elkaar en ik vond het mooi om de verschillende periodes en verhaallijnen te lezen. De verhaallijn van Rose is er wel een van uiterste vind ik, maar tegelijk past dat ook wel weer heel erg bij dat wat je weet van Elise. Kortom een meer dan prima boek!

In De bekentenis ontmoet Elise Morceau in 1980 de bijzondere Constance Holden. Ze is meteen diep onder de indruk van haar charme. Ze volgt de vrijgevochten schrijfster naar Los Angeles, maar voelt zich een buitenstaander in de wereld vol glamour en ambitie. Dan hoort ze een gesprek dat haar leven op zijn kop zet. Drie decennia later is Rose Simmons op zoek naar antwoorden over haar moeder, die verdween toen zij een baby was. Constance Holden is naar verluidt de laatste die haar heeft gezien. Zal de ooit zo beroemde auteur Rose kunnen geven wat zij vraagt?

Het bloemenmeisje‘ van Anya Niewierra was ook echt heel erg tof om te lezen. Ik kan eigenlijk maar één minpuntje bedenken en dat is het grote aantal personages in het boek. Niewierra begint haar boek wel met uitleg van de personages maar ik vind het altijd lastig om, via een e-reader, dat soort info terug te lezen. Maar echt een tof boek!

Pyreneeën 1988. Op een afgelegen boerderij vindt de Franse politie een verminkte tiener bij het lijk van haar moeder. Het verwilderde meisje denkt dat de mensen duivels zijn en is doodsbang. De autoriteiten nemen haar mee naar de bewoonde wereld en geven haar de naam Nina Fleurie, het bloemenmeisje. Van de dader ontbreekt elk spoor.

Pyreneeën 2019: de zonderlinge kruidenarts Nina Fleurie krijgt bezoek van een onbekende vrouw. Deze Théa Wanders blijkt Nina’s tweelingzus van wie zij als baby werd gescheiden. De zusjes duiken in het bizarre verleden van hun moeder, maar dan verdwijnt Théa. De wanhopige Nina start een zoektocht die haar voert naar de grotten van Zuid-Limburg en een klooster in de Ardennen. Ze stuit daarbij op de ‘duivels’ die het leven van haar moeder verwoestten, waarop een onbekende nu de jacht op haar opent…

De gelukkige‘ van Nicolas Sparks dan. Af en toe is het gewoon fijn om een boek van Sparks te lezen. Ik ben sowieso geïnteresseerd in veteranen en het feit dat het hoofdpersonage veteraan is, maakte dat ik het wilde lezen. Ik vond Thibault trouwens wel wat weghebben van mijn grote ‘held’ Reacher, dus daarmee had het boek al een voorsprong. Het zijn verder prima boeken die heel gemakkelijk weglezen en waarbij je niet heel erg na hoeft te denken. En dat is soms ook wel heel lekker.

Als marinier Logan Thibault tijdens een missie in Irak een foto vindt van een glimlachende jonge vrouw, stopt hij die in zijn zak om hem terug te kunnen geven aan de rechtmatige eigenaar. Maar zolang niemand zich meldt, houdt hij de foto bij zich. Na een tijdje begint het Logan op te vallen dat hij meer geluk heeft dan anders: hij wint het ene na het andere spelletje poker, en bij een hevig gevecht komen twee collega’s om, maar blijft hij gespaard. Zou de foto werken als een soort geluksamulet? Terug in Colorado kan Logan de foto – en de vrouw die erop staat – maar niet uit zijn hoofd zetten en hij besluit haar te gaan zoeken. Als hij haar vindt, wordt hij totaal overrompeld door de enorme aantrekkingskracht die hij voelt. Elizabeth, een kwetsbare maar sterke gescheiden moeder van een zoontje, is zonder twijfel de vrouw van zijn dromen. Ze krijgen een gepassioneerde, stormachtige relatie, maar Logan zwijgt over het bestaan van de foto. Die beslissing zal hij al snel betreuren, want als de waarheid aan het licht komt, zijn de gevolgen niet te overzien.

C-lijst

Ha, dacht ik, ik ben nogal van de lijstjes maar ik heb nog nergens een lijstje over corona gezien. Tijd dat ik er zelf een maak dus. En tijd dat jij hem invult. Zodat we allemaal zien hoe ‘gewone’ (want daar reken ik mezelf en voor het gemak jou ook maar even toe) mensen met de hele situatie dealen. Lijkt mij in ieder geval best heel interessant om te weten wat jouw antwoorden zijn.

Doe je mee?

  1. In welke provincie woon je?
  2. Heb je een vitaal beroep? Zo ja, wat doe je?
  3. Heb je nog jonge kinderen en hoe ging het thuis onderwijs verzorgen? En als je kinderen al wat ouder waren, hoe ging het met het onderwijs op afstand?
  4. Zijn er mensen om wie je je extra zorgen (hebt ge)maakt? Ouders, kwetsbare familieleden?
  5. Werk je nu zelf thuis en hoe pak je dat aan? Heb je bijvoorbeeld een rustige werkplek, zit je in de woonkamer, is het arbotechnisch verantwoord?
  6. Is jouw financiële situatie verslechterd?
  7. Ben je bang om ziek te worden?
  8. Hoe ervaar je al het nieuws over corona?
  9. Wat mis je het meeste?
  10. Hoeveel mensen ken je die overleden?
  11. En hoeveel mensen die ziek zijn (geweest)?
  12. Hoe ervaar je alle regels en en kun je ze gemakkelijk volhouden?
  13. Worden de regels in jouw woonplaats goed gevolgd?
  14. Heb je al mondkapjes in huis?
  15. Wat ga je doen met de zomervakantie?
  16. Zijn er positieve dingen aan deze hele situatie?
  17. Denk je dat we er uiteindelijk beter uit zullen komen?
  18. Ziet je dag er nu heel anders uit? Wat doe je meer? Of minder?
  19. Zijn er nog andere dingen die je graag met ons deelt?

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Ik zal zelf uiteraard een dezer dagen ook de vragen beantwoorden, maar ben vooral benieuwd naar jullie reacties.

15!

Ze is de liefste de liefste. Ze is vrolijk, grappig, onzeker, zoekend, proberend, creatief, intelligent, geïnteresseerd, betrokken, soms humeurig, zelden brutaal, soms wat boos, klunzig, schattig, mooi, kokend, zingend, dansend, rommelig, niet zuinig, ruimt nooit iets op, heeft oog voor anderen, krijgt regelmatig de deksel op haar neus, gul, enthousiast en nog heel, heel veel dingen meer. Het is een voorrecht om haar moeder te mogen zijn.

En vandaag, vandaag wordt ze 15! Het zal een verjaardag worden die we nooit zullen vergeten in verband met corona, maar ze zal er vast van genieten.

Love you lots and lots, lieve Scholier!

Durf te durven

Durf te praten
Voor hen die de stem niet hadden
Stille helden waren

Durf te geloven
In vrijheid
En samen

Durf te hopen
Voor hen die de hoop nooit opgaven
Voor de toekomst

Durf jij twee minuten stil te zijn?
Dan durf ik te luisteren

© Lieve Metzlar / dichter bij vier mei

9 November & De Tweede Wereldoorlog in honderd foto’s

Wauw, ik vond ‘9 november‘ van Colleen Hoover echt een geweldig boek. Al moet ik zeggen dat ik het boek aan het einde wel een beetje aan kracht in vond boeten.

Dit verhaal strekt zich uit over vijf jaren, waarin hoofdpersonen Fallon en Ben elkaar ieder jaar treffen op, jawel, 9 november. De eerste ontmoeting is net voordat Fallon verhuist naar New York. Voordat ze vertrekt brengen ze de dag samen door. Ieder jaar ontmoeten ze elkaar ook weer op diezelfde plek.

Als je het zo leest dan denk je misschien ‘wat een raar boek’ en ik dacht dat ook -heel even- toen ik eraan begon. Maar wat een fijn boek is dit! Fijne personages, een prettige schrijfstijl en uiteraard een heel bijzonder thema. Het is een zogenaamd ‘new adult’ boek. Dat zijn dus blijkbaar de boeken die je leest nadat je de ‘young adults’ ontgroeid bent, maar hé, deze vijftiger (geen idee welke term daar dan voor staat ‘very old adult’ misschien?) heeft er werkelijk van genoten! Als je zin hebt in een fijn boek: lezen!
Het boek ‘De Tweede Wereldoorlog in honderd foto’s‘ hoort natuurlijk hier in huis te zijn. Want ik vind het heel belangrijk om de gebeurtenissen van toen te bewaren en door te geven. 100 Foto’s, 100 verhalen.

De oorlogsjaren komen steeds verder van ons af te staan. Althans, chronologisch. Emotioneel gezien is de oorlog nog steeds dichtbij. Dan zijn het vooral de beelden die het verleden zichtbaar en voorstelbaar maken. De Tweede Wereldoorlog in 100 foto’s is een nationaal project in het kader van 75 Jaar Vrijheid. Inwoners van Nederland zijn uitgenodigd om op uiteenlopende wijze te participeren. In eerste instantie per provincie en daarna op landelijk niveau, zijn de meest aansprekende foto’s van Nederland, Nederlands-Indië, Suriname en de Nederlandse Antillen tijdens de Tweede Wereldoorlog bijeengebracht. Vertegenwoordigers uit alle geledingen van de samenleving hebben vervolgens De Tweede Wereldoorlog in foto’s samengesteld. Een verzameling die visueel aantrekkelijk is, maar vooral bestaat uit foto’s die hun zeggingskracht ontlenen aan de indringende verhalen die erachter schuil gaan. De Tweede Wereldoorlog in 100 foto’s geeft een veelzijdig en verrassend beeld van hoe de Nederlandse samenleving terugkijkt op de jaren van oorlog, bezetting en onderdrukking.

En achter al die verhalen zit zoveel meer … Het is een bijzonder boek en op deze website zijn, per provincie, nog veel meer foto’s te bekijken. Er verschijnen op dit moment weer een boel nieuwe boeken rondom WOII en ook dit boek staat op mijn verlanglijstje.