In maart/april 2020 was ik, naast het feit dat corona er hier in het gezin/de familie en de regio inhakte als een bom, best optimistisch. Wat een saamhorigheid was er! En wie weet zou al deze ellende toch ook nog goede dingen voortbrengen.
Van dat optimisme is helaas niet heel veel meer over. Wat zijn mensen hardleers! Ik geloof dus niet dat er echt veel zal veranderen, zelfs de files nemen alweer toe …
Maar toch: welke dingen van de afgelopen tijd zou jij willen behouden?
Ik hoop dat we het normaal gaan vinden dat iemand met klachten thuis blijft. Niet ‘doorbikkelen’ en alle collega’s aansteken, maar gewoon thuis uitzieken.
Daarbij vind ik het fijn om bij veel bedrijven op afspraak te kunnen komen, dit geeft mij veel meer rust en ik weet dat het personeel tijd voor me heeft.
Ik heb mezelf beloofd dat ik niet meer terug ga naar dat gezoen met jan en alleman. Niet met vriendinnen en niet met familie, behalve met mijn moeder, manlief en kinderen. Daarnaast begin ik er echt niet meer aan. Ben bang dat dit nog wel wat discussie met vriendinnen gaat opleveren maar ik ga het echt niet meer doen. En die ruimte op terrassen wil ik ook graag zo houden. Heerlijk om niet 10 cm van het volgende tafeltje te hoeven zitten.
Nou als het aan mij lag, nemen we bijna alles mee wat er in dat artikel staat!
Nee, ik hoef zeker niet meteen iedereen af te lebberen bij een begroeting, een hand geven is ook goed, maar wat ik wel mis is even een knuffel geven aan een collega, die een slecht nieuws telefoontje kreeg.
Ik hoor veel positieve geluiden over thuiswerken, ik denk dat dit verschilt per persoon, want ik zag mijn vriend steeds depressiever worden vanwege het gemis van persoonlijk contact met collega’s, met hem gaat het weer veel beter nu hij twee keer per week naar kantoor kan.
Heel erg leuk om te lezen dit!
Wat ik overigens echt niet wil behouden zijn de mondkapjes! Dat is niet de vraag, maar dat wilde ik toch even kwijt.
Verder ben ik bang dat we toch wel weer redelijk terug naar normaal gaan. De saamhorigheid is alweer ver te zoeken inmiddels, dat vind ik wel heel erg jammer.
Dat zoenen hoeft voor mij ook niet meer, alleen intimi dan. Als het maar niet vervangen wordt door die rare elleboogstoot. Niet eens vaak gedaan, ik vind je hand op je hart leggen veel mooier!
Ik vind die elleboogstoot ook zo raar, dan kom je toch dichter bij elkaar dan de bedoeling is volgens mij.
Meer thuiswerken, niet iedereen meer zoenen na een eerste kennismaking (ik zoen mijn geliefden wel, maar laten we elkaar maar gewoon lekker zonder al dat zoenen begroeten), iets verder uit elkaar in een restaurant vind ik ook wel fijn eigenlijk… Tja, al met al omarm ik de rust, dus… laten we vooral blijven nadenken of we er echt wel op uit móeten!
Ik ben vorige week voor het eerst weer uit eten geweest (met verkering, zijn zus en zwager). Het was leuk, hoor. Maar ik dacht wel “Oké, ik heb dit dus niet gemist”. Ik vind het thuis net zo gezellig. De hele lockdown beviel mij prima. Maar ik heb ook altijd al geweten dat ik een prima kluizenaar zou zijn.
Gewoon lekker terug naar het ouder normaal, als er veel dingen zijn die wilt veranderen was je zélf verkeerd bezig. Ik mis , of meer héb veel dingen gemist het afgelopen jaar.
Die drie zoenen mogen van mij wegblijven, en ook het handenschudden ter begroeting. Was toch eigenlijk vies … Het rustig wachten op een tafeltje op een terras of in restaurant vind ik ook prettig, en ook dat een tafeltje iedere keer wordt schoongemaakt. Afspraak maken voor (nuchter) bloedprikken in het ziekenhuis mag ook blijven
Ik heb het laatste jaar wat geleerd over de mens en omdat ik sinds februari 2020 niet meer verkouden ben geweest hou ik die anderhalve meter er lekker in.
De zoenen gaan eruit, de rust en het thuiswerken blijven erin en ik hoop (maar ben er bang voor) dat vakantie ‘vieren’ in eigen tuin/balkon/stad wat meer genormaliseerd wordt.
Die drie zoenen hoeven voor mij ook niet meer.
Wat ik ook fijn vind is dat de wachtkamers bij de huisarts, tandarts en in het ziekenhuis niet meer zo vol zitten.
Wat grappig. We plaatsen op dezelfde dag een totaal verschillend bericht met ongeveer dezelfde strekking. Ook ik hoopte dat de ellende veel goeds zou voortbrengen. Helaas wat zijn we hardleers. Ik hoorde twee moeders op het schoolplein ‘opscheppen’ over hoe zij de GGD ‘belaagd’ hadden. Zij moesten de prik hebben, want zij moesten met het vliegtuig naar Italië… Ik ben dan licht verbijsterd. Leuk deze reacties te lezen. Ik zelf schaf in ieder geval het zoenen af en ga minder naar vergaderingen. De helft mag van mij digitaal.
Wat leuk om te lezen, al die meningen.
Het niet meer zoenen ter begroeting. Wat fijn dat het gelebber op elkaars wangen gestopt is.
Ik mis wel het geven van een hand als je met iemand kennismaakt, feliciteert of condoleert. Zonder hand te geven voelt dat toch wat vreemd.