Ik zit momenteel middenin de podcast Virus Verhalen, dus misschien dat ik dit logje te vroeg schrijf … maar het valt me inhoudelijk erg tegen eerlijk gezegd.
Het is prachtig weer, de grutto’s zijn weer terug, de bomen bloeien, de zon schijnt. Maar wij zitten binnen. En dat blijft voorlopig zo. In de podcast Virus Verhalen komen we achter de voordeur, voorbij de quarantaine-linten van het verpleeghuis en in het thuisklasje. We horen hoe mensen elkaar toch proberen te bereiken en elkaar een hart onder de riem steken. Maar ook hoe het soms mis gaat. Het leven is veranderd in een hindernisparcours, we slalommen om elkaar heen op straat en in de supermarkt. Maar het leven gaat wel gewoon verder. Hoe het verder gaat? Luister naar de podcast Virus Verhalen.
De serie is in april/mei 2020 gemaakt: de periode dat we hier in Brabant middenin een crisis zaten. Een crisis waarvan een groot deel van Nederland niet echt zag wat het probleem. was. Althans, zo voelde het af en toe.
Van de 15 afleveringen heb ik nu 1 tot en met 10 geluisterd en hoe mooi het ook gemaakt is, de essentie van wat corona is, mis ik echt enorm!
Het zijn namelijk geen heftige verhalen vind ik. Niet echt althans. Niet zoals we hier dus in die periode meemaakten. En het is voor mij dus onbegrijpelijk dat de podcastmakers gewoon totaal geen aandacht besteed hebben aan de plek waar het toen zo heftig was. Waar mensen met bosjes doodgingen, waar ontiegelijk veel mensen ziek waren. Waar de impact enorm was. Klinkt een beetje jaloers, dat realiseer ik me terdege, zeker nu we in de situatie zitten waarin we nu zitten. Maar het voelt gewoon zo niet juist.
Een groot deel van de verhalen komt uit de Randstad (en nogmaals: ik ben nog maar op aflevering 10 hoor, maar gezien de titels van de resterende 5 afleveringen gaat dat niet veranderen). En komt het niet uit de Randstad (lees Amsterdam eigenlijk) dan volgt men een huisarts uit een klein dorp in Drenthe waar op dat moment welgeteld één besmetting was. Ik vind het echt niet normaal. En nogmaals: de podcastserie is prachtig gemaakt, zit heel goed in elkaar, maar echt overal ontbreekt de urgentie van wat er toen hier gaande was. Heel erg jammer!
Oma en Zussen spraken me nog het meeste aan. Oma omdat het over een dementerende vrouw in een verzorgingstehuis gaat die steeds maar opnieuw aangeeft dat haar kinderen geen aandacht aan haar besteden. En zussen omdat het gaat om de zorg die mensen elkaar bieden.
Tijdens vogelvlucht #1 komt heel summier een inwoner van een buurtgemeente aan het woord, maar dat is tot op heden de enige keer dat ik iets hoorde uit onze provincie. En dat vind ik echt onvoorstelbaar en niet te begrijpen. Ik vraag me oprecht af hoe de makers van deze serie tot deze keuzes hebben kunnen komen …
En oh ja, mochten ze dat in de afleveringen 11 tot en met 15 nog goedmaken, dan zal ik het laten weten. Want afluisteren ga ik de serie zeker want nogmaals: de afleveringen zijn wel heel fijn om naar te luisteren.
Ik heb het vaker geschreven Brabant is een weggestopt hoekje, ook op tv. Reservebelg etc en alleen in het nieuws met carnaval of een drugslab. Vergelijkbaar met Groningen en de aardbevingen. Een groot dichter schreef al eens Amsterdam voor Amsterdam na en dan komt Amstelveen.
Maar ik kom van buiten deze hoek, en het is ook niet dat je met open armen ontvangen wordt. ‘Je bent niet van hier’ dat verhaal. De gezellige Brabander is in deze streek een illusie als je hier niet geboren en getogen bent.
Daarbij denk ik ook dat er best meer verhalen zijn, ik ken ze van eerste hand uit een ambulance maar wie wil met zijn ellende in een podcast als die ellende echt heel rot was en ook niet beter ging? Niemand wil jaren later nog geconfronteerd worden. En online blijft alles voorgoed hè. Daarbij is het ook allemaal erg vers.
Je appte me zelf al ik hou niet van paniek zaaien en doemdenkerij, op en over mijn eerste blog over corona. Moeten ze dat dan wel ik een podcast stoppen terwijl iedereen lekker op vakantie wil gaat en is geweest? Niemand die ernaar had willen luisteren.
Wat jammer dat het tegenvalt en niet klopt met jouw beleving van die tijd. Ik kan me voorstellen dat het dan teleurstellend is.
Tot nu toe ken ik niemand in mijn omgeving (en ver-weg-familie of in het dorp) die corona heeft (gehad.) Mijn belevingswereld is daardoor anders dan de jouwe, waarmee ik vooral níet bedoel dat ik het bagatelliseer.
Het is inderdaad vreemd dat de podcast-medewerkers selectief te werk zijn gegaan. Het hoort niet maar het verbaast me ook niet. Ervaringsdeskundigen wordt zelden om hun mening gevraagd.
Wat Ilona zegt, klopt precies. Ik woon in Noord Holland en ik werk in Amsterdam. Maar ik kom uit Brabant en heb er veel familie. Het leek voor veel mensen buiten Brabant een ver-van-hun-bed-show. ‘ Tja, dat stomme Carnaval ook‘ leek een beetje de gedachtengang. Soms vertelde ik over jou, over jouw gezin en het afscheid nemen voor het raam, de quarantaine. Dan werd ik glazig aangekeken. Ze hadden geen idee.
En nu, nu het in de Randstad zo erg is, nu worden we allemaal over één kam geschoren lijkt het wel.
Ai, dat laat denk ik alleen maar weer pijnlijk zien dat het zéker in het voorjaar bij veel mensen nog hun huisje voorbij ging. En ondertussen was het bij jullie echt heel erg. Dat realiseerde de rest van Nederland zich denk ik echt onvoldoende. Merkte het bij mezelf toen ook hoor, maar bijvoorbeeld jouw blog zette me wel aan het nadenken.
Helaas gaat het vaker zo in alle media, komen er slechts mensen aan het woord die zelf géén ervaring hebben met waar men over schrijft. Het moet scoren dus draait het alleen om “mooi gemaakt” en is het te “verkopen”.
Volgens mij de eerste keer dat ik reageer op je blog maar goed beter laat dan nooit. Ik heb de gehele serie inmiddels geluisterd en ben het absoluut met je eens. Je mist de essentie van wat het virus precies is en vooral welke impact het had. Wij wonen vanaf eind januari 2020 in ‘s Hertogenbosch (vanuit NIeuwegein) en veel bekenden hadden in maart, april, mei geen idee hoe het hier was. Nu het virus niet meer beperkt is tot Brabant lijken (althans onze vrienden en bekenden) zich te realiseren hoe het was/is.
Welkom Ilona. Fijn dat je precies aanvoelt wat ik bedoel. Het is geen kwestie van ‘oh wat zijn (waren) we zielig hier’, maar dit vond ik echt niet oké. En ze hebben er ook nog een prijs mee gewonnen 🤔
https://www.rtlnieuws.nl/tech/artikel/5164868/zilveren-reissmicrofoon-voor-podcast-virus-verhalen