De zilverboom & Het familiegeheim

Ik stop weer even twee heel boeken in één logje. Allereerst las ik ‘De zilverboom‘ van Lucinda Riley.

Greta keert na dertig jaar terug naar Marchmont Hall, het prachtige landhuis dat ooit een belangrijke rol in haar leven speelde. Maar ze kan zich niets meer van die periode herinneren; door een tragisch ongeluk is ze haar geheugen van de afgelopen jaren kwijt. Maar dan vindt Greta een grafsteen op het besneeuwde landgoed, en ze weet zeker dat er hier herinneringen verborgen liggen. Ze gaat op zoek naar haar verloren verleden en ontrafelt zo niet alleen haar eigen verhaal, maar ook dat van haar dochter, die haar eigen geheimen blijkt te hebben…

Wat vond ik dit een fijn, fijn, fijn boek! Gewoon een heerlijke roman met voldoende ontwikkelingen om interessant te blijven en te maken dat je maar wilt blijven lezen. Af en toe wat onwaarschijnlijk maar de fijne zinnen en de vlotte schrijfstijl maken dat meer dan goed. Een heel fijn boek van Lucinda Riley dus. Uiteraard heb ik al een boel zussen gelezen (niet over ieder deel was ik even enthousiast) en ik las ook nog een ander boek van haar maar ‘De zilverboom’ is toch wel een van mijn favorieten geworden.

Het familiegeheim‘ van Sarah Lark vond ik ook een fijn boek al bekoorde dan met name het historische deel mij heel erg. De geschiedenis van de Maori vind ik ontzettend interessant en het feit dat Lark bestaande figuren en gebeurtenissen in haar roman heeft verweven vind ik erg leerzaam. Tjongejonge wat hebben wij Europeanen toch veel ellende veroorzaakt wereldwijd. En uiteraard realiseer ik me heel goed dat ik dat met de kennis van nu zeg.

Stephanie kan zich niets herinneren van haar vroegste jeugd in Nieuw-Zeeland en gaat op onderzoek uit. Maar sommige familiegeschiedenissen kunnen beter vergeten blijven… Journaliste Stephanie is in Nieuw-Zeeland opgegroeid maar woont al het grootste deel van haar leven in Hamburg. Ze heeft geen enkele herinnering aan de eerste jaren van haar leven of aan haar vader, iets dat haar steeds vreemder voorkomt. De meeste mensen kunnen zich wel íéts herinneren van hun vroege jeugd, maar in haar geheugen blijft alles donker…
Door nieuwsgierigheid gedreven reist ze terug naar het huis van haar jeugd om uit te zoeken wat er is gebeurd. Maar het blijkt al snel dat er een traumatische oorzaak is voor haar onvermogen iets te herinneren. Het is verleidelijk te denken dat het beter is om haar familiegeschiedenis te laten rusten, maar uiteindelijk blijkt haar drang om meer te weten over zichzelf sterker dan haar angst.
Met het dagboek van een Maori-meisje in handen en vergezeld door Weru, een Maori die werkt als leraar, trekt Stephanie door Nieuw-Zeeland om de geheimen van het verleden te ontraadselen en zo een brug te slaan tussen heden en verleden.

Ook dit boek las ik daarom met veel plezier. Als ik echt, echt, echt zou moeten kiezen dan denk ik dat je uiteindelijk ‘De zilverboom’ zou aanraden. Maar beter lees je gewoon allebei deze romans. Gewoon omdat het heel fijne boeken zijn.

7 gedachten over “De zilverboom & Het familiegeheim

  1. De zilverboom vond ik ook een prachtig boek, en aan Het familiegeheim ga ik binnenkort beginnen. Fijn dat er zoveel mooie boeken zijn om je door de coronatijd heen te helpen.

  2. Ik heb nog helemaal niets van Lucinda Riley gelezen en wil wel over de zussen gaan lezen, maar misschien is dit dan een betere ‘starter’ voor me. Dank voor de tip!

  3. Dank weer voor de tip, ik heb ze allebei en ze staan al langer op mijn lijst. Alleen… die lijst wordt ook steeds langer en zo heel veel lees ik niet. Minder dan ik zou willen eigenlijk! Komt wel weer!

Laat een antwoord achter aan Trees Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *