Dit weekend een jaar geleden werd mijn schoonvader ernstig ziek. Volgende week een jaar geleden stierf hij. Het is gewoon al een jaar geleden! Als ik terugkijk is, vind ik, het jaar toch voorbijgevlogen. En wat een jaar was het … Een jaar vol van contrasten, een jaar waarin de mensheid zich van zijn beste én van zijn slechtste kant liet zien. Een jaar van hoop en vertrouwen maar ook een jaar van onenigheid en spanningen.
Voor het werk ben ik druk met het ‘herdenken’ van één jaar corona. Dat woord plaats ik bewust tussen aanhalingstekens want ik vind het niet echt passen om iets te herdenken als je er nog middenin zit. Daarbij vind ik ook dat herdenken bij 4 en 5 mei en de bevrijding in september hoort.
Ik denk wel dat we iets heel passends gaan doen en het mooie vind ik dat het iets blijvends wordt dat zo lang als nodig, of gewenst, is uitgebreid kan worden. Voor één jaar corona ben ik informatie aan het verzamelen geweest. Ik wist dat het heftig was in onze gemeente, maar als ik wat cijfers naast elkaar leg, dan zie ik dat er in maart/april 2020 een oversterfte was van bijna 250 mensen. Nou kun je zeggen dat dat op een inwoneraantal van 80.000 nog niet eens 0,5% en dus niet veel is, maar dat is het dus wel. Dat is heel veel. En stel je ‘ns voor: 250 mensen met gezinsleden en familieleden en vrienden en kennissen. In onze gemeente kende bijna iedereen wel iemand (of meerdere personen) die overleden waren aan corona of die (ernstig) ziek waren. Er zijn ook gezinnen die drie overlijdens hebben (moeten) doorstaan. Of mijn vriendin: allebei haar ouders. In ons dorp in amper 6 weken tijd 13 mensen overleden … en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dát is corona. Iedere wappie of ontkenner is van harte welkom hier om even met mij of willekeurig welke dorpsgenoot te komen praten.
Waren al die overleden mensen dan dat zogenaamde ‘dor hout’ waar over gesproken wordt? De meesten waren inderdaad al op leeftijd, maar niet iedereen en zeker niet de ernstig ziekten die er gelukkig wel doorheen kwamen maar die nu nog revalideren of restverschijnselen hebben. Maar wie bepaald of iemand ‘dor hout’ is? En is het niet juist een teken van beschaving dat je goed voor alle mensen die bij die maatschappij horen zorgt? Ongeacht leeftijd, ongeacht geloof, geslacht, 100% gezond of beperkt door een geestelijke of lichamelijke beperking? Is dát niet juist een teken van beschaving?
En ja, natuurlijk is het verschrikkelijk voor alle culturele instellingen, voor de horeca, voor zzp’ers, voor andere bedrijven en alle anderen die getroffen worden door corona. Gelukkig zijn er regelingen. Opmerkingen als ‘dat die niet toereikend zijn’ die snap ik (soms) best, maar ik kan er ook niet zoveel mee. Voor zover ik weet is ons land toch een van de landen die het meeste geld pompt in alle sectoren die getroffen zijn. (Regelingen waar overigens ook weer op grote wijze misbruik van gemaakt wordt, maar dat terzijde.) En mocht het dan nog steeds moeilijk zijn ga tijdelijk elders aan de slag. Zoals bijvoorbeeld mijn vriendin van mij die haar eigen reisbureau(tje) had en die nu al weer geruime tijd bijspringt bij de GGD. Waar een wil is is een weg. Toch?
Al die boze mensen steeds, daar word ik dan weer boos van. En verdrietig. Want ondanks alle restricties en ondanks al het ‘gewiebel’ van het kabinet hebben we het nog steeds hartstikke goed. Toch? De meesten van ons zeker. En ja, ik baal ook van al de maatregelen en ja, ik baal er ook van als ik de meiden weer moet teleurstellen en ja, ik wil ook weer een keer naar het theater, naar het restaurant en naar de stad en ja, ja, ja ik wil ook weer gewoon naar het werk … Maar dat kan niet. Nog niet. En ja, dat vaccineren gaat me niet snel genoeg, maar jemig wat voor nut heeft het om daar eindeloos op te wijzen. Het geeft alleen maar meer weerstand.
Ben ik een schaap? Een klakkeloze volger? Maakt het uit wat ik ben? Nee toch? En als ik dan iets ben, dan graag zo’n zachte stem want dat past mij het beste.
Mmmm, ik merk dat ik weer ‘ns in herhaling val. Al probeer ik er niet al te veel over te bloggen, soms ontkom je er niet aan.
Want waar ik het eigenlijk over wilde hebben is het feit dat het al bijna een jaar geleden is dat mijn schoonvader overleed. Mr. T. is erg bezig met alles wat er een jaar geleden gebeurd is, hij is een beetje zoekende en stillekes. Hij herdenkt momenteel. En dat is goed. Na dit jaar zal het beter gaan. In alle opzichten. Daar ben ik van overtuigd.
Waarom moet Corona herdacht worden.
Heel kort door de bocht klinkt dit.
Maar er zijn pandemieën en epidemieën geweest die ook niet herdacht worden, of ben ik nu fout?
Tuurlijk ben je niet fout. Iedereen mag vinden wat hij/zij wil.
Het is zo dat in onze gemeente heel veel mensen geraakt zijn. En er zijn heel veel verzoeken binnengekomen van mensen die het op prijs zouden stellen om aandacht hieraan te besteden. Ik plaats overigens ‘herdenken’ ook niet voor niets tussen haakjes. Het is in dit geval ‘aandacht besteden aan’ en mensen een plek bieden voor hun verdriet. Net zoals bijvoorbeeld het herdenkingsbos voor MH17, het vlinderboek in Oss of plekken waar overleden kinderen herdacht kunnen worden.
Het wordt ook geen jaarlijks terugkerend iets.
Dankjewel!!!
Een jaar… mijn nichtje is nu 2 jaar en is dus al de helft van haar leven in quarantaine. Als zij binnen komt na het spelen gaat ze eerst haar handen wassen, voor haar is dit normaal.
Goh. Een jaar alweer. Een jaar mijn collega’s niet gezien. Een jaar niet met de trein. Vooral al een jaar mijn moeder geen kus meer gegeven. Ja, ze is dor hout. Maar ik wil haar nog niet missen. Krankzinnige tijden. Ik, met mijn Brabantse roots, vertelde jullie verhaal hier in Noord Holland tegen iedereen die riep ‘dat het maar een griepje was’. Het maakte indruk.
Pas goed op elkaar in deze rare week.
Veel sterkte
Achja even van baan wisselen is zo makkelijk als je een opleiding zorg hebt liggen of het kan betalen. Even realistisch blijven he ze hebben geschoolde mensen nodig, mensen met ervaring want er is dankzij onze regering al jaren geen geld voor scholing.
Ik herinner me nog hoe het ging toen met je. Toen jij die ellende had had de helfr van het land nog amper wat in de gaten.
Helaas is corona niet alleen doden. Een vriendin van me kan niet naar buiten jong maar ziek, ik heb haar huis nog niet gezien van binnen ik ga er niet zitten eten. Dat risico durf ik niet te nemen.
Kinderen groeien op met een jaar corona hebben niet alleen achterstanden maar ook een jaar van weinig contacten. Die missen veel meer dan een volwassene die na kan denken.
Ze hebben niet alleen geschoolde mensen nodig hoor. Mijn vriendin is er nu gastvrouw. Ik heb het meer over over bijspringen.
Wat naar voor je vriendin. 😞
Je blog over je/jullie gemis herinner ik me goed. Het heeft veel impact op je leven.
De term “dor hout” is misplaatst en arrogant.
Al zóu je een schaap zijn, dat mag toch? Dat maakt je als mens niet minder waardevol. Je bent goed zoals je bent!
Sterkte en lieve groet.
Een jaar alweer. Time flies. Zelfs wanneer je wereld ineens zoveel kleiner is.
Sterkte de komende tijd.
Het is absoluut een jaar vol met verdriet voor veel mensen. Mensen die nog steeds revalideren na corona, mensen die dierbaren verloren zijn. Heel erg heftig.
Toch denk ik wel dat er naar meer moet worden gekeken dan alleen corona. Er zijn mensen die zichzelf zwaar in de schulden werken doordat hun bedrijf over de kop gaat, mensen die dakloos raken, mensen die pas veel te laat een diagnose krijgen en dan meteen uitbehandeld zijn, mensen die geen uitweg meer zien en zichzelf van het leven beroven, zelfs kinderen van basisschool leeftijd die bij hun ouders aangeven maar liever dood te willen.
Als doktersassistente zie ik heel duidelijk hoe mensen echt kunnen lijden onder de maatregelen.
Uiteraard heb ik hier ook niet een oplossing voor, maar ik denk wel dat het heel belangrijk is om hier ook oog voor te hebben.
Helemaal mee eens, maar hoe we dat dan aan moeten pakken? Ik ben blij dat ik dat soort overwegingen niet hoef te maken. Er zullen altijd mensen geraakt worden.
Inderdaad ben ik ook heel blij dat ik dit soort beslissingen niet hoef te nemen.
Dat is een rare ‘verjaardag’ inderdaad… Dat er al een jaar voorbij is sinds het overlijden van je schoonvader. Ik herinner me je blogposts van toen nog goed.
Hou vol! ❤
Niet voor te stellen dat we nu al een jaar met deze pandemie bezig zijn. Ik ging er vorig jaar vanuit dat het met een half jaar wel klaar zou zijn, maar we zitten er nog steeds middenin en het einde is nog niet in zicht. Ik kan me voorstellen dat deze tijd weer heftige emoties oproept.. Sterkte en ik hoop dat je het een plaats kunt geven.
Dat jaar is inderdaad omgevlogen en ja , er gingen dingen goed en er gingen dingen fout, we zijn er nog niet dat is eigenlijk genoeg om op te merken.
Maar natuurlijk is er een lang rouwproces als het een naast familielid betreft, het rouwen werd zeker niét makkelijker door de contactbeperkingen al gold dat natuurlijk ook bij niet corona gerelateerde rouwperiodes, quarantaine maatregelen zoals bij jullie verzwaren dat dan nog eens.
Zo heftig herinner me nog goed jullie verhaal. Het gemis blijft voor allen en altijd.
Ongelofelijk dat het al een jaar geleden is. En ja.. de tijd vliegt voorbij. Ook al doen we amper wat, lees: geen afspraken, geen bezoek en niet op bezoek… gaat de tijd vreselijk snel.
En ik ben het helemaal met je eens. Ik heb ook 2 familieleden verloren en weet van nog een overlijden en een aantal die ziek zijn geweest en nog steeds niet in orde zijn. Een van mijn buurvrouwen is een 5G tegenstander en volgens haar is dat de schuld van alle ellende. Maar corona doet ze niet aan… grrrr … tis een lieverd, maar daar praat ik met haar echt niet meer over. Mooi verwoord hoor!
Ik weet nog goed dat we – ruim – een jaar geleden op vakantie in Oostenrijk aan kennissen aldaar vertelden dat ‘bei uns zuhause’ de eerste C-patiënt van Noordrijn-Westfalen was opgenomen op de IC. Inmiddels ‘ken’ ik heel wat mensen die Corona hebben gehad, waaronder mijn man. Hij heeft het gehad zonder dat hij het wist. Nu gloort gelukkig steeds meer licht aan het einde van die lange, lange tunnel, maar dat gaat voor sommigen niet snel genoeg.
Zo heftig om te lezen. Vooral ook omdat het (terwijl ik echt geen uren reizen bij je vandaan woon) hier zo totaal anders was. Bijna onvoorstelbaar voor ons hier wat jullie hebben meegemaakt.
Heel veel sterkte deze dagen van herinneringen!