Alweer een hele tijd geleden meldde ik in dit logje dat Ova ook snode plannen had. Die snode plannen realiseerde ze in de afgelopen maanden en vandaag gaat het dan echt gebeuren: Ova gaat samenwonen!

Ova heeft inmiddels al 5½ jaar verkering met Haar Lief en ik vind dat ze een leuke jongeman tegen het lijf is gelopen (en dat geldt andersom natuurlijk ook: Haar Lief mag in zijn handjes klappen met ‘onze’ Ova). Als je die twee samen ziet, dan zie je gewoon dat het goed zit. Ze hebben het leuk samen, maken veel plezier en kunnen ook goed met elkaar praten.

Met sinterklaas vorig jaar waren we bij mijn ouders en toen ging het op een gegeven moment over een huis kopen of huren maar dat dat momenteel bijna niet te doen is. Toen zei ik voor de ouwhoerderij tegen Ova: ‘Dan gaan jullie toch gewoon hier boven wonen’. Mijn ouders slapen al jaren op de begane grond, hebben daar ook een badkamer en komen dus eigenlijk nooit meer boven. Ova keek mij aan en ik zag in dat koppie wat gebeuren, ze keek naar opa en oma en ze zei iets in de trant van ‘oh, dat zou ik wel willen’. (Hoe het precies ging weet ik allemaal niet meer hoor). Enfin: meteen naar boven en kijken of het wat zou zijn. Er is een grote (slaap)kamer, een iets kleinere en een nog kleinere kamer, een badkamer en een overloopkast. Ova en Haar Lief waren meteen enthousiast.

Daarna volgde een ‘nadenktijd’ want zowel wij als mijn ouders (en ook Ova en Haar Lief) vinden het wel belangrijk dat iedereen er ook echt achterstaat. Het is belangrijk dat er duidelijke afspraken zijn en de huurprijs werd vastgesteld. Zo gebruiken Ova en Haar Lief de voordeur om naar binnen te gaan en is hun plekje ook echt kun plekje waar ze (uiteraard binnen redelijke grenzen) kunnen doen en laten wat ze willen. Maar toen was er dan ook die ‘go’. We gaan het gewoon doen.

In de maanden daarna werden er plannen gemaakt over hoe een en ander aan te pakken. Het bed komt in het kleinste kamertje te staan want daar slaap je immers alleen. De grootste slaapkamer heeft een nieuwe vloer gekregen en is ook getext en wordt de woonkamer. Via het werk van Mr. T. is er een mooie bank gekocht, de heel oude kleerkast is blijven staan, er is een tv-meubel van marktplaats, een nieuw salontafeltje en met de Mexicaanse deken die Ova en Haar Lief kochten als aandenken aan hun recente reis naar Mexico ziet die kamer er al heel tof uit.
De iets kleinere slaapkamer is voorzien van een klein keukenblokje. Koken gaan ze doen met twee losse elektrische pitjes en met de airfryer. Er staat een koelkast en haar kast van haar slaapkamer komt daar ook te staan. De (uitschuifbare) eetkamertafel en de vier stoelen komen van marktplaats.

De douchebak van de badkamer was lek dus daar is het een en ander aan gerepareerd en pas vrij recent bleek dat de thermostaatkraan van de badkamer het niet goed doet, dus daar moet nog aan gewerkt worden. Er is een nieuw toilet geplaatst en dat was dat.

Mijn ouders hebben een boel opgeruimd en weggegooid en mijn vader heeft een heleboel klusjes geklaard. Ook hebben ze gepoetst, gordijnen gewassen en de ramen gezeemd. Wat een lieverds zijn het toch! Ik vind het zo fijn dat ze hun huis voor Ova en Haar Lief hebben opengesteld.

Het ligt niet in de lijn der verwachting dat ze er jaren en jaren zullen wonen, maar één of twee jaar verwachten ze toch wel. Ova Haar Lief is in juni afgestudeerd en begint per 1 september bij zijn nieuwe baan en dan hebben ze allebei een mooi inkomen en kan het grote sparen beginnen.

Net zoals het samenwonen en het wennen aan de grote mensenwereld nu kan beginnen. Ik hoop dat ze het er heel heel fijn gaan hebben. En ik pink een traantje weg, want ik vind het wel een dingetje hoor: die lieve Ova nu definitief het huis uit. Wat was het een voorrecht haar bijna 23 jaar te hebben mogen begeleiden naar deze nieuwe fase.
Ik kocht een mooi (kunst)boeket voor hen (helaas heb ik niet een heel mooie foto gemaakt zag ik later) om hen, namens Mr. T., Saar en mezelf een heel, heel, heel fijne toekomst samen te wensen.

Kleine meisjes worden groot, maar dat het zo snel zou gaan, dat hadden ze me van tevoren niet gezegd. Maar het is ze van harte gegund natuurlijk. Ik zal even moeten wennen aan deze nieuwe fase (als we pech hebben vliegt Saar ook snel uit mocht ze op kamers gaan), maar ook dat komt vast wel goed.