Afscheid

Al weer een tijdje geleden schreef ik over de vier boeken in de Clifton-serie die ik aan het lezen was en dat ik een beetje twijfelde of ik de resterende drie ook meteen zou lezen. Nou dat deed ik dus wel en ik moet zeggen: ik neem met pijn in het hard afscheid van Harry, Emma, Giles, Karin, Seb, Samantha, Jessica en zelfs van lady Virginia. Wat een prachtige serie!!! Lees ze. En heus: lees ze gewoon allemaal achter elkaar. Het zou mij verbazen als je deze twee families niet in je hart sluit.

Deel 5 → De wegen van de macht

Harry Clifton probeert zijn naam als gevierd auteur in te zetten om een door Stalin verbannen Russische schrijver te redden, maar riskeert daarmee wel zijn leven. Zijn vrouw Emma heeft haar handen vol aan haar eigen problemen: de raad van bestuur van Barrington Shipping is op zoek naar een zondebok voor een financieel drama, en haar aartsrivale Lady Virginia Fenwick zet alles op alles om haar onderuit te halen. Harry en Emma’s zoon Sebastian lijkt het voor de wind te gaan: zijn ster als bankier is rijzende en hij staat op het punt te trouwen met een rijke Amerikaanse. Maar dan duikt Adrian Sloane weer op, en verblind door jaloezie op Sebastians succes schuwt hij geen enkel middel om hem het leven onmogelijk te maken.

Deel 6 → Als de tijd daar is

Harry Clifton blijft de degens kruisen met de Russische grootmachten om de schrijver Babakov vrij te krijgen, maar een onverwachte gebeurtenis zet alles op zijn kop. In de onrust die ontstaat worstelt Giles Barrington met de vraag of hij de politieke arena moet verlaten. Ook het bankwezen krijgt klappen te verduren, en Sebastian Clifton wordt nog steeds op alle mogelijke manieren dwars gezeten door zijn rivalen. Bovendien verliest hij zijn hart aan een beeldschoon Indiaas meisje, maar haar ouders hebben heel andere plannen…

Deel 7 → Het einde van een tijdperk

Het leven lacht Harry en Emma Clifton eindelijk toe: Harry is bezig een boek te schrijven dat zijn magnum opus lijkt te worden, en Emma krijgt van niemand minder dan Margaret Thatcher een wel heel aantrekkelijk aanbod voor een nieuwe baan. Ook met hun zoon Sebastian en zijn vrouw Samantha gaat het goed, hoewel hun eeuwige rivale Lady Virginia nog steeds alles op alles zet om de familie een hak te zetten. Maar dan gebeurt er iets dramatisch dat het leven van de hele Clifton-familie op zijn kop zet…

Potjeverdikkeme, wat heb ik genoten van de vertelkunst van Jeffrey Archer. Dankzij hem vertoefde ik ereadertechnisch gezien een aantal weken in heerlijke sferen.
 
Maar goed: nu is er weer tijd voor nieuwe boeken. En ook daar kijk ik naar uit!

Sorry?

Ik vind het zo jammer dat er op dit plakkaat ‘sorry’ staat. Want volgens mij is dat helemaal nergens voor nodig.

Het is een van de dingen die ik toejuich, bermen die veel en veel minder gemaaid worden waardoor bloemen alle kans hebben om te gaan bloeien. Waardoor de bijtjes (en nog heel veel beestjes meer) inderdaad ‘businessclass’ hebben.

En al is de lente laat dit jaar, gisteren tijdens mijn wandeling zag ik onderstaande klaprozenpracht (en een enkele korenbloem die ik zo mogelijk nog mooierderder vind).

Wat is jouw favoriete ‘wilde’ bloem?

Douze points

Saar is helemaal van het songfestival! Ze vindt het een geweldig festijn en houdt van alles bij, tot en met de bookmakers aan toe. Ze heeft een of andere app gedownload en tijdens de afleveringen van afgelopen dinsdag en donderdag vermaakte ze ons met haar reacties en commentaar.

Helaas kijkt ze vanavond bij haar nichtje, dus moeten we het zonder dat enthousiasme doen. Haar favorieten zijn Frankrijk en Zwitserland en ik moet zeggen dat ik Frankrijk wel heel mooi vind!

Zwitserland vind ik trouwens ook mooi, maar ik vond de performance eromheen maar matig. Dus wat mij betreft: douze point pour La France.

Ik heb niet heel veel met het Songfestival moet ik zeggen, maar ik vind het toch wel heel erg tof dat het in Nederland is. En daarbij: het geeft ook heel veel positieve energie al die blije mensen en al die muziek. Dat had ik pas ook met het concert van The Steamers tijdens Koningsdag. Heerlijk muziek!

Ga jij vanavond kijken of heb je gekeken? En wie vond jij het beste?

2×15

Op Hemelvaartsdag trokken Mr. T., Ova en ik de wandelschoenen aan en wandelden we in Berg en Dal en omgeving. Deze route liepen Mr. T. en ik al ‘ns eerder maar toen in de winter. Het was toen grauw en mistig, dus toen zeiden we al dat we keer terug wilden.

Je vraagt je misschien af waarom Saar niet meeging? Nou, die had leukere dingen te doen. Zij mocht een paar dagen met een vriendinnetje mee naar de kust. Haar vriendin is een echte surfdame en Saar mocht mee om ‘ervan te proeven’.

En je vraagt je misschien ook af waarom Ova niet iets leuks ging doen met Haar Lief op zo’n vrije dag?

Nou Ova Haar Lief zat toen al een dikke week in quarantaine na een positieve test. Een vriend van hem testte positief en een paar dagen later bleek dat Haar Lief ook positief was. Gelukkig zag Ova hem, toevallig, in die dagen maar één keer.

Maar ze moest wel een test doen na vijf dagen en die bleek gelukkig negatief.

Uiteindelijk heeft Haar Lief ruim twee weken op z’n slaapkamer doorgebracht. Hij is niet heel ziek geweest, maar bleef wel hoesten. Dat doet hij nu nog, maar volgens de GGD is dat nu dan een ‘post virale hoest’ en dat heeft niets meer met corona te maken gelukkig.

Gisteren kwam trouwens het verlossende appje: hij mocht van de GGD uit quarantaine. Ik moet zeggen: voor Ova is zo’n lange gedwongen afstand behoorlijk pittig. En dat gold voor Haar Lief eveneens. Jemig: 2½ week op je slaapkamer, ik geef het je te doen. En ik vraag me stiekem ook af hoeveel mensen dat daadwerkelijk doen als ze positief getest zijn.

Maar wat is dit toch een prachtige wandeling. Die af en toe ook behoorlijk pittig is door het klimmen en dalen.

Maar daarmee was het een heel goede training voor Ova. In de zomer is het namelijk de bedoeling dat ze met drie vriendinnen op wandelvakantie gaat in Oostenrijk. Wat trainingskilometers zijn dan niet verkeerd natuurlijk.

Het was prima wandelweer. Niet te warm en niet te koud en met blauwe luchten.

Wat is het toch fijn dat er weer een terrasje gepakt kan worden! Op het eerste terrasje genoten we van koffie (en cola) en appeltaart met slagroom.

Bij mij op het werk hebben we op het intranet een groep met wandelaars. Elke week is er een foto-wandel-opdracht waarmee je een prijsje kunt winnen. Ik won laatst in de categorie ‘oranje’ toen ik een foto van de zwanen plaatste. Die vogels hebben tenslotte een oranje snavel nietwaar? Al denk ik eigenlijk dat ze die week foto’s verwachtten van oranje-activiteiten rondom Koningsdag.

De opdracht van vorige week was: maak een foto van een hek. Nou, dat deed ik dus maar even.

‘Laat vriendschap heelen, wat grenzen deelen’. Een prachtige quote nietwaar?

En toen we klaar waren was het wederom goed toeven op een terrasje. Heerlijk zo’n blondje. Mr. T. is dan eigenlijk altijd de pineut Bob.


De tweede wandeling was de volgende dag en die was ook ongeveer 15 kilometer en deze liepen Mr. T. en ik samen.

Dit keer reden we richting Ouddorp want we moesten Saar natuurlijk op gaan halen. En ik dacht, als we dan toch zover moeten rijden, dan moeten we het aangename maar even met het nuttige verenigen.

Ik heb route.nl gedownload op mijn telefoon en daar het enorme bedrag van € 9,99 per jaar in gestoken. En wat krijg je daar dan voor terug? Nou een heleboel!

Zo staan er al vele routes op die app. Maar het leuke is dat je via het knooppuntensysteem zowel wandelroutes als fietsroutes kunt maken én kunt bewaren.

En daarvan heb ik al veelvuldig gebruik gemaakt.

Na bijna 2 uur in de auto is het eerst even heel lekker vis eten bij Hameeteman. Jemig wat een lekker broodje makreel was dat. En het is natuurlijk ook heel fijn als je daar gewoon even naar de wc kunt.

We verbaasden ons over de drukte in het centrum van Ouddorp. Dat waren we niet meer echt gewend. Het is wel een schattig centrumpje trouwens, maar gelukkig leidde onze route ons al snel de stilte in.

We hebben heerlijk gewandeld en ook nu weer was het prima weer. En oh de zee, de zee: ik houd ervan. Of nou ja, ik houd vooral van het strand als het leeg is. Heerlijk! En wat een breed strand heeft Goerree-Overflakkee.

Een paar weken geleden kocht ik nieuwe wandelschoenen en ik heb nog nooit zo’n fijne schoenen gehad. Wat lopen deze zaaaaaaalig. En geen een blaar, ook dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het is even een investering, maar ja, een hobby mag wel wat kosten. Al moet ik zeggen: mijn vorige schoenen had ik sinds augustus en daar was het profiel al zo ongeveer helemaal verdwenen. Tja, je bent een wandelaar of je bent het niet.

Een behoorlijk deel van de wandeling leidde ons door een heel mooi natuurgebied. Wat een rust daar. En alles zo fris groen!

Het voordeel voor mannen is dat ze overal hun dingetje kunnen doen, eigenlijk is dat best een beetje jaloersmakend. Dus toen we rond waren was ik toch maar wat blij dat we weer bij die viswinkel waren. De koffie was lekker en de sanitaire stop idem dito.

Toen we weer bij de auto waren reden we richting het Grevelingenmeer waar we Saar op konden halen. En zij had drie geweldige dagen gehad al gelooft ze niet dat ze een echt surftalent zal worden.

Het waren twee heerlijke dagen. En ook al ben ik een fanatieke wandelaar ik moet er toch echt niet aan denken om mee te doen aan de Nijmeegse vierdaagse. Dan loop je dus 40 kilometer per dag in een grote mensenmassa. Nu liepen we er 30 in twee dagen in de heerlijke rust!

De Deventer Mediazaak

Ik luisterde een tijdje geleden de podcast ‘De Deventer Mediazaak‘ en dat vond ik best een bijzondere podcast.

De Deventer Mediazaak is een zesdelige podcastserie over hoe de Deventer moordzaak ontaardt in een mediazaak. Van verslaggeving en waarheidsvinding via infotainment naar een hetze. Feit en fictie gaan een eigen leven leiden en er vallen meer slachtoffers dan alleen de vermoorde weduwe. Journalisten, redacteuren van talkshows, opiniemakers, BN’ers en andere betrokkenen vertellen hoe ze onderdeel werden van deze mediadynamiek.

Podcastmaker Annegriet Wietsma borduurt daarmee voort op het boek De Deventer Moordzaak; het complot ontrafeld van journalist Bas Haan. In de podcast is een belangrijke rol weggelegd voor Michael de Jong, die door de media verdacht werd gemaakt en bestempeld als ‘de klusjesman’. Hij vertelt hoe de affaire zijn leven tot op de dag van vandaag bepaalt.


Laat ik beginnen met te melden dat ik de hele moordzaak rondom de moord op mevrouw Wittenberg (waarom noemt men haar steeds ‘de weduwe Wittenberg’?) niet echt goed gevolgd heb. Ik was toen net een paar weken moeder en had mijn prioriteiten elders liggen zeg maar.

Maar goed, af en toe pik je wel wat op. Over Ernest Louwes natuurlijk, over de klusjesman, maar vooral over de bemoeienis van Maurice de Hond. En als ik heel eerlijk ben heb ik De Hond niet bepaald hoog zitten. Die man bemoeit zich werkelijk overal mee. Verschrikkelijk vind ik dat. Ik heb niet snel echt een hekel aan mensen, maar Maurice … brrr. Het lijkt me een akelig mannetje. Peilingen van De Hond: blergh. Bemoeienis met onderwijssystemen: blergh. Maar vooral zijn continue bemoeienis met de coronapandemie vind ik ergerlijk en ondermijnend.

Hoe De Hond zich vastbijt in deze zaak vind ik heel bijzonder. Aan de ene kant is die vastberadenheid misschien zelfs te prijzen, maar aan de andere kant zo rücksichtslos en niets ontziend richting de, in zijn ogen, schuldige klusjesman. Ik vind het verschrikkelijk dat dat zomaar kan en mag in dit land. Dus dat hij de onschuld van Louwes probeert te bewijzen is misschien te begrijpen, maar ik vind dat hij veel te ver gaat door een ander te beschuldigen. Hij heeft, als ik de podcast mag geloven, het leven van Michaël de Jong compleet kapot gemaakt.

Enfin: eigenlijk wil ik het daar niet eens over hebben. Wat ik vooral heel bijzonder en ook wel beangstigend vond aan deze podcast is de kracht van indoctrinatie, (opnieuw) de macht van de media, het geld, hoe gek je mensen kunt krijgen, hoe je hen voor hun karretje kunt spannen en al die dingen meer.

Ik heb deze podcast met veel interesse geluisterd en mijn eindconclusie  is trouwens dat De Hond zich echt, diep, diep, diep moet schamen voor wat hij heeft aangericht. Ik realiseer me best dat ieder zijn eigen waarheid heeft, maar ik vind niet dat die ten koste van anderen mag gaan. En daar doet onderstaand artikel, waar ongetwijfeld ook weer een kern van waarheid inzet niets aan af.

Wachtwoord

Ik begrijp van een aantal mensen dat ze niet in dit beveiligde logje kunnen en da’s eigenlijk heel erg jammer.

Want daarin staat een link naar de film die wij voor dodenherdenking maakten en die film die vind ik, oprecht, heel erg mooi, interessant en indrukwekkend geworden. En het liefst heb ik dat zoveel mogelijk mensen de film zien dus deel ik hem graag met jullie. Maar dan wel dus achter het slotje.

Het wachtwoord is trouwens gewoon helemaal zoals ze altijd zijn. Dus ik weet niet wat er misgaat. Misschien was er een tijdelijke storing. Maar mocht je de film heel graag willen zien, laat het dan hieronder even weten. Dan mail ik je wel een linkje.

4 en 5 mei

Ik heb het erg druk met 4 mei (in veel mindere mate met 5 mei) en het wordt ook dit jaar weer erg bijzonder. Daar ga ik nog over bloggen zodra dat kan.

Voor nu wil ik het hierbij laten:

Wat doe jij eigenlijk op 4 mei? En op 5 mei?

Clifton

Ach jemig, ik heb gewoon al drie weken geen ‘gelezen-logje‘ meer geplaatst. En het is niet zo dat ik niet lees! Zeker wel. Ik ben namelijk volledig en compleet verslaafd geraakt aan de Clifton-serie van Jeffrey Archer. Al moet ik wel zeggen dat de boeken 1 en 2 echt fantastisch, geweldig, subliem waren en dat nummer 3 en 4 toch wel wat minder zijn. Maar dat neemt niet weg dat ik de boeken gewoon wil lezen. Alle zeven, dus ik heb nog wel een tijdje te gaan.

De serie begint met ‘De tijd zal het leren‘ waarin we kennis maken met de jonge Harry en Giles, hun ouders en andere belangrijke personages.

‘Ik kreeg te horen dat mijn vader was gesneuveld in de oorlog.’ Zo begint in 1920 het epische levensverhaal van Harry Clifton. Harry, de zoon van een havenarbeider in Bristol, heeft zijn vader nooit gekend. De verwachting is dat ook Harry een toekomst op de werf wacht, maar dankzij een opmerkelijke gave wordt hij toegelaten tot een exclusieve jongensschool, waardoor zijn leven onomkeerbaar verandert.

Als Harry een volwassen man is, komt hij er eindelijk achter hoe zijn vader echt aan zijn einde kwam. De verschrikkelijke waarheid leidt Harry naar een volgende vraag: was Arthur Clifton eigenlijk wel zijn vader? Is hij het kind van een arme havenwerker, of is hij de oudste zoon van de erfgenaam van een scheepsimperium.

In deel twee volgen we Harry en Giles verder. In ‘Van vader op zoon‘ speelt de Tweede Wereldoorlog een rol. Giles gaat het leger in en Harry raakt in de problemen.

Vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog neemt Harry Clifton dienst bij de marine om te ontsnappen aan de familiegeheimen en zijn teleurstelling dat hij nooit met Emma Barrington zal kunnen trouwen. Bij een schermutseling met de Duitsers op de Atlantische Oceaan wordt zijn schip tot zinken gebracht en slechts een handjevol overlevenden wordt opgepikt door een Amerikaans cruiseschip. Als Tom Bradshaw, een van Harry’s officieren, diezelfde nacht alsnog sterft, grijpt Harry zijn kans en neemt diens identiteit aan. Bij aankomst in New York beseft Harry dat hij een grote fout heeft gemaakt. De problemen die Tom Bradshaw bij zijn vertrek achterliet, konden wel eens veel groter zijn dan die van hemzelf, en Harry heeft geen enkele mogelijkheid meer zijn ware identiteit te bewijzen.

Zoals het toch wel vaker gaat met series, deel 3 ‘Een goed bewaard geheim‘ is een wat minder krachtig boek wat mij betreft. Maar nog steeds zeer de moeite waard. Harry en Giles zijn nog steeds goede vrienden, er verschijnen nieuwe vrienden en vijanden op het toneel, er sterven mensen, er gebeurt van alles. Gewoon heerlijk leesvoer.

In 1957 krijgt Sebastian Clifton een beurs voor Cambridge, en daarmee zet een nieuwe generatie Cliftons de familiesaga voort. Nadat Sebastian van school wordt gestuurd, raakt hij tegen wil en dank verstrikt in een internationale kunstzwendel rond een standbeeld van Rodin dat veel meer waard is dan het kost op de veiling. Wordt hij nu miljonair? Kan hij weer naar Cambridge? Is zijn leven in gevaar?

En dan hebben we daar deel 4 ‘Een gewaarschuwd mens‘. Ik ben momenteel halverwege in dit boek.

De zestiger jaren zijn voor de families Clifton en Barrington een roerige tijd. De geadopteerde dochter van Harry en Emma wil trouwen, maar iemand fluistert haar aanstaande schoonmoeder giftige roddels in… Ook in zaken zit het niet altijd mee: er zijn kapers op de kust die het bestuur van het familiebedrijf naar zich toe proberen te trekken. Er ontspint zich een spannende strijd vol wraak, blinde ambitie en verraad.

Ook weer een tof boek al is het momenteel wel heel veel over het bedrijf en dat vind ik iets minder interessant. Maar nogmaals: heel fijne en sympathieke hoofdpersonen en uiteraard heel gemene en doortrapte vijanden.

Na dit boek kan ik nog wel even vooruit. Maar of ik hierna de drie volgende boeken ook meteen ga lezen net als toen met de boeken met Helen Grace in de hoofdrol dat weet ik nog niet.

Eigenlijk is het wel handig om aan een serie te beginnen als alle boeken al verschenen zijn want ik wacht inmiddels al weer bijna zeven jaar op deel 9 van deze fantastische serie.

Ken jij deze serie? Heb je ze gelezen? Houd je überhaupt van het lezen van series? En zo ja, welke serie kun je me aanraden?