Klaar!

Op wat schilderwerk na. En de warmtelamp doet het helaas ook nog niet. Maar verder dus klaar!!! Heel erg blij en nog blijer als straks de vloerverwarming weer aan mag.

De voorfoto’s zijn hier te vinden.

Normandië


Als dit berichtje online komt stap ik ongeveer in de bus richting Normandië. Ja, lieve lezers: ik ga weer op battlefieldtour. De komende vijf dagen laat ik me informeren over de gebeurtenissen in Normandië. Ik was er al een paar keer eerder, maar nog nooit met een echte tour met gids en gelijkgestemde reisgenoten. Dat ik ga genieten lijkt me evident. Tot snel!

Auto’s

Tijd voor een lijstje maar weer. Dit lijstje zag, heel lang geleden, hier.

  1. Heb je een auto & waarom? → Ja, omdat het handig is.
  2. Wat was je eerste auto? → Renault Clio.
  3. Wat heb je nu voor auto? → Ford Focus.
  4. Wat voor een kleur heeft je auto? → Donkergrijs, maar het zou ook blauw kunnen zijn.
  5. Heb je wel eens een botsing/ongeluk gemaakt? → Veroorzaakt nog nooit (afkloppen).
  6. Heeft je auto een bijnaam? → Nee.
  7. Heb je al eens een lekke band gehad? → Nee, tenminste, niet dat ik me kan herinneren. Zeker niet tijdens het rijden. Gelukkig.
  8. In welke auto rijd je over 10 jaar? → Ik heb geen idee. Ik denk in een klein elektrisch autootje.
  9. Hoe vaak was je je auto? → Nooit. Mr. T. doet het af en toe, maar ook niet vaak.
  10. Welke van de 3 kun je wel missen: airconditioning, automaat of 5 deuren? → Automaat. Want dat ben ik toch niet gewend. 😉
  11. Automaat of versnelling? → Versnelling.
  12. Heb je wel eens gelift? → Nee.
  13. Wat kunt je het minst goed: achteruit inparkeren, hellingproef of keren op de weg? → Achteruit inparkeren.
  14. Hoelang heb je je rijbewijs al? → 33 jaar.
  15. Wat is je droomauto? → Die heb ik niet. Als hij (of zij?) me maar veilig van A naar B brengt.
  16. Zing je wel eens in de auto? → Jazeker.
  17. Waar luister je naar in de auto? → Radio 2 of, als ik in de buurt ben, een lokale omroep met heel goede en gevarieerde muziek.
  18. Zou je de weg nog weten te vinden met een ouderwetse wegenkaart? → Ik waag het te betwijfelen.
  19. Houd je van autorijden? En kan je goed autorijden? → Houden van is een groot woord, maar ik heb er zeker geen hekel aan. Ik vind zelf dat ik goed kan rijden ja.
  20. Wat voor soort rijder ben je? → Ik ben een rustige rijder en houdt altijd afstand en overzicht.
  21. Wie rijdt er het meeste: jij of je partner? → Hier in de buurt meestal Mr. T., als we op vakantie gaan eigenlijk altijd ik (ook zo goed als alle kilometers).
  22. Hoeveel kilometers wordt er jaarlijks in jouw auto gereden? → Niet zo heel veel geloof ik. Als we de 10.000 per jaar halen, dan is het veel en omdat we in het buitenland op vakantie geweest zijn.

Doe je ook mee? Selecteer de vragen hieronder, control c en control v in het reactieveld.

  1. Heb je een auto & waarom?
  2. Wat was je eerste auto?
  3. Wat heb je nu voor auto?
  4. Wat voor een kleur heeft je auto?
  5. Heb je wel eens een botsing/ongeluk gemaakt?
  6. Heeft je auto een bijnaam?
  7. Heb je al eens een lekke band gehad?
  8. In welke auto rijd je over 10 jaar?
  9. Hoe vaak was je je auto?
  10. Welke van de 3 kun je wel missen: airconditioning, automaat of 5 deuren?
  11. Automaat of versnelling?
  12. Heb je wel eens gelift?
  13. Wat kunt je het minst goed: achteruit inparkeren, hellingproef of keren op de weg?
  14. Hoelang heb je je rijbewijs al?
  15. Wat is je droomauto?
  16. Zing je wel eens in de auto?
  17. Waar luister je naar in de auto?
  18. Zou je de weg nog weten te vinden met een ouderwetse wegenkaart?
  19. Houd je van autorijden? En kan je goed autorijden?
  20. Wat voor soort rijder ben je?
  21. Wie rijdt er het meeste: jij of je partner?
  22. Hoeveel kilometers wordt er jaarlijks in jouw auto gereden?

Hoop is een kleine vogel

Ik vond ‘Hoop is een kleine vogel‘ een heel erg mooi boek.

‘Hoop is een kleine vogel’ van Susie Finkbeiner is een aangrijpende roman over wat het betekent om familie te zijn, geschreven vanuit het perspectief van de vader, de moeder en de zus van Mindy, die is geadopteerd uit Vietnam. Over de emotionele rollercoaster van een adoptie uit een door oorlog geteisterd land, over de wens je kind te beschermen en het tegelijkertijd los te laten, en over de liefde van familie die veel verder gaat dan een bloedband.

Het verhaal omspant vier decennia, beginnend bij de adoptie in 1975 en eindigend in 2013, wanneer Mindy terugkeert naar Vietnam om haar biologische moeder te zoeken.

Wat ik heel bijzonder aan dit boek vond is dat het verhaal door drie verschillende personages (Linda, Bruce en Sonny) verteld wordt over de hoofdpersoon en dat die drie verhaallijnen ook in andere jaren plaatsvinden. Je krijgt op die manier een mooi beeld over wat die drie personen denken en voelen over de hele situatie en hoe zij meeleven en meevoelen met Mindy. Het is ook echt oprecht mooi om te lezen hoe bijvoorbeeld Sonny denkt en doet als ze er, ineens, een zusje bijkrijgt dat maar twee jaar jonger is dat haar. Hoe dat kleine ruzietjes oplevert, maar ook een  groot gevoel van saamhorigheid en beschermingsdrang. Ook de verhalen van Linda en Bruce zijn echt heel mooi. Ik zou zeggen: lezen dit boek!

Klompenpad

Oh, jongens wat is het toch prachtig herfstweer de laatste dagen. En afgelopen zondag was een waar feestje wat dat betreft. De hoogste tijd voor een klompenpad.

Als je, zoals ik zoveel wandelt, dan wil je ook wel ‘ns wat anders. Waar ik woon is een (wandel)richting eigenlijk volledig afgeschermd door een kanaal dat er loopt. Dat maakt dat je op enig moment wel heel vaak dezelfde stukken loopt. Natuurlijk kan ik richting de brug lopen, het kanaal oversteken en dan via de eerstvolgende brug weer richting huis maar ook dat wordt op den duur toch wel wat saaiig. En de route is meteen ook al minstens 6 kilometer. Minstens. Dus vooral op zondag wil ik nog wel ‘ns ‘uit’ gaan wandelen.

Helaas kon Mr. T. niet dus ik trok er in mijn eentje op uit. Dit keer reed ik naar Rossum om daar een klompenpad te lopen.


Podcast op en wat later gewoon lekkere wandelmuziek. Ik heb ervan genoten. Het was een heerlijke wandeling!

Stel …

… een vriendin van je dochter misdraagt zich alcoholtechnisch gezien nogal.

  • Sterker nog ze is zichtbaar dronken en moet daardoor bij de ingang van een festivalterrein blazen met als resultaat dat ze zich moet melden bij HALT (en ja, ze is onder de 18 en nee, ik ben ook niet blij dat Saar alcohol drinkt maar ik wel wel blij dat Saar nog (redelijk) goed haar grenzen kent én bewaakt)
  • Hierdoor mag ze niet bij dat festival naar binnen en wordt naar huis gestuurd
  • Jouw dochter trekt zich het lot van haar vriendin aan als enige
  • De vriendin van je dochter belt haar ouders, liegt de boel aan elkaar (jouw dochter hoort dat) maar kan niet opgehaald worden door diezelfde ouders
  • Jouw dochter belt naar huis met het verzoek om haar vriendin en haar op te halen (ik kan toch geen plezier hebben als ik me zorgen maak om M)
  • De andere meisjes zijn dan allang op het festivalterrein
  • Jouw man gaat met fietsendrager en al naar het festival en haalt jouw dochter en haar vriendin op
  • Jouw man brengt de vriendin veilig thuis
  • Jouw dochter gaat nu ook maar mee naar huis, helaas pindakaas: geen festival meer voor haar, jammer van dat kaartje dat ze voor niets gekocht heeft en waarvoor ze hard gewerkt heeft
  • De vriendin heeft nog steeds niet het hele verhaal verteld aan haar ouders.

Stel dat dat allemaal gebeurd is, wat zou jij dan doen, als ouder(s) van die vriendin?

Ik heb hier namelijk een mening over en ik ben heel benieuwd wat jij van deze ‘casus’ vindt.

Podimo en luisterboeken

Zoals een aantal van jullie wel zal weten houd ik erg van podcasts luisteren. Dat deed ik vooral via spotify maar op enig moment gingen een aantal van mijn favoriete podcasts over naar Podimo. Een betaalde podcastleverancier is dat. Ik vind het nooit zo’n probleem om te betalen voor iets waar ik veel plezier aan beleef en de eerste drie maanden waren ook nog ‘ns gratis dus ik nam een proefabonnement. Wat minder was, was dat Podimo, ook al downloadde ik vooraf via de wifi de te luisteren podcasts, data opslurpte. In no time was ik door mijn bundel heen en moest ik data bijkopen. Mmm, dat was niet zo heel erg tof. Er zat duidelijk iets niet helemaal goed in de app. Ik heb contact opgenomen en kreeg als doekje voor het bloeden nog drie extra gratis maanden. En de bug van de data is inmiddels ook verholpen gelukkig.

Helemaal happy ben ik nog niet met Podimo maar goed, dat komt wellicht vanzelf allemaal aan de orde als gebruikers met opmerkingen ter verbetering aankomen.

Waar ik wel heel blij mee ben is dat je op Podimo dus ook luisterboeken kunt downloaden en dat is best lekker zo tussen de podcasts door.

Ik luisterde inmiddels ‘Een tijd om nooit te vergeten’ en ‘Het schuilhuis’.

Een tijd om nooit te vergeten‘ gaat over de borduursters die de trouwjurk van prinses Elizabeth naaiden.

In de roerige tijden vlak na de Tweede Wereldoorlog worden borduursters Ann Hughes en Miriam Dassin uitgekozen voor een bijzondere opdracht: het maken van de bruidsjapon van prinses Elizabeth. Voor hen een kans om toe te werken naar een betere toekomst. Meer dan een halve eeuw later stuit Anns kleindochter op een paar geborduurde bloemen in de spullen van haar overleden grootmoeder. Als ze ontdekt dat het dezelfde bloemen zijn als die op de bruidsjapon van koningin Elizabeth, gaat ze op onderzoek uit.

Dit is best een heel tof boek en ik heb het met veel interesse gelezen. Vooral ook de informatie over hoe er in het atelier van Norman Hartnell gewerkt werd aan deze bijzondere jurk vond ik erg interessant. Ieder hoofdstuk wordt vanuit een van de drie hoofdpersonen verteld en deze vullen elkaar heel mooi aan.

Wat ik wel een beetje jammer vond, was het feit dat de stem van de vertelster op mij niet heel erg plezierig overkwam. Ik vraag me af op welke criteria deze stemmen gekozen worden.

Waar gaat ‘Het schuilhuis‘ over?

Het schuilhuis van Rachel van Charante speelt zich af in Lochem. Het is 1944 en de Tweede Wereldoorlog is in volle gang. De 18-jarige Victoria van Coevorden wordt door haar ouders vanwege grote financiële problemen aangespoord om te trouwen met haar steenrijke jeugdvriend Robert. Dan stort er een Engels gevechtsvliegtuig neer achter Victoria’s familielandhuis. De piloot overleeft de crash en Victoria biedt aan hem te helpen. In de gevaarlijke weken die volgen moet ze hem verborgen houden voor Robert en haar familie. Maar Robert houdt iets voor haar achter, en zodra Victoria dat ontdekt smeedt ze een plan waarvan ze de tragische gevolgen nog niet kan overzien.

Vijfenzeventig jaar later krijgt Victoria een advertentie onder ogen, en wordt ze alsnog door haar verleden ingehaald. Ze besluit haar stilzwijgen te verbreken… Het schuilhuis van Rachel van Charante is een schitterend historisch verhaal vol rijke details, dat je grijpt vanaf de eerste pagina.

Dit is ook weer een fijn boek met twee verhaallijnen: een historische en een uit de huidige tijd. Bijzonder om te lezen hoe de gegoede klasse in tijden van oorlog leefde en vooral ook de schijn ophield. Die verhaallijn trok me meer dan die uit de huidige tijd, daar rammelde het af en toe wel wat. Maar al met al: een fijn boek om naar te luisteren tijdens het wandelen.
 
Ik denk dat er nog heel wat luisterboeken zullen volgen.

Meal Ready to Eat

Goed, ik was dus een tiental dagen erg druk met een aantal Amerikaanse militairen. En op een aantal momenten waren er dat dus 150 in totaal. Geen kattenpis en geen aantal dat je even iets aanbiedt (kostentechnisch gezien).

Een klein aantal heb ik wel een paar keer op wat goed eten kunnen trakteren, maar meestal dus niet. De soldaten kwamen allemaal over uit Roemenië en Polen waar ze in Navo-verband de boel in Oekraïne/Rusland in de gaten houden. Voor ons. Ik vind dat pittig hoor, en bewonderingswaardig, maar daar gaat dit blogje niet om.

De meesten van hen zijn 9 maanden van huis en heel af en toe mogen ze even ‘ontspannen’. Niet in Amerika, maar elders in Europa. En zo waren er rondom de herdenking van 78 jaar Market Garden dus ongeveer 150 in onze gemeente (of nou ja, ze waren ook nog ‘ns behoorlijk ver van hier gestationeerd).

De soldaten mogen dan kiezen: of een gratis MRE (Meal Ready to Eat) of op eigen kosten eten. In de periode dat ze hier waren zag ik dan ook behoorlijk wat militairen de supermarkt(en) binnengaan. Anderen kozen voor restaurantjes of cafetaria’s en weer anderen kozen dus voor de MRE. En laat ik nou per ongeluk een MRE ontvangen hebben van een van hen. En gelukkig was het hier geen ‘commercial resale’ want dat is unlawful zoals op het zakje hieronder staat.

Deze militair had gewoon een MRE over en zou de volgende dag vliegen, dus wat hem betrof mocht ik het best een keer proberen.
De inhoud: een boel zakjes. Het groene zakje links is het ‘oventje’. Daarin doe je het andere groene zakje rechts en daar voeg je dan een heel klein beetje water aan toe. Dan warmt de inhoud vanzelf op. En dat is toch wel een soort van magisch nietwaar? Zo eten de militairen dus blijkbaar ook tijdens oefeningen (of erger, tijdens missies en/of oorlogsgebieden).

Het prutje hieronder hoort bij een mierzoet drankje. Maar dat is best te nassen. Zeg maar. En zit echt boordevol vitamines en calorieën.

Het is wel een beetje een rare combi vind ik eigenlijk. De ‘chicken noodles en vegetables in sauce’ met appelmoes en crackers. Maar goed, misschien begreep ik de bedoeling niet helemaal.

Heel warm waren de noodles en zo niet, maar het smaakte meer dan prima.

Als laatste at ik dus de crackers maar met de meegeleverde pindakaas en ‘apple jelly’. En dat was ook helemaal niet verkeerd. Alles zit propvol calorieën en dat is natuurlijk ook wel nodig om je soldaten aan de gang te houden.

Best bijzonder om dit een keer te mogen proberen. Maar ik begrijp heel goed dat de meeste militairen hier niet heel erg wild van worden en daarom vaak voor die friettent, supermarkt of restaurant kiezen.