Terwijl Parijs sliep

Laatst las ik ‘Terwijl Parijs sliep‘ van Ruth Druart’. Waar gaat dit boek over?

Parijs, 1944. Het leven van een jonge vrouw neemt een afschuwelijke wending als ze op een dag van haar bed wordt gelicht. Ze wordt op transport gezet naar Auschwitz. Op het perron neemt ze een levensbepalende beslissing: in haar wanhoop geeft ze haar zoontje, een baby nog, weg aan een wildvreemde man.

Santa Cruz, 1953. Jean-Luc heeft met veel moeite het verleden achter zich gelaten. Getekend door de nazibezetting van Parijs en zijn werk langs de spoorlijnen, waar hij getuige was van de gruwelijkheden die de Duitsers aanrichtten, ontvluchtte hij na de Tweede Wereldoorlog Frankrijk om samen met zijn vrouw en aangenomen zoontje een nieuw leven te beginnen in de Verenigde Staten. Dan wordt op een dag zijn ergste angst werkelijkheid en klopt het verleden volkomen onverwacht op zijn deur.

Wow, wat een mooi boek toch weer. De verhaallijn van 1944 en de verhaallijn van 1953 zijn allebei buitengewoon mooi en goed uitgewerkt. Ik kon me, raar maar waar, buitengewoon goed inleven in beide vrouwen terwijl ik natuurlijk op geen enkele manier iets gelijksoortigs meegemaakt heb. En ook hoe Sam denkt en doet is precies kloppend volgens mij. Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen.

Het gedicht hieronder is de afsluiting van het boek en vind ik ook echt heel erg mooi. Ik zou zeggen: lezen dit boek!

Gedicht voor een geadopteerd kind
Geen bloed van mijn bloed
Of bot van mijn bot
Maar toch, wonderbaarlijk genoeg,
Van mij

Vergeet nooit
Ook maar één moment,
Dat je niet groeide onder mijn hart
Maar erin

Anoniem

6 gedachten over “Terwijl Parijs sliep

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *