Gestrikt

Bijna drie jaar geleden ben ik er, soort van, ingetuind eigenlijk. Ruim een half daar daar weer voor vroeg een vriendin van mij of ik niet het secretariaat wilde doen van een vereniging waarvan zij penningmeester was. Van die vereniging ben ik al een aantal jaren lid. Het is een club met louter vrouwelijke leden (rond de 100) uit ons dorp en de club organiseert allerlei uitjes, excursies, workshops, lezingen, fiets- en wandeltochten en nog van alles meer.

Mijn vriendin is er ongeveer een jaar of 7 lid van geworden (ik een jaar of 4 geleden) en samen met een aantal andere vrouwen van haar leeftijd zorgde zij voor een flinke verjonging van de gemiddelde leeftijd van de club. Maar goed, dat terzijde.

Ze vroeg me ruim 3½ jaar geleden dus om secretaris van het bestuur te worden en ik zei toen dat ik dat niet wilde, er geen zin in had en vooral ook er geen tijd voor had. Ik heb haar wel een aantal tips gegeven van leden die ik dat werk wel zag doen. Maar ja, je raadt het wellicht al: niemand wilde. Dus na ongeveer een half jaar kwam de vraag opnieuw… En tja, toen zei ik toch maar ja. Al wist ik verduiveld goed dat ik het niet moest doen want ik hád er geen zin in, en ik hád er geen tijd voor, en ik vínd het ook niet leuk om te doen.

Lang verhaal kort: deze maand heb ik het secretariaat overgedragen aan een nieuw bestuurslid en ben ik uit het bestuur gestapt. Want ik vond het echt niet leuk om te doen. En het kostte gewoon teveel tijd. Natuurlijk heb ik de jaren dat ik het secretariaat deed het goed aangepakt en was alles meer dan prima verzorgd (want tja, zoiets is  met mijn achtergrond appeltje-eitje of klinkt dat heel arrogant). Ze hadden zelfs nog nooit zo’n goede secretaris gehad als ik het bestuur en de leden moest geloven. En tja, een voorzitter die al 40 jaar voorzitter is, die weet dat natuurlijk het allerbeste. Echt, 40 jaar voorzitter van een vereniging: dat moet een vereniging niet willen, maar dat moet zo’n vrouw toch ook niet willen? De rest van het bestuur was redelijk nieuw, maar de voorzitter… Lastig hoor om daarmee om te gaan. En voor alle duidelijkheid: de vrouw in kwestie is tegelijkertijd gewoon hartstikke sympathiek.

Maar goed, dat ellelange voorzitterschap was een van de dingen die mij dwars zaten. Wat me echter het allermeest dwars zat was het feit dat er vanuit de leden zelf minimaal betrokkenheid was. Als we iets organiseerden dan was het prima, maar als we om input of om hulp vroegen, dan was er nauwelijks (in het geval van input) of nul (in het geval van hulp) respons. En het allerergste vond ik de twee notoire klagers. Ongelooflijk! Altijd commentaar! Ik heb er wel ‘ns wat van gezegd, maar dat was tegen dovenmansoren. Maar wat irritant.

Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend, maar het kan toch ook niet zo zijn dat je tegen heug en meug naar bestuursvergaderingen gaat, het secretariaat doet, notulen en nieuwsbrieven uitwerkt en wat dies meer zij. Dus ik trok de stoute schoenen aan en ben, keurig na de eerste termijn van drie jaar, gestopt. (Dat heb ik ook nog geprobeerd er door te krijgen: gewoon termijnen van drie of vier jaar voor bestuursleden invoeren, maar ja… niet gelukt). Ik voelde me wel wat bezwaard richting mijn vriendin, maar gelukkig snapte ze het ook wel.

Over dit hele bovenstaande heb ik zelfs nog nooit geblogd. Niet eens dat ik ermee zou beginnen. Nou, dat tekent voor mij wel een beetje hoe ik er in stond toen. 

En nu ben ik dus gewoon weer even vrijwilligerswerkloos. Heerlijk! Ruim zes jaar ben ik penningmeester van de OR van de basisschool geweest, eveneens zes jaar was ik leidster van een meisjesvoetbalteam. Daarnaast ben ik regelmatig aan het collecteren geweest al is dat de laatste delen grotendeels weggevallen omdat ons dorp een zogenaamde goede doelen week kent (dat werkt goed!). En wie weet, komt er weer iets anders op mijn pad. Maar voor nu is het goed zo.

Ben jij in de wieg gelegd voor vrijwilligerswerk? Zo ja, wat doe je? Zo nee, waarom niet?

20 gedachten over “Gestrikt

  1. Ik doe vrijwilligerswerk in de dierentuin. Dat is een cadeautje. Ik ben er gastvrouw en ben er voor de bezoekers. ‘Waar is de wc? (meest gestelde vraag), hoe kom ik bij de leeuwen enzovoort, enzovoort. Leuk werk, zonder verder verplichtingen. Mooi pluspunt is dat ik een rondje door het park loop en zo mijn kilometers maak. Maar dat was voor corona. Nu staan we 2 uur op een vaste plek.

    Daarnaast ben ik ondersteuner bij de stichting ABC, een stichting die de belangen van ervaringsdeskundigen laaggeletterdheid bewaakt. Daar bewaak ik mijn tijd, want daar kun je de hele week mee bezig zijn. Ik ben voorzitter, secretaris, penningmeester en ondersteuner. De secretariële taken vind ik niet leuk, maar versterking is moeilijk te vinden. Het werk is wel leuk.

  2. Als je een deur dicht doet gaat er vaak vanzelf weer een andere open. Ja ik heb mijn leven lang al vrijwilligerswerk gedaan in de vorm van bestuurslid zijn. Vaak voorzitter of het secretariaat. Het heeft mijn leven altijd verrijkt. Alleen collecteren doe ik niet. Dat heb ik een paar keer gedaan maar ik vind het vreselijk en slaap er ‘s nachts niet van.

  3. Nee, ik ben niet voor VW werk in de wieg gelegd.
    Ik vind persoonlijk dat vrijwilligers ondergewaardeerd worden en dat er misbruik van gemaakt wordt.
    Dat laten ze dan uiteindelijk wel zelf gebeuren, maar toch!!!

  4. Volgens mij is dat bij verenigingen heel vaak zo, het zijn altijd dezelfde mensen die de kar trekken. Zelf heb ik ook altijd vrijwilligerswerk gedaan, maar het valt voor mij nu niet meer te combineren met mijn werk (door mijn gezondheid). Dus kies ik nu voor mezelf en doe even geen vrijwilligerswerk meer.
    Goed dat jij ook voor jezelf hebt gekozen!

  5. Je moet het wel echt leuk vinden inderdaad. Je doet het immers vrijwillig. Ik ben vrijwilliger bij de contactgroep AA en PNH. Toen middelste ziek werd 4 jaar geleden en ik praktisch niets kon vinden over de ziekte, was ik blij dat er in ieder geval een contactgroep was. Ik heb in het begin ‘alleen maar’ columns geschreven, maar ben ondertussen volledig redactielid. Ik help mee met de nieuwsbrief, ga naar congressen, bel patiënten, schrijf nog steeds stukken voor de site… kortom: ik krijg hier energie van! Ik vind het geweldig om te doen. 🙂
    En ik schrijf columns voor MA-support. Geheel vrijwillig… zonder betaald te worden. Hahaha

  6. Oh wat herkenbaar! Vrijwilligerswerk is wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend en juist dat maakt dat ik vrij vaak wordt gevraagd. Ik heb geen kinderen, kan goed organiseren en ben dus vaak ‘de Sjaak’ als er iets geregeld moet worden.
    In de loop van de jaren heb ik wel geleerd mijn grens aan te geven. Het mag me best tijd energie en moeite kosten, maar als ik het gevoel heb dat ik actief wordt tegengewerkt en dat er geen hulp of ondersteuning is, dan is het snel gedaan voor mij. Ik heb erg veel geleerd en ook plezier gehad in de verschillende projecten die ik heb gedaan, maar ik zeg niet meer overal ja op en ik ben ook niet meer bang om weg te lopen. Als het werk niet wordt overgenomen, dan is er schijnbaar toch niet zo veel behoefte aan.
    Op dit moment ben ik actief in de beveiliging, poetsploeg en bargroep bij een jongerencentrum, jury van de carnavalsoptocht, organisatie van de oud prinsen dag en spelleider bij kinder vakantie werk. Ik kan er ontzettend veel plezier aan beleven om anderen een leuke dag te bezorgen!

  7. Deze week hadden we vergadering over de allerzielenviering. Ging het over een mededeling naar het Parochiebestuur. Kon niet rechtstreeks omdat een bepaald persoon zich dan gepasseerd zou voelen. Dus eerst die persoon en die moest de boodschap dan doorgeven en het antwoord moest dan ook zo weer terug komen. Dan denk ik ook wat kunnen vrijwilligers lastig zijn en menen dat zij alleen de wijsheid in pacht hebben. Sommigen blijven inderdaad veel te lang zitten en vormen zo hun eigen koninkrijk.

  8. Naar mijn idee wordt er téveel werk op vrijwilligers afgewenteld. Dat het in het verenigingsleven bestaat is voor mij eigenlijk de enige aanvaardbare vorm. Omdat ik niet deelneem aan verenigingsleven doe ik dus óók geen vrijwilligers werk. Ik kijk wél om me heen in mijn omgeving naar situaties waarin ik het verschil kan maken, zo vonden sommige mijn wekelijkse uitje met Marion destijds onder vrijwilligerswerk vallen , voor mij was dat dus niet zo.
    Het is wel bekend dat in het verenigingsleven vaak dezelfde mensen de klos zijn, alleen omdat zij “het vak beheersen”, kan me goed voorstellen dat je vindt dat er nu een ander aan de beurt is.

  9. Groot gelijk. Toch meen ik dat je er ooit iets over hebt geschreven, misschien terloops aangestipt, niet wat en voor wie of wat, zal dan wel in de periode zijn geweest van niet naar wel of zo.
    Ik heb ook ooit het secretariaat gedaan voor de vereniging op Gran Canaria, speciaal voor Nederlanders en Belgen. Een hoop ellende en er moest een heel nieuw bestuur komen. Ik was al lid sinds 1997 en slechts een keer naar een ALV geweest. Boeide me totaal niet. Toch werd ik gevraagd voor het secretariaat. Maar alle s.hit van leden die het niet met dingen eens waren kwam naar mij. Ik vond het ook helemaal niet leuk. Zelfs bedreigingen gehad… Bovendien houd ik ook niet van vergaderen, notuleren en uitwerken. Na een week slapeloze nachten heb ik bedankt, wat een opluchting was dat.

    Ik heb het beheer van de website van een woongroep hier in Zeist, hoop ik binnenkort over te kunnen dragen. Net als het werk dat ik doe voor de parochie. Mensen van boven de 80 bezoeken op of rond hun verjaardag met een attentie en ook met kerst. Ik had er niet zoveel op de lijst, maar ik wil die verplichtingen niet meer.
    Maar ik blijf wel het vrijwilligerswerk doen bij het Monument de Pyramide van Austerlitz. Begonnen in zomer 2014. Na wat uitproberen ging mijn voorkeur uit naar het Kassahuis. Dan pas ben je echt betrokken bij de Pyramide. Dat doe ik al een tijdje niet meer, maar ik beheer nu de website en verzorg het vrijwilligers-rooster en doe nog wat administratieve taken. Lekker thuis achter de computer. Een erg leuke betrokken groep waar ik deel van uitmaak en dat zou ik niet graag willen missen.

  10. Ik heb vroeger wel vrijwilligerswerk gedaan. Ik paste als puber op de kinderen van mensen die naar de kerk gingen. Mijn stageplaats bij het kinderdagverblijf was ook een soort van vrijwilligerswerk. Nu probeer ik me vooral te beheersen als ik te maken krijg met verenigingen o.i.d. Ik zie vaak dingen die beter/anders/efficienter kunnen en het kost me dan moeite om me er niet mee te bemoeien. Maar ja, voor je het weet zit je er dan inderdaad aan vast.

  11. Volgens mij heb je een heel wijs besluit genomen. Ik geef je groot gelijk. En let maar op, als mensen weten dat je even zonder vrijwilligerswerk zit, weten ze je snel genoeg weer te strikken!
    Ik heb in het verleden wel vrijwilligerswerk gedaan, maar op het moment ook niet. in de toekomst zou ik het wel weer leuk vinden om iets te doen.

  12. Vrijwilliger peuterspeelzaal, vrijwilliger op de basisschool, lid MR basisschool, poetsmoeder peuterspeelzaal, vrijwilliger bij stichting die oa kledingpakketten verzorgde voor Roemenië, mantelzorg ….

  13. Neen, ik ben niet in de wieg gelegd voor vrijwilligerswerk. Na een ‘carrière’ van 42 jaar wil ik mijn vrijheid terug. Gaan en staan waar en wanneer ik wil. Met vrijwilligerswerk engageer je je toch weer voor bepaalde zaken.
    Ik zit trouwens ook in zo’n club (dames en heren, we noemen het onze ‘overjaarse jeugdclub’) en daar heeft de voorzitster kort geleden ontslag genomen. Ik meen dat zij ook wel zo’n 25 jaar aan het hoofd heeft gestaan. Bij ons is het wel zo dat ieder verantwoordelijk is voor de activiteit die hij of zij organiseert, en dat gaat van planning tot afwikkeling. Uiteraard wel in overleg met het bestuurscomité.

  14. Oh, zat mijn termijn er maar op. Ik doe ook het secretariaat. Zou leuk zijn en niet zoveel werk, maar dat valt dus erg tegen. Buiten dat ook nog een voorzitter die het erg met zichzelf heeft getroffen en flink dramt en manipuleert. Nee, bestuursfunctie hoef ik nooit meer.

  15. Vrijwilligerswerk is niet zo vrijwillig als het lijkt. Ik heb het heel veel gedaan al dan niet bij organisaties en op school. Ik ben ook regelmatig geswitcht als ik tegen dingen aanliep waar ik me niet prettig bij voelde. Vrijwilligerswerk daar moet je echt achter kunnen staan vind ik. Ik doe nog steeds veel maar minder vast, dan eens dit dan eens dat. Ik hoop wel spoedig mijn vaste vrijwilligerswerk bij de stichting Running Blind weer op te pakken.

  16. Ik vind het knap en geweldig dat anderen vrijwilligerswerk doen, maar zelf wil ik het niet. Naast mijn baan, gezin, huis en tuin, ben ik ook nog mantelzorger (wat bij sommigen misschien ook wel onder vrijwilligerswerk valt), ben ik graag met mijn hobby’s bezig en heb ik een ziekte die me veel energie kost. Ik voel me ook niet schuldig dat ik niet als vrijwilliger werkzaam ben.

  17. Potverdikkie, je bent te goed voor deze wereld ;-). Nee hoor, maar petje af dat je het tóch gedaan hebt en oh wat kan ik je gedachtegang en gevoelens goed volgen.

    Zo’n 1,5 jaar geleden zat ik in zo’n zelfde schuitje. Had ruim 10 jaar de kar getrokken van ons jaarlijkse Familie Weekend (ongeveer 50 man). Veel werk, veel tijd, veel energie, weinig eigen plezier tijdens de weekenden omdat ik me echt het animeer-meisje voelde. Man en kinderen hadden weinig aan me omdat ik te druk met ‘dingen’ was.
    Ondanks herhaaldelijk aangeven en hulp vragen, geen helpende handen. De laatste jaren met tegenzin de zaak draaiende gehouden (want het ging me erg aan t hart dat het anders op zou houden, want niemand wilde het stokje overnemen) en op een gegeven moment het herhaaldelijk zeuren en klagen over dingen (door de niet-doeners, vaak financieel, over wie gebruikt wat en betaalt wat) zó zat, dat ik er uit ben gestapt. Daar werd ik wél in gesteund door het kleine clubje mede-organisatoren, maar de boel klapte. Nu al 2x geen Familie Weekend gehad, want iedereen vond het jammer, maar deed vervolgens niets.

    Nu gaan we eind oktober ons eigen Weekend vieren met het clubje mede-organisatoren van toen. Simpel, zonder programma en oh wat loopt dit allemaal heerlijk ontspannen. Familie Weekend Twee Punt Nul noemen we het…

    En nee, dit was niet mijn enige vrijwilligersbaantje, maar ik heb nu wel genoeg geschreven ;-).

Laat een antwoord achter aan Naomi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *