Gedicht

Wat ik met pakjesavond het aller-, allerliefste zou ontvangen lieve sint?
Is een einde aan deze crisis die ons aan handen en voeten bindt.

Dat uitersten inbinden en ook willen zien
dat er een gulden middenweg is misschien?

Corona-ontkenners, wappies, schapen, moederharten
grote onderlinge verdeeldheid speelt ons parten.

Beste stuurlui aan beide kanten en duistere complotten
Facebookwaarheden en relschoppers die zich noemen ‘vrijheidspatriotten’.

Haalde je die prik(ken) nu wel of niet
het vrijwaart niemand van de maatregelen, zoals je ziet.

Anderhalve meter afstand, blijf thuis bij klachten en veel handen wassen
die regels zijn echt niet zo moeilijk toe te passen.

Avondklok, lockdowns en nog veel meer, niets lijkt voldoende te helpen
om het grote aantal besmettingen, opnames en sterfgevallen te stelpen.

Iedereen loopt op z’n tenen en is coronamoe, dat lijkt me evident
maar het virus is ons helaas nog niet beu, ook dat is bekend.

Code zwart hangt ons boven het hoofd, mutaties verschijnen
het heeft echter geen nut om daarover te blijven chagrijnen.

De mensen in de zorg lopen zich het vuur uit de sloffen
beseffen we wel hoe we met hen boffen?

Sarcastische opmerkingen over politici en OMT
wellicht begrijpelijk, maar hoe hélp je daar daadwerkelijk mee?

Het is een virus dat ons momenteel de wet voorschrijft
hoe wij daarmee omgaan is wat bij mij beklijft.

Eerlijkheid gebied mij om hier ook te zeggen
dat ik niet alle regels aan mijn dochters uit kan leggen.

Die eerlijkheid betekent ook dat ik hier gewoon ga schrijven
dat ik het soms verdraaide lastig vind optimistisch te blijven.

Ga er maar aan staan, doe het maar eens goed voor 17.000.000 mensen
met allemaal verschillende opvattingen, ideeën en wensen.

Heel eerlijk, soms schaam ik me hoe wij Nederlanders het nu doen
er lijkt geen ‘samen’ meer te zijn en nog minder fatsoen.

We zitten in een situatie die niemand ooit had kunnen vermoeden
die we door ons gedrag best goed kunnen beïnvloeden.

Het heeft gewoon geen nut om elkaar van alles te (blijven) verwijten
want dat doet de samenleving meer en meer splijten.

Is dit het voorbeeld dat we onze jeugd en elkaar willen geven?
Dat kan toch niet, waar is de nuance gebleven?

In Frankrijk zeggen ze ‘ces’t la ton qui fait la musique’
daar wil ik voor pleiten, en plein publique!

Dat ‘beschavingsoffensief’ mag er wat mij betreft dus snel komen
hopelijk blijft het wat dat betreft niet alleen bij dromen.

Hoe fijn zou het zijn als we allemaal wat liever zouden doen
ja lieve Sint, geef ons allen maar wat ‘lief’ in onze schoen.

Gewoon wat geduld, mildheid, begrip en aandacht voor elkaar
dan wordt 2022 vast een veel ‘beterder’ jaar!

Hoe fijn zou het zijn als we dat gewoon weer samen kunnen beleven?
Een virusvrije toekomst immers zult u ons niet kunnen geven.

Goed lieve Sint, dit gedicht is al veel te lang, dus ik rond nu maar af
dank voor alle fijne herinneringen die u mij al vele jaren gaf.

14 gedachten over “Gedicht

  1. Ach, als dat toch een kon. Ik maakt vandaag een filmpje (voor mijn werk) over de corona-tijd en toen moest ik ineens denken aan al die mooie initiatieven tijdens de eerst golf. Hoe mensen afstand hielden op straat en naar elkaar glimlachten. Wat een verschil met nu.

  2. Je zei het allemaal al menigmaal
    nu dus op rijm het hele verhaal
    De ellende was vast allang van de baan
    als Sint over dit onderwerp zou gaan.
    Helaas is dat dus niet het geval
    en staat een groep nog steeds niet pal

  3. Pingback: Wens voor de Sint | apenstaartjeweblog

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *