Op 1 februari 2019 postte ik een logje over een prachtige thriller die ik had gelezen en dat ik niet kon wachten op deel 2. Nou, blijkbaar was ik dat even vergeten, maar gelukkig las ik laatst een logje van iemand die deel 2 (en er is zelfs een deel 3) gelezen had.

‘Het vijfde meisje‘ van J.D. Barker is een geweldig boek.

Het is vier maanden geleden dat detective Sam Porter het leven van Emory redde, maar daarbij Anson Bishop liet ontsnappen. De media en het politiekorps zijn ervan overtuigd dat hij zich door de moordenaar heeft laten bespelen. Porter wordt van de zaak gehaald en mag zich er ook privé niet meer mee bezighouden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als het lichaam van de tiener Ella Reynolds wordt aangetroffen in een bevroren meer, denkt de politie direct aan Bishop. Is dit zijn volgende slachtoffer? Terwijl zij zich op de nieuwe vondst storten, volgt Porter een aanwijzing uit Bishops verleden. Hoe meer geheimen zich ontvouwen, des te meer realiseert Porter zich dat er maar één ding nog angstaanjagender is dan een seriemoordenaar: de moeder van een seriemoordenaar.

En ook het derde deel ‘Vergeef me‘ doet daar niet voor onder.

Als Anson Bishop – hoofdverdachte van een reeks gruwelijke moorden – zich overgeeft aan de politie, legt hij een schokkende getuigenis af. Een getuigenis die niet alleen het onderzoek naar de seriemoorden op losse schroeven zet, maar ook de levens van de betrokken detectives -verandert. Terwijl Bishop wordt ondervraagd, worden enkele minuten na elkaar vier lijken aangetroffen. Ze zijn in zout gelegd en zorgvuldig gepositioneerd. Bij alle vier worden de woorden “Vader, vergeef me’ gevonden. Voor detective Sam Porter halen de woorden lang vergeten herinneringen naar boven, aan een verleden dat hij diep begraven heeft. Maar als Bishop in -hechtenis zit, wie is dan de moordenaar?

Barker schrijft in een razend tempo. Hij gebruikt korte hoofdstukken en het boek raast maar door en door. Het zijn best heel ingewikkelde boeken dus eigenlijk kun je ook niet anders dan de boeken snel achter elkaar lezen (dat geldt vooral voor deze twee boeken overigens omdat die zich samen in een korte tijdspanne afspelen) want er zijn nogal wat dingen om, al lezende, te onthouden. Maar echt: prachtige boeken. Lezen dus: alle drie.

Ook las ik ‘Bonuskind‘ van Saskia Noort.

Vijftienjarige Lies wordt op een ochtend wakker met het gevoel dat haar moeder Jet iets is overkomen. Haar bed is niet beslapen en ze heeft haar mobiele telefoon thuis laten liggen. De vierentwintig uur die volgen ontvangt Lies geen enkel teken van leven. Haar vader en zijn nieuwe vriendin Laura schakelen de politie in, ze geloven dat het te maken heeft met haar mentale toestand: ze zou de scheiding nooit te boven zijn gekomen en heeft daarom besloten te verdwijnen. Of erger. Lies weet echter zeker dat ze dat nooit zou doen en gaat zelf op onderzoek uit. met alle gevolgen van dien.

Ik vond dit een lekker boek voor tussendoor. Ook dit boek bestaat uit korte stukken en is in een snel tempo geschreven. Het is af en toe behoorlijk grof en daar houd ik niet zo heel erg van, maar het klinkt allemaal wel vrij logisch. Het einde van het boek had ik niet aan zien komen, maar ja, daar kan ik hier natuurlijk iets over schrijven.

Na het, in mijn ogen, geweldige ‘Genadeschot‘ las ik een tweede boek van Felix Weber. Waar gaat ‘Tot stof‘ over?

Verzetsstrijder Siem Coburg leidt na de Tweede Wereldoorlog een verbitterd, teruggetrokken bestaan op een afgelegen woonboot. Beschuldigd van collaboratie en achtervolgd door herinneringen aan de dood van zijn geliefde Rosa heeft hij zich van de wereld afgekeerd. In 1949 wordt hij benaderd door een boer die hem tijdens de oorlog heeft gered. Coburg staat bij hem in het krijt en gaat op onderzoek uit: de gehandicapte kleinzoon van de boer is onder verdachte omstandigheden om het leven gekomen in een internaat voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. Coburg reist af naar Limburg en komt terecht in een wereld waarin iedereen zwijgt. Tijdens zijn onderzoek ontdekt hij dat in het internaat het ene na het andere kind een onnatuurlijke dood sterft. Daarop keren de geestelijken en de inwoners van het dorp zich tegen de al te nieuwsgierige buitenstaander.

Ook dit boek vind ik een heel bijzonder boek over een thema waar ik nog nooit van gehoord heb. Feiten en fictie zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden en hoewel het een mooi boek was, vond ik het toch iets minder gemakkelijk lezen dan ‘Genadeschot’. Weber weeft prachtige tijdslijnen door elkaar heen wat maakt dat je goed op moet letten. Maar tegelijk is dat ook wel wat het boek extra intrigerend maakt.

‘Wat jij niet ziet‘ van M.J. Arlidge is uitgekomen als cadeau bij de ‘week van het spannende boek’. Een kort verhaal is het dus meer, maar wel met een bijzonder tintje omdat het hoofdpersonage blind is.

Emma Forbes is verliefd. Sinds ze ex-soldaat Mark ontmoette, kan ze aan niets anders denken. Mark is door zijn tijd in het leger zowel mentaal als fysiek beschadigd, maar zijn littekens maken hem alleen maar aantrekkelijker. Eindelijk kan de blindgeboren Emma voor iemand zorgen, in plaats van altijd zelf te worden verzorgd. Dan wordt de stad opgeschrikt door een reeks gruwelijke inbraken. Een mysterieus figuur sluipt in het holst van de nacht huizen in, waar hij zijn nietsvermoedende slachtoffers aanvalt, vernedert en genadeloos martelt. De politie heeft maar één aanknopingspunt: de dader heeft een opvallend litteken in zijn nek. Is het toeval, of maakt Emma’s onvoorwaardelijke liefde haar blind voor wie Mark werkelijk is?​

Best een spannend boekje, maar ik denk dat er eigenlijk wel wat meer uit te halen was geweest.

Heel erg vroeger, volgens mij voordat ik überhaupt maar wist van het bestaan van bloggen, las ik best vaak boeken van Harlan Coben. Maar ooit ben ik ermee gestopt toen hij met de serie over Myron Bolitar begon. Ik zie dat ik in 14 jaar bloggen twee (1 en 2) keer over hem geblogd heb en ‘De ontdekking‘ wordt nummer 3.

Simon en Ingrid zijn wanhopig op zoek naar hun dochter Paige, die onder invloed van haar vriend Aaron aan de drugs is geraakt en van huis is weggelopen. Hun zoektocht voert hen naar de duistere onderwereld van drugs en criminaliteit. Als blijkt dat Aaron is vermoord en iemand het ook op Ingrid heeft voorzien, komt alles in een stroomversnelling. Simon blijft vertwijfeld naar zijn dochter zoeken, weigert zich af te laten leiden en stelt daarbij zijn leven in de waagschaal. Dan ontmoet hij Elena Ramirez, een privédetective die is ingeschakeld om de verdwijning van een andere jongere te onderzoeken. Samen komen ze op het spoor van een sekte-achtige organisatie die het daglicht niet kan verdragen: Truth Haven, geleid door een man die zich The Truth noemt. Zal Simon zijn dochter ooit levend terugzien? Kan hij de schimmige praktijken van Truth Haven ontmaskeren en zijn leven weer oppakken zonder dreiging en intimidatie? En waarom lijkt er een verband te bestaan tussen Ingrid en de sekte? Kan hij de verbijsterende waarheid ontdekken zonder er zijn leven voor te moeten geven?

Ik vond het een prima leesbaar boek, bij tijden erg spannend, soms ook wat rommelig en warrig. En ook regelmatig ongeloofwaardig: vooral de stukken met Ash en de sekte. Maar het was toch ook vooral een boek dat je zo snel mogelijk uit wilt hebben omdat je wilt weten hoe het afloopt.

Tot slot is daar ‘Door het sleutelgat‘ van Ruth Ware.

Hun droomhuis wordt hun ergste nachtmerrie. Wanneer Rowan online een vacature tegenkomt, lijkt het bijna te mooi om waar te zijn: een betrekking als inwonend oppas met een onthutsend riant salaris. Als ze arriveert bij Heatherbrae House, valt ze meteen als een blok voor deze luxueuze slimme woning en de perfecte familie die er woont. Wat ze niet weet is dat ze in een regelrechte nachtmerrie terechtkomt – een die eindigt met een dood kind en met Rowan in de cel, beschuldigd van moord. Ze weet dat ze fouten heeft gemaakt. Maar ze is niet schuldig – zeker niet aan moord. Wat betekent dat iemand anders dat wel is…

Uhm, wat moet ik hier nou van zeggen. Het boek begint echt superorigineel vind ik en de schrijster houdt die vorm ook goed vol. Maar het is af en toe ook wel wat verwarrend: is Rowan nu eigenlijk een psychopaat of toch niet? En hoe bizar moet het zijn om in een zogenaamd ‘slim huis’ te wonen. Ik zou het superakelig vinden. Wat een raar geheim wordt er gaandeweg onthuld, eigenlijk te ver gezocht vind ik om het boek geloofwaardig te maken. Het einde is dan toch weer zo bizar dat ik dat niet aan had zien komen.

Welke van deze vier boeken zou jij het eerste gaan lezen?