Namenmonument


Afgelopen zaterdag moest ik voor een bijeenkomst van het Nationaal Comité 4 en 5 Mei in Amsterdam zijn en dat kwam prima uit omdat ik ook graag een keer het in september jongstleden onthulde Nationaal Holocaust Namenmonument wilde bezoeken.
Al weer een hele tijd geleden heb ik zelf ook een naam geadopteerd. Ik adopteerde Dolfina Greef omdat ze geboren is in onze gemeente. Ze woonde niet meer in onze gemeente toen ze opgepakt werd maar ik werd geraakt door haar veel te korte levensverhaal.
Ik was redelijk vroeg in Amsterdam en toen was het nog niet heel druk bij (in) het monument, dat was na de bijeenkomst van het Nationaal Comité wel anders. Toen was het er, gelukkig want dit mag nooit vergeten worden, erg druk.
Uiteraard zocht ik ook even haar naam op. Ze staat er als ‘Annelies’ want dat was haar officiële voornaam.
Van thuis uit had ik drie steentjes meegebracht. Ik legde er een bij Dolfina, een bij Anne(lies) en een op een willekeurig, leeg, plekje.

Ik passeerde ook het monument ‘Joodse Erkentelijkheid‘ wat voor zover ik begreep een behoorlijk omstreden geschiedenis kent. In 1950 onthulde de burgemeester van Amsterdam het met de volgende woorden: ‘want hoewel veel weerstand geboden is, zijn zeer velen te kort geschoten’.
En ook in de buurt stond ‘De dokwerker‘. Leuk om een keer in een buurt rond te dwalen die je eigenlijk zelden ziet. Tenminste: ik was er nog nooit doorheen gebanjerd.
De bijeenkomst van het Nationaal Comité was interessant en het was vooral heel leuk om eindelijk weer ‘ns mensen fysiek te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan.
De locatie was ook heel bijzonder, bovenin Capital C. Helaas was het somber weer buiten en heb ik geen mooie foto’s kunnen maken dus ik heb er maar één van internet geplukt. Wat een bijzonder mooie locatie!
Al met al was het een fijne dag en omdat het vandaag precies 103 jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog ten einde kwam vond ik dit wel een gepast moment om dit logje te plaatsen.

5 gedachten over “Namenmonument

  1. Vijf jaar… Het blijft zo bizar om het te beseffen. Het wordt (gelukkig!) nooit ‘gewoon een stukje geschiedenis’. Wel heel mooi om zo’n naam te adopteren. En al die steentjes bij het monument raken me.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *