Familiekroniek

Nou is Nasrdin Dchar natuurlijk sowieso geen straf om naar te kijken, maar man, man, man wat heb ik genoten van zijn voorstelling: Familiekroniek – Oumi, Dad & Ja.

Wat een prachtig monument zet Dchar neer. Hij staat ongeveer 3½ uur op het podium en tussen de drie voorstellingen door geniet je als toeschouwer van heerlijk Marokkaans eten.

‘Oumi’ gaat over zijn moeder, ‘Dad’ over zijn vader en ‘Ja’ over zijn vrouw.

Hij vertelt op een innemende manier over zijn leven en neemt de toeschouwer mee zijn leven in. Hij vertelt over zijn zoektocht als (in Nederland geboren) zoon van Marokkaanse ouders naar zijn plek in Nederland. Hij vertelt over de nuchterheid van zijn vader, de liefde van zijn moeder, over culturele verschillen en hoe daarmee o te gaan. Hij vertelt over vooroordelen en een verhardende maatschappij. Over je moeten verantwoorden voor dingen die niet op jou van toepassing zijn, maar waar anderen wel van alles van vinden. Dchar vertelt over zijn leven, opende me regelmatig de ogen en zoekt de verbinding.

Echt, als je ook nog maar enigszins de kans hebt: gaan! Je zult er ongetwijfeld net zo door geraakt worden als dat ik dat was.