Kruis

Dit kruis, deze plek. Het zegt alles. Voor mij persoonlijk althans. Elke week wandel ik minstens één keer langs dit kruis en dan sta ik altijd even stil bij Newman, Hollis en Huggins. Vandaag precies 77 jaar geleden kwamen deze drie mannen om door oorlogsgeweld terwijl zij streden voor de vrijheid van mijn opa’s en oma’s, mijn pasgeboren vader en mijn schoonouders. En daarmee streden ze (indirect) voor mijn, voor onze vrijheid.

Vanuit mijn werk ben ik intensief betrokken bij het vieren en herdenken en ik kan mij geen mooier en belangrijker werk voorstellen. Het is betekenisvol werk, vind ik. Al maakt de tijd waarin we leven dat het soms lijkt alsof het weinig zin heeft. En dat vind ik heel erg. Dat gevoel wil ik vandaag met jullie delen, al lijkt dat soms zo nutteloos. Of zo belerend. En zo ‘eng’ ook. Dit soort posts kunnen immers een boel gezeik met zich meebrengen. Maar hé, van die vrijheid van meningsuiting (al zoekt men wat dat betreft te vaak het randje op, of nog verder) mag iedereen gebruik maken, dus waarom zou ik het dan laten?

In verband met de viering van 77 jaar Operatie Market Garden heb ik de eer gehad een aantal dagen intensief op te trekken met vier militairen van de 101ste Airborne Division. Van deze divisie vochten 77 jaar geleden talloze soldaten hier in de omgeving. Velen keerden nooit terug.

Het raakte me hoe deze heren naar hun voorgangers keken: zeer respectvol en buitengewoon geïnteresseerd in de militaire geschiedenis. Het raakte me ook hoe zij, actieve militairen, in het leven staan. Hoe zij, ondanks de vele beste stuurlui aan wal, onverstoorbaar (althans zo lijkt het) voor hun keuzes staan. Hoe zij, gestuurd door politici en vaak met veel kritiek, hun werk doen. Vaak kritiek van mensen die géén idee hebben (dit geldt natuurlijk evenzeer voor onze eigen militairen en veteranen).

Ik ben heel erg van het leven en laten leven, maar ik ben ook van het zien van het grote verhaal en de verbanden die er zijn. Ik kan niets met mensen die roepen om het roepen, die zich niet willen verdiepen in achtergronden, die klakkeloos achter de grootste schreeuwer aanlopen. Ik kan niets met mensen die veroordelen, met de ruwe toon die veel mensen inmiddels gebruiken. Met polarisatie, met niet in de spiegel willen kijken, met ikke ikke ikke, met de manier waarop het debat gevoerd wordt.

Uiteraard is niets menselijks mij vreemd, zelf ben ik ook niet altijd even aardig of genuanceerd. Ha, bij lange na niet. Maar c’est le ton qui fait la musique is het niet? En daar mankeert het vaak aan en dat vind ik echt heel erg. Voor iedereen, voor jong en oud en voor de generaties die nog komen. Het kan toch niet zo zijn dat we een boos en nors land worden? Het kan toch niet zo zijn dat we het oké vinden dat we de ander continu de maat nemen zonder naar onze eigen rol te kijken?

Ik realiseer me donders goed dat deze woorden hier zwart op wit staan te staan. Dat ik ze niet kan nuanceren als jij ze leest. Dat jij, door jouw ervaringen, wellicht (heel) anders in het leven staat. Of misschien heb je heel recent iets heel naars meegemaakt waardoor je de balen hebt van alles. En dat snap ik. En dat mag. En nogmaals, ik realiseer me ook donders goed dat ik in deze post misschien wel heel belerend overkom. Geloof me, dat is niet mijn intentie. 

Het is gewoon mijn enorme betrokkenheid bij het onderwerp, met de offers die gebracht zijn en het feit dat ik de laatste tijd veel te vaak gehoord heb dat mensen onze huidige tijd vergelijken met ’40-’45. Dat is de nuance die ik vandaag, op 25 september 2021, wil aanbrengen. 77 Jaar na het overlijden van Newman, Hollis en Huggins. En gelukkig, gelukkig hebben we die vrijheid in Nederland! Dat dat mag, dat dat kan. 

Freedom and peace don’t just happen

14 gedachten over “Kruis

  1. Precies! Dat!
    PS: ik ontdekte een paar weken terug ook ineens een oorlogsmonument, vlak bij mijn kantoor. Honderden keren voorbij gereden, nooit gezien. Maar nu was ik te voet. Ik vind dat altijd heel indrukwekkend. Het zag er ook prachtig onderhouden uit. Mooi is dat.

  2. Wij leven in vrijheid, hier is vrijheid van meningsuiting, onderwijs, mensenrechten. En al ben ik het misschien niet altijd eens met wat men in Den Haag besluit, ik heb de vrijheid om die mening (op respectvolle manier) te uiten. Dat is wel anders als heden ten dage in Afghanistan of zo’n 80 jaar geleden hier in Nederland. En dat mag niet vergeten worden.

  3. Ik ben tegen elke vorm van buitensluiting en ben het dus zeker niet eens met de gang van zaken. Het is afwachten of de besmettingen op gaan lopen en of we dit jaar nog een regering krijgen.
    Ook ik had weer een drukke en volle week maar heb genoten van de groep kinderen die we begeleidde. Zoveel wijze vragen en ook bewust bezig met het milieu. Voor de rest was het zalig om weer een heleboel bekende gezichten te zien en met Willys onderweg te zijn.

    • Er wordt toch niemand buitengesloten? Mensen hebben nog steeds een vrije keuze. En aan een gemaakte keuze zitten vaak consequenties. In dit geval betekent dat dat men een test moet gaan doen …

      • Helemaal mee eens. Ik snap alle commotie ook niet. Mensen die gevaccineerd zijn hebben een klein offer gebracht door een vaccin te laten inspuiten dat niet langdurig is getest. En mensen die dat niet hebben gedaan brengen een klein offer door zich te laten testen. Heel eenvoudig toch!? Zo werken we allemaal mee aan de vrijheid van iedereen.
        Groeten, Mirjam uit Haarlem

  4. Mooi geschreven hoor. Ik vind het ook bizar dat mensen de situatie van nu vergelijken met de Tweede Wereldoorlog. Dat gaat echt veel te ver.
    Overigens snap ik ergens wel dat steeds minder mensen herdenken. Ik denk dat dat ook een natuurlijke ontwikkeling is. We herdenken immers inmiddels ook de tachtigjarige oorlog niet meer, om maar een voorbeeld te noemen.

  5. Volgens mij heb ik het al eerder gezegd, Gedenken bereikt nooit de mensen die er lering uit zouden moeten trekken. Uit dat oogpunt heeft herdenken gewoon weinig zin. Maar het geeft mensen als jij en vele anderen voldoening en dat is ook een goede reden.

  6. Mooi, om nooit te vergeten!
    De minderheid schreeuwt, de meerderheid toont respect. Toch? Ik heb altijd geleerd om geen aandacht te geven aan het negatieve, maar dat is wat toch (overal) gebeurd.

  7. Mooi beschreven, vrijheid is een groot goed.Onbegrijpelijk hoe mensen die vergelijk maken, dan begrijp je niet wat oorlog werkelijk betekent. Laten we beseffen hoe goed we het hebben, ons leven in vrijheid.

  8. De bevrijding wordt hier in DK de vierde mei gevierd. Dodenherdenking en bevrijding op dezelfde dag. Daarentegen wordt er wel elk jaar een veteranendag gehouden. De vijfde september. Er wordt aan ALLE veteranen gedacht, ook degenen die in voormalig Joegoslavië waren of lang geleden op Cyprus, of in Afghanistan, Mali en nog meer plaatsen. Dat vind ik ook een mooie traditie én herdenking.

Laat een antwoord achter aan rietepietz Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *