Tips gevraagd

Volgende week begint onze vakantie. We blijven in Nederland en bezoeken achtereenvolgens Groningen, Leeuwarden en Epe.

Natuurlijk is er van alles te vinden op het weeweewee over wat te doen maar misschien heb jij wel dé tip. Van iets wat niet bekend is, of waarvan je denkt ‘dat vind die Mrs. T. wel leuk om te doen’ of …

Dus kom maar op!

Het Blauwe Uur

Ik moest er potjeverdikkeme vroeg mijn bed voor uit afgelopen zondag. De wekker ging om 02.45 uur (en ik had denk ik amper een uurtje geslapen). Voor dat werk van me. Maar dat werk bezorgde me tegelijkertijd wel een fantastische ervaring. Wat wil het geval?

Een van de muziekverenigingen die onze gemeente rijk is bestond 100 jaar in 2020 en dat wilde men vieren met een bijzonder optreden: namelijk een optreden waarbij men de zon op zou zien komen. Nou, we weten allemaal dat een virus een stokje stak voor een boel evenementen maar afgelopen weekend kon de inmiddels 102-jarige toch dat optreden verzorgen. Tot twee keer toe zelfs. En het was fantastisch!

De kiosk midden in de nacht.

Prachtige muziek, veel spektakel met paarden, vuur en dans en dan langzaam de zon op zien komen …
Het was echt magisch! Maar wel heel, heel, heel koud! Het was die nacht maar 9°C!

En waarom ik daar was voor het werk? Nou, omdat aan het eind van de voorstelling een van de vrijwilligers een zeer, zeer, zeer verdiende Koninklijke onderscheiding kreeg.

Ik was rond 6.00 uur ‘s ochtends thuis. Heb toen even wat suffig voor me uit zitten kijken maar heb daarna maar de wandelschoenen aangetrokken.

‘s Middags kregen we visite en ‘s avonds rolde ik rond 22.30 uur mijn bedje in (en dat is heel erg vroeg voor mijn doen). Ik sliep die nacht als een roos en dat kan ik me niet meer heugen. Ik ben blijkbaar nooit moe genoeg.

Louis & Louise

Oh, ik vond ‘Louis en Louise‘ echt zo’n mooi boek. Een origineel boek ook. Want hoe verlopen levens als je geboren wordt als jongen of als meisje?

Op 8 september 1978 wordt een baby geboren – en vanaf dat punt splitst het verhaal zich in tweeën. Louis en Louise zijn dezelfde persoon in twee verschillende levens. Het enige verschil is de laatste letter van hun naam. Ze hebben dezelfde beste vrienden, hetzelfde rode haar, dezelfde droom om ooit schrijver te worden. Ze maken dezelfde verschrikkelijke nacht mee, en moeten leven met de gevolgen, Louis als man en Louise als vrouw.

Echt heel erg mooi, met sympathieke personages en gebeurtenissen die heel anders lopen als je dus een jongen/man bent of een meisje/vrouw. Ik zou zeggen: lezen dat boek.

De nieuwste Helen Grace heb ik ook al weer een paar dagen uit. Met ‘Kom eens gauw‘ schreef Arlidge de elfde aflevering met haar in de hoofdrol.

Laat op de avond komt een jonge vader thuis. Zijn dochtertje ligt rustig in haar bedje te slapen en die aanblik is een schrijnend contrast met de ravage die hij aantreft in zijn echtelijke slaapkamer, waar zijn vrouw levenloos in bed ligt. Op brute wijze is ze om het leven gebracht. Een paar dagen later komt een moeder thuis van een late dienst en treft haar tienerzoon aan in de woonkamer. Vermoord. Beide moorden lijken met hetzelfde wapen te zijn gepleegd, maar wat is het verband?

Terwijl inspecteur Helen Grace zich op de zaak stort, bevindt haar leven zich op een keerpunt. Haar meest recente aartsvijand loopt nog vrij rond en maakt dat ze geen stap kan zetten zonder drie keer achterom te kijken. Als zich een grote tragedie voordoet, is Helen nergens meer zeker van en al helemaal niet van haar baan. Haar trouwe partner Charlie zal tijdelijk in haar voetsporen moeten treden, maar is ze daar wel klaar voor?

Helen is en blijft een sympathiek personage maar het gevoel bekruipt me dat ze haar langste tijd wel gehad heeft. Het boek leest, net als in de andere delen, als een tierelier, maar het wordt een beetje een kunstje heb ik het idee. Je zou van ieder hoofdstuk de helft kunnen lezen en dan mis je volgens mij nog steeds niet. Tegelijkertijd lukt het Arlidge als altijd een bijzondere moordenaar te creëren waarvan je als lezer (of nou ja, ik dan) gewoon wilt weten hoe het in elkaar zit. En als lezer (of nou ja, ik dan) wil je volgens mij gewoon alle delen lezen.

Dit deel eindigt overigens wel met heel veel ‘afgeronde’ draadjes en spoiler zelfs Emilia wordt vrij aardig, dus misschien dat Arlidge Helen bijna met pensioen stuurt?

79


79 Wordt mijn vader vandaag. En dat viert hij samen met mijn moeder ergens in Noorwegen.

Van harte gefeliciteerd lieve papa en nog veel gezonde jaren! Love you! ♥♥♥

Het nuttige met het aangename verenigd

Ik had laatst een afspraak bij het Nationaal Comité 4 en 5 mei.Men stelde voor om het via een teamsoverleg te doen, maar hé, een dagje Amsterdam laat ik me niet zomaar ontzeggen. Goede combi dacht ik zo: een overleg en de rest van de dag vrij nemen.
Stilte
Elk jaar weer
Twee eindeloze minuten stilte
Een stilte die spreekt

Dat staat er op het glas bij de ingang naar de kantoren van het Nationaal Comité. Ik vind het mooi.
Na een bijzonder goed overleg sloeg ik aan de wandel. Van de Nieuwe Prinsengracht naar het Olympiaplein.  Ik kwam de Magere Brug tegen en nog veel meer moois. Mijn doel waren de ‘schaduwen’ die recent op het Olympaplein zijn onthuld. De schaduwen van de Joden die tijdens de razzia van 1943 opgepakt zijn. Ik vind het heel mooi gedaan, maar ik vraag me af of het bekend gaat worden. Dat zou wel mooi zijn.Ik at een heerlijke bagel met zalm en dronk de zo goed als lekkerste koffie ever bij Bagel Best! Van het Olympiaplein wandelde ik richting de Westerkerk en ik passeerde talloze mooie stukjes Amsterdam. De foto’s van de wandeling staan niet echt op volgorde, maar who cares?

Altijd mooi: het Rijksmuseum en daar luisterde ik een tijdlang naar een prachtige vioolversie van Hallelujah.  Het Amsterdams Lyceum, de school was net uit en de jeugd is in Amsterdam duidelijk met hetzelfde bezig als die in het zuiden. Mooi om in het voorbijgaan de kinderen ‘af te luisteren’.

Het Indiëmonument in Amsterdam is toch van een iets andere orde dan dat bij mij in de gemeente. Maar dat lijkt me vrij logisch. Beetje bijzonder, zo’n plein met hagedissen. De muurschildering vond ik dan weer wel heel mooi.
Ik wandelde dwars door het Vondelpark. Daar was het goed toeven en er was van alles te zien. Ik werd er nog geïnterviewd, maar geen idee waar dat voor was en of het ergens is uitgezonden. En er wonen zowaar ooievaars met baby’s in het Vondel. Hoe leuk is dat dan wel niet?
Prachtig die stokrozen! In de buurt van de Westerkerk. Altijd een bijzondere plek vind ik.  Het Homomonument en natuurlijk altijd weer Anne …
Het Paleis op de Dam blijft een imposant gebouw. Geen foto van het Monument op de dam, want dat wordt momenteel gedemonteerd om gerestaureerd te worden.  En tja, als ik dan in Amsterdam ben dan moet ik altijd even naar King Louie, want dat is toch wel mijn favoriete winkel.
Ik verenigde dus het nuttige met het aangename met het nuttige. 😉
En ik slenterde uiteindelijk ruim 16 kilometer deze dag!

Gelukt: een nieuw record!






2.427.015 Bierdopjes rijgen leverde een lint op van 10.932,50 meter. Het oude ‘record’ van 216.647 bierdopjes is daarmee verpulverd!

Waar een klein dorp groot in kan zijn! Het lint kriskraste door heel het dorp, van dikke rijen tot sierlijke cirkels en figuren. Echt zo leuk.

En de bierdopjes? Die werden gedoneerd aan het goed doel: Duchenne Heroes.

Violeta

Oh, ik houd (bijna altijd) van de boeken van Isabel Allende. Ik las ‘Violeta‘ en ik heb van iedere bladzijde genoten!

Violeta del Valle komt ter wereld op een stormachtige dag in 1920, als eerste meisje in een gezin met vijf onstuimige broers. Haar leven wordt vanaf het begin gekenmerkt door buitengewone gebeurtenissen. De schokgolven van de Eerste Wereldoorlog zijn nog steeds voelbaar als de Spaanse griep de kusten van Zuid-Amerika bereikt, bijna precies op het moment van haar geboorte.

Dankzij de vooruitziende blik van haar vader zal het gezin ongeschonden uit deze crisis komen. Maar algauw volgen er nieuwe problemen. De Grote Depressie verstoort het luxueuze leven in de grote stad dat Violeta tot dan toe heeft gekend. Haar familie verliest alles en moet zich terugtrekken in een afgelegen deel van het land. Daar wordt Violeta volwassen en ontmoet ze haar eerste minnaar…

In een brief aan iemand van wie ze zielsveel houdt, schrijft Violeta over de armoede en voorspoed, de verliezen en vreugdes, en over de grote liefdes van haar leven en het verwoestende liefdesverdriet dat daarna kwam. Belangrijke ontwikkelingen in de geschiedenis hebben haar turbulente leven bepaald: de strijd voor vrouwenrechten, de opkomst en ondergang van tirannen en uiteindelijk niet een, maar twee pandemieën.

Het is gewoon een prachtig, bijzonder, innemend, mooi en tragisch boek. Het enige wat ik er verder nog over kan zetten is dat ik in mijn hoofd de hele tijd VioleTTa las (en sprak) terwijl het toch echt maar met één ‘T’ is. Maar op de een of andere manier vind ik VioleTa gewoon niet bij het hoofdpersoon passen.

Ken je de mop van …

… die mensen die naar Berlijn zouden gaan? Nou die gingen niet.

Vandaag precies drie jaar geleden was ik, samen met Mr. T., mijn twee schoonzussen en hun twee mannen, in Berlijn. En daar deden wij fijne dingen. Wat was het een heerlijke korte vakantie daar.

En het beviel zo goed, dat we opnieuw zouden gaan. Dit weekend. Maar we gingen niet en dat had een vervelende oorzaak. Een van mijn schoonzussen en haar man kwamen namelijk, al fietsend, met elkaar in botsing. Dat gebeurde al een paar weken geleden, maar ze zijn nog verre van hersteld. Twee zware hersenschuddingen, mijn schoonzus volledig ‘afgeschaafd’ en mijn zwager een gebroken schouderblad. De reis werd dus geannuleerd.

Ons plan was om van gisteren tot en met maandag naar Potsdam te gaan. We zouden dan drie hele dagen hebben, waarvan er één in en om Potsdam plaats zou vinden, één in de buurt van Wannsee/Teufelsberg/Babelsberg en één in Berlijn zelf. Maar: wat in het vat zit verzuurt niet! Hopelijk kunnen we volgend jaar wel gaan. En qua werk komt het verdraaide goed uit want het is me toch een partij druk!

Hoe jammer ook, gezondheid en een goed herstel is het belangrijkst. Enne, gelukkig hebben we de foto’s nog! Klik en klik!