Oh, lieve mensen, heb ik toch weer drie mooie boeken voor jullie gelezen! Alle drie totaal anders, maar oh zo mooi! Jullie kunnen ze gerust één voor één lezen, ik wed dat je er geen spijt van krijgt en mocht dat wel zo zijn, dan hoor ik dat heel graag!

Allereerst last ik ‘Phoenix‘ van Bert Wagendorp.

Winterswijk, 1847. Abel Sikkink is acht jaar oud als zijn ouders besluiten te emigreren naar Amerika. Maar het noodlot slaat toe en het schip waarmee ze naar hun eindbestemming varen, de Phoenix, vergaat. Abel overleeft als enige uit het gezin de ramp. Hij groeit op in een klein dorp in Wisconsin, tot hij zijn vleugels uitslaat en zijn vriend Kalle achternareist, die in New York carrière maakt als fotograaf. Daar opent zich een nieuwe wereld. Zo kruisen krantentycoon Gordon Bennett van The New York Herald, dichter Walt Whitman, actrice Ada Clare en de abolitionist John Brown zijn pad. Het is de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog en Abel bereidt zich voor op een nieuwe rol: die van oorlogsverslaggever. Intussen blijft hij geobsedeerd zoeken naar de verantwoordelijken voor de ondergang van zijn familie. Phoenix is een zinderende roman over landverhuizers, diepe vriendschap, het noodlot en de tragische gebeurtenissen in het Amerika van de tweede helft van de negentiende eeuw.

Prachtig, prachtig, prachtig. Gebaseerd op waargebeurde feiten die door Abel Sikking (een niet bestaand persoon) op een prachtige manier verteld worden en inclusief foto’s en extra historische weetjes. Phoenix is het eerste deel van een trilogie en oh wat baal ik eigenlijk dat ik dat niet wist toen ik eraan begon. Want nu is het wachten op deel 2 en 3. Gelukkig zag ik dat deel 2 eind april 2023 al beschikbaar komt. Ik heb een notitie in mijn agenda gemaakt om het te kopen, want wow: dit boek smaakt echt naar meer.

En dan ‘Steen, papier, schaar‘ van Elizabeth Day.

Wanneer Charles Redfern in coma in het ziekenhuis ligt worden zijn vrouw Anne en zijn dochter Charlotte gedwongen hun relatie met hem – en met elkaar – onder ogen te zien. Anne, ooit een intelligente en aantrekkelijke jonge vrouw is in de loop der jaren verbleekt naast de meedogenloze genialiteit van haar echtgenoot. Op de automatische piloot vergezelt zij hem naar de eindeloze hoeveelheid borrels, recepties en dinertjes die gebruikelijk zijn in hun sociale kringen, terwijl ze het schuldgevoel dat haar achtervolgt als een schaduw, probeert te negeren. Charlotte, in gevecht met een innerlijke zwaarmoedigheid, probeert wanhopig haar relatie met de nog-net-niet-gescheiden Gabriel in stand te houden. De twee vrouwen moeten de waarheid onder ogen zien van de greep die Charles op hen heeft, en de onzekerheid van een toekomst zonder de man die hen zo lang heeft gedomineerd.

Oh, dit was een pittig boek zeg. Een heel mooi en aangrijpend boek, maar vooral ook pittig, pittig. Lezen over seksueel misbruik, de macht van een tiran, schuldgevoelens en onmacht. Ik vond het heel mooi gedaan (ook al klinkt dat natuurlijk stom bij zo’n heftige onderwerp) en de schrijfstijl heel plezierig.

En dan een thriller pur sang die me regelmatig op het verkeerde been zette. Waar gaat ‘Kinderspel‘ van Paul Cleave over?

Tijdens de tournee ter promotie van hun boek grappen de succesvolle misdaadschrijvers Cameron en Lisa Murdoch dat niemand zo goed met een misdaad weg zou kunnen komen als zij – het is tenslotte hun werk. Dus als hun 7-jarige zoon Zach vermist wordt, vragen de politie en het publiek zich natuurlijk af of ze eindelijk hebben besloten te bewijzen wat ze al die tijd hebben gezegd; proberen ze aan te tonen hoe ze de perfecte misdaad kunnen plegen?

Wat een boek, wat een gebeurtenissen en wat een einde! Heel vlot geschreven thriller met een hoofdpersoon die regelmatig een soort van ongeleid projectiel is. Veel wendingen en ook wel wat onwaarschijnlijkheden, maar goed, dat mag wel in een thriller.

Nou mensen: alle drie lezen zou ik zeggen. Maar mocht je dat niet van plan zijn: welke ga je dan wél lezen?