Ik frommel weer even vier boeken in een blogje. Want anders schiet het niet op met al die boeken die ik lees.

Allereerst is daar ‘De schaduw van mijn moeder‘ van Nikola Scott.

Hoe ontdek je de waarheid over het verleden als de enige persoon die erbij was niet meer leeft? 1958. De jonge Elizabeth wordt naar het landgoed van de rijke familie Shaw gestuurd, zodat ze de laatste dagen van haar zieke moeder niet hoeft mee te maken. Daar wordt ze verliefd, zonder iemand in de buurt om haar te waarschuwen voor haar naïviteit. Tientallen jaren later denkt Addie dat ze, ondanks hun moeizame relatie, alles weet over haar recent overleden moeder Elizabeth. Wanneer er een vreemde vrouw voor de deur staat die beweert dat ze Addie’s zus is, is ze verbijsterd. Is Addie’s hele leven dan één grote leugen? Addie moet zien te achterhalen wat er tijdens die ene zomer is gebeurd, die zonovergoten zomer waar haar moeder nooit over sprak, en de nacht die het leven van een jong meisje voor altijd veranderde.

Lekker leesvoer wat mij betreft. Maar niet een boek dat echt blijft hangen of waar je nog ‘ns aan terugdenkt. Het is natuurlijk wel bizar hoe men, nog niet eens zo lang geleden, met ongetrouwde zwangere vrouwen omging.

 * * *

Van Ellen Marie Wiseman las ik al eerder boeken dus ik was erg benieuwd naar ‘De wezenmoeder‘. Ook het feit dat dit boek over de Spaanse griep gaat maakt het natuurlijk een boek dat (helaas) past bij deze tijd.

Philadelphia van 1918. De Spaanse Griep verspreidt zich in een razend tempo door de stad. Vooral in de achterbuurten waar veel immigrantengezinnen wonen, is het besmettingsrisico hoog. In een van de vele benauwde appartementen moet de dertienjarige Duitse Pia Lange na de dood van haar moeder in haar eentje voor haar twee babybroertjes zorgen. Als het eten op raakt, is ze gedwongen om hen alleen thuis achter te laten om op zoek te gaan naar voedsel in de afgesloten stad. Maar ook Pia blijkt besmet met het virus. Onderweg valt ze flauw, om pas dagen later wakker te worden in het ziekenhuis.

Bernice Groves is in diepe rouw gedompeld na het overlijden van haar zoontje, en vervuld met verbittering: vanwege de immigranten die elkaar verdrongen bij het ziekenhuis, kon haar zoontje niet geholpen worden. Als ze Pia haar huis ziet verlaten, besluit ze impulsief om de jongetjes mee te nemen. Zo begint een sinistere missie: Bernice steelt steeds meer kinderen van immigrantengezinnen. Ze brengt ze onder bij Amerikaanse gezinnen die een kindje hebben verloren, zodat de kinderen zullen opgroeien als “echte Amerikanen’.

Als Pia eindelijk terugkomt in het appartement, ontdekt ze dat haar broertjes verdwenen zijn. Een jarenlange zoektocht begint. Zal Pia haar broertjes ooit nog terugzien?

Met dit boek las ik nu vier boeken van Wiseman: twee (1 en 2) ervan vond ik geweldig, het derde mwah en dit is, helaas ook een mwah-boek. Ik vond het allemaal nogal onwaarschijnlijk en het boek was ook wel in heel simpele stijl geschreven. Jammer dus.

 * * *

En dan stap ik over op twee boeken van Nederlandse schrijvers. Allereerst is daar ‘Ze was 16‘ van Marlies Allewijn.

De zestienjarige Janna uit Zeeland moet in het voorjaar van 1944 plotseling gaan werken voor de Duitse militairen die in haar dorp zijn gestationeerd. En dat naast het huishouden en de zorg voor haar ouders. Als haar vrienden haar vragen ‘een klusje op te knappen’, zit Janna gevangen tussen twee uitersten: blijft ze haar werk voor de Duitsers doen, die toch best aardig tegen haar zijn? Of kiest ze voor de onzekere zaak van het verzet? De ontmoeting met de knappe Willem brengt een lichtpuntje in de ellende.
Zeventig jaar later wordt de dan zestienjarige ras-Amsterdamse Ize door haar ouders ‘verbannen’ naar dat stomme en suffe Zeeland, waar haar oma woont. Ize zit zó niet te wachten op een zomer vol saaie boeren. Dan vindt ze een foto van Janna, een meisje dat erg op haar oma lijkt. Als haar oma schrikt en haar vraagt ‘dit hele verhaal’ met rust te laten, is Ize’s nieuwsgierigheid gewekt.

Een boek met in de hoofdrol een meisje met de, vind ik, mooiste naam van de wereld moet ik natuurlijk lezen. En als het dan ook nog over de Tweede Wereldoorlog gaat dan vind ik het nog toffer. Ik vond het een leuk boek om te lezen, maar niet heel erg bijzonder. Wat ik wel vond was dat er in het boek heel rake dingen gezegd en gedacht worden door, met name, Janna. Ik had ze nog op willen schrijven, maar op de een of andere manier was ik steeds niet in de gelegenheid om dat te doen. Verder vond ik wel dat er veel bozigheid bij vooral Ize is. Is dat bedoeld als typisch pubergedrag? Ik weet het niet, ik herken het niet moet ik zeggen.

 * * *

In januari las ik de eerste twee boeken van Josephine Rombouts en in ‘De weg naar Cliffrock Castle‘ vertelt ze over hoe ze überhaupt in Schotland terecht zijn gekomen.

Josephine Rombouts en haar man raken op een dood spoor als blijkt dat hun zoons niet goed gedijen in het Nederlandse onderwijssysteem. Daarom besluiten ze te reageren op een advertentie die een nieuw bestaan in een ecogemeenschap in Schotland belooft. Als ze zijn aangekomen in de Schotse Hooglanden, blijkt de realiteit daar rauwer dan de ecologische droom die hun was voorgespiegeld.
De weg naar Cliffrock Castle beschrijft het vertrek uit Nederland, de weg langs onderwijsbegeleiders en leerplichtambtenaren, een strafzaak en het opbouwen van een nieuw leven in een ander land. Josephine moet in haar nieuwe woonplaats leren omgaan met een manische landeigenares, een pyromane Japanse monnik, stugge Schotse medebewoners, veel sneeuw en een spookdorp. Als ze hoort dat op een naburig landgoed, Cliffrock Castle, een witte cottage beschikbaar is en een huishoudster wordt gezocht, grijpt ze deze onwaarschijnlijke strohalm met beide handen aan.

Ik moet zeggen dat ik de eerste twee boeken veel leuker (en gelardeerd met humor) vond dan dit derde deel. Maar ja, in dit derde deel valt er eigenlijk ook weinig te lachen. De waarheid zal ongetwijfeld een beetje in het midden liggen, maar man, man, man, wat krijgen Josephine en Tjibbe het voor de kiezen waar het het Nederlandse onderwijsstelsel betreft. Het is triest dat ze uiteindelijk geen andere weg zien dan uit Nederland vertrekken.


Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?