Er zijn mensen die springen in de plassen
Als het regent dat het giet
Er zijn mensen die zonnestralen vangen
Zelfs als je ze door de wolken even niet ziet
Er zijn mensen die harten veroveren
Zonder dat ze er echt iets voor doen
Er zijn mensen die het mooiste zoeken
Heel het jaar in elk seizoen
Er zijn mensen die klaar staan
Voor een ander zonder winst of eigen belang
Er zijn mensen die je tranen dragen
Ook al duurt het nog zo lang
Er zijn mensen die regenbogen vinden
In het vroege ochtendgloren
Er zijn mensen die zichzelf zijn
En niet per se ergens bij hoeven horen
Er zijn mensen die sterren laten stralen
Als ontelbare lichtjes in de nacht
Er zijn mensen die in jou geloven
Meer nog dan jij zelf ooit had gedacht
Er zijn mensen die niet bang zijn
Om ergens aan te beginnen
Er zijn mensen die de liefde boven alles
Altijd zullen laten winnen
Een tijd geleden kreeg ik die echte post, weten jullie nog? En in die echte post zat en kaart met deze tekst. En die tekst, die vind ik wondermooi en superoptimistisch.
Ik vind het zo knap hoe mensen met woorden kunnen toveren, met weinig woorden veel kunnen zeggen, een cadans toe kunnen voegen aan woorden waardoor het echt beklijft.
Eigenlijk dacht ik dat het gedicht wel op internet te vinden zou zijn, maar dat is het dus niet. Dus de schrijfster heeft het helemaal zelf bedacht of ergens in een boek gevonden. Ik vond ze in ieder geval mooi genoeg om met jullie te delen!
Heb jij een gedicht wat voor jou veel betekent?
Wat een mooi gedicht. Mijn favoriete gedicht weet je al, denk ik. Een draak verslaan van Tjitske Jansen.
Inmiddels weet ik van wie het gedicht is. Dank voor de tip!
https://www.papierpleziertjes.nl/product/kaart-er-zijn-mensen/
Heel mooi gedicht. Zeker in deze tijd van veel boze en agressieve mensen. Prachtig het vertrouwen dat er ook zoveel mensen aan de andere kant zijn.
Prachtig! Ja, ik houd steeds meer van gedichten. ‘Zonlicht pizizicato’, Voor Ari, ali Ben Libi en Wekkerkabaal bijvoorbeeld.
ja. Voor wie ik liefheb wil ik heten van Neeltje Maria Min
Mijn moeder is mijn naam vergeten
mijn kind weet nog niet hoe ik heet
hoe moet ik mij geborgen weten
Noem mij bevestig mijn bestaan
laat mijn naam zijn als een keten
noem mij, noem mij, spreek mij aan
o, noem mij bij mijn diepste naam
voor wie ik liefheb wil ik heten
Mooi!
Mijn vader, die heel jong gestorven is, schreef voor mij een gedicht van Guido Gezelle in mijn poësie album en dat is me heel dierbaar..
Het is prachtig, Nee, ik zoek nooit specifiek gedichten op. Een hele bundel is gewoon teveel van het goede. Een gedicht moet je gewoon af en toe, en vooral op het juiste moment, tegenkomen.
Deed het mij ook aan denken… aan Toon… prachtig!
Doet me denken aan het gedicht ‘Er moeten mensen zijn’ van Toon Hermans. Moet je maar eens opzoeken, heel mooi!
Mooi, heel erg mooi!
Zelf lees ik net als Naomi eigenlijk maar weinig gedichten en dat terwijl ze ook mij echt kunnen raken.
Dit is echt een prachtig gedicht. Het gekke is dat ik nooit uit mezelf een dichtbundel zal lezen o.i.d, maar dat gedichten me wel heel erg kunnen raken. Alleen lees ik ze dan inderdaad, zoals in dit geval bij jou ook, op een kaartje bijvoorbeeld.