“John firmly believed that reconciliation with past enemies is an important step to building lasting peace”.
Gisteren overleed John Sleep: een van de veteranen die ik onder andere in september 2019 mocht ontmoeten tijdens onze activiteiten rondom 75 jaar vrijheid.
Tijdens het victorydinner had ik de eer om bij hem en zijn begeleider aan tafel te mogen zitten.
John werd geboren in 1921 (drie weken geleden vierde hij zijn 100ste verjaardag), werd in 1940 opgeroepen en diende bij het Royal Berkshire Regiment and 3th Para. Hij vocht in Algerije, Tunesië, Libië en Italië. Op 6 juni 1944 landde hij op Sword Beach in Normandië. Hij vocht vervolgens Frankrijk, België en Nederland. Nam deel aan de bevrijding van Valkenswaard en Helmond en aan de Slag bij Overloon. Bij deze laatste slag raakt hij zwaar gewond waarna hij een jaar in het ziekenhuis lag. En dat alles voor onze vrijheid!Na de oorlog ging hij aan de slag als timmerman, hij trouwde, kreeg kinderen en kleinkinderen. Hij is vele malen teruggekeerd naar Nederland en maakte zich in zijn eigen land hard voor goede voorzieningen voor veteranen en oorlogsweduwen. John was een milde en vergevingsgezinde man die ook in Duitsland herdenkingen bezocht. Ook het Duitse kerkhof in Ysselsteyn heeft hij meerdere keren bezocht. Hij zocht en vond verbinding.
Het is zo verdrietig dat er steeds meer WOII-veteranen overlijden. Natuurlijk is het logisch dat hun generatie langzaam maar zeker verdwijnt, maar dat maakt het niet minder erg. Dankzij deze mannen leven wij nu immers in vrijheid.
Ik kende John natuurlijk niet persoonlijk, maar op mij maakte zijn zachtaardige uitstraling enorme indruk.
Rust in vrede John: en dat derde woord zegt wat mij betreft alles.
En oh wat een leeftijd zeg!!
Mooi eerbetoon. Heeft-ie zeker verdiend.
Wat mooi dat je hem zo eert hier op je blog! Als ik het zo lees, was hij een bijzondere, goede man.
Laten we niet vergeten!
Ja, nu is het echt geschiedenis die slechts in boeken en films te zien is. Mooi geschreven
Mooi dat je hem hier eert, deze bijzonder man. Dat is ook nodig, vind ik. Dit mag nooit vergeten worden
Al die mannen. Wat hebben ze gezien, meegemaakt, doorstaan? Hóe jong ze waren realiseer ik me – met het ouder worden – steeds beter.
Hoe ouder zij worden, hoe eenzamer…
Heel sneu dat het afgelopen jaar niets fatsoenlijk kon worden gevierd. Je gunt het ze zo.
Gecondoleerd, best wonderlijk dat veel van de veteranen zo oud werden. Fijn dat hij daardoor nog veel waardering en dankbaarheid meegekregen heeft.
Zou zo,n man al als jonge soldaat zachtaardig zijn geweest, of is hij dat geworden in de 75 jaar na de bevrijding? Mooi dat hij die herdenking nog mee heeft kunnen maken, en wat hadden jullie er een prachtig feest van gemaakt.