Met ‘Hier ben je veilig‘ heeft Kristin Harmel opnieuw een heel mooie roman geschreven die deels gebaseerd is op ware gebeurtenissen.

Een jonge vrouw, opgegroeid in de ruige wildernis van Oost-Europa, komt in 1941 alleen te staan. Het lijkt erop dat Yona veroordeeld is tot een eenzaam bestaan. Dan wordt haar isolement doorbroken doordat ze in het bos een groep Joden tegenkomt die op de vlucht is voor de naziterreur. Yona is gechoqueerd als ze hoort wat er in de buitenwereld gebeurt, en belooft de vluchtelingen alles te leren over overleven in de natuur. Op hun beurt leren ze haar een aantal verrassende levenslessen. Maar wanneer Yona wordt bedrogen, verlaat ze de groep. Ze komt terecht in een door de Duitsers bezet dorp, waar haar verleden en heden samenkomen met een schok die alles kan veranderen.

Ik moest heel even in het boek komen. Met name het wat ‘occulte’ aan het begin vond ik wat lastig te plaatsen. Tegelijkertijd pas het ook wel bij de sfeer die het hele boek uitstraalt. De schrijfstijl is erg gemakkelijk, de manier waarop Yona groeit in het contact maken met mensen is heel mooi omschreven, hoe ze zich steeds meer openstelt voor de mensen om haar heen is treffend. Haar gedachten zijn, wat mij betreft, volkomen logisch. En dat is eigenlijk volkomen absurd want ik heb natuurlijk geen idee hoe het is om op een dergelijke manier en onder die zware omstandigheden het leven te moeten leven. Waarmee dus de vertelkunst van Harmel weer bewezen is.

Het  boek leerde me ook weer een heleboel feiten over hoe het sommige Joodse groepen lukte om de Tweede Wereldoorlog te overleven door zich diep in het bos te verstoppen. Een interessant en af en toe ook gruwelijk boek, dat het verdient om door veel mensen gelezen te worden.