Drie op een rij

Maar even drie boeken op een rijtje. Allereerst is daar ‘Nog lange niet‘ en dat is alweer deel 9 uit de reeks met Helen Grace.

“Je hebt nog één uur te leven.’ Dat is het enige wat er uit de telefoon klinkt voor er wordt opgehangen. Is het een misplaatste grap? Een verkeerd nummer? Een misverstand? Alles is beter dan de gruwelijke waarheid: dat iemand zijn slachtoffers zestig minuten lang nauwlettend in de gaten houdt… en dan toeslaat. Terwijl het dodenaantal oploopt, raakt Helen Grace verstrikt in een race tegen de klok. Maar de dader blijft haar steeds een paar stappen voor. Helen heeft geen motief, geen verdachten en geen aanwijzingen. Totdat blijkt dat alle slachtoffers deel waren van dezelfde vriendengroep. Een vriendengroep voor wie elk telefoontje nu het laatste kan zijn, want wie opneemt is voorgoed verloren.

Ik vond het toch wel weer een tof boek, al begin ik die Emilia Garanita wel heel erg beu te worden net zoals de te vaak terugkomende zinnetjes in de trant van ‘dat er nog steeds geen vooruitgang boeken / dat er nog een sporen zijn’. Het boek zit verder prima in elkaar en de spanning is oké. En verder vind ik vooral de vaste personages in de boeken wel een mooie groei doormaken (behalve Emilia dan natuurlijk, wat een irritant mens is dat).

Zilveren vleugels‘ van Camilla Läckberg dan.

Net als Faye begint te denken dat de rust in haar leven is teruggekeerd, wordt ze plotseling weer in het nauw gedreven. Ze is in het buitenland een heel nieuw leven begonnen; haar ex-man Jack zit in de gevangenis en haar bedrijf Revenge is waanzinnig succesvol. Maar vlak voordat Revenge in de VS gelanceerd gaat worden, wordt het bedrijf serieus bedreigd en is Faye gedwongen naar Stockholm terug te keren. Met de hulp van een zorgvuldig geselecteerd team van vrouwen, gaat ze de strijd aan om haar bedrijf veilig te stellen – en om zichzelf en degenen die ze liefheeft te beschermen.

Een dikke mwah, meer kan ik niet van maken vind ik. ‘Gouden kooi‘ vond ik een heel aardig boek, maar ‘Zilveren vleugels’ is wat mij betreft een beetje te veel over de top. Er druipt een soort van feministisch tintje vanaf dat mij absoluut niet kan bekoren. Ver gezocht en ook nogal rommelig verder. Alleen de cliffhanger … die maakt dat ik deel drie (want dat moet er komen met zo’n einde) toch echt wel wil lezen. Ik hoop dat Läckberg dan weer iets meer richting ‘Gouden kooi’ gaat.

Het pad naar de zee‘ van Liz Fenwick heeft me dermate geboeid dat ik het gewoon echt uit wilde lezen terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor had.

Het schitterende, imposante huis dat boven op een klif in Cornwall staat, betekent voor elk van de drie vrouwen van de familie Trewin iets anders. Voor Joan was het een paradijs toen ze er in de jaren zestig woonde, pasgetrouwd en dolgelukkig. Maar het huwelijk eindigde in een nooit opgehelderd drama. Diana, haar dochter, droomt nog steeds van haar jeugd in het mooie huis: de weidse blauwe hemel, de kamers vol boeken, de feesten en het geluid van de zee aan het einde van het pad. Maar alle familieleden die ze zo liefhad, zijn door oude geheimen van elkaar vervreemd. Voor kleindochter Lottie betekent het huis een veilige haven waar ze zichzelf en haar gebroken hart wat rust kan gunnen.

Het is een mooi boek met twee verhaallijnen. De ene gaat over een paar dagen in augustus 1962 en wordt via Joan en Diana verteld. De verhaallijn in 2018 speelt zich af op dezelfde dagen in augustus en wordt verteld door Diana en Lottie. Het is een mooi dat zich langzaam ontvouwt en daar kan ik natuurlijk niet al te veel over schrijven want dan verraad ik teveel. Fenwick heeft een plezierige schrijfstijl. Al met al een heel fijn boek.

5 gedachten over “Drie op een rij

  1. “Het pad naar de zee” heb ik genoteerd. Dank je wel voor je tip!
    Ik heb een aantal boeken van Helen Grace achter elkaar gelezen en had er ineens genoeg van. Deel 9 ga ik nog wel lezen maar staat niet boven aan mijn lijstje.

  2. Ik ben altijd heel blij met jouw boekrecensies 🙂 Nr 1 en nr 3 lijken me wel wat. Camilla sla ik over. Veel te langdradig. Maar dat vind ik vaak van Scandinavische boeken. Niet mijn ding.

  3. ‘Nog lange niet’ staat bij mij ‘in reservering’ bij de bieb. Ben echt heel benieuwd. Moet wel zeggen dat ik die boeken niet allemaal achter elkaar had willen lezen. Toch een beetje veel van hetzelfde dan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *