Af en toe luister ik tijdens het wandelen naar de podcast ‘Taboe‘. Soms vind ik daar best heel leuke uitzendingen tussen zitten maar vrij regelmatig ben ik het ook totaal niet met beide dames eens.
Laatst echter hadden ze als onderwerp ‘poepen‘ en dat vond ik best een heel goede aflevering.
Het lijkt alsof we het in het vrijgevochten, liberale Nederland over alles kunnen praten. Maar is dat wel zo? Ronit Palache en Corine Koole onderzoeken samen de taboes in onze samenleving en vragen zich af of ieder van die taboes wel een functie hebben of dat ze beter kunnen verdwijnen.
In deze aflevering bespreken we het taboe op poepen. We doen het allemaal, net als plassen. Maar je zegt wel snel ik ga even een plasje doen, je zegt niet ik ga even lekker lopen schijten. Waarom is dat? Waarom doen we zo idioot krankzinnig over poepen?
Want ik denk dat de dames gelijk hebben: er rust een enorm taboe op poepen. Het stinkt! Je doet het bij voorkeur thuis en zeker niet ‘op een ander’. Remsporen hoor je weg te poetsen. Scheten zijn om je dood te schamen, zeker als ze ook nog ‘ns geluid maken. Aambeien zijn een welhaast nog groter taboe.
Zelf heb ik jaren last gehad van mijn stoelgang. Het was echt geen pretje om naar de wc te moeten want het deed gewoon hartstikke zeer. Ik denk dat jullie je er dan wel een voorstelling van kunnen maken waar ik allemaal last van had. Zie je wat voor een taboe het is, zelfs ik typ het hier niet voluit 😉
Sinds ik echter elke dag (alweer een jaar of twee denk ik) (gebroken) lijnzaad gebruik (ik gooi het in mijn ontbijt) is dat probleem niet meer aan de orde. En wow, wat is dat fijn!
Enne: verder ruikt het toilet natuurlijk gewoon superfris als ik er geweest ben voor die grote boodschap.
Dus: ga jij met de billen bloot en wil je iets kwijt over jouw stoelgang?
Ik verwacht nauwelijks reacties op dit logje. Dus verras me!
Oké. Een poepweetje? Soms denk ik “Ik neem iets te lezen mee en ga op mijn gemak poepen” maar ik ben altijd heel snel klaar. Dan vraag ik me altijd af wat de rest van de mensheid een half uur op het toilet doet (vooral mannen!). Mijn bank zit toch echt lekkerder dan mijn toilet.
Inderdaad rust hier voor de meeste mensen nog wel een taboe op. Als doktersassistente praat ik natuurlijk regelmatig over dit soort dingen. Met familie zeker ook. Maar met vrienden wel wat minder.
Ik werk in de thuiszorg en maak dus andermans wc schoon. Het is niet altijd fijn, maar ik benadruk bij iedereen dat ze zich nergens voor hoeven te schamen. Iedereen poept!
Ik heb wel een grote afkeer ontwikkeld voor die blokjes in de wc. Het is extra oppervlakte wat vies wordt, vaak bevatten ze kleurstoffen die niets schoonmaken maar die ik overal vanaf moet schrobben en de chemische lucht slaat op mijn longen. Ik zet liever een raam of deur open (lucifers werken ook goed) dan een chemische luchtverfrisser of spuitbus te gebruiken.
Ik vind het een goed onderwerp. Ook dit soort dingen moeten bespreekbaar zijn, is nou eenmaal ook een onderdeel van ons lichaam. Heb soms ook t idee dat er helemaal bij vrouwen gedacht wordt dat wij daar niet over horen te praten, terwijl er bij ons ook problemen zich kunnen voor doen.
Praten over poep is hier in huis geen issue “dankzij” zoon met PDS, zoon met Syndroom van Gilbert en mijzelf met coeliakie. Darmproblematiek te over 😉
Ik zweer bij een combi van bananen en cola voor als het allemaal wat te goed gaat veelal veroorzaakt door een geniepig kruidje waar ik niet tegen kan. Bijna standaard is dat Mickey komt stoeien als ik ‘s morgens op de wc zit tot zover de mythe dat ze zo’n goede neus hebben denk ik dan.
Hier thuis praten we uitbundig over”kakken”, de hoeveelheid, de samenstelling, de geur het hele pakket.
Met familie en sommige vrienden kan een praatje poep ook nog wel, toch wel minder gedetailleerd.
En met collega’s of kennissen praat je er toch niet zo makkelijk over terwijl ik toch graag roep “een dag niet gekakt is een dag niet geleeft” 😉
En poepen op het werk of bij vreemden voelt toch best ongemakkelijk maar als t moet dan moet het en doe ik het ook! Het kan toch echt enorm opluchten!
Praatje poep is hier dood gewoon met in huis een dochter met ziekte van crohn en een dochter met coeliakie.
De stool-chart wordt hier regelmatig besproken.
Ik heb de Ziekte van Crohn, een chronische darmziekte dus praten over poep is mij niet vreemd.
Gelukkig niets bijzonder te melden daarover, althans niet meer dan herkenbaar en blij dat er lijnzaad is hahaha 🙂
Of misschien toch wel… ik ben eigenlijk nog steeds op zoeken naar de meest lekker ruikende toiletreiniger en toiletverfrisser (geen spuitbus)… dus mocht je tips hebben, houd ik me aanbevolen 🙂
Heb geen tips. Sterker: geen toiletverfrissers zelfs. Dus ik lees graag mee 😉
Ik heb een prikkelbare darm. Je mag er zelf de rest bij verzinnen;).
Heel erg fijn dat het bij jou nu veel beter gaat.
O, en bij ons thuis geen taboe hoor. Als je regelmatig voor darmonderzoek gaat, zoals ik, zijn praatjes poep gewoon gesprek van onderwerp op verjaardagen:).