Bij iemand anders (geen idee meer wie, sorry, sorry) las ik haar recensies over ‘Olive Kitteridge‘ en ‘Opnieuw Olive‘ en ik dacht: die boeken wil ik lezen!

Waar gaat deel 1 over?

Olive Kitteridge is gepensioneerd. Haar leven lang heeft ze lesgegeven aan de kinderen van Crosby, een idyllisch gelegen kuststadje in Maine. Haar leerlingen hadden vaak een ander beeld van haar dan zijzelf; nooit een blad voor de mond nemend, in haar eigen ogen altijd oprecht, was ze toch meer gevreesd dan geliefd. Na haar pensionering wordt Olive meer dan ooit betrokken bij de menselijke drama’s achter de keurige façades van het stadje, waardoor haar leven een diepere betekenis krijgt.

En deel 2 borduurt daarop, een paar jaar later, verder:

Bot en een tikkeltje koppig, maar ook kwetsbaar en verrassend gevoelig: Olive Kitteridge is terug. Een paar jaar ouder, en vele veranderingen verder. Ze moet haar leven leren delen met haar tweede man, proberen de relatie met haar zoon te herstellen, omgaan met verlies en eenzaamheid, zich openstellen voor nieuwe levenslessen – en als altijd een luisterend oor bieden aan de andere inwoners van Crosby, Maine.

Allebei de boeken zijn gewoon heerlijke boeken. In sommige hoofdstukken komt Olive maar heel zijdelings voor, in andere heeft ze de hoofdrol. En elk hoofdstuk wordt op de een of andere manier door Elizabeth Strout verbonden en dat doet ze heel erg mooi. Door al die hoofdstukken heen krijg je steeds beter een idee van hoe Olive in elkaar zit, wat ze allemaal heeft meegemaakt waardoor ze is zoals ze is en hoe ze haar leven invult. Verwacht geen grote en meeslepende verhalen maar gewoon ‘uit het leven gegrepen verhalen’ die toch volop boeien. Ik moest heel even aan de stijl wennen, maar daarna: prachtige boeken!