Ons eerste doel vandaag is ๐ฃ๐ผ๐ถ๐ป๐ ๐ฑ๐ ๐๐ผ๐ฐ. De kliffen van deze kuststrook rijzen hoog boven de stranden uit en het innemen van dit strategische punt was een immens ingewikkelde en gevaarlijke klus. Uiteindelijk lukt het, ten koste van zware verliezen (60% van de rangers redt het niet), onder leiding van ltc James E. Rudder. Daar te staan en naar beneden te kijken en te wรฉten wat deze mannen moesten doen maakt dat je je heel nederig voelt, wat een immense prestatie.
We bezoeken ๐ข๐บ๐ฎ๐ต๐ฎ ๐๐ฒ๐ฎ๐ฐ๐ต vandaag op twee verschillende plekken: een keer bij hoog tij en de tweede keer bij wat lager tij. Bij Omaha Beach D1 luisteren we naar het verhaal van ‘The Bedford Boys‘. In Company A van het 116de Infanterie Regiment van de 29ste Infanterie Divisie bevonden zich 34 mannen uit het kleine Amerikaanse stadje Bedford. Van deze groep stierven er 19 op 6 juni. Kun je je dat voorstellen? Zoveel jonge levens uit een plaats in รฉรฉn keer weg. Het boek ‘The Bedford Boys’ vertelt hun verhaal en wat voor een impact dat jaren- en jarenlang gehad heeft.
Next stop is het ๐ข๐๐ฒ๐ฟ๐น๐ผ๐ฟ๐ฑ ๐ ๐๐๐ฒ๐๐บ en dat is echt de moeite waard. Mooi opgezette displays met levensechte poppen en authentiek รฉn bijzonder materiaal.
Op ๐๐ผ๐น๐น๐ฒ๐๐ถ๐น๐น๐ฒ ๐๐๐ฟ ๐ ๐ฒ๐ฟ๐ฒ ๐จ๐ฆ ๐๐ฒ๐บ๐ฒ๐๐ฒ๐ฟ๐ liggen 9.388 Amerikaanse soldaten begraven. Het is een zeer indrukwekkende plek waar de rijen en rijen kruisen een verpletterende realiteit laten zien: de waanzin van oorlog … Te weten dat deze jongens huis en haard verlieten om voor de vrijheid van onze (over)grootouders en ouders en daarmee ook voor ons en de generaties na ons te vechten maakt schatplichtig.
Toen ik hier ooit eerder was mocht je tussen de eindeloze rijen met kruisen lopen, nu is dat in verband met onderhoud, niet mogelijk.
De Tuin der Vermisten telt 1. 533 namen. Af en toe zie je een rosetje dat laat zien dat een van de mannen achter eindelijk die namen geรฏdentificeerd is, maar het zijn er zo weinig. Het kerkhof zit vol met symboliek: de parasolbomen, de beelden, de sterren, de kelken, de steentjes in het cement en de dagelijkse rituelen die men hier houdt. Het is zรณ terecht en zo belangrijk. Een plek als deze maakt me verdrietig en boos tegelijk. Als we toch eens zouden leren van het verleden …
Voordat we de begraafplaats bezochten, dalen we van boven naar beneden af. Je weet dan dat de geallieerden niet alleen een enorm breed strand moesten oversteken, maar daarna ook nog een flinke klim de duinen in. Indrukwekkend en heel erg confronterend.
Beneden is het monument voor de medics te vinden dat in het getijdengebied geplaats is. Het is dan weer wel, dan weer niet te benaderen/te zien. Op de steen de namen van de medics die er aan land gekomen zijn. Bij een aantal staat een kruisje achter de naam, wat dat betekent mag duidelijk zijn.
Het Duitse geschut bij ๐๐ผ๐ป๐ด๐๐ฒ๐ ๐๐๐ฟ ๐ ๐ฒ๐ฟ๐ฒ was gericht op Omaha Beach en op Gold Beach en daarmee van groot strategisch belang. Pas in mei 1944 was de batterij operationeel maar was deze (gelukkig) nog niet uitgerust met de zware kanonnen om echt verre doelen te kunnen raken. Op D-Day leverde de Longues-sur-Mer batterij een heftig duel met de geallieerde vloot en uiteindelijk namen Britse troepen de stelling over.
Arromanches is natuurlijk bekend om de kunstmatige haven die er is aangelegd. Logistiek is alles in tijden van oorlog en goede en continue bevoorrading van cruciaal belang. Hier is in 1944 ook de Prinses Irenebrigade aan land gekomen en ongeveer 70% van het materieel voor Operatie Market Garden is hier aan land gebracht. Tijdens eb kun je een aantal overblijfselen van de haven van dichtbij bekijken.
Wat een bijzonder intense en mooie dag was dit. En hoe mooi is het een reis als deze te maken met een gids die zoveel weet en met gelijkgestemde reisgenoten. We sluiten de dag af met een, opnieuw supersnel, diner in het hotel en borrelen die avond nog heerlijk na met een aantal reisgenoten.
Verslagen gelezen. Interessant maar jij hebt er echt fascinatie voor/binding mee. Hoe is dat zo ontstaan? Je hebt het misschien ooit verteld maar ik lees pas een paar jaar jouw blogs.
Een deel van die havendingen is gebruikt om in Zeeland een stuk de dichten na de Watersnood, zit nu een museum in. De reis is ongelofelijk prachtig en een leidraad die ik opgeslagen heb. Je foto’s zijn erg goed trouwens mooi!
Om weer even bij stil te staan.
Zรณveel jonge levens…..
Precies wat je zegt: als we toch eens zouden leren van het verleden.
Ik vind het een indrukwekkend verhaal en de foto’s idem. Ik kan me voorstellen dat het een intense dag was.
Die foto met de beschoten helm raakt me. Wat een verhaal vertelt dan alleen al รฉรฉn zo’n beeld.
Wat zie je veel en wat is het indrukwekkend allemaal. Heel bijzonder